Öncelikle burada anlatılan olayların hepsi , gerçektir. Askerliğin zorluğu ve gururu arasında geçen 4 ay 18 günümü anlatacağım.

Aylardan ağustos.. ilerleyen yaşımın getirdiği gereklilikten dolayı tecilimi bozdurmaya karar verdim ve askere gitmeye doğru ilk adımımı atmış oldum. Sonra ekim ayında askerlik yerim açıklandı. Eğer tecilimi bozdurmuş olmasaydım sanırım 2. celpten askere gidecektim ve batıda askerlik yapacaktım. Tabii benim bundan sonradan haberim oldu. iyiki de bozdurmuşum. Gerçek askerliği, vatan sevgisini , ölüm korkusunu , arkadaşlığı , kahpeliği vs. herşeyi yaşadım bu 4 ay 18'de.. Batıda askerlik yapmak bana göre hizmetçilik yapmaktır. Ezilmektir. Adam oluşluktur. Doğuda ise öncelikli amacın yaşamaktır. Komutanlarının her fırsatta içtimaya toplayıp olacak felaket senaryolarını sana anlatmasıdır. Nöbetin önemini , orada olma amacını sana hissettirmesidir.

Şimdi arkanıza yaslanın ve doğuda askerlik yapmak neymiş bir de şu kardeşinizden dinleyin..

Bu arada baştan söyleyim binler. Okuyanlar arada ses versin , yorum morum atsın, soru sormak isteyen sorsun. Kimseden ses çıkmıyorken, kendimi yalnız hissedip bırakıyorum anlatmayı.

Neyse devam ediyorum. 4 kasım da birliğe ulaştım. Hemen aradım bizimkileri. Dedim geldim ben olm nerdesiniz filan. Birliğin önünde seni bekliyoruz dediler. Eyvallah dedim bende gelmek üzereyim. Neyse geldim , tanıstık kaynastık. Sonra bizi sıraya aldılar. Sıra edirneden karsa kadar binler. Kuyrugun sonu yok muagoim. Neyse sıra bitti , telefon getirmiştim sakladım bir şekilde soktum içeri. Kayıttır kürektir , bitti neyse ki bizi otobüslere dolduruk bölüklerimize bıraktılar.

Siz rezleri alın, yarın iş var bu yüzden yarın devam edicem beyler. Seviyorum sizi , görüşürüz yarın.

Aylardan ekim ayıydı. Askerlik yerleri açıklandı. Büyük bir merakla geçtim bilgisayar başına. Girdim tc'mi filan ve tak! karşımda mardin il jandarma komutanlığı yazıyordu. Önce bi hayal kırıklığı oldu tabii. Çünkü ben yedek subaylık bekliyordum. Ama sonra düsününce iyiki gelmemiş erkenden biter geliriz diye teselli ettim kendimi. Tabii bi sorun vardı. Bunu aileme nasıl söyleyecektim. Sonuçta mardin burası. Gerçi dedim bi hakkari şırnak değil ya muagoim. Çok rahatmış orda askerlik endişe etmeyin filan der, onları rahatlatırım diye düsündüm. Ha şunu söyleyim ben hiç korku yaşamadım öğrendiğimde. Zira aç çok kafam basıyordu bir kısa dönem askerin operasyon falan görmeyeceğini. Bişey olursa da kaderdi , kısmetti. Rahattım yani. Ama bizimkiler öyle rahat karşılamadı tabii.

