mason tarikatında yaşadıklarımı anlatıyorum

Odaları tek tek kontrol etmeye başladım. Bir tanesine girdiğimde 3 maskelinin oturmuş sohbet ettiğini görüyordum. içlerinden biri eli sargılı olan elemandı.

+ Özür dilerim efendim, izniniz olmadan girdim ama sargılı olan kardeşiniz cebinden bir kağıt düşürmüş, onu vermek için geldim.

Bu büyük bir blöftü. Eğer adamın cebinde hiç kağıt yoksa işler sarpa saracak, belki de oracıkta enselenecektim. Ancak eleman ceplerini karıştırmaya başlayınca rahatladım ve kendisine yaklaşmaya başladım.

+ Buyrun efendim kağıdınız.

Kağıdı eline aldığı gibi silahıma sarılıp namluyu kafasına dayadım. O sırada diğer kardeşlerden biri kırmızı düğmeye bastı, alarm çalmaya başlamıştı. Ancak kararlıydım, burada ölecek olsam bile bu adamı da kendimle birlikte indirecektim.

+ Maskeni çıkar ve yüzünü yavaşça bana dön. Eğer bir delilik yapmaya kalkarsan kafanı uçururum.

resewrved

Lan tam beyinsiz bu çocuk yaa bekle yarın yazdığın mesajların capsini atıcam amk özenti ergenı

panpa hızlı

hızlı anlat bin sevdim ben

@1 panpa hala locada mısın

Dediğimi aynen yaptı. Ancak yüzünü gördüğümde yapmaz olaydı dedim kendi kendime. Bu babamdı! O Sırada 4 koruma içeri mp5k türevi ufak makinelilerle içeri girdi. Ani bir refleksle babamın boğazına sarıldım ve silahı kafasına dayadım.

- Dur oğlum! her şeyi anlatabilirim.
+ Neyi anlatacaksın lan şerefsiz! Yaklaşmayın yoksa bu adamın kafasına sıkarım.

Duvardan destek alarak babamla birlikte girişe kadar yürüdüm. Korumalar ise beni takip ediyordu. Babamın hür ve kabul edilmişlerden olması nedeniyle hiçbiri risk alamıyordu, bu benim için bir avantajdı. Dışarıdaki arabaya kadar çekiştirdim ve bindirdim. Korumalar arasında sniper olmadığından, sadece bize bakınmakla yetindiler. Arabayı çalıştırıp hızla oradan uzaklaştım.

@272 hayır ayrıldım.

seriiii lan

son satırlar ctrl v yapcan seri

çok hoşuma gitti anlattıhın filmde hissettim ama sallıyo ola bilirsinde

1 saatten fazla bir sürüş ile rumelifeneri taraflarına gelmiştik. Yol boyunca bizi takip eden bir araç görmemiştim.

+ bil bakalım nereye gidiyorsun baba
- oğlum, beni hiç dinlemiyorsun ama…
+ ya sen nasıl bir insansın. Ailemizi tek başına bıraktığın yetmedi, bir de gelip en sevdiğim insanı öldürdün.
- istemeden oldu, kendimi kaybetmiştim oğul…

Bu anlamsız çırpınışlarına daha fazla dayanamadım ve silahla iki bacağına da ateş ettim. Acı içinde kıvranmaya başladı.

hadi amk seri biraz ya

+ seni lucifer’a adak olarak gönderiyorum baba. Böylece hak ettiğin yeri boylamış olacaksın.
- eşhedü enla ilahe illallah ve eşhedü….

Ölüme yaklaşan her pislik gibi aynı korkuyu yaşıyordu. Ülkemizde camilerdeki kalabalığın büyük çoğunluğunu yaşlılar oluşturuyordu. çünkü gençliğinde her türlü taku yiyip ancak ölüm kapılarını çalınca kendilerini oralara atıyorlardı. Sanal ortamda sırf entellektüel görünmek için allah’a “tanrı” diye hitap eden, onun sadece bir enerjiden oluştuğundan bahseden ergenler, deprem olunca “allah “diye bağırıyordu. insanlığa olan nefretimin sebebi, babam ile birlikte bir kez daha tasdiklenmişti.
Hızla bir viraja yaklaşıyorduk, ötesi deniz manzaralı bir uçurumdu.

