Herşey bu mayıs ayının ortasında oldu. o zamanlar üniversite hazırlık sınıfında okuyordum. her neyse okul bitti. finallere de kaldı yaklaşık üç hafta. üniversiteden kankalarım gökhan, engin ve bartu ile finallere harıl harıl çalışıyordum. tabi o gün bizim evdeydik. babam işe gitmişti, annem de öyle, ablam okulda öğretmenlik yapıyordu. engin "ya oğlum o grammer olayını ben iyi biliyorum rahat olun" dedi. gökhan "lan o yüzden mi o sınavdan 20 aldın gibik." dedi. bartu "lan dıbınakoduklarım birbirimize söveceğimize şu işi bitirelim. deathburn sende şu tenseyi bize açıkla amk oyalama insanı" dedi. ardından kapı çaldı. gelen mahalledeki komşularımızdan biri olan nuriye teyzeydi. "deathburn evladım. size börek ve poğaça getirdim." dedi. "sağol nuriye teyze Allah senden razı olsun." dedim. nuriye teyze 70li yaşlarda tesettürlü, iyi niyetli, dinine bağlı, nurlu bir teyzeydi. kendisi gibi oğulları, kızları ve torunları da çok düzgün insanlardı. rahmetli kocası haşmet amca bizim mahalledeki caminin eski hocasıymış. kocası ben 2 yaşındayken vefat etmiş. nuriye teyze çıkarken bizimkilere "gençler afiyet olsun." dedi. bartu, gökhan ve engin, hayvan gibi poğaçalara böreklere daldılar dıbınakoduklarım. ardıdan nuriye teyze "gencler evimde kek var onuda getiririm birazdan. deathburn sen benimle gelsene evladım. seninle birşey konuşacağız" dedi. "Hayırdır nuriye teyze" falan dedim. "sen gel evladım anlarsın." dedi. bizimkilere "beyler ufak bir işim var hemen geliyorum." dedim. acaba bu kadar önemli ve acil olan şey neydi? okuyanlar ses versin. 3-4 kişi takip etse bile yazacağım.

her neyse panpalar nuriye teyzeyle çıktık apartmandan. nuriye teyzenin evine doğru yürüdük. bunların apartmana girdik işte. ardından cebinden anahtarı çıkardı ve eve girdi. ardından bende girdim. bana "deathburn kek birazdan hazır evladım." dedi. kek pişti keki verdikten sonra "nuriye teyze birşey söylecektin" dedim. nuriye teyze de "deathburn evladım. mahalledeki diğer insanlara da bunu söyledim. annen, baban ve ablana da anlattım. bu aralar biraz kötüyüm evladım. niye bilmiyorum ama bu aralar kötü. ikimizin de birbirimizin üstünde hakkı var. ben helal ediyorum sende et evladım. ölürüm. görüşemezsek falan." dedi. "ya nuriye teyze ne diyorsun Allah aşkına ağzından yer alsın. turp gibi kadınsın. ağzından böyle kelimeler çıkmasın. Beni de kendini de mahallenin insanlarını da boş yere üzme" dedim. nuriye teyze "tamam evladım. ama sen yine de hakkını helal et. Allah başarılarının devamı getirir inşallah." dedi. bende "tamam nuriye teyzem tamam. helal olsun be teyzem. seni mi kırıcam" dedim ve eve doğru yol aldım.

panpalar devam ediyorum ses verin. eve gittim. eve girer girmez gökhan, bartu ve engin daha hoşgeldin bile demeden keki elimden alıp sömürmeye başladı muallakler. spora gittiğim ve üçgen vücutlu olduğumdan formumu bozmamak için fazla yemedim. azıcık yedim o da nuriye teyzenin hatrı için. birde bu hayvanlara muallaklik olsun diye yedim. her neyse derslerimizi çalıştık aradan 2 saat kadar geçti. bunlara çay koydum. başladık muhabbet etmeye. gökhan "la deathburn, o derin denen kıza küfretmek isterdim ama edemiyorum işte. o kız her kimse onunla tanışmak istemezdim. pgibolojik bozulurdu amk" dedi. sanki benim geçen sene pgibolojim bozulmadı aq. boş boş konuşuyor amk. birde bartu ve engin'de boş artistlik yapıyor "ben olsam şöyle yapardım, böyle yapardım" diye. ağzı olan konuşuyor amk. ardından telefon çaldı. arayan liseden ve mahalleden arkadaşım olan ve şuan istanbul dışında bir üniversitede okuyan çok yakın arkadaşım buraktı amk. hiç arayıp sormazdı bin. niye aradı acaba?

