Rez anlat reis

Tengri biz menemen anlat yavru gurt

Aylardan ekim ayıydı. Askerlik yerleri açıklandı. Büyük bir merakla geçtim bilgisayar başına. Girdim tc'mi filan ve tak! karşımda mardin il jandarma komutanlığı yazıyordu. Önce bi hayal kırıklığı oldu tabii. Çünkü ben yedek subaylık bekliyordum. Ama sonra düsününce iyiki gelmemiş erkenden biter geliriz diye teselli ettim kendimi. Tabii bi sorun vardı. Bunu aileme nasıl söyleyecektim. Sonuçta mardin burası. Gerçi dedim bi hakkari şırnak değil ya muagoim. Çok rahatmış orda askerlik endişe etmeyin filan der, onları rahatlatırım diye düsündüm. Ha şunu söyleyim ben hiç korku yaşamadım öğrendiğimde. Zira aç çok kafam basıyordu bir kısa dönem askerin operasyon falan görmeyeceğini. Bişey olursa da kaderdi , kısmetti. Rahattım yani. Ama bizimkiler öyle rahat karşılamadı tabii.

Tez tutar rez

Bu arada ben ailemle aynı şehirde yaşamıyorum. Farklı bi şehirdeyim, çalışıyorum. Ailenin tek oğluyum. Onlarda ilk defa askere evlat gönderme heyecanındalar. Tabii batı çıkmasını bekliyorlar. Kısa dönemim nasılsa, doğu çıkmaz diye düsünüyorlar.

Neyse işte, ben o gün söyleyemedim bizimkilere. Sormasalar söylemicektim de.. Bir gün sonra duymuşlar, babam aradı. Oğlum askerlik yerleri açıklanmış ? Baktın mı yerine dedi.. Evet baba dedim yumuşak bir ses tonuyla. Nere çıkmış dedi.. Bi durakladım önce, sonra mardin baba dedim. O da bir durdu önce sonra hayırlısı olsun oğlum dedi. Neresiymiş merkez mi bari dedi. Bilmiyorum baba mardin il jandarma yazıyor dedim. Tamam dedi. Baba.. dedim. Anneme sen söylersin dimi ? Söylerim oğlum dedi. Kapattım telefonu. Rahatlamıştım muagoim. Askerlikten bile büyük bir derdimdi çünkü bu.

Buraları hızlı geçiyorum. Askere gitmeden facebook gruplarına baktım. Mardin il jandarma yazanların olduğu 5 kişiyle whatsap grubu kurduk. Acemi birliğe gitmeden kaynaştık biz. Muhabbet şakalar filan nasıl adamlarla karşılaşcam orda derdinden de böylelikle kurtulmuş oldum.

Aylardan kasım.. Kasım 4. Unutmam bu tarihi. Hayatımın gibilme yolunda adım attığım ilk tarih. gibilme diyorum çünkü acemi birlik demek susuz sabunsuz gibilme birliği demektir. iyi giberler adamı. Hele ki kastamonuda yapıyorsan. Kar kış kıyamet ayrı dert 80'lerden kalma bir binada tak zütüren wc'ler, sevdiklerinden uzak olmak, her türlü yokluk(telefon, kızlar vs.), hastalıklar, zamanın geçmemesi, her gün bitmek bilmeyen eğitimler , en önemlisi alıştığın özgürlüğünden mahrum olmak ayrı bir dert. Cümle biraz uzun oldu ama idare edin. Çok zor zamanlar geçirdik muagoim *

Bu arada baştan söyleyim binler. Okuyanlar arada ses versin , yorum morum atsın, soru sormak isteyen sorsun. Kimseden ses çıkmıyorken, kendimi yalnız hissedip bırakıyorum anlatmayı.

Neyse devam ediyorum. 4 kasım da birliğe ulaştım. Hemen aradım bizimkileri. Dedim geldim ben olm nerdesiniz filan. Birliğin önünde seni bekliyoruz dediler. Eyvallah dedim bende gelmek üzereyim. Neyse geldim , tanıstık kaynastık. Sonra bizi sıraya aldılar. Sıra edirneden karsa kadar binler. Kuyrugun sonu yok muagoim. Neyse sıra bitti , telefon getirmiştim sakladım bir şekilde soktum içeri. Kayıttır kürektir , bitti neyse ki bizi otobüslere dolduruk bölüklerimize bıraktılar.

Bölük ama ne bölük muagoim. Direk wc'ye gittim. Hasgibtir dedim. Bildiğin tak zütürüyordu. iki kişilik ranzalar var, ranzaya sığmıyorum muagoim. içeride karanlık bir ortam, herkes mal mal sağa sola bakıyor. Benim tek derdim yatağımı yapıp yatmak istiyorum. Sevmedim ortamı, çabuk bitsin gitsin derdindeyim. Neyse büyük uğraşlar sonucu bir tane carsaf bir tane pis kokan tüylü yıllanmış battaniye, bir tane yastık kılıfı, terden sapsarı olmus bi yastık ve üstünde sidik olan bi yatak buldum. iğrene iğrene hazırladım. Alt ranzayı seçtim ki ışık açıldığında etkilenmeyim diye. Köşede bi yere geçtim. Bizim bebeler de sağıma üstüme filan yerleşti. Ortamı kurduk böyle. Ama gibim böyle işi dedim tak gibi yermiş askerlik. Pgibolojim çok bozuldu muagoim , oturup ağlayacaktım. Bu arada açız , yemek yemedik. Akşam yemeği de geçmiş. Bizimkilere dedim hadi çıkalım bişey bulalım lan yiyecek. Açlıktan ölcem muagoim. Allahtan şu para atınca bisküvi kola filan veren makinelerden varmış. Hemen iki bisküvi bir kola düsürdüm. Öküz gibi yedim. Ama çok sinirliyim , tak gibi yere geldik muagoim diye söyleniyorum icimden.

