Gitmek vakti şimdi çok ama çok uzaklara. Bundan bir kaç ay önce olduğu gibi insanların erişemeyeceği yerlere gitmek.iki yıldır insanlık içine çıkmamış olmak. Tekrar insan içine düştüğünde anlıyorsun zor.Bir şey diyeyim mi sizlere? iki ayda bir insan ne kadar yol gidebilir?

Ben gittim, çok ama çok uzun yollar gidiliyor.Şu an almış olduğum gitme kararı beni bile dehşete düşürüyor, bundan iki sene önce elimde olmadan gitmiştim insanların arasından, şimdi ise kendi kararımla gidiyorum. Yazıyı okuyan aile yakınım;biliyorum neler gevelediğimi merak ediyorsun o zaman biraz bahsedeyim.

Bundan tam iki sene önce bir Mart günü insanlıktan kopmuştum, yaşadığım bir olaydan dolayı.Bir kadın gördüm, güzelliğini iki yıl içinde tarif edemediğim ama beni insanlıktan hatta dünyadan çok uzaklara zütüren bir kadın. Evet evet bu yazıyı sende okuyorsun şu an.Lakin şiddetle söylüyorum okuma, üzülürsün.

Seviyorum seni hala, ailem kızma bana ama olmuyor işte.iki ay önce o kadın beni bıraktı ama tutkumu ölümümden önce anlatmaya gücüm yetmiyor.Şimdi bile yazamıyorum adam akıllı. Seven birinin neden insanlıktan uzaklaştığını merak ediyorsunuz biliyorum.

Seven biri sevgi gibi olağanüstü güzellikteki bu duyguyu dünya üzerinde yaşayamıyor. Dünya kirli,pis bir yer sevmek için anlıyorsunuz yavaş yavaş. Sonra zaten onunla birlikteyken dünyada olmadığınızı fark ediyorsunuz. işte buna yaşamak deniyor.

Dünya üzerindekiler yaşayamıyor,her şey gibi sevgiyide tüketmiş insanlar,en çokta bu yüzden dünyada değilsiniz. Fakat bir gün geliyor severken yaşadığınız yerede aynısını yapıyorsunuz çünkü unutmayın sizde insansınız. Bunların hepsi bitipte tekrar dünyaya döndüğünüz vakit, uzaylı olup çıkıyorsunuz.

Nefes alamıyorsunuz buralarda. Evet ben o kadar uzun bir yol aldım ki;şu iki ayda yaşamdan ölüme uzanan koca bir yol. Kendi kendime ölüm kararı alıyorum evet işte gidiyorum. Zaten ben yapmasamda bir şey değişmiyor, oksijeni ciğerlerime çekiyorum ama ciğer kalmamış bende.

Kaldıysada artık oksijeni kabul etmiyor. Nefes alıyorum ama yaşayamıyorum. Sizleri seviyorum her şey için teşekkürler.Ölümü merak ediyorum beni ne kadar korkutsada.Bu duyguya alışığım ama merak etmeyin. Korkmayı ben onda öğrendim.

Beni alıp başka yerlere zütüren, dünyadan koparan kadında.Şimdi o yok, şimdi bende yokum. Dünya kendine iyi bak sevgiyi yeniden filizlendir, ormanlarında filizlendir ki benim gibiler yaşayabilsin...