+ manzaranın tadını çıkar baba, çünkü son saniyelerin.
- ıh… oğl…

Uçuruma metreler kala arabanın hızını yavaşlattım ve kapıyı açıp kendimi dışarı attım. Babam arabayla birlikte, büyük bir gürültüyle uçurumdan aşağı yuvarlandı. Yerden kalkıp sakince üstümü başımı temizledim ve uçurumdan aşağı baktım. Arabanın bazı parçaları kayalıklarda dağılmıştı ancak babamın cesedini göremiyordum. Arabanın geri kalanı ile birlikte denizin dibini boylamış olsa gerekti.
Bir süre yürüyerek kasaba merkezine vardım. Bir taksi tutup otogara yöneldim, bu sırada Ceyda’yı aradım. Toparlanmasını ve orada buluşmamız gerektiğini söyledim.

-- 2 sene sonra, Antalya—

Güneş yüzümü okşayan ilk ışıklarını gönderiyor. Kuş ve tavuk sesleri geliyor dışarıdan. Bir yandan da esinti ile birlikte ağaçların ezgisini duyuyorum. Boynumu bir sağa bir sola büküp, kendime gelmeye çalışıyorum. Lavaboda yüzümü yıkıyorum, musluktan buz gibi akıyor su. Dışarıya çıkıyorum, bahçemizde her şey yolunda gibi. sevgilim piknik masasına kahvaltılıkları diziyor. Arkadan sarılıp saçlarını kokluyorum.

işte, benim özgürlüğüm bu. Geçmiş yıllarda yaşadığım onca gerilim, mühürleri alma çabam, annemin ve babamın aramızdan ayrılması… film gibi adeta. tarikat bize eğer görevleri terkedersek muazzam acılarla tanık olacağımızı söylemişti. Ancak benim acılarım, tarikattan ayrılmam ile sona ermişti. Bir cehennemden geçip cennetime kavuştum, ölünceye kadar buradan ayrılmaya niyetim de yok.

belki de, tarikatın "özgürlüğün mührü" ile kastettiği buydu. kendi iradem ile bir şeyler yapmış ve sonunda mutluluğu yakalamıştım. bizden başka kaç lanetli böyle bir noktaya gelebilmişti ki?

ya da bize neydi ki bundan? sonuçta her koyun kendi bacağından asılıyor bu dünyada... gerekli olan şey cesaret ve inanç, gerisi kendiliğinden geliyor zaten...

hikayem burda bitiyor dostlar. okuyan herkese teşekkür ederim.

vay amısına koyim

yalanına sokuyum vol.2735127341235

not: hikayem sonunda bitti ama partların yavaş geldiği konusunda şikayetler oldu. sürekli bilgisayar başında olamıyorum dostlar, arada bir gidip hava alıyordum, günlük işlerimi hallediyordum. kusura bakmayın olur mu?

bu şekilde bir çıkış bu örgütün tarihinde hiçbir zaman var olmamıştır.

örgütle bağlantısını kesmek isteyenler genelde deşifre yöntemini denerler bildiklerini subliminal veya açık bir şekilde birilerine anlatırlar paylaşırlar sonlarıyla her zaman doğal bir şekilde gelen veya çeşitli intihar yöntemleriyle sonlanan ölümler olur.

stanley kubrick Eyes Wide Shut filminin çekimlerini bitirdikten 4 gün sonra kalp krizi sebebiyle ölmüştür..
eyes wide shut dünya tarihinde örgütü ve işleyişini açıklayan en kapsamlı belge niteliği taşımaktadır.

Hikaye güzel.