Belli bir süre bekledikten sonra kapıları kapatıyoruz. Dış dünyadan soyutlanmış bir vaziyette farklı bir dünyanın içine giriyoruz. Gelenlerin hepsi kodaman. Toplumun üst sınıfında yer alan kişiler. Yaşları 30 ile 65 arasında değişiyor. Bunu tahminen söylüyorum. Bizim baktığımız kapının dışında evin içindeki kapılara bakan kişiler yine bizim gibi maskeli. Onlarında lanetli olarak nitelendirildiğini duyuyorum kızdan. Hepimiz bir ortak noktası daha var. Yaşlarımız genç .

Kız kendisini takip etmemi söylüyor. Yine bizim gibi maskelilerle birlikte farklı odalara alınıyoruz. Herkes bu odalara gelip bizim önümüzde duran maskelerden alıp yüzüne takıyor. Olayın bundan sonrasında herkes maskeli. Herkes maskesini aldıktan sonra bizde bazılarımız üst balkondan bazılarımız ise aşağıda olayların içine dahil olmadan izliyoruz neler olacağını. Daha önce bize vaaz veren adam yine çıkıyor ortaya sesinden tanıyorum onu. Etraf ölüm sessizliğinde. Yüzden fazla insan yığını geniş salonun ortasını çevreler vaziyette olayı izliyor. Bir kısım insanda bunu balkondan izlemekte. Ardından daha önceden beni lanetleyen adamın daha yüksek rütbeli olduğunu düşündüğüm bir adamı davet edişini duyuyorum. Bu gelen adam odanın ortasına geçip duruyor. Ardından ibranice olduğunu düşündüğüm duaları veya ona benzer sözleri sarf ediyor. Maskeli insanlar onu dinlerken odaya maskesiz bir insan yığını yanaşıyor. Sayıları 15-20 kadar olan bu kişiler yüksek rütbeli olan adamın yanına yaklaşıyor. O adam bunları vaftize benzer bir yöntemle kutsuyor. Veya ona benzer bir şey yapıyor. Bu adamlar sonradan öğrendiğime göre bu topluluğa katılmak isteyen zengin iş adamları veya yine farklı işlerde çalışan enseli kişiler.

Ardından odaya bir kız alınıyor. Yüzünde maske olan bu kız genç yaşta. Yanımda ki kız onun bakire olduğunu belirtiyor. Topluma yeni katılan maskesizlerden birine hediye ediliyor kız. Onu elinden tutup yukarıya çıkarıyor.

Ardından yaşananlar bize gösterilmiyor. Sırtımızı dönmemiz isteniyor. Aslında istenmiyor lakin yanımda ki tecrübeli kişiler bir zaman sonra sırtlarını dönüyor. Bende onlara katılıyorum. Evin içinde kadın ve erkek inlemeleri düşüncelerimizi bastırıyor.

Arabayla bırakılıyoruz. Gözlerimizin bağı çözüldüğünde kıza soracak bir şey aklıma gelmiyor. Bütün bu olanlar hiç tahmin ettiğim gibi değildi. Ben zirveye çıkmak isterken bir lanetli olarak olduğum yerde sayıklayacaktım. Bir kez daha güçlülerin altında ezilmeye mahkumdum. En azında aklı karşısında ki kadını yatağa atmak için ergenliğin dibine vuran adamlardan üstündüm bununla az da olsa avunuyorum. Kıza dönüp adını soruyorum:

-Boşver , diyor.

+Sana nasıl hitap edeceğim?

-Ben sana hitap etmiyorum.

+Olsun ben buna alışık değilim.

-iyi o zaman adımı sen belirle.

+Söyle işte adını.

-Gerçek adlar bilinmese hepimiz için iyi olur. Ama sen yine de bana Matilda de.

+Neden?

-Sevdiğim bir film karakterinin adı. Bu arada bu zarfı al. Yine görüşeceğiz. Ve okulda yanıma yaklaşma.