Evet binler acemilik bitti. Artık askersin dediler. Bu arada merak eden olacaktır, atış yaptın mı ? Silah kullandın mı ? diye. Evet doğuya gittiğimiz için atış yaptırdılar. Normalde 4 mermi attırırlar bize 24 mermi attırdılar mesela. Kardeşinizin bizimkiler arasında adı "sniper" a bile çıkmıştı ehehe. Böyle atış yapma yeteneğimin olduğunu bende bilmiyodum. Şaşırdım ama mantığı basitti. Nefesini tutup hedefinin bir parmak altına nişan alırsan uçan kuşu bile vurabiliyordun. ilk atışım hariç bütün atışlarımda hedefin iyi noktalardan vurmuş, komutanların bile şaşkınlığı ve tebriklerini almıştım. Nitekim 8 bölüklü bir birlikte de bizim bölük atış yarışmasında birinci olmuştuk ve atış sancağını almıştık 6. bölüğün elinden. Bu acemiliğe dair tek güzel anımdı. Bunun dışında rezillikti. Tabii komik olaylar yaşadık , güldük eğlendik ama oturup tek tek anıları anlatacak halimiz yok muagoim. Nihayet bitti acemilik. Mardine gitmeden 2 gün izin verdiler. 1 gün yolda geçti bir gün evde geçti çabucak bitti gitti izin muagoim. Ve istanbuldan uçakla mardine vardık.

Askerlikte en büyük düşmanın sıkılmaktır. Çünkü hep sıkılırsın. Zaman hemen geçsin gitsin istersin ama geçmez muagoim. Neyse 28 gün acemilik yaptım. Bana 1 sene gibi geldi. Yemin törenine de çağırmadım bizimkileri. Yaşlandılar zaten. 1 metre kar var , kastamonunun dağına kadar gelmesin bizimkiler. Ben zaten gelicem dedim. Yok gelelim önemli senin icin dediler ama ısrar edince kabul ettiler. Ama 28 günün sonunda özlemişim çok. Herkesin ailesi gelmişken yalnız hissettim kendimi yalan yok. Yinede pişman değildim, çünkü gerçekten kar kıyamet vardı. Ailem gelmedi diye laçka da yürümedim. Gelen aileleri gördüm, çok gururlulardı. Türk halkının vatan sevgisini orada hissettiğim kadar hiçbir yerde hissetmemişimdir. Törenden sonra bi teyze bana su uzattı mesela. Al aslanım dedi, susamışsındır.. Gülümsedim, sağolasın teyzecim dedim. Askerlik askere giden için zor binler ama doğuya gidiyorsa o giden ailesi için daha zor emin olun.. Bizim birlik hep doğuydu bu yüzden insanlar endişeli ve gururluydu. Bunu gözlerinde gördüm binler. Çünkü aynı bakışı bizim eve vardığımda da görmüştüm. Bu yüzden dikkatli ve hassas yaklaşın doğuya filan giderseniz. Ölecekmiş gibi konusup ailenizi endişlendirmeyin muagoim. Zira bi tak olmaz muhtemelen.

Bu arada ben ailemle aynı şehirde yaşamıyorum. Farklı bi şehirdeyim, çalışıyorum. Ailenin tek oğluyum. Onlarda ilk defa askere evlat gönderme heyecanındalar. Tabii batı çıkmasını bekliyorlar. Kısa dönemim nasılsa, doğu çıkmaz diye düsünüyorlar.

Neyse işte, ben o gün söyleyemedim bizimkilere. Sormasalar söylemicektim de.. Bir gün sonra duymuşlar, babam aradı. Oğlum askerlik yerleri açıklanmış ? Baktın mı yerine dedi.. Evet baba dedim yumuşak bir ses tonuyla. Nere çıkmış dedi.. Bi durakladım önce, sonra mardin baba dedim. O da bir durdu önce sonra hayırlısı olsun oğlum dedi. Neresiymiş merkez mi bari dedi. Bilmiyorum baba mardin il jandarma yazıyor dedim. Tamam dedi. Baba.. dedim. Anneme sen söylersin dimi ? Söylerim oğlum dedi. Kapattım telefonu. Rahatlamıştım muagoim. Askerlikten bile büyük bir derdimdi çünkü bu.

Buraları hızlı geçiyorum. Askere gitmeden facebook gruplarına baktım. Mardin il jandarma yazanların olduğu 5 kişiyle whatsap grubu kurduk. Acemi birliğe gitmeden kaynaştık biz. Muhabbet şakalar filan nasıl adamlarla karşılaşcam orda derdinden de böylelikle kurtulmuş oldum.