okuyanlar belli ederse sevinirim. ben bizimkilere "beyler arkadaş arıyor bir dakika" dedim ve telefonu açtım. burakla selamlaştık ve burak konuyu açtı. "kanka hayırdır nuriye teyze hasta falan mı ya?" ben "lan yok oğlum ne hastası ya. turp gibi kadın. kim söyledi sana bunu? yine mete mi trolledi amk?" dedim. burak "yok oğlum. kadın bizzat beni aradı. hal hatır sordu sonra hakkını helal et." falan dedi. ben lan oğlum aynısını banada dedim. hiçbir şeyi yok kadının olsa haberimiz olur lan." dedim. burak "ne biliyim lan kıllandım. kadının ortanca oğlu doktor. o zaten hep nuriye teyzenin nabzına falan bakıyor amk. heralde yaşlılıktan kafayı yedi." dedi. bende "ya kanka yaşlandı ya, artık her an herşey olabilir." kafasından 2 güne geçer kafaya takma dedim ve telefonu kapattım. ardından ders çalışmaya devam ettik.

devam ediyorum az sayıda da olsa takipçi var. kimseye silah zoruyla okutmuyorum bunu bilin. neyse hikayeye devam ediyorum. bizim üniversite tayfası eve gitti. bir süre evde televizyon izledim ve bilgisayar oynadım. sonra saat geç olunca gittim yattım. sonraki gün okulda dersten çıktıktan sonra eve gittim. hoca essay yazma ödevi verdi. bilgisayar üzerinden yazıp mail adresine yollayacakmışız. alt tarafı ödev amk. sanki ingiltere prensine yolluyoruz aq. bilgisayarda bir sorun vardı. "ulan tam da bozulacak zamanı buldun." dedim. aldım bilgisayarı, bizim mahallenin bilgisayarcısı uğur abiye gittim. dükkana girmeden önce nuriye teyze ve uğur abinin sesini duydum. uğur abi "ya nuriye teyze şöyle diyip durma yav. bende bir şey oldu sandım. benim de yüreğime indireceksin nuriye teyze." dedi. nuriye teyze "olsun evladım ecel bu. neyin ne zaman olacağı belli olmaz. seni bir kere daha görmek istedim." dedi. tövbe estağfurullah ne olmuş nuriye teyzeye. bu kadın neden böyle vedalaşır gibi konuşuyor anlamadım gitti amk. nuriye teyze dükkandan çıktı. "deathburn görüşürüz evladım. ben ikindi namazını kılmaya gideyim." dedi ve evine doğru yürüdü. ardından girdim dükkana. uğur abiye merakla "la uğur abi ne diyor nuriye teyze?" dedim. uğur abi şaşkın bir şekilde "valla deathburn ben de anlamadım ya. kadın vedalaşır gibi konuşuyor. hayırdır sen neden geldin?" dedi. ben "uğur abi şu laptopta bir sorun var. tam da zamanını buldu dıbına kodumun elektrik yığını" dedim. uğur abi laptopu tamir etmeye başladı. bende o sırada nuriye teyzenin amacının ne olduğunu düşünmeye başladım.

ödevleri bitirdikten sonra biraz dinlendim. internetten dizi ve film izledim. birde whatsapptan kankalarımla konuştum. akşamı o şekilde geçirdim. akşam salonda otururken babamın telefonu çaldı. odasına gitti ve telefonda konuşmaya başladı sonuçlardan pek memnun gibi gözükmüyordu. annem "ne oldu?" diye sordu. ablam "baba kötü bir şey mi oldu?" dedi. babam şok olmuş ve şaşırtıcı bir şekilde "yan apartmandaki nuriye teyze vefat etmiş" dedi. işte o an ne tepki vereceğimi bilemedim.