3 GÜN SONRA

Mathilda onu takip etmemi istiyor. Okuldan sonra birlikte yürümeye başlıyoruz. Bizi bekleyen araca yönelip gözlerimizin bağlanmasını izliyoruz. Gözlerimizin bağının açıldığı yerde bir adam karşılıyor bizi. Harabeden bozma bu yapıda ne aradığımızı merak ediyorum. Benim yerime Mathildayla konuşmayı uygun buluyor. Etrafıma bakıyorum ama nerde olabileceğimize dair en ufak bir fikrim yok. Mathilda yanıma geliyor. Tekrar arabaya biniyoruz. Arabadan indiğimizde Mathildaya ne olduğunu soruyorum.

+Birinin bize ihanet etme olasılığı var, belli bir süre için onu takip edeceğiz.

saat akşam 7 gibi takip edeceğimiz adamın iş yerine geldik. Mathilda’nın söylediğine göre her zaman işten sonra gittiği bir bar varmış. Şu ana kadar olanlar tamam da bu takip meselesi çok aptalca geldi gözüme. Bir insan neden bunca zenginliği bırakmaya çalışsın ki? ilk sefer bende caymıştım ama para kazandıktan sonra bu işte caymak bir yana giderek daha çok içine giriyordum. Yine de denileni yapmalıydık . Aslına bakarsanız iş şu şekilde yürüyordu. Mathilda adamı ben mathilda yı takip ediyordum pek birşeyden anladığım yok. Ha anlamaya çalışmaya da meyilli değildim. Fikir yürütmek dışında hırslı bir konumda olduğum söylenemezdi. Bunun nedeni zaten lanetlilerin yükselemeyecek oluşundan ötürüydü.

Beklediğimiz adam işyerinden çıktı. Onu takip etmeye başladık. Gittiği bar işyerine fazla uzak olmayan bir yerdi. Yürüme mesafesiyle 10 dakika kadar olan bu yere yaya bir şekilde gidiyordu. Tuhafıma giden dış görünüştü. Biri bu adamın bana o maskeli heriflerden biri olduğunu söylese inanmazdım. Hiçbir yönüyle mason olduğunu belli etmiyordu. Aslında sorun şuydu, bir mason mason olduğunu nasıl belli ederdi ki? Bardan çok gece kulübünü andıran bir yere girdik. ikisinin arasında fark var mı bilmiyorum ama içeride ki kişilerden “Biz şu gece kulübündeyiz” tarzında şeyler duydum.

Adamı takip etmeye devam ediyorduk. Bir viski aldı. Şişe ve bardağını alıp masalardan birine yöneldi. içerisi inanılmaz gürültülüydü. Dans edeninden yiyişenine, tartışanından sarhoşuna her kesimden insan vardı. Mathilda ikimize portakal suyu aldı. Hayatımda hiç alkol almayışımı burada bile sürdürüyorsam başka yerde sürdüremezdim. Nitekim hala alkol almadım. Mathilda ile takip ettiğimiz adamın çaprazında bir masaya oturduk. Mathilda gözlerini ondan ayırmazken ben kızlara bakıyordum. Mathilda’ya güveniyordum. Bu güven zebaninin şeytana güvenini andırıyordu. Bulunduğumuz yer adaletsizliğin kanıtıydı. Bu insanların hiçbiri giydikleri kıyafetleri sonuna kadar dolu cüzdanları haketmiyordu. Hakedenler açlıktan ölürken burada rahatlığın tadını çıkarıyorlardı. Bu düşünceler içinde sallanırken Mathilda beni dürttü. Takip ettiğimiz kişi ayağa kalkmıştı. Biz de peşi sıra onu takibe başladık. Erkekler tuvaletine girince Mathilda dışarıda kaldı ben içeri girdim. Kabinlerden birine girdi. Bense girdiği kabinin yanındakine. Adam ağlamaya başladı. ilk önce ağladığını düşünmedim ama hıçkırıkları gittikçe artıyordu. Kendi kendine söylenmeye başladı “biliyorum beni takip ediyorlar biliyorum” bunları söylerken bir yandan da ağlıyordu. Viski şişesi yanındaydı. Her yudum aldığında viskinin boğazında geçişini duyuyordum. Her yudumda ağlayışları artıyordu. Tekrar söylenmeye başladı “Çıkmak istiyorum yardım et Allah’ım hata ettim” şaşkınlığım yerini meraka bırakmıştı neden bunları söylüyordu anlamıyordum.