mason tarikatında yaşadıklarımı anlatıyorum

bir bitmediniz amk

aynı başlıkta devam et muallaklik yapma

Evet, ağzımdan çıkmıştı işte! Artık ne olacağını beklemeliydim. Bu sırada önümde bana soruları soran adamın birisiyle fısıldaştığını duyar gibi oldum. Merakla ne diyeceklerini beklerken, birisinin içinde sıvı dolu bir şey getirdiğini duydum. Yüksekçe bir yere indiriyor olmalıydılar.

- Mert Uygur, hayatın en yüce amaçlarından birini gerçekleştirmek için buradasın. Bunu verdiğin cevap ile bize gösterdin. Ancak kendini bulabilmen hiç de kolay olmayacak, bir dizi görevler ve sınavlar seni bekliyor olacak. “O”, senin ne olman gerektiğine karar verecek. Hala geri dönme şansın var. Eğer yola devam etmeyi seçersen, bundan sonra geri dönüşün olmayacak. Seçimin nedir?

“O” da kimdi? Bilmiyordum, korkuyordum ama vazgeçemezdim.

+ Yola devam etmeyi seçiyorum.
- O halde, Gerçek’in ışığı üzerine olsun!

O sözünden sonra odada bulunanlar, latince bazı kelimeleri tekrar etmeye başladılar. Arkada çalan kilise müziğine benzer bir ezgi de sözlere eşlik ediyordu.

- Mert Uygur, şu andan itibaren sen bir “Aday”sın. O’nun, senin hakkındaki kararını verebilmesi için, yeniden doğman gerekecek.

Birisi omzumdan tutarak beni bir mermer parçasının yanına getirdi.

- Adayı mezara yerleştirin.

agibtirr züte geldin

reserved, sardı lan

hepinize iyi geceler dostlar, yarın kaldığımız yerden devam ederiz.

reserve panpa

ayraç panpa

rezerved

reserver kurgu güzel

reserved panpa

rezerved

reserve

Mezar mı! O an oraya girmemek için elimden geleni yapardım fakat geri dönüşü olmayan yola girmiştim bile. Bu tabuta benzeyen yapının içine girmem için iki kişi yardım etti, sonunda yerleşmiştim. Zemin biraz soğuk ve sertti ama ben daha beterinin geleceğini hissediyordum.

- Kutsal kanı dökün!

istemsizce “Ney!” diye bağırdım fakat o sırada üzerime bir şey dökülmeye başlandı. Başımdan ayakkabılarıma kadar beni “kutsal kan” dedikleri şeyle ıslattılar, dudağıma gelen kısmının tadına baktığımda gerçekten kan olduğunu anlamıştım.

- Adayın üstünü kapatın.

Anlaşılan zor bir sınavdan geçiriliyordum. Belki de sabaha kadar burada kalmam istenecekti.

- Mert Uygur, şu andan itibaren O’nun merhametine kalmış durumdasın. Eğer yeterince inançlı ve samimi değilsen, burası senin gerçekten mezarın olacak. Bu sınavı geçersen, “doğmuş” olacaksın.

Bi gibtir git herkez mason oldu amk , iyi bi ki başlık tutuldu
edit: copy paste olduğu açık , barı tırnak işaretlerini düzeltseydin, (“) bunu yapacak klavye tuşu yok pdf den wepe upload edildiğinde (") - (“) buna dönüşür. uza.

Wanted terk

@79 word'de derledikten sonra buraya kopyala-yapıştır yapıyorum. ne gibik işsiz bir entelsin sen.

reserved

Latince bir şeyler söyledi ve odadan ayrıldı. Artık mezarlıkta, kanlar içinde bir başımaydım. Uzunca bir süre korkuyla karışık bir merak içinde bekledim. “O”nun geleceğini söylemişlerdi, bu bilmediğim şey beni çok korkutuyordu. Bu sırada gözlerimin bağını çözdüm ve üstadın dediklerini düşündüm. “inanç” ve “Samimiyet”den söz etmişti. Bu yola girmek konusundaki niyetimde yeterince samimiydim ama inanç konusunda? işte bundan emin değildim. taktan hayatımdan kaçmak için gelmiştim buraya, dindar biri de değildim. Hayatım boyunca zengin ve mutlu insanları kıskanmıştım. Belki de bu yüzden inancım yetersiz bulunacaktı? Bu bilinmezlik beni uyutmadı bir süre. Sırf uyuyabilmek için bildiğim şarkıları içimden söylemeye başladım, bu sırada yavaş yavaş gözlerime ağırlık çöktü ve uykuya daldım.

Bir mabedin içindeyim ve karşımda da Anubis var. Anubis köpek başlı, mezarlıklar Tanrısı. Önünde kutsal bir terazi var. Yanındaki koruyucular kalbimi çıkarıp O’na veriyorlar. Terazinin bir kefesine kalbimi, diğer kefesine devekuşu tüyünü koyuyor. “Eğer kalbin tüyden daha hafifse, cennete kabul edileceksin.” Diyor. Ancak çok garip bir şey oluyor orada, kalp ile tüy eşit ağırlıkta, terazi dengeli görünüyor. Koruyucuların biri bileğime bıçakla kuru kafa çiziyor. “sen lanetlilerdensin. ruhun arınana kadar da öyle kalacaksın.” Diyor anubis.

rezerve güzel bi hikaye olabilir