mehmet pişkin ateist olmasaydı intihar etmezdi

intiharların en büyük nedeni darwinist ve materyalist inançtan kaynaklanır
darwinistler'e ve materyalistlere göre tüm evren, insanlar da dahil olmak üzere kaosun ve rastlantıların eseridir. bu anlayışın toplumlara telkin edilmesiyle, başıboş olduğunu zanneden, intihara eylimli insanlar oluşur.
amacı olmayan bir insan ise düşünmez, kendisini geliştirmeyi hedef edinmez; umursuzdur, alaycıdır, vurdumduymazdır, hiçbir şeyden etkilenmez, vicdanını kullanmaz, hiçbir sınır ve kural tanımaz. sahip olduğu hiçbir erdem ve güzellik olmaz. o da kendi sapkın anlayışına göre, kendisi gibi gelişmiş bir hayvan olan diğer varlıkların yaptığı şekilde bu dünyada besinini bulabilmeli, üreyebilmeli, bazı ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra, mümkün olduğunca zevk ve eğlencesine bakarak, ölümü beklemelidir. bu hayvanlar aleminin yaşantısının insana uyarlanmış bir versiyonudur. dikkat edilirse her ne kadar insanların büyük bir bölümü darwinizm'in detaylarını bilmese de, darwinistler'in insanlar için öngördükleri bu hayatı yaşamaktadırlar.
bu insanlar bir yandan da amaçsız ve yokolup gidecek bir hayatı yaşıyor olmaktan dolayı müthiş bir karamsarlığa ve ümitsizliğe kapılırlar. ölümle birlikte herşeyin yok olup hiçlik olacağını düşünmek bu insanların içlerine kapanmalarına, mutsuz olmalarına neden olur. intiharların, pgibolojik sorunların, depresyonların ardında yatan nedenlerden biri de darwinist büyünün insanların pgibolojileri üzerindeki bu olumsuz etkileridir.
allah'ın kendilerini bir amaç için yarattığını unutan toplumlar, ahlaki ve manevi çöküntüye uğramaları kaçınılmazdır. zenginlik, refah, ekonomik kalkınma ise bu insanlara hiçbir şekilde huzur ve güvenlik getirmez. temiz akılla düşünmeyen, vicdanının emirlerine uymayan, kendisini başıboş ve amaçsız bir varlık olarak gören insanları dünyada mutsuzluğa, ümitsizliğe, karamsarlığa kaptıran çok sayıda sebep vardır. bunların başında gelenlerden biri de ölümle birlikte yok olup gideceklerini zanneden bu insanların, öldükten sonra karşılaşacakları asıl hayatı görünce duyacakları pişmanlıktır.

oysa, allah'a ve ahiretin varlığına inanan bir insan, ne kadar önemli bir sonuç için yaşadığının bilincindedir. daima allah'ın rızasını ve cennetini kazanmanın ümidini ve sevincini taşır. her olayda allah'a tevekkül eder; dolayısıyla hiçbir zaman ümitsizliğe ve karamsarlığa kapılmaz