hala şoktaydım nuriye teyze ölmüştü. ulan kadın o kadar helallik istedi. ulan oysa oğlu doktordu ve hep sapasağlam olduğunu söylüyordu. kadın sapasağlam ayrıca helallik istemesinden birkaç saat sonra öldü. intihar mı etti diyeceğim de nuriye teyze bilinçli ve dinine bağlı bir kadındı. son bir senede yaşlı, genç mahallede çok kayıp verdik amk. geçen sene de sevdiğim kızı kaybetmiştim. bana yaptıklarına rağmen o ruh hastasına hala aşıktım. her neyse babam "yarın cenaze var oğlum" dedi. zaten yarın cumartesiye denk geliyordu. yatağa gittim ve uzun uzun düşündüm.

neyse panpalar derste olmama rağmen devam ediyorum. değerimi bilin. sonraki gün nuriye teyzenin cenazesine gittik. oğulları, kızları, torunları falan geldi işte. işte dua okuduk, pilav ve helva yedik işte. buraları geçiyorum. nuriye teyzenin ölümünün üzüntüsü dolayısıyla kimse nuriye teyzenin nasıl yakında öleceğini bildiğini merak etmiyordu. ama ben ediyordum. aradan bir hafta geçti. bu kadın sapasağlamken nasıl gitmişti?

Beyler yazamadığım için çok özür dilerim. Bu aralar yoğunum. Bir süre ara vereceğim. Sonra söz devam edeceğim. Hatta telafi olarak bu hikaye bitince bu yaz ayında başıma gelmiş gerçek bir hikayemi anlatacağım.

beyler hikayeye devam ediyorum. okuyan ses versin. 2-3 kişi okursa devam edeceğim. dışarı çıktım. nuriye teyze hiç hasta gibi durmuyordu. ama nasıl ölmüş olabilirdi? söylediğim gibi çocuklarından biri doktordu ve sık sık annesini kontrol ederdi ve turp gibi olduğunu söylüyordu. hatta ölümünden 3-4 gün sonra torunu kerim'e ölmeden birkaç saat önce benden helallik istediğini söylemiştim. kerim, nuriye teyzenin benimle yaşıt torunuydu. babası nuriye teyzenin ortanca oğluydu ve inşaat mühendisiydi. küçüklüğümüz beraber geçti. 15 yaşına kadar bizim mahallede oturuyordu. fakat sonradan babası amerikada ki bir şirketten teklif aldı. ardından babası ve annesiyle yurtdışına gittiler. ama her sömestr, bayram ve yaz tatilinde geliyordu ve sürekli olarak bizi ihmal etmiyordu. sonra istanbulda bir üniversite kazandı ve birkaç ev arkadaşı bulup istanbul'a taşındı. her neyse o gün evde sıkılmıştım. kulaklığımı ve telefonumu alıp dışarı çıktım. sahilde müzik dinlerken whatsapp'tan bir mesaj geldi. torunu kerim atmıştı. mesajı gördüm ve görmemle birlikte şok oldum.

hala şoktaydım. tekrar ve tekrar okudum bu mesajı. doğru ya bu kadın hiç bir şey yokken ölemezdi. neden öldüğünü şaşırdığım nuriye teyze ile ilgili bir sonuca varmıştım. nuriye teyze öleceğini biliyordu. kerim'in yolladığı whatsapp mesajında "deathburn kardeşim. babaannemin mesajlarına baktım. babaannem ölmedi, öldürüldü. hem de bir başkası tarafından... senden ve tüm mahalleden helallik isteme sebebini şuan anladım. babaannem bilinmeyen birisi tarafından tehdit edildi ve öleceğini biliyordu. senden yanıma gelmeni istiyorum. babaannemlerin evindeyim." yazıyordu.

her neyse panpalar okuyorsanız ses verin lütfen ona göre devam edeceğim seriye. dedim ne oluyor amk? nuriye teyzeyi kim niye öldürsün? ayrıca hiç ölmüş gibi bir görüntüsü yoktu. acaba zehirleyerek mi öldürdüler? hala aklım ermiyordu. kafayı yeme seviyesine gelmiştim. direk bindim minibüse bizim mahalleye geldim. koştura koştura nuriye teyzenin evine gittim. kapıyı çaldım. kerim kapıyı açtı. "deathburn hoşgeldin kardeşim. babaannem zehirlenerek öldürülmüş. her şey bir suikast yani." dedi. ben şaşırarak "ne diyorsun kerim? saçmalama oğlum. kim ne diye öldürsün nuriye teyzeyi?" dedim. kerim "babaannemin neden zehirlediklerini ve kimin zehirleyip öldürdüğünü bilmiyorum. ama kesin olan bir şeyler var ki, babaannemin birilerine karşı verdiği amansız bir mücadele vardı." dedi. "her neyse deathburn, salona geçelim şuan çok mühim bir mesele var bunu çözmeliyiz." dedi. kerim salona gitti, bende peşinden onu takip ettim.

