melekler çocukları korur mu

Bu gün tatilden döndüm. hesabıma bir kaç kez giriş yapmaya çalıştım şifre yanlış dedi. mail adresi ile değiştirmeye çalıştım maili de kabul etmiyor.
sanırım hesabım çalınmış.
entrylere baktım hesapla reklam yapılmış ve hesap silik yemiş.
herhangi bir ulaşım, şikayet butonu da bulamadım.
kaderimiz de bu da varmış Ne yapalım *
yalnız reklam yapacak olsam 4.nesil hesabımla yapmazdım. okuyan herkese teşekkürler

devam etsene amk sardı harbiden

reserved

ibretlik

helal panpa
(yanlız bazen şuku yerine yanlışlıkla diğerine bastım kusura bakma)

allah yüzünü cennette güldürsün panpa

reserved

devdıbını sabırsızlıkla bekliyorum panpa...

devdıbını sabırsızlıkla bekliyorum panpa...

devdıbını sabırsızlıkla bekliyorum panpa...

devdıbını sabırsızlıkla bekliyorum panpa

devdıbını sabırsızlıkla bekliyorum panpa

edit:sözlüğünde anasını gibtiler artık entry bile girilmiyo

oha lan bu ne adama kader dp yapmış amk

reserved.

ne kadar midesiz huur çocukları var ya yazmaya elim gitmiyor tövbe yarabbim jeton karşılığında ne demek ya anasını avradını gibtimin çocukları ya öldürseydiniz keşke o huur çocuğunu

ben rüzgardan sonra ertesi sene okula tekrar başladım.o sene hep elim telefondaydı. takıntı olmuştu artık.
her mesaja her çağrıya o diye atlıyordum. dedim ki uğur bırak telefon kullanmayıda. telefonu üniversiteye geçtiğimde aldım 2.kez elime. annem zorla aldı.
"oğlum orada seni arayalım" diye. herkes benim eskiden telefon kullanmadığımı bilir.ama neden bilmez. sormaz da kimse.
şimdi yola çıkıyorum. tatile gidiyorum ailemle. sevdiğim de orada. sevmese de beni.ben çok değiştim. değiştirdi hayat işte belki de o kadar insanı allah ondan çıkarttı karşıma. üzülenler olmuş. gerçekten ama gerçekten hepsi geçiyor.
unutmuyorsunuz acısı da dinmiyor.ama babamla olan her şeyi unuttum.
dün gittim yanına 2 sene sonra. üzüldüm görünce. acıdım sadece. başka bir his kaplamadı içimi.
bir de o kahvede ki insanlar görünce üzüldüm. onları evlerinde bekleyen aileleri var, çocukları var karıları var.ne insanlar var diye düşündüm.
o kadar sadece.bir nefret yada sevgi duymadım onu görünce. sadece üzüldüm. acıdım birazda. içki sigara falan derken çökmüş haliyle o da.
bu arada ben de pek çökmedim sayılmaz. saçlarımda beyazlar var,ama seviyorum. boyatmadım hiç çünkü hz.ömer zamanında yanında birisini bulundurmuş.ben bir karar verirken,bir karara imza atarken bana "ya ömer ölüm var"de demesi için.
zamanla ömerin saçları ağarmış. günü gelmiş adam tam "ölüm var" derken. demiş ki artık biliyorum. saçımdakiler bana hatırlatıyor. sana gerek yok. benim de saçımdakiler bana hatırlatıyor.
bu gün bayram.ve ölüm var. gibtir edin gururu nefreti falan. eski sevdiklerinizi falan herkesi arayın. yüzsüzlük değil bu.
şimdi ben aşık olduğum ama benden nefret eden kızı görmeye gidiyorum.
tabi ki sadece uzaktan. umarım haftaya gelir de devam ederiz.
daha anımız bol. Allaha emanet.

ağlıycaktım yeminlen ne diyim allah yüzünü cennette güldürsün sevdiklerinle kardeşim

@1 panpa gibtin attin yeminle hala kalbim cok hizli atiyor lan.

rüzgar onları söyledikten sonra.tek düşündüğüm şey.
"keşke bana uğur ben zamanında birisi ile birlikte oldum" deseydi. inanın o belki bu kadar koymazdı.
yedirirdim bir şekilde kendime.en azından derdim ki benim rüzgarım acı çekmiyor hatırladıkça. üzülüyor,pişman ama acı çekmiyor. keşke ama keşke bana uğur ben biri ile beraber oldum deseydi.bu kadar çok yaralamazdı.
benim rüzgarım herkesden temizdi. saftı.bakire olmaması mı değiştirecekti bunları ?
kendime de söz verdim sonra. uğur ileride birisini seversen geçmişine bakma. aşık olursan şayet verirse o göğüsü allah sana tekrar olursa. gıdım bakma geçmişine uğur dedim.
sizde bakmayın arkadaşlar.

bu forumda ben çok tartışma gördüm.
yok işte gavatmısınız kız olmayanla bakire olmayanla evlenilir mi falan gibilerinden.
rüzgar bana telefonda ağlayarak onları anlattığında. ben sustum yine. hani karabasan gelir ya konuşmak istersin
bağırmak istersin de sesin çıkmaz. çıkmadı.diyemedim bir şey.ona bir son sözüm olmadı.
o telefon kapandıktan sonra ben çok acı çekmişim demeyi bıraktım. fiziki yaraların hepsi geçer. beni linç bile ettiler neredeyse 20 30 kişiden dayak yedim, kafamın arkasında 10 a yakın dikiş izi var. öldü diye bıraktıkları bile oldu.ama hepsinin sonunda ben evimde uyandım ve güldüm. çünkü hepsi geçiyor.ama o acı geçmedi. belki de ondan ağladım o kadar çok, belki de ondan hala yazdıkla sulanıyor gözlerim. gidip gidip yüzümü yıkıyorum. bilmiyorum.ama bazı şeyler zamanla geçmiyor.