Sevgilinin yanında osurulur mu? Sorusuna verilmiş en güzel yanıt. (Allıntı)

Bizimkiler bundan 38 sene önce tanışmış. Peder bey taze tıp öğrencisi, anne kişisi fransız kültür çömezi. Annem görüyor babamı, ben bu çocukla tanışıcam diyor arkadaşlarına, yapma diyorlar, biriyle birlikte o. Olsun diyor annem; ben beklerim.

Babam da boş değil hatuna da serde hovardalık var biraz. Bir de; bu kız çok güzel ama kapılırsam bir yıla kalmaz evlenirim ben bunla, daha okul bitmedi, askerlik de var ne tak yicem lan diyor. Diyor da pek kaçamıyor, bir sene sonra nişanlanıp fakülte bittiği gibi evleniyorlar. Askere de birlikte gidiyorlar. Kebap askerlik yaptım diyen pederin karşısına çıkmasın. Gittim diyor peşinden annem, başka bir şey yapmazdım. Türk Havayolları’nın hosteslik sınavlarını birinci kazanıp reddettim, sevdiğim adamla evlenip ben bunla her şeye varım diyip gittim diyor. Önce birlikte askere, sonra yirmi yıl anadolu’nun içinde züt kadar bi kasabaya, anca kırk beşinden sonra kendi memleketlerine, izmir’e… Hiç gocunmadım, istedim, karar verdim; kararlarımın arkasında durup sevdiğim adamla aile kurdum, asla aklımdan ufacık bir acaba bile geçmedi ve bu aileyi böyle arada tuttum der. Haklı. Otuz yıllık annem, bilmez miyim, yerden göğe haklı.

Okumayın sıçtım