Nihayet ilk gün geldi o güne kadar az çok çevreyi tanıdım, buradaki insanlar tuhafıma gitti, başörtüsü takıp tayt giyenler mi dersin şort giyip şehir merkezinde üstsüz dolanan adamlar mı dersin hepsini gördüm, neyse konudan sapmayayım;
derse girdiğimde şaşırmıştım ilk defa böyle bir ortam gördüm millet dakika bir gol bir kaynaşmışlar muhabbet ediyorlar ,
Ben hemen bir kızın yanına -oturabilir miyim diye sorup -tabiki yanıtı alınca oturdum kız tatlı biriydi 1.65 boylarında kahküllü sevimli bir kızdı.az çok muhabbet ettik, bütün gün dersten bi gibim anlamayıp yurda dönecekken arkamdan ince bi ses geldi.

evet eğer üniye gidip kırmızı şortla dışarda dolanıyorsa kesin adanalı

edit: imla

Derken kırmızı şortlu bir çocuk geldi merabalaştık ismi sıtkıydı çocuğun. yakışıklı sayılabilecek bir yüzü vardı ama çocuk biraz çelimsizdi. yurda yerleştikten sonra gidip bir dolanalım dedim kabul etti, ikimizde buraları bilmiyorduk, oyüzden fazla uzaklaşmadık yakındaki bir cafeye girdik. muhabbeti sığ bi çocuktu ama elimdeki tek muhabbet edecek çocuktu , sonra farklı fakültede olduğumuzu öğrendim, fazlada durmadık tekrar yurda döndük.

2 gün boyunca hiçbirşey olmadı yurttan oda arkadaşları geldi hiçbiri benim kafada değildi.

Devam ediyorum.

içi mimarmış

Yaz bakalım

Haydi bismillah

herkesin vardır bir hikayesi...

okuyacağınız da benim 4 yıllık mahvoluş hikayem.

lisenin bütün dönemlerinde teşekkür almış, zeki sayılabilecek bir çocuktum. aile durumu fena değildi fakat üniversite bitiminde iş bulamama gibi bir lüksüm yoktu. dediğim gibi ortalama bir puanla akdeniz üniversitesi iç mimarlık kazanmıştım.bu bölümü çizimim iyi olduğu için istemiştim fakat nasıl bir iş olduğu hakkında bir fikrim yoktu. velhasıl kelam , babam beni yurda gönderme taraftarıydı bende ev tutmanın ,tabiikide babamın dediği oldu,

uzatmayayım derslerin başlamasına 2 gün
yurda yerleştim. yurtlar 4 kişilikti daha odaya kimse gelmemişti, ben birileri gelsin de etrafı bi gezineyim diye beklemeye başladım