Rez panpa guzel gidiyon

Arkadaşlar sabah 6 da kalkacağım iş için biraz daha yazmaya çalışacağım. Biliyorum yarım bırakılan hikayelerden ben de nefret ediyorum ama uyumak da zorundayım. Bu arada askerde yaşadıklarımdan dolayı pgibolojim hala tam anlamıyla iyi değil. Antidepresan kullandığımdan uyku da fena bastırıyor keşke daha erken başlasaydım yazmaya. Ama yarın işten fırsat bulursam yazmaya çalışacağım. Yazamazsam da akşam 10 da burda olacağım.

Şimdi elimden geldiğince devam edeyim.

ilk sortiyi atlattıktan sonra acaba gitmesem nolur diye düşündüm açıkcası. züt korkusu böyle birşey, mardin diye bir yer sadece bir doğu ili benim için. Beyin ise ölüme gitmek olarak nitelendiriyor. fakat bunlar kafamı kurcalarken aldığım eğitimler bize verdikleri gazlar aklıma geldi. Askerim lan ben dedim kendime. Karşıma çıkarsa, çıkan düşünsün dedim. Bir anda kendi kendimi gaza getirdim.
Bu arada o yere düşen ice teayi bulan devrem afiyet olsun helal hoş olsun ne diyim *

Ankesörlü telefona sarıldım ve evi aradım. Babam açtı bizim dağıtımlar açıklandı baba dedim. Heycanla neresi? dedi. Mardin Kızıltepe dedim. Güldü. Hadi hadi dedi söyle neresi dedi. Baba gerçekten mardin dedim. birkaç saniye sessizlik oldu. Tamam, tamam babacım dedi. ama Söyleyecek kelime bulamıyordu. Ben de bulamıyordum. içtimaya diye bağırdılar arkadan. Ararım sonra babacım dedim kapattım telefonu...

Okicam rezzz

Devam et kardeşim mükemmel sonuna kadar anlat ben okurum

Komutanı dövecek, askerler arasında en çok lafı geçilen o olacak, biraz gerçeklik olsun diye dayak yiyecek (aslen şamar oğlanıdır kendisi), uzmançavuş geçerken bile sakso çekmek isteyecek kadar taşşaklı olacak bu adam, nöbet tutarken sıkıntı çıkacak, diğer erleri dövecek, kendi işini başkalarına yaptıracak, tuvalet temizlemeyecek, ona buna laf sokacak vs.
Her askerlik hikayesinde olur bunlar, bu hikayede de en az 1 tanesi kesin olacak.Her erkek en taşşaklı erkek dıbınakoyayım, elin gibini görmeyen kendininkini zürafa sanıyor. Okumuyorum öylesine yazmaya geldim çügü falanda vermedim şukuda, korkma başlığı yazan kardeşim.

Çal keke çall

Rez panpa

Doğulu arkadaşlarım yanıma geldiler içtimadan sonra. Oğlum üzme kendini valla paris gibi yere gidiyorsun. Keşke biz düşseydik falan dediler. içime biraz su serptiler ne yalan söyleyeyim. içtimadan sonra tekrar telefona gittim, bizimkileri aradım babam çoktan araştırmış bile, tanıdıkları aramışlar hatta. Telefonu annem açtı ve anlattı, üzüldüğünü belli etmemeye çalıştığı o kadar belliydi ki boğuk sesinden. Oğlum banan araştırdı bile güzel yermiş bak orda tanıdık da varmış kardeşinin arkadaşlarından olay falan da yokmuş dediler. Siz beni düşünmeyin nizamiyeden girince her askeriye aynı diyebildim. Garip bir his ile artık korkmuyordum. aslında korkmak ile korkmamak arasında bir boşluktaydım. Uzak bir akrabamız kurmay yüzbaşı. Eğer dağıtımdan önce söyleseydiniz şuan bulunduğu birlikte kalabilirdi, ya da yanıma aldırabilirdim demiş. Şimdi de talep edebilirim isterseniz demiş. Bizimkiler hemen tamam demişler ama ben kesinlikle reddettim. Trakyalı dediğim arkadaşım da ağrı doğubeyazıta düşmüştü. O da karartmıştı enseyi. Kendimi onun yerine koydum. O çocuk ilk günlerde muayeneye girmiş ve 101 kilo olduğu için çürük ister misin diye sormuşlar. Hayır ben askerlik yapacağım demiş. Zoruma gitti kendimi öyle torpilli düşünmek. Saliseler içinde aldım o kararı ve bizimkilere kesinlikle öyle birşey istemediğimi söyledim. Tamam dediler.

Dağıtım günü sivillerimizi giydik, kağıtlarımız dağıtıldı. Kapıda son kez bir baktım. 70.Mknz.P.Tug.Loj.Des.K.lığı yazıyordu. Dönüş yok deyip güldüm kendi kendime. Sanki Terhis olmuş havası vardı hepimizde. Birbirimizden numaralarımızı almalar vedalaşmalar falan. Evdekilerin haberi yok, eve gdiiyorum. Sevinçliyim de tabi. Bindim otobüse. istanbula gelmek bilmedi o otobüs bir türlü. Otogarda indim, servis aracına bindim. Akşam üstüydü. Hafif serin. Elimde iki bavul, gavur ölüsü gibi ağır ikisi de. Bir hışımla evin yolunu tuttum. Apatmandan içeri girdim. Her apartmanın kendine has bir kokusu olur bilirsiniz. O kokuyu alınca çok mutlu oldum. Kapıya kadar çıktım. Ben kapıyı bir değişik çalarım beyler. Böyle kapı zilini durmadan çalarken kapıya da ritimli şekilde vururum. Öyle çaldım kapıyı. içerden kardeşimin sesi geldi." yine halam aynı şeyi yapıyor bak" dedi sinirli bir sesle. Meğer geçen hafta halam kapıyı benim gibi çalmış bizimkile topyekün kapıya saldırmış, sonrası hayal kırıklığı tabi. Kapıyı babam açtı. Hiç unutmuyorum elinde çaytabağı ve boş çaybardağı vardı. Çay koymaya kalkmış kendime. Babam dondu kaldı. Annem ve kardeşim arkadan geldi. Kardeşim beni görünce Abimmm diye bağırarak ağlamaya başladı. Babam ve annem şoktalar. Sevinmediyseniz geri gideyim dedim:) Boynuma sarıldılar hepsi birden. Nasıl oldu bu iş vs dediler. yaklaşık 10 dakika babam evde elinde boş çaybardağıyla döndü durdu şaşkınlıktan * Çay koyayım mı baba dememle hatırladı elinde bardak olduğunu *

Arkadaşlar bu akşamlık müsadenizi istesem olur mu? işe gitmeme 5 saat 45 dakika kaldı. Hikayemizi paylaşalım derken bir de işten kovulmayalım * Hazır dağıtım iznindeyken böleyim, yarın saat 21-22 gibi kaldığım yerden devam edeyim. Yoksa arka sokaklarda Rıza babanın vurulduğu anda bir dahaki bölümün haftaya kalması gibi olacak * Affınıza sığınıyorum Bu akşamlık.

Rez panpa

gel reis başımın üstünde yerin var ama arada caps atarsan güzel oluyo

okurum bı ara

Ayraç devam reyiz

Devam kaptan durma

Devam et sardı pnp

Tamamdır

Rezervasyon

mardin nerde la