Bu olaydan 1 gün sonra yatağımda uyandım. 1 ay uyumuş gibi hissediyordum. Yataktan kalkıp tuvalete gittim. Koridorda mal mal dolandım. Saat sabah 11 sıraları. Annem ve babam ölmüş dahi olabilirler buna şaşırmam. Bu ihtimal olabilirde çünkü ortalıklarda yoklar. Kapı çalıyor. Açıyorum. Gelen Şule. Uzun zamandır görüşmüyorduk.

-Hiç sormuyorsun ne oldu, o günden beri neden aramadın?

+işlerim vardı biraz.

-işin mi vardı? Bilirim o işleri. Dün gece bu eve bir kızla geldiğini gördüm. O değilde neden aptal aptal sırıtıyordun?

+Aptal aptal sırıtıyor muydum?

-Evet kendinden geçmiş gibiydin içki falan mı içtin?

+Eee.. Evet galiba ben bile hatırlamıyorum.

-(Güldü)

+içeri gel istersen?

-Olur

içeri girdik girmesine de dün gece eve nasıl bu şekilde gelmiştim. Ayrıca Şule ile ne konuşacaktım ki? Yine sessizliği bozan o oldu.

dıbını gibtiğiminin nazanı

pREZervatif sardı devam panpa

Rezzak Paşa

Olaylar gercekti oradaki maskeli kapı tarafındaki 3.adam bendim sen orada siyah duz sacli orta boylu cocuk olmalisin simdi cikardim yasadiklarin hepsini bizde yasadik 22 sene sonra kurtuldum gencler siz siz llun dusmeyin bu hataya

2 GÜN ÖNCE

Yağmurda dışarı çıkmamın anlamı neydi sanki. Bu romantizm dallamalıklarından nefret ediyorum. Ama yürümeye devam ediyordum bir yandan. Yürürken bir adam kesti düşüncelerimi.

- Sigaran var mı?

+Hayır, kullanmıyorum.

-Çok fazla düşünüyorsun.

+ Hehe. O kadar belli oluyor mu?

- Evet fazlasıyla. Bende bir zamanlar bu kadar düşünürdüm.

+Neden?

-Birinin yoluma taş koyacağından emindim. Bir sırrım vardı onda. Açığa çıkarmamak için tehdit ediyordu. Ardından daha büyük bir sırrıma erişti. iş içinden çıkılmaz hale geldi.

-Sen ne yaptın peki?

+Eğer biri seni zirveye giden yolda engellerse o kişiyi ya bu işe dahil etmelisin ya da yok etmelisin.

-Bu kadar kolay mıydı?

+Çok zordu. Ama yaptım.

-Dahil mi ettin yoksa?

+Dahil etmek zordur. Başarırsan iyi olur ama yok etmek kesin çözümdür.

-Yok ettin yani?

+Aynen öyle...

Onu öldüremezdim. Geriye iki seçenek kalıyordu.

Bütün gece gözüme uyku girmedi. inanılmaz zeki biri değildim ki onu oyuna getirip işin içinden çıkmasını sağlayayım. Unutturamazdım da. Olaya dahil olmalıydı. Mecburdum buna.

2010 sıralarıydı heralde
binin biri böyle bir hikaye yazdı, aylarca bütün sözlük okudu amk
duygulandım

Aradan 4 gün geçmişti bile.

Son ders saatindeyim. Ders matematik. Zaten anladığım bir ders değildir. Ha anlamak için çaba sarf etmiyorum ama etsemde bir gauss etmeyeğim elbette. Herkes harıl harıl test çözerken ben ayağımı taka batırmış vaziyette ilerliyorum. Teneffüslerde o ikili artık yerini sadece kıza bıraktı. Beni izleyen bir tek o kaldı. Diğer çocuğa ne olduğunu bilmiyorum.

Okul çıkışında şu gözün kapanacak saçmalığının gerçek olduğunu anlıyorum. Takip eden kız beni bir yere zütürüyor. Kızla aynı odanın içerisindeyim. ilk defa onunla bu kadar yakınım.

-Giy şunları.

Diyor. Bahsettiği aptal bir takım elbise.

+Giymeme ihtimalim yok mu?

- Elbette yok. Hadi çabuk ol.

+Yok mu giyinebileceğim bir yer?

-Burada giyin işte.

Gözünün önünde soyunup giyiniyorum. Pek giblediği yok bu durumu. Odada tuhaf tablolar var. Genelde mitolojik varlıklar.

-Ee şimdi ne yapacağız, diye soruyorum.

+Tak şunu.

“tak” diye verdiği şey bir maske. Kendisinin önünde de bir maske var. Maskelerin temel özelliği tuhaf duyguları sembolize etmesi. Benimki hüzünlü bir varlığı çağrıştırırken onun maskesi daha kararlı bir varlığı anımsatıyordu. Ardından kız bana dönüp:

-Gideceğimiz yerde sadece beni takip et. Sakın benden izinsiz bir yere ayrılma. Sadece peşimde ol.

Odanın dışına çıktığımızda 2 kişi gözlerimizi bağlıyor. Arabalara bindirilip bir evin önüne getiriliyoruz. Sıradan bir ev değil. Şato misali ciddi anlamda büyük ve çok katlı bir ev. Ama bunu dışarıdan bakarak anlamıyorum. içeri girdiğimde anlıyorum. Çünkü evin içine girene kadar gözlerimiz bağlı vaziyetteyiz. Ardından maskelerimiz yüzlerimizde evin içinde dolanıyoruz. Çok sayıda insan var lakin bizden farklı olarak yüzleri maskesiz. Sohbet edip gülüşüyorlar. Biz onların yanına alınmıyoruz. Kapının başında durup gelenleri selamlıyoruz. Gördüklerim sadece kapının önünden içeriye bakmakla sınırlı. Kıza dönüp:

-Neden sadece biz maskeliyiz? Diye soruyorum.

+Biz önemsiziz. Ve lanetli.

-Lanetli mi? Sen de mi?

+Evet

Panpa bak uykun gelipte saçma sapan bitirme adam gibi yaz giberim

yaz amk gece gece daha buyuk eğlence mi var

rezörvıd Hacı Bu Kitap Falanmı Yoksa Cidden Kendinmi Yazdın Kitapsa Almak isityorum Ondan

keşke anan yarraama sakso çekse

not: okumadım

çalıntı hikaye beyler mallık etmeyin, orjinalini eskiler bilir.

(bkz: tabuttan gelen)
(bkz: mason olduğum dönemde yaşadıklarım)

alın devamı burda
https://www.wattpad.com/5...C4%B1klar%C4%B1m-7/page/2

eline sağlık güzel yazdın.

edit: gece gece taktın bizi buradan ebenin dıbına selamlar uykunun anasını gibtin

yatıyorum yarın güzel final olmazsa mahaledeki mason bakkalın çükü seni bekler.
Zahid'i anası babası hiç mi giblemiyor en azından masaya koydukları 1 milyonları almadığınıda mı farketmiyorlar : )

ulan finali güzel bitmezse bizim mahalledeki mason bakkala diktirecem seni

Rez iyi yazıyorsun

Film mi anlatıyon nabıon anlamadım ama hala okuyorum

Ben biraz hitman sniper oynayip gelcem hizli pnp okuyup biyirelim yatim sozluge yeni katildim gecelerin esiri oldum bu sefer uyucam