mal adam ve bıyıklının gerçek hikayesi

bıyıklı tutup kolumdan beni arkaya çekiştirirken ben pazarda oyuncakçı tezgahında annesine oyuncak aldıramamış bir çocuk gibi kalmak istiyordum o masanın başında. istemsiz bir adım attıktan sonra özge de ilk defa dönüp arkasına bana baktı ve gözleriyle yine lazer etkisi yaptı bakamadım çok fazla.ilk defa bu kadar yakınken ona bu kadar uzak düşürmüşlerdi bizi. ama bu kadar yaklaştıysam yaparım artık diye cesaretlenmiştim de ya bir başkası benden hızlı davranırsa diye korkmaya da başlamıştım. sonraki tenefüs kesin konuşmalısın mal adam diye şartlamıştım kendimi oyunun grafiğini hızını vs sini eleştirirken ve okul çıkışı internet kafede oynamak için sözleşirken. beni de çağırdılar ben pek anlamazdım zaten oyunlardan onun için en güzeli 98 di diyen o klişecilerdendim. çünkü oynadığım son oyun oydu belki onu da tek bilgisayarda ben ve bıyıklı o fareyle ben klavyeyle oynadık. bıyıklının faresi bazen kontrolden çıkıp kalecisine kendi kalesine degaj yaptırırdı. çok gülerdim öyle olduğunda birazda sen fareye geç bin derdi hep ama ben ben fareyle oynayamıyorum derdim ve ikna olurdu. neyse biz mevzuya dönelim...

ders başladı ve ben artık konuşmam gerektiğini eğer bunu yapamazsam çoğu şey için artık çok geç olacağına inandırmaya çalışıyordum kendimi. ikna olmuştum zaten. ucunda onunla konuşmak onun sesini duymak varken nasıl hayır konuşma diyebilirdim ki kendime. ardından ses tonunu merak ettim özgenin ders sırasında. pamuk gibi sesi vardır kesin çarptığı teni okşayan insanın hiç susmasını istemeyeceği kadar güzel olan diye hayal ediyordum. birden kedimi dizinde yatmış ve ben uyuyayım diye bana ninni okurken hayal ediyordum kendimi tam uyuyorum sanırken açıyorum gözlerimi hayalimde ve aa hadi ama uyu sende koca bebek diyor yine kadifemsi sesiyle hayalimde. kızlar da böyle şeyler hayal ediyor mu acaba diye düşünmeye başladım evvelinde onuna konuşmam gerektiğinin farkına varmamdan. eğer yine düşünce konum onunla konuşmam gerektiğiydi ve yine provalar başlamıştı kafamın içinde. yine bir sürü giriş yapıyordum ve konu nasıl bağlanacak diye düşüncemin sonunu getiriyordum. zilin çalmasıyla koşu verdim bıyıklının sınıfına. kapıdan girer girmez göz göze geldim ve bıyıklıya değil özgeye doğru yürüdüm. tam merhaba özge nasılsın diyecekken bıyıklı arkalardan atılarak birden bitiverdi yanımda ve lan fifa 2006 yı denedin mi süper oyun yapmışlar diye muhabbet açmaya çalıştı. yine arkalardan aynı geyik başladı en güzeli 98 di diye ben bıyıklıya biraz işim var birazdan gelirim diyemeden.

reserved

gözlerim kantinin girişini gözaltı hapsine almışken birden özge girdi. ben hemen kalkmalıydım yerimden o bizi esra ile görmeden. bizim sevgili olabileceğimizi düşünüp onun benden varsa eğer içinde birazcık da hoşlantı soğumasını istemezdim. esra çok pardondedim gitmem lazım sonra konuşalım mı ? tabi dedi. ve dönüp benim baktığım yere baktı ve aa özge gelsenededi ben daha zütümüz sandalyeden azıcık kaldırmışken. aha sıçtık kesin yanlış anlar budedim içimden ama nasıl da pişmandım kibarlık yapmak için hemen o masadan kalkmadığım için. ben ayaklarımın üzerinde tam durmuş artık adım atmaya hazırdım ki özge bize doğru geldi.ben de bir kaç adım atıp masadan uzaklaşmışken göz göze geldik özgeyle. günaydın özge gibi sıradan basit iki kelime bir araya gelince yükü ne kadar da ağır bir hayat oluşturuyordu meğerse ve ben kaldıramamıştım bu iki kelimenin ağırlığını ve dilimden dışarı atamamıştım. dudaklarım kitlenmiş gibi sadece gözlerimle konuşabildim. binlerce şey anlatmak istedim gözlerimde ama özge ne anlayacaktı bilemiyordum. acaba masumca bir sohbet olduğuna inanacak mıydı gözlerimin yemin ederek ona izaha kalktığı o bakışlardan.