Aylardan kasım.. Kasım 4. Unutmam bu tarihi. Hayatımın gibilme yolunda adım attığım ilk tarih. gibilme diyorum çünkü acemi birlik demek susuz sabunsuz gibilme birliği demektir. iyi giberler adamı. Hele ki kastamonuda yapıyorsan. Kar kış kıyamet ayrı dert 80'lerden kalma bir binada tak zütüren wc'ler, sevdiklerinden uzak olmak, her türlü yokluk(telefon, kızlar vs.), hastalıklar, zamanın geçmemesi, her gün bitmek bilmeyen eğitimler , en önemlisi alıştığın özgürlüğünden mahrum olmak ayrı bir dert. Cümle biraz uzun oldu ama idare edin. Çok zor zamanlar geçirdik muagoim *

Amacım az çok askere gideceğinizde göreceğiniz şeyleri anlatmak binler. Çünkü çoğunuz gitmediniz, biliyorum. Hipero abiniz olarak size bu konuda da yardımcı olmak bizim görevimiz.

Neyse acemiliği gün gün anlatmıcam. ilk günün zorluğu böyleydi. Ama insanoğlu herşeyi alışıyor vesselam. Biz de alıştık. Her gün sabah 5.50 da uyanır , 6.20 de kahvaltı da olur, 6.45'te içtima alanına varırdık. 7 de o günkü nöbetçi komutan gelir, bi sayım yapar sonra bizi toplar eğitim alanına zütürürlerdi. Eğitim dediği de işte gibko şeyler. Hazır olda durma, komutana tekmil verme, full disiplinle geçen bir süreçti acemi birlik. Komutanlar yüzünüze asla gülmezdi, torpiliniz varsa çayçı olurdunuz.. Çayçılar eğitime katılmazdı, 25 kurusa eğitim aralarında çay verirlerdi. Sonra yatıştaydılar. iki tane torpilli bin vardı bizde de. Neyse bütün eğitim , yemin töreni içinmiş meğer muagoim. Orada yürüme seronomisi için 25 gün nonstop yürüdük. "Sol-Sol-Sol-Sağ-Sol" "Ayakları bozmaaağğ" "Oğlum gerizekalı mısın ? Bilmiyorsan arkadaşının ayağına baksanaağğ"

Ama şunu söyleyebilirim binler. Askerlik adamı mallaştırır muagoim:) Bir sürü mal gördüm orada. Eminim ki sivil de çok normal adamlar, zaten hepsi okumuş adam ama mallaşıp komutan soru sorduğunda saçmalayan adamlar vardı. Bunlar nasıl ünv. okumuş lan demeden edemiyodum. Sonradan anladım ki gittikçe hepimiz mallaşıyoduk.

Bölük ama ne bölük muagoim. Direk wc'ye gittim. Hasgibtir dedim. Bildiğin tak zütürüyordu. iki kişilik ranzalar var, ranzaya sığmıyorum muagoim. içeride karanlık bir ortam, herkes mal mal sağa sola bakıyor. Benim tek derdim yatağımı yapıp yatmak istiyorum. Sevmedim ortamı, çabuk bitsin gitsin derdindeyim. Neyse büyük uğraşlar sonucu bir tane carsaf bir tane pis kokan tüylü yıllanmış battaniye, bir tane yastık kılıfı, terden sapsarı olmus bi yastık ve üstünde sidik olan bi yatak buldum. iğrene iğrene hazırladım. Alt ranzayı seçtim ki ışık açıldığında etkilenmeyim diye. Köşede bi yere geçtim. Bizim bebeler de sağıma üstüme filan yerleşti. Ortamı kurduk böyle. Ama gibim böyle işi dedim tak gibi yermiş askerlik. Pgibolojim çok bozuldu muagoim , oturup ağlayacaktım. Bu arada açız , yemek yemedik. Akşam yemeği de geçmiş. Bizimkilere dedim hadi çıkalım bişey bulalım lan yiyecek. Açlıktan ölcem muagoim. Allahtan şu para atınca bisküvi kola filan veren makinelerden varmış. Hemen iki bisküvi bir kola düsürdüm. Öküz gibi yedim. Ama çok sinirliyim , tak gibi yere geldik muagoim diye söyleniyorum icimden.

