Geldi yanıma oturdu, "Böyle şeyler hep var, ben çocukluğumdan beri yaşıyorum." dedi. Bir şey söylemedim yine, ellerini boynuma atıp, beni kendisine çekti başımı omuzlarına koydum. "Sen cesaretli birisin ilteriş, amcam güçlüdür. Emin ol ona bir şey olmayacak." dedi. Kendimi yeniden huzurlu hissetmeme neden olmuştu Sena'nın yaptığı bu hareket. Yine bir şey söylemedim. "Uyumak istiyorum." dedim.. Kendimi yatağıma bıraktım. Yanıma baktı, yatmak istedi mi istemedi mi bilmiyorum ama "iyi geceler ilteriş." diyip odadan çıktı.

Gözlerimi açtığımda hiçbir şey yoktu. Ne Sena ne başkası, saatime baktığımda 12.02'ydi, beni uyandıran bir Lütfü de yoktu. televizyonu açtım. Haberler son dakika geçiyordu.

"Ünlü iş adamı Mert Sönmez'in kardeşi Lütfü Sönmez uğradığı silahlı saldırı sonucu kaldırıldığı hastanede hayatını kaybetti."

Mert yine temiz iş yapmış, olayları gizlemişti ama kardeşini kurtaramamıştı. Kanalları gezdiğimde hepsinin söylediği şey aynıydı.

Silahıma baktım. Ne yapacağımı düşündüm. "ihanete uğradık." dedim ve ardından tekrarladım. "ihanete uğradık." gözümü nefret bürüyordu. Üstümü değiştirdim ve yeni takım elbiseleri giydim, kanlanmış olanları çöpe attım. Elimi yüzümü yıkadım odamdan çıktım. Otelde kimse yoktu. 9.Kata çıktım. 2 adam 1'e inmişti. "Patron nerde?" diye sordum. "Hastanede, son işlemleri yapıyor" diye cevap aldım. "Sena?" diye sordum. Şaşırdı. "Birazdan otelden ayrılacak." dedi. Aşağıya indim. Senayı gördüm. Üzgün olduğu her halinden belliydi.

Yanına gittim. Bir süre bakıştık. "Başın sağolsun." dedim. Bir şey söylemedi. "Hastaneye gidiyorum, ordan cenazeye geçeceğiz. Gelmek ister misin?" diye sordu. "isterim." dedim. Otoparka indik. Arabalardan birine bindik. Ben kullancaktım. "Pek tecrübem yok." desem bile "Sana güveniyorum." dedi. Otelden çıktık, hastaneye doğru sürmeye başladım. En sonunda hastaneye geldiğimizde, gazeteciler etrafımıza toplandı. "Ne yapacağız." diye sordum. "Sen inip beni indireceksin. Şöför gibi gözük." dedi. Arabadan indim. "Senayı arabadan indirdim ve hastaneye girdik. Mert'i gördüm. Beni görünce gözleri parladı. Kızının yüzüne bakmadan beni yakamdan tutup boş bir odaya soktu.

Sahur vakti geliyor beyler, dinleyenler varsa kendilerini belli ederseler sevinirim. ( Entry girerek.) Sahurdan sonra dinleyen varsa devam ederiz.

iyi akşamlar beyler, geldim eve. Devam edeceğim.

Beyler bir de belirtmek istiyorum biliyorsunuz diğer hikayemi hemen yazıp bitirdim fakat şöyle bir şey var ki, o zaman sevgilim yoktu ve boş bir adamdım, şimdi eve gelmem biraz uzun sürebiliyor, affınıza sığınıyorum.

Üst üste yumruk atmaya başladı, kendimi yerde buldum. "Anlat." dedi. Şoka girmiştim bir şey söyleyemedim sadece saçma saçma baktım. Yakamdan tuttu ve beni bir kez daha kaldırdı bir yumruk daha attı. "Anlatsana ilteriş." diye bağırdı. "Biri bizi satmış." dedim. "Lan anlatsana olayı." dedi. "içeri girdik, bir problem yoktu. Dağıttık dışarıyı, her şey güzel gidiyordu. içeriyi hesap etmedim." dedim. Bir yumruk daha attı. "Kardeşimin cesedi burda, Suat nerde lan?" diye bağırdı yeniden. "Sabah saatlerinde evden ayrılmış geleceğimizi biliyordu, zaten kaybımızı bu şekilde verdik. Tuzak kurulmuştu." dedim. Ellerini yakamdan çekti.

