Sabah olduğunda tüm esirleri çıkartıp sayım yaptırttım. Ekgib gedik yoktu. Bir de isyan bildirisi yazıp tüm şehir ve köylere yollattım. Bildiride:
“Yüce Kergit Halkı;
Malumunuzdur ki, bundan birkaç yıl önce pek değerli liderimiz Janakir Han’ı kaybettik. Bu acı kayıptan sonra benim de beğim olan Dustum Beğ, geleneklerimizdeki gibi iki prensin de katıldığı bir genel kurultay yapılmasını ya da ülkenin iki Prens arasında bölünmesini isterdi. Lakin şu an Tulga Sarayında bulunan Sancar Noyan, kendini direk Han ilan etmiştir. Tahtın gerçek sahibi olan Dustum Beğ de yakın zamanda dirliğini yitirdiğinden, onun hakkı da bana yani yaveri istemi Han’a kalmıştır. Bizim yanımızda olup, gerçek Han’ı destekleyenler Sancar haydutunun idamından sonra ödüllendirilecektir. Bizim haklı davamızda yanımızda bulunmak isteyen Noyanlar’a Erlere ve diğer her türlü insana kapımız açıktır. Tanrı bize yardım edecektir.
istemi Han” yazıyordu.
Bildiri tüm yerleşimlere gittikten sonra Kramuk Noyan’ın cesedini de bir ulakla Sancar’a yolladım. Lord salonundan çıkıp sancak dikme töreni yapacaktık. Törenden önce garnizon komutanını çağırıp bana katılmasını istedim. Ve hiç beklemediğim şekilde hemen kabul etti. Askerleriyle sancak töreni esnasında yemin edeceklerdi. Onu da şutladıktan sonra tören için zırhlarımı giyindim. Kılıcımı taktım. Ve salondan çıktım. Çıktığım gibi tüm ordu iki yanda dizilmiş olduğu halde yere diz vurarak bana selam verdi. Karşıya baktığımda yaverim olarak atadığım eski dostum Bahestur’u elinde sancakla gördüm. ilerleyip yanına gittiğimde önce sancağı öptü, hemen sonra da bana uzattı. Sancağın direğinin tam ortasından tutarak kavradım. ilerleyerek sancak burcuna çıktım. Bayrak dikme şeysine bayrağın direğini yerleştirdim. Hemen ardından da sancağı bırakarak dalgalanmasını sağladım. Ve askerlerime “Dediklerimi yüksek sesle tekrar edin” dedim.
Kergit Hanlığının meşru lideri olan size bağlı kalacağıma yemin ederim.( Kergit Hanlığının meşru lideri olan size bağlı kalacağıma yemin ederim.) Nefes aldığım sürece sadık ve bağlı addıbınız olarak kalacağım.( Nefes aldığım sürece sadık ve bağlı addıbınız olarak kalacağım. ) Ve kılıcıma ihtiyaç duyarsanız, düşmanlarınızla savaşmak için yanınızda olacağım. (Ve kılıcıma ihtiyaç duyarsanız, düşmanlarınızla savaşmak için yanınızda olacağım. )Son olarak sizin ve varislerinizin davalarını destekleyeceğim... ( Son olarak sizin ve varislerinizin davalarını destekleyeceğim... )
Ben-Artık hepiniz gerçek Kergit Hanlığının askerlerisiniz. Kalradyanın gelecekteki ve tek gerçek sahiplerisiniz. Tanrı, yolumuzu açık, kılıcımızı keskin, zaferlerimizi sürekli kılsın.
Yemin ve sancak töreninden sonra baya sakin geçti. Bir ay kadar ufak tefek eylemlerle adımızı duyurduk yine. Ama 30. gün uyandığımda dışarıda bir karmaşa görüyordum. Ne oldu diye baktığımda dışarıda Sancar ve birkaç Noyan’ın sancağını gördüm. Kuşatılmıştık. Ama hazırlıklıydım. Askerlerime yeni katılan Artimenner diye bir adam, bizim için mancınık diye bir şey yapmıştı. içine yağ koyup, üstünü de bezle kapatıp bezi yakarak yaptığımız bir silahı oldukça güçlü bir şekilde fırlatan bu aletten 10 tane vardı. Düşmanı görünce direk mancınıkların hazırlanması için emir verdim. Ben de 20 kişilik mancınık birliğinin başına gidip emrimi verdim.
“Alev topu hazıırr!”
“Alev topu fırlaatt!”
“Alev topu hazıırr!”
“Alev topu fırlaaatt!”
Bu böyle yaklaşık 20 kere devam etti. 20.den sonra ateş kes emri verdim. Düşmana bir ulak yollayıp kuşatmayı kaldırdıkları takdirde canlarını bağışlayacaımı, aksi takdirde bugünün onlar için bir Tamu provası olacağını söyledim. Sancar da ulağın kellesini yolladı. Ben de “Yakın şunları amk!” şeklinde bir emir verdim. Mancınık başına 1000 kadar daha alev topumuz vardı. Malzeme bolken cephanenin takunu çıkarmıştık. O gün 150 alev topu daha attık. Ve düşmana hasar tespiti yaparken bir yerde gözüme bir şey takıldı. Yanına gidip baktığımda dünyam sarsıldı. Sancar... Ölmüştü...