Koğuşa bi vardık amk , koğuşun önü ana baba günü, ortalık vatan millet sakarya. Bizimkiler toplanmış heyecanlı heyecanlı konusuyorlar aralarında. Noluyo lan ? dedim. Öğlen kızıltepede patlama olmuş , operasyon varmış dediler. Kaldığımız ktm'de jöhler, uzmanlar , yeni uzman olmuşlar, biz kısa dönemler ve ktm'nin kendi askerleri olan uzun dönemler vardı. Jöh reyizler operasyona çıkıyormuş anlayacağınız. Yan koğuşta onlarınmış. Cs'de bazuka diye bildiğiniz uzun menzilli füzeden tut, biksiye, kanasından , hk 33'e kadar tam techizat hazırlanıyorlardı. Kendi aralarında konuşmalarına şahit oldum biraz, bu yolun dönüşü olmayabilir, hakkınızı helal edin diye sarıldılar birbirlerine. Duygulandım. Biz yeni gelmişiz tabii , dakika bir gol bir nereye geldik lan biz diye şaşırdım. Belli etmesem de ilk defa heyecanlandım o adamların arasında. Ama dua ettim lan, hayatımda ilk kez allahım sen bu aslanları koru diye bu kadar içten dua ettim. Dayanamadım gittim yanlarına. Selamun aleyküm komutanım, allah gazanızı mübarek etsin dedim. Sağol kardesim dedi içten bi ses tonuyla. Dedim kaç gün sürer operasyon? Belli olmaz. Görüyo musun şu dağı dedi. Evet dedim. Ordan başlıcaz yürümeye artık nereye kadar sürerse dedi. Dağ'da it bırakmıcaz inşallah dedi. inşallah komutanım, Allah yardımcınız olsun dedim. Döndüm arkamı ama gözlerim doldu. Üzüldüm lan. Kolay değildi hiç amk. Özellikle o helalleşmeleri , buna rağmen güle oynaya gitmeleri çok etkiledi beni.

Okuyan kalmamıs sanırım:)

Neyse ktm'yi bitirip yatayım. Yarın asıl birliğime geçerim.

Ktm'de son 10 gün eğitim aldık. Acemilikteki eğitimin hızlandırılmış programı işte. Tekmil nasıl verilir, hayatta nasıl kalınır, neler yapılır, neler yapılmaz. Birliğe gitmeden son birkaç gün önce sıfırlama adı altında atışta yaptık. O silahları zütürmedik birliğe ismi saçmaydı ama maksat atış yaptırmak işte. Ktm'de bi üsteğmen vardı. isim vermeyim ama adam tam bir askerdi. Yaşı gençti , belki de benden birkaç yaş büyüktü ama adamın olgunluk seviyesi zirvedeydi. O zütürdü bizi. Eli titreyene iyi kızdı, ben yine başarılıydım atışlarda. Derken atıştan gelir gelmez benim badinin de olduğu birliğin komutanı gelmiş. Badiyle ayrılık vaktiydi. Hiç ayrılmadık onunla acemilikten bu yana. Kendimi bildiğin boşlukta hissettim o gidince. Bildiğin ailemden birini kaybetmiş gibi hissettim. Zor anlarımdan biri de buydu askerde. bine alışmıştım. Aslında onu da anlatmak isterdim hikayemde ama bin denk gelir de okursa kendini tanır. Gerek yok. Derken en son bizim birliğin komutanı geldi amk. Daha doğrusu komutan da gelmedi , ktm çok kaldık diye bizim birliğin ordan geçen başka bir birlikle bizi gönderdi. Yoksa bizim birliğin bizi almaya niyeti yoktu. Komutan bizim birliğe gidenlerin arasında numaramı bulmus, beni seçmiş şans ya amk. Diyorum komutanım ne zaman alacaksınız bizi ? gibtir et burayı oğlum gelip wc mi temizliceksiniz, yatın dinlenin işte orada diyor. Dedim bu komutan rdm amk. Harbi rdm çıktı. RDM demek rehabilitasyon destek merkezi demek. Pgibopat askerlere kısaca rdm derler. Silahsızdırlar. Bizim komutanın da silahı yoktu. Öyle bişey. Neyse böylelikle bizi birliğe zütürdüler. Ktm de böylelikle bitti.