reserved okurum ben bunu

hadise dışı entry: bir çay molası veriyorum. gerçi okuyanımız yok ama
bugünlük 4 part daha girip yarın devam edeceğim.

ben kafamda bir çok düşünce ile bunları düşünüyorken esra birden sevgilin var mı mal adam diye sordu. resmen uyanmam için bir tokatın kelimelere dökülmüş hali gibi kulağımı çınlattı. biraz sessiz kaldıktan sonra hayırdedim. peki hoşlandığın biri var mı ?diye ekleme yaptı sorusuna yeni bir soru ile. ben acaba özgeden hoşlandığımı söylesem mi yardımcı olur belki diye düşünüyorum ama bu soruyu sorduğuna göre bana boş değil kalbi kırılmasın kızın diye susuyordum fakat ya özge benimle konuşmasını isteyse diye bu tezimi çürütüyorken neden benimle bu kadar yakınlaşmasına izin versin ki hem daha kendisini tanımadan diye bir düşüncemi daha çürütüyordum. bütün bunlar kaç saniyede düşündü aklımın hızına inanamadım ve nedense hayır dedim kafamı yukarı hayır işareti yaparak. iyi o zaman dedi . ben de ne iyi ? diye soramadım bile kalbi kırılır diye ama hala başka başka düşünceler varken kafamda.

sabah yine erkenden okula gittim elimde test kitabı ve cebimde bir kalemle bütün yol yine kendimi konuşmaya hazırladım. sınıfa kitabımı bırakıp bıyıklının sınıfına geçecektim ki bir baktım esra bizim sınıfta bir kaç inekle muhabbet ediyorlar. benim sınıfa girdiğimi görünce bana doğru yöneldi ve günaydın mal adam dedi ben de günaydın dedim. nasılsın ? dün gelemedim ya yaz ortasında burnum akıyordu. hala hastayım biraz ama dedi . ben geçmiş olsun dedim. kitabımı bırakmak için masaya masanın önünden eğilerek alta kitap koyma yerine kitabımı bıraktım. esra bana biraz dolaşalım mı derse kadardedi. ben de aklım özgede ama esranın da özge ile arkadaşlığını özgeye yaklaşmak için iyi fırsat olacağını düşünerek kabul ettim. beraber kantine doğru indik. kantin bodrum katındaydı okulun ve biraz da karanlık oluyordu sabah ışık açılmayınca. esra bana kahvaltı yaptın mı ? diye sordu ben sağol yaptım ben sen istiyorsan yap ben bir çay içerimdedim o da kabul etti. oturduğumuz masadan ben kantin girişini görebilecek yere oturdum ki olur da özge falan gelirse hemen işim var deyip kalkabileyim diye.ben sözü özgeye getirirsem mi diye düşünüyorum o konuştukça. hiç bir söylediğini hatırlamıyorum gerçekten çünkü aklım hep özgede onun dalgalı kahverengi omuzlarının altına kadar saçında ve bir kaç saniyeden fazla görmemin nasip olmadığı gözlerindeydi. esra hoş kızdı gözümde belki özge beni bu kadar büyülemeseydi sevgilim olurdu diye düşünüyordum esra konuşurken ve utanıyordum bu düşüncemden aklımda özge varken ihanet gibi sayardım bunu o kıza. sevgili olamazdım esra ile özge varken.

ikisini de atlar, eşekler gibsin sana bi şey olmasın panpa.

trzertb vedev

bebişinci anlatıyo beyler dinleyin evet amk malları

hadise dışı entry: takip etmiyorsanız hiç yazmayalım lan daha yemek yemedik kavatlar.

bunu kendim için büyük bir şans olarak görsem bile ayaklarım ve beynim tamamen farklı hissediyordu. biri gidiyordu biri duruyordu biri koş diyorken biri frenliyordu. yine gelmiştik minibüs yoluna ayrılık vaktiydi benim için hep keder sarıyordu bu yola yaklaştıkça içimi. hele de onunla konuşamamanın verdiği yükle o yol gelmesin diye yavaşlıyordum son metrelerinde yolun. o minibüse binmiş arkaya doğru yürüken ben minibüsün arkasından baktım ve yine göz göze geldik kirli minibüs cdıbının izin verdiği kadarıyla ona baktığımı görmüştü ve bu sefer çekmemiştim bakışlarımı onunkiler bana eşlik ettiği sürece. ne kadar davetkardı bu bakışmalarımız ama ne kadar da korkutucuydu onun bir kere bile minibüs yoluna inene kadar dönüp arkasına ben orada mıyım diye bakmaması. bakışları evet gidip konuşmam gerekiyor dedirtiyorsa bana o hiç oralı olmadan yürüyüşü de beni ona karşı sıradanlaştırıyor diye düşünüyordum. yine dersane ardından eve gittim. bu sefer evde hayallerime onunla değil kazandığım bölümden sonra onu daha fazla etkileyebileceğim almıştı ilk sırayı ama sonu hep aynıydı hayallerimin ben onunla el ele...

