mason locasında yaşadıklarım

rezervatif 53 te kaldım

@56 müfettiş gecıt

@56 gibiş üstüne gibiş, sanki fuckinception

edit: ananı gibiyim terim üretmişim

@56 vuhuuuuuuu

http://inci.sozlukspot.co...m%C4%B1-anlat%C4%B1yorum/ Kaybol liseli!11!

hadi yazsana bekliyorum

belki bilmediğin dedenin falan mirası vardır panpa

işte buydu! o makalelerde yazılanlar, tom cruise’un filmi, tapınakçılar, diğer gizli tarikatlar! bunlar gerçekti! ama bildiğim kadarıyla böyle oluşumlara hep zenginleri alıyorlardı. beni ne için çağırıyorlardı ki? belki de beni kurban edeceklerdi! ama ya bu bana sonsuz gücün kapılarını açarsa? zaten tak çukurunda yaşayan biriydim, amacım da yoktu. ölsem ne olacaktı ki? kafam böyle sorularla allak bullak olmuştu.
kağıtta mahalle adı yazmadığına göre , mekan yakınlarda bir yerde olmalıydı. yaklaşık bir saat boyunca sokağın adını soruşturmakla geçti. karnım çok acıkmıştı, yolda rastladığım gösterişsiz bir lokantada mercimek çorbası içtim. tam karşımdaki bir restoranda da gösterişli, takım elbiseli insanlar, en azından 40-50 tl’lik menülerle günlerini gün ediyorlardı. ne zaman böyle insanları görsem kadere lanet ederdim. okullarda bahsedilen besin zinciri insanlar için de geçerliydi. ben o pramitin en dibindeydim, karşıdaki zengin insanların artıklarıyla beslenen basit bir canlıydım belki de.

sokağın adını öğrendikten sonra kısa bir yürüyüşle turuncu binaya vardım. dışarıdan müze izlenimi veriyordu. girişte iri yarı ama takım elbiseli bir adam bekliyordu. içeri girmek için kanlı kağıdı verdim. biraz baktıktan sonra eliyle içeriyi gösterdi.

çabuk anlat la seni mi bekleyecez

reserved sırf meraktan

reserved

not: 3 rezerve gelinceye kadar mola veriyorum.

gittim ve 5 kişi beni hunharca gibtiler buda böyle bi anımdır.

lan uğraşıp şu adresi bulurum da muhtemelen sahte diye uğraşmıyorum. şimdi spora gidiyorum, döndüğümde mantıklı bir şeyler yazmış olmazsan gibiş döner bu başlıkta. buraya kadar yeterince cıvıttın zaten.

- evet, şu an iyiyim ama neler oldu az önce?
+ sanırım çay biraz dokundu. o sırada sağolsun başka bir hoca gelip kendine getirdi seni.
- hocam, elinizi ağzıma soktunuz, parmağıma da bir şey batırdınız.
+ hayır, sadece bir elimle ağzını, diğer elimle de elini tuttum. bayılacak gibiydin çünkü.
- peki parmağımın ucu neden sızlıyor?
+ bilmem, belki bir yere çarpmışsındır.
- ama hocam…
+ bence gidip dinlenirsen iyi olur. pek iyi görünmüyorsun. yoklama durumunu öğrenci işlerinde halledeceğim.

saçmalığın daniskasıydı. orada basbaya bir şeyler yapmışlardı fakat anlayamamıştım. öfkeyle karışık bir korku ile çıktım odasından. kafamdaki sorular daha da artmıştı, sakinleşmek için kantine gidip su almak istedim. zaten sudan başka ne alabilirdim ki, cebimde beş kuruş yoktu. gibtiğimin dünyası böyle bir şey işte! ama o da ne, elimi cebime daldırdığımda bir kağıt olduğunu fark ettim. üzerinde kan lekesi vardı ki sanırım odada hocanın benden aldığı tükürüklü kandı bu. kağıtta “20:55 cevher sokak, turuncu bina” yazıyordu. elim istemsizce titremeye başlamıştı.

rizörved hadi gari

rezerved

al lan hadi gönlün olsun. reserved.

o sırada kapı çaldı ve çaycı iki tane çay getirdi.

+ hocam zahmet etmeseydiniz.
- ne zahmeti canım, çekinme.
çaydan 2-3 yudum aldığımda kafamda hafiften bir uyuşma hissettim. tekila shot atmış gibiydim.
- üzerimdeki bazı şeyler dikkatini çekmiş gibi görünüyor.
+ ne gibi hocam?
- kuru kafa dövmesi ve belki de kolyem.
dikkat ettiğimi nasıl farketmişti bilmiyorum ama kafamdaki ağırlık gitgide artıyordu, tam net göremiyordum.
+ hocam bu çayda ne var?
- çok lezzetli değil mi?

o sırada yanıma gelip parmağıma bir şey batırdı ancak gözlerim net görmüyordu ve felç olmuş gibiydim, tepki veremedim. görebildiğim kadarıyla, parmağını ağzıma soktu ve eline gelen tükürükle bu kanı parmağımda karıştırmaya başladı. anlamadığım bir dilde bir şeyler söylüyordu, korku filmlerinde büyücülerin söylediği garip ayinlerde söylenenlere benziyordu. bu sırada birisi arkamdan gelip gözlerimi kapattı ve masaj hareketleriyle gözümü ovuşturmaya başladı. ellerini çektiğinde kendimi iyi hissediyordum, ancak adam hızlıca odadan ayrılmıştı, dönüp bakamadım bile. özlem hoca ise “emre, iyi misin?” diyordu.

sonunda kurtuluyo kızla beyler