Devamı yarın binler. Görüşmek üzere.

Beyler merhaba.

Başlığın ilgi görmesi beni mutlu etti öncelikle. Şunu belirtmek isterim ki , 6,5 yıllık sözlük hayatımda hiç popülerite amacı güderek takılmadım buralarda.. Hani taşşağına diyoruz ya , beni bilen bilir diye. Beni gerçekten bilen bilir buralarda. Yorumlarda birkaç tane gerizekalı gördüm. Onlara kısaca cevap verip devam edicem anlatmaya..

Öncelikle gerizekalının teki demişki acemiyi çaycı mı yaparlar ? Ulan dıbına soktumun bini , kaldığımız birlik acemi askerlerin olduğu, usta asker sayısının çok az olduğu bir birlikti. Zira çaycılık yapan adamlar bizim bölüğün eğitim alanında çaycılık yapıyordu. Her bölükte çaycılar acemilerdi. Bizden sorumlu olan komutanlara ve bize çay satıyorlardı sadece. Liseliyi bulmuşum da kandırıyormuşum. Böyle yalanın dübürünü gibeyim ben, o kadar şey anlattık yalana bak muagoim.

ikinci cevabım ise , dargeçitte 320 günlük asker olan yannan kafasına geliyor. E be muagodumun ibinesi. Acemilikte yaşadığımız şey bunlardı. Zira 320 günlük askersen , dargeçit merkez karakolda kantinci, karakol komutanının ve başçavuşun postaları benim tertiplerdi isim isim verip züt ederim seni bak. yannan kafalarına bak, şurada amme hizmeti yapıyoruz , illa bi çıkıntılık yapacaksınız ibineler.

Stüdyoda gergin anlar yasadık binler. Ben bi yemek yiyim, üstüne bi sigara içeyim. Sakinleşeyim, gelicem. Beklemede kalın.

Beyler size bazen yükseliyorum falan ama sizi gerçekten seviyorum lan. Yeminle sevdiğim için anlatıyorum herşeyi. Gördük geçirdik şu hayatta, tecrübelerimi sizlere aktarmaktan büyük zevk duyuyorum. Bazen işlerim oluyor , yazamıyorum Hor görmeyin şu panpanızı. Bu arada patron sarp çıktı, saçmalığını gibtimin içerdesi, iyice saçmaladı muagoim.

Neyse devam ediyorum. Ktm günleri acemilikten beterdi. Kastamonuyu bile özlediğimi farkettim. 1 bucuk ay ne temiz bir yatak, ne güzel bir yemek görebilmiştim. Pgibolojim gün geçtikçe bozuluyordu. Yinede arkadaş ortdıbına pek değinmedim. Güzeldi. Badim vardı bitane. Has adamdı. Delikanlı çocuktu. Severdim keratayı. Özlediğimi farkettim bini şuan amk. Muagoim demiyorum bu arada binin biri isyan etmiş. Oysa herkesin bi jargonu var su sözlükte. Jargonuma saygı duy yannanım. Neyse ktm'nin uzun dönem çavuşuyla kanka oldum çok geçmeden. Tam bir binti. Yavşağın önde gideniydi. Önce bize bişeyler satmak için yanaştı, baktı bize yemiyor muhabbet falan derken arkadaş olduk. iyi de oldu. Bu bin gerçekten komutanlar kadar taşşaklıydı orada. Çete olmuşlar orada resmen amk, hırsızlık mırsızlık ne tak ararsan var bu binlerde. Komutanlarında işine geliyor ktm'deki. Bi mevzu olunca bunlara bırakıyor, bunlar da hallediyor. Ktm'ye günde kaç asker gelir gider bilemezsiniz binler. Bütün mardinde askerlik yapan askerler en az 2 kere gelir ktm'ye. Bi giderken bi gelirken.. Tabii askeriye burası. Türkiyenin her yerinden insanlar var. En safını da en pgibopatını da gördüm ktm'de. Ve buranın asayişini sağlamak kolay değildir. Bu yüzden bu binler komutanların çok işine yarıyordu. Anlamışsınızdır demek istediğimi. Komutanlarda bunların yaptığı şeyleri görmezden geliyordu. Tabii bu sadece bahsettiğim ktm ve o askerler için geçerliydi. Şimdiki dönemler nasıldır, komutanlar nasıldır bilmiyorum. Ben bunları gördüm, yaşadım..

