melekler gibi uyuyan sevgiliyi seyrederken içe

dolan tarifsiz huzur, nasıl anlatılabilir ki kelimelerle?
kadınınız bütün gece koynunuzda aşkın sarhoşu olmuş, kendinden geçmiş uyuyordur.
dirseğinizin üzerinde doğrulup bi süre seyredersiniz melek yüzünü
sonra çekmeceden çıkardığınız neşterle ince bluzunun ön kısmını kesersiniz usulca
diri göğüsleri fırtlayıverir isyanla
nefesiniz hızlanmıştır ama sevdicek uyanmasın diye sessizce solursunuz kokusunun karıştığı oksijeni
tam iki göğsünün ortasına neşterinizle ince bi kegib atarsınız,bi anda ceylan gözleri fal taşı gibi açılır ama ağzını bağladığınız ipek eşarp yüzünden sesini çıkaramaz.
inanmayan gözlerle bakar size, kanlar güzel göğüslerinden aşağı doğru bi nehir misali süzülür.
minicik, pamuk elleriyle durdurmak ister sizi fakat nafile. narin bileklerini yatağın başına bağladığınız çamaşır ipi izin vermez buna.
şişşşt sakin ol dersiniz kısık sesle, seni çok seviyorum
neşter yavaşça göğüslerinden karnına doğru iner, geçtiği yer kadınınızın tazecik kanıyla sulanır.
tam karnına geldiğiniz anda neşteri biraz daha derine batırırsınız, sıçtığına inanmadığınız ulvi varlığın tak dolu bağırsakları saçılıverir iki yanına.
hala nefes alıyodur,bu süreyi iyi değerlendirmek lazım. sonsuzluğa karışmadan önce bütün sevginizi göstermelisiniz ona.
nazikçe o bağırsakları toplayıp güzel yüzünü çerçevelersiniz bağırsaklarıyla. işte dünyanın en güzel fotoğrafı.
neşterinizle bi kaç saat önce deliler gibi içine girip çıktığınız o sıcacık dünyanın üzerine adınızı kazırsınız, yavaşça aşağıya inip güzel kanını boşaltırsınız çarşafların üzerine.kim demiş sevdiğiniz kadın bakire değil diye. işte ispatı,kan revan olmuş bembeyaz çarşaf.
son nefesini verdiğinde kadınınız, usulca yaslarsınız başınızı kızıl göğsüne. sıcak kanı bulaşır yüzünüze.
aşk ne güzel