Amacım az çok askere gideceğinizde göreceğiniz şeyleri anlatmak binler. Çünkü çoğunuz gitmediniz, biliyorum. Hipero abiniz olarak size bu konuda da yardımcı olmak bizim görevimiz.

Neyse acemiliği gün gün anlatmıcam. ilk günün zorluğu böyleydi. Ama insanoğlu herşeyi alışıyor vesselam. Biz de alıştık. Her gün sabah 5.50 da uyanır , 6.20 de kahvaltı da olur, 6.45'te içtima alanına varırdık. 7 de o günkü nöbetçi komutan gelir, bi sayım yapar sonra bizi toplar eğitim alanına zütürürlerdi. Eğitim dediği de işte gibko şeyler. Hazır olda durma, komutana tekmil verme, full disiplinle geçen bir süreçti acemi birlik. Komutanlar yüzünüze asla gülmezdi, torpiliniz varsa çayçı olurdunuz.. Çayçılar eğitime katılmazdı, 25 kurusa eğitim aralarında çay verirlerdi. Sonra yatıştaydılar. iki tane torpilli bin vardı bizde de. Neyse bütün eğitim , yemin töreni içinmiş meğer muagoim. Orada yürüme seronomisi için 25 gün nonstop yürüdük. "Sol-Sol-Sol-Sağ-Sol" "Ayakları bozmaaağğ" "Oğlum gerizekalı mısın ? Bilmiyorsan arkadaşının ayağına baksanaağğ"

Ama şunu söyleyebilirim binler. Askerlik adamı mallaştırır muagoim:) Bir sürü mal gördüm orada. Eminim ki sivil de çok normal adamlar, zaten hepsi okumuş adam ama mallaşıp komutan soru sorduğunda saçmalayan adamlar vardı. Bunlar nasıl ünv. okumuş lan demeden edemiyodum. Sonradan anladım ki gittikçe hepimiz mallaşıyoduk.

Askerlikte en büyük düşmanın sıkılmaktır. Çünkü hep sıkılırsın. Zaman hemen geçsin gitsin istersin ama geçmez muagoim. Neyse 28 gün acemilik yaptım. Bana 1 sene gibi geldi. Yemin törenine de çağırmadım bizimkileri. Yaşlandılar zaten. 1 metre kar var , kastamonunun dağına kadar gelmesin bizimkiler. Ben zaten gelicem dedim. Yok gelelim önemli senin icin dediler ama ısrar edince kabul ettiler. Ama 28 günün sonunda özlemişim çok. Herkesin ailesi gelmişken yalnız hissettim kendimi yalan yok. Yinede pişman değildim, çünkü gerçekten kar kıyamet vardı. Ailem gelmedi diye laçka da yürümedim. Gelen aileleri gördüm, çok gururlulardı. Türk halkının vatan sevgisini orada hissettiğim kadar hiçbir yerde hissetmemişimdir. Törenden sonra bi teyze bana su uzattı mesela. Al aslanım dedi, susamışsındır.. Gülümsedim, sağolasın teyzecim dedim. Askerlik askere giden için zor binler ama doğuya gidiyorsa o giden ailesi için daha zor emin olun.. Bizim birlik hep doğuydu bu yüzden insanlar endişeli ve gururluydu. Bunu gözlerinde gördüm binler. Çünkü aynı bakışı bizim eve vardığımda da görmüştüm. Bu yüzden dikkatli ve hassas yaklaşın doğuya filan giderseniz. Ölecekmiş gibi konusup ailenizi endişlendirmeyin muagoim. Zira bi tak olmaz muhtemelen.

Evet binler acemilik bitti. Artık askersin dediler. Bu arada merak eden olacaktır, atış yaptın mı ? Silah kullandın mı ? diye. Evet doğuya gittiğimiz için atış yaptırdılar. Normalde 4 mermi attırırlar bize 24 mermi attırdılar mesela. Kardeşinizin bizimkiler arasında adı "sniper" a bile çıkmıştı ehehe. Böyle atış yapma yeteneğimin olduğunu bende bilmiyodum. Şaşırdım ama mantığı basitti. Nefesini tutup hedefinin bir parmak altına nişan alırsan uçan kuşu bile vurabiliyordun. ilk atışım hariç bütün atışlarımda hedefin iyi noktalardan vurmuş, komutanların bile şaşkınlığı ve tebriklerini almıştım. Nitekim 8 bölüklü bir birlikte de bizim bölük atış yarışmasında birinci olmuştuk ve atış sancağını almıştık 6. bölüğün elinden. Bu acemiliğe dair tek güzel anımdı. Bunun dışında rezillikti. Tabii komik olaylar yaşadık , güldük eğlendik ama oturup tek tek anıları anlatacak halimiz yok muagoim. Nihayet bitti acemilik. Mardine gitmeden 2 gün izin verdiler. 1 gün yolda geçti bir gün evde geçti çabucak bitti gitti izin muagoim. Ve istanbuldan uçakla mardine vardık.

kardeşim var uq uq uq

Rez sabah okuycam

Rezep Tayyip Erdoğan

Siz rezleri alın, yarın iş var bu yüzden yarın devam edicem beyler. Seviyorum sizi , görüşürüz yarın.

Beklemedeyiz usta

Rez muagoim

rez bakalım

Rezan Has Müzesi