Geldim lan kaynatasız binler.

Nerde kalmıştık ? Evet ilk günümde jöh reyizlerin operasyona gidişe şahit oldum.

Ktm.. Ktm öyle bir yerdi ki , pisliğin püsürüğün tavan yaptığı , orada askerlik yapanların çakallıkta zirve yaptığı , herkesin seni gibme peşinde olduğu, paranın su gibi gittiği , tozun pisliğin içinde çarşafsız yastıksız , kokan tüylü pis battaniyede zütün dona dona nasılsa kirlendi diye kamuflajla yattığın, sabah akşam üstünden çıkarmadığın iğrençliğin zirvesi olan bi yerdi binler. Yemekhanesindeki yemekler yenmezdi. Her gün sabah poğaça öğlen tavuk şiş dürüm aksam da kıymalı pide yerdik. Bir de wc'si.. Düşündüm şimdi yine öğürdüm muagoim. 10 alaturka wc'si olan bi wc düsün. Ha işte 7'si ağzına kadar tak olmuş, tıkanmış. ilk gördüğümde kustum, ikincisinde öğüre öğüre baktım, üçüncüsünde tiksinerek yaptım, dördüncüsünde alıştım. Demiştim ya binler, insanoğlu herşeye alışıyor.. Alışacaksınız yani ne görürseniz görün, bu yüzden şu hayatta hiçbigibimden korkmayın. Bu benden size abi/kardeş tavsiyesi olsun.

Ktm günleri sıkıcıydı. Ama nöbet falan yoktu. Aksam 10'a kadar orda burda takılıp aksam 10'da içtimaya girer yatardım. Zaman geçsin gitsin , hemen şu asıl birliğime gideyim. Bi görev versinler, onla uğraşırken zaman geçsin isterdim. Ben askerde bi hastalığı ilk defa gördüm geçirdim. Hemde o hastalığı iki kere geçirdim binler. ismi ciğer batmasıydı. Aşırı derecede bi halsizlik , ve öksürme. Öksürdükçe ciğerine resmen bi bıçak saplanıyordu. Böyle bi hastalık. Ben bu hastalığa hayatım boyunca hiç yakalanmamıştım. ilk defa kastamonuda yakalandım, ikincisini de ktm'de. Sebebini anlamışsınızdır, hastalığın. Pislikten mikroptan yakalandım. Askeriye hastalığı diye biliniyor zaten. Dikkat edin askere gidince kendinize, yakalanmamaya çalışın. Belanızı giber valla.
Acemilikte zorluk çektim baya bu hastalık yüzünden. Kastamonuda dandik bi revir vardı, herkesi kastamonudaki hastaneye göndermiyorlardı. Genelde kalp şüphesi olanları falan gönderiyorlardı, geçici hastalıkları biliyorlardı, iğne verip salıyorlardı. Bana da yalandan bi iğne yapıp yolladılar. izin de vermediler, hasta hasta yürüdüm amk 3 gün. Neyse ki sağlıkçı bi arkadaşım vardı sağolsun bana baktı aksamları. Sayesinde atlattım o hastalığı.