kerim ve ben evde yalnızdık. kerim, nuriye teyzenin eski model olan cep telefonunu bana verdi ve "deathburn kardeşim şu mesajlara bak. benim ne demek istediğimi anlayacaksın. şuan çok zor bir durumdayız. babaanneme kim bunu yaptıysa katilinin ortalıkta dolaşmasına izin veremeyiz. bunu polise anlatmamız lazım. komiser taner'e anlatmamız lazım." dedi. komiser taner mahallemizin yeni komiseriydi. iki aydır görevdeydi. tabi mahallemizde bulunan ve senelerce görev yapan komşumuz komiser cemil abi emekli oldu ve yerini komiser taner devraldı. hiç sevmedim o adamı. uyuşuğun, umursamaz, gamsız ve dangalağın önde gideni. onu bu mahalleye komiser yapanın amk. cemil abimiz baştayken mahallede işler tıkırında gidiyordu ama bu taner pekekentinin mahallede hiç bir tak umrunda değil. tek işi koltukta kös kös oturmak. geçenlerde kocasından dayak yiyen bir kadın şikayete gitmişti. yeni komiser taner de "olur böyle şeyler gidin evinize uyuyun. boş yere bizi meşgul etmeyin." demişti pekekent. her neyse kerim'in elinden telefonu aldım ve mesajlar tuşuna bastım.

mesajlara baktım. hepsi bilinmeyen bir telefon numarasına aitti. aynı numara ile sık sık görüşmüş, sık sık mesajlaşmış. bu kişi nuriye teyzeye sık sık tehdit savuran mesajlar atmıştı. nuriye teyze ise ona karşı geldiğini ifade eden mesajlar yazmıştı. mesajlarda tehdit olayı olduğu anlaşılsa da, kimin yaptığı ve neden yaptığı belli değildi. ben "kerim kanka bu olayın boyutu çok ciddi. bunu bizim komiser taner'e anlatmamız lazım. keşke komiser cemil abi emekli olmasaydı." dedim ve kerimle beraber karakolun yolunu tuttuk.

beyler okunma az olduğu için çabuk ve seri şekilde bitiricem.

komiser taner'e gittik olayı anlattık. taner muallaksi "lan oğlum sizin işiniz gücünüz yok mu? birisi teyzeyi işletmiş. Siz de tesadüfen ölünce saçma sapan hayaller kurmuşsunuz kafanızda." dedi. biraz ısrar ettik ama hiç oralı olmadı pekekent. ama biz bu işi çözmeye kararlıydık.

ardından olayı bizim eski emekli komiser cemil abiye anlattık. cemil abi başta saçmaladığımızı düşünse de sonunda ikna oldu. cemil abi "çocuklar haklısınız. bu işin içinde bir iş var. bana durduk yere ölmesi mantıklı gelmemişti zaten" dedi. ardından "ama bu kişinin numarası gizli olduğuna göre bilgisayarcı uğur'a ve mert'e ihtiyacımız var." dedi. uğur abi ve mert'i aradık. olayları anlattıktan sonra telefonu kurcalamaya başladılar. nuriye teyzenin evindeki bilgisayar aklıma geldi. kerim'e sordum "kanka nuriye teyze hiç bilgisayara giriyor muydu?" diye sordum. kerim "arada bir giriyordu. namaz saatlerine falan bakıyordu sanırım. birkaç kere baktım. bizim aile fotoğraflarına bakıyordu. hiç merak etmedim. haklısın deathburn. en iyisi babaannemlerin evine gidip bilgisayara da baktırmamız lazım." dedi. ardından ben, kerim, mert, cemil abi, uğur abi ile nuriye teyzenin evinin yolunu tuttuk.