Küçükken bizim orda manav cabbar abi vardı hep önünden geçerken bana muz verirdi.

Bende ayda yılda bir muz yiyorum diye seviniyordum.
Muzlan bu muz boru değil amk.
Birgün yine dükkanın önünden ğeçerken beni yanına çağırdı muz ister misin dedi, isterim cabbar abi dedim.

Beni elimden turtugu ğibi arka tarafa zütürdü ben muz yiyordum senle bir anlaşma yapıcaz dedi.
Buyur abi dedim.
Bak şimdi dedi sana bir kasa muz vericem bende pantolonumdaki muzu sana sokucam dedi tamam dedim ben iştahla muz yerken o arkadan baba muz sokuyordu.

Yıllar yıllar sonra öğrendim beni gibtiğini yada anladım diyelim.
içimde intikam ateşi alevlenmeye başlamıştı.

Cabbar abide o yıllar içerisinde hastalanmış hastaneye yatmıştı,
Bunu yattıgı hastanede ziyaret gittim.
Çökmüştü acıdım birazda köftehora.
Ama intikam almalıydım.

Cabbar abi sana muz getirdim dedim buda yatalak kalmış. Fırsattan istifade bunu ters çevirip bir güzel gibtim hem ağlıyorum hemde hunharca gibiyorum.

En son yanımda getirdiğim muzu komidinin üstüne bırakıp uzaklaştım.

Özet: olur olmadık yerden muz yemeyin.