Çavuş bin nasıl işimize yarıyordu ? Mesela sabah içtimadan sonra mıntıka olurdu. Mıntıkayı bu çavuş yaptırırdı. Tüm ktm'ye gelen askerleri ip gibi dizer bahçeye çar çöp ne varsa toplatırlardı. Biz de yaptık ilk 3-5 gün sonra bu çavuş bize yaptırmadı. Biz (kısa dönemler) içtimadan sonra daşşağımızı kaşıya kaşıya kahvaltıya giderdik, diğerleri mıntıka yapardı. Mesela tüm wc'ler tıkandı, ya da ktm'ye kömür geldi. Yiyecek geldi. Kim indirecek ? Kim yapacak ? Tabiiki ktm'ye gelen askerler. Çavuş bize yaptırmazdı. Uzun dönemlere yaptırırdı. Böyle işimize yarardı. Askere gitmemiş biri olsam yazık lan bebelere falan derdim ama yazık değil amk. Hepsi işten kaçmak için zütünü yırtıyordu. Biz bize söylenen herşeyi yapıyorduk. Tabii bizim aramızda uyanık geçinmeye çalışanlarda vardı ama bu binleri de pek aramıza almıyoduk. Onlar ayrı takılıyordu. Siz siz olun uyanık geçinmeyin, ha uyanıksınızdır orası ayrı ama uyanık geçinmek gerçekten çok itici bişey amk. Bu hayatta en sevmediğim tip uyanık geçinen yannan kafasıdır. Gözüne baka baka seni salak yerine koymaya çalışır. En çokta bu binler kazdığı kuyuya düşer. Hep buna şahit oldum şu hayatta.

Geldim. Devam ediyorum.

Neyse beyler vardık mardine. Akşam 7 gibi havaalanından çıktık arkadaşlarla. Hemen teslim olmayalım dedik. Kızıltepede havaalanının yanında bi avm varmış. Gittik oraya bi yemek yedik. Çıktık terasına bi sigara içtik. Sonra avm'den çıktık. Bi sigara da orda yaktık. Ktm'de simdi çok kalabalıktır, inşallah yatacak yer vardır muhabbeti yaptık bizimkilerle. Bu arada dışarı çıkınca bize tip tip bakan adamlar gördüm. giblemedim. Sonra yanımıza bi adam yanaştı. Askersiniz heralde ? dedi. Bunu anlamak için aynştayn olmaya gerek yoktu. Kafalardan , hepimizde aynı olan bavuldan ,kabak gibi belliydi asker olduğumuz. Evet dayı askeriz , buyur diye atladım ben, sert bi bakış atarak. Dedi ben taksiciyim, taksi lazım mı diye soracaktım abey dedi yöresel bir ağızla. Bende güldüm, gibtir edin dolmusu otobüsü, taksiyi bölüşelim gidelim dedim bizimkilere. Tamam dediler. Ben öne oturdum bizimkiler arkadaya oturdu. Taksiciyle yolda muhabbet falan derken kanka oldum. Numarasını verdi, dışarda ne ihtiyacınız olursa arayın ben getiririm size dedi. Eyvallah, dedim. Aldım kartını. Sonra da ktm'ye girince yırttım attım. Ne arıcaktım muagoim. Yinede sağolsundu tabii.

Bana küfreden liseli oybirincilere falan denk geldim başlıkta. Reyizliğimden susuyorum yoksa dübürünüze kamışımla karşılıklık verirdim.

Nerde kalmıştık amk. He ktm günleri bitmişti. Neyse işte bizim bundan saat 10'daki yat içtimasında haberimiz oldu. Bizim birliğe gidecek olan herkes kalsın gerisi gitsin dediler. Biz kaldık amk, saat 1 de birliğinize gidiyorsunuz , hazırlanın dediler. Sevindim amk. Nere olursa olsun en azından burdan iyidir dedim. Leş gibi olmuştuk artık, kendimizden iğrenir olmuştuk. binler bu arada doğuda askerseniz bi yerden bi yere zütüreceklerse , son ana kadar size söylemezler. istihbaratla alakalı. Neyse eşyalarımızı hazırladık, daha doğrusu bavullara tıkıştırdık. Gitme heyecanıyla kalan son birlikteki arkadaşlarla vedalaştık. Sonra da bunlar uyudu. Biz mal mal beklemeye başladık. Derken bizi alacak olan kirpi denilen askeri araçlar geldi. Kirpiyi merak edenler için işte şu araç ; http://i.hizliresim.com/o03RZ7.jpg