sabah daha dersler başlamadan bıyıklının sınıfında soluğu aldım. bıyıklı gelmemişti henüz ben de diğer arkadaşlarla takılayım dedim. özge sınıfa girdi ardından bir kaç saniye sonra ise bıyıklı. insan aşık olunca böyle bir masum tesadüfü bile çok çarpıtıp farklı şeyler düşüne biliyordu. bıyıklı ile tokalaştık sonra oturduk biraz onun öss işlerini konuştuk o pek alakadar değildi bu işlerle ki hemen çevirdi muhabbeti. ben gözlerimi özgeye diktim bir cesaret kıvılcımı bekledim beni ateşleyecek tam kalkıp yanına gidecek gibi oluyorken sanki yerin elleri zütümden tutuyordu da kalkamıyordum. ben kaç kere kalkmaya yeltendiysem bile o cesareti bulamadım kendimde ve zille beraber çıkıp gittim sınıftan. ilk derste hep bu tenefüs git konuş diye dolduruyordum kendimi ama olmuyordu. her tenefüs aynı şeyi yaşıyordum ama gidemiyordum yanına gitsem bile bıyıklının sınıfından girerken göz göze gelişim beni mühürlüyordu tek kelime edecek cesaret bulamıyordum. son zille ben yine çıkıştaki yerimi aldım ve onların benim önüme düşmesini bekledim. geldi ama bu sefer yalnızdı yanında esra yoktu.

dersaneden sonra da ben yine hiç ders çalışamadım bu sefer gözlerimin önünde gözleri geliyordu hep. pek bakamamıştım kaçırdığından ama beni hayaller kurmaya itmişti bile. hep cesaretlendiriyordum kendimi yarın kesin konuş tanış diye. hayalimde tanışıyordum hatta ilk günden kantinde birer çay bile içiyorduk o kadar etkiliyordum ki onu hayalimde onu sınıfının önünde sınıfına bırakırken yanaktan öpüşüp ayrılıyorduk. yine o kadar çok hayal etmiştim ki onunla beni, neredeyse evleniyorken uyuyakalmışım. sabah uyandığımda onu rüyamda gördüğümü hatırlıyordum ama ne gördüğümü hatırlamıyordum. o hatırlamadığım rüya bile onu etkileyici kılıyordu. ben okul için hazırlanırken hep kendimi bugün onunla konuşacaksın diye şartlıyor içimden provalar ediyordum. hatta yol boyunca o kadar prova yapmıştım ki ne zaman o yoldan sağa döndüm ne zaman sola döndüm ne zaman minibüse bindim ne zaman indim ne zaman sınıfa girdim hatırlamıyorum bile. o kadar güzel geçiyordu ki zaman, su gibi, onu düşünürken ya onunla sevgili olursam nasıl geçer diye düşünmeye başlıyordum şimdi de daha ona merhaba bile diyemeden.

la yazda okuyak böle yapınca gidesim geliyo

yine son zille ben dersane yolunu tutarken yine çıkışta özgeyi en azından minibüs yoluna kadar takip edeyim diye düşündüm. evet geldiler yine bugün tanıştığım esra vardı yanında. çıkış kapısında bunların benim önüme geçmesini beklerken esra yanımdan geçerken iyi akşamlar mal adam dedi. ben de iyi akşamlar size de dedim özgenin yüzüne bakarak ve işte o an ilk defa göz göze geldim özgeyle ve ben çıkış kapısının önünde dura kaldım bildiğin hareket edemez oldum. daha ilk bakışmadan ne yaptın bana dedim. bunlar baya bir yol kat ettikten sonra peşlerine verdim. bunlar yine minibüs yoluna kadar indiler ben de peşlerinden minibüs hemen gelmemişti bunlar minibüs beklerken ben yolun karşısına geçip minibüs bekledim ama gözlerim özgede. o da bana bakıyordu. bana baktığından artık bakamaz olmuştum neredeyse minibüs geldi ben bindim ama hala direkt karşıya onlara bakıyordum ve esranın özgenin kulağına bişey söylediğini farkettim ama özge hiç tepki vermedi.

rezerved

hayrına up up up devam lan !

RESERVE DEĞERLENEBiLiR