Bu da içi amk. http://i.hizliresim.com/vX5v8D.jpg

işte her koltukta emniyet kemeri var takıyorlar filan. Kirpiyi süren uzman açıyor arabesk şarkıları arka arkaya sizde züt korkusuyla (endişeyle) gidiyorsunuz sonra patlama ihtimaline karşı. Kirpi tsk'nin doğudaki en iyi askeri araçlarının başında gelir bu arada binler. Özelliikle mayına, ve yola döşenen patlamalara karşı dayanıklıdır. Malzemesi çok kalın bir metalden yapılmış olması ve ağırlığına göre seri olması dikkatimi çekmişti. BMC'nin yaptığı bir araç , yerli yapım yani. En güvenli araç olduğundan genelde taşımalarda tsk'nın ilk tercihi bu. Ama biz kobralarla ve şörlandlarla da gittik geldik amk. Araçları anlatmaya devam ettikçe tanıtırım size binler. Kirpi böyle bi araç işte.

binler , doğuya askere gidiyorsanız oranın halkına güvenmiceksiniz. Kimin ne olduğunu bilemezsiniz , niyet okuma gibi bi olanağıınız da yok. Karşınıza her tür insan çıkabilir, çok iyi adam gibi bir adam da çıkabilir, türk düşmanı terörist bir vatan haini de. Kartı yırtma sebebim de buydu.

Neyse ktm'ye vardık. Taksiden iner inmez karşımıza iki nöbetçi er , bir tane 5 kademeli uzman çavuş dikildi. Uzman çavuş tam binti, konuşmasından anlıyabiliyordum kimin nasıl olduğunu artık. Nerde kaldınız lan dedi daşşak geçercesine. Şu saatte alamayız sizi dedi. Bende iyi o zaman hadi gidelim yarın teslim oluruz beyler dedim. Uzman çavuş güldü, nerelisin lan sen dedi. Söyledim memleketimi. Adın ne dedi burak dedim. iyi burak (bu isim temsili) sen geç şimdi , ben göstercem sana yarın birliğe nasıl teslim olunurmuş dedi. Bende güldüm. içeri girince bu bana sardı başta. Kayıt kürek işleri sonra sıra bavulları aramaya geldi. "Telefon var mı , bak doğruyu söyleyin. Yakalarsam askerliğinizi yakarım" diye korkutma çabası içinde bizi. Ben tedarikli geldim, önceden düsünmüstüm herşeyi. Askerceli aldım ve samsungun dandik telefonları var askerde tek serbest olan telefon odur. Akıllı değildir, askercell denen dandik turkcell hattı da sadece aksamları ailenle konusmaya yarar. Onlar seni arayamaz. Mesaj atabilirler sadece. Bu hatla sadece sen arayabilirsin. Böyle dandik bir sistem. Neyse hattı taktım telefonuma. Android olanı da sağlam bi yere sakladım. Bu tabii öyle diyince ben direk atladım, buyrun komutanım. Askercelli ama istiyosanız alın dedim. Bana bir daha baktı.. Buraaakkk dedi. Yeme beni , çıkar şu akıllı telefonu. Yok komutanım bulursanız sizin olsun dedim. Sonra da içerden telefon çaldı, nöbetçi erlerden birini çağırdı, ara lan şunları telefon sokma içeri seni de giberim geldiğimde bulursam dedi. Emredersiniz komutanım dedi çocuk. Sonra komutan gidince çantaya bakmadan kapattırdı. Abilerim siz gidin , telefonunuz varsa ortalık yerde kullanmayın dedi. Eyvallah kardeş dedik kaptık bavulları vardık kalacağımız koğuşa doğru yola vardık.