"Konsey üyeleri ve siz biliyordunuz sadece." dedi. "Konseyden birisi." dedim. Elini alnına koydu ve düşünmeye başladı. "Kim neden satsın bizi." diye bağırmaya başladı. O sırada sena içeri girdi, bende doktorların ellerini yıkadığı musluğun camından yüzüme baktım. Dudağım kanıyordu. Sena peçete verdi. Ağzımı yüzümü sildikten sonra "Napıyoruz patron." diye sordum. "Sen Senayı al, biz cenazeye gideceğiz." dedi. "Bende katılmak istiyorum cenazeye." dedim. "Seçme şansın yok, Sena tek başına dönemez eve." dedi.

Bir şey söylemedim. Sena ile birlikte çıktık. Senayı arabaya bindirip ardından kendim bindim ve otele doğru sürmeye başladım. "Hiçbir şey konuşmadık, otele yaklaşırken bir arabanın arkadan sürekli bizi sıkıştırdığını farkettim. "Otel yolundan çıkıyorum." dedim. "Neden?" diye sordu. "Takip ediliyoruz." dedim. Sena korkmuş gibiydi bense yarım yamalak şöförlük bilgimle gaza basmaya başladım. "Babanı ara." dedim. Titreyen elleri ile telefonu çıkardı. Korkak gözlerle babasını aradı.

"Baba takip ediliyoruz, ne yapacağız." gibisinden bağırarak panikle konuşmaya başladı ardından telefonu bana uzattı. Mert'in sesi soluğu değişmişti. "ilteriş nerdesin ne oluyor?" diye sordu gayet soğukkanlı bir şekilde "Arkadan bir araba sıkıştırmaya çalışıyor ve 1-2 kez yoldan sapmama rağmen arkamızdan ayrılmadı." dedim. "Otele gitme, sakın." dedi ve devam etti. "izini kaybettir." dedi. "Tamam." dedim telefonu kapattım. Sena bana korkuyla bakıyordu. "Ne yapacağız?" diye sordu. Başka yola saptığımda ne yapacağımızı anlamıştı.

6 saat boyunca hiç durmadan gezdik. "Benzin azalıyor." dedim. "Ne yapacağız." diye sordu. "Şimdiye kadar kalabalık yerlerde gezdik. insanların olduğu yerlerde gezdik. Şimdi hızı arttırıp ıssız yerlere gideceğim." dedim. "Ya peşimizden ayrılmazsalar." diye sordu. "Ayrılmayacaklar zaten biz düşüreceğiz onları peşimizden." dedim. "Onu yapamazsak." dedi. "O zaman bakacağız." dedim. Korktuğu her halinden belliydi hızımı arttırıp sokaklara girmeye başladım.

Bir zaman sonra sokaklardan çıkıp orman yoluna saptım arkamızda kimse kalmamıştı ormana girdim ve durdum. Saatime baktım 19.40 civarıydı. "Telefonun çekiyor mu?" diye sordum. Baktı ve "Hayır." dedi. "Burdan çıkmamız güvensiz. Burda kalırsakta güvensiz." dedim. "Geceyi burda geçirelim ilteriş korkuyorum." dedi. "Burası da tehlikeli." dedim. "Ormanın içine girmek akıllarına gelmez, sabah çıkarız." dedi. "Tamam öyleyse." dedim. Bir süre boş boş durduktan sonra ayaklarımı yanımda olan koltuğa uzattım.

"Eee anlatsana." dedi. "Ne anlatayım." dedim. "Buraya yeni geldin nerdeyse, önce ki yaşamında napıyordun?" diye sordu. "Öğrenciydim." dedim. "Nasıl düştün bizimkilerin ellerine." dedi. "Evden kaçmıştım." dedim. "Neden?" diye sordu. "Annem ve babam üveymiş, hemde anlaşamıyorduk." dedim. "Olsun her ne kadar üvey olsalar bile seni büyütmüşler." dedi. Haklıydı bir şey söylemedim. "Kız arkadaşın yok muydu?" diye sordu. "Vardı." dedim. "Onu da bıraktın yani." dedi. "Evden kaçmadan 1 gün önce, plansız oldu." dedim. "Neden?" diye sordu. "Klagib şeyler." dedim. Güldü, "Senin sevgilin var mı?" diye sordum. Bu soru onun gülüşünün durmasına sebep olmuştu.

"Yok ama babam sanırım beni evlendirecek." dedi. Onu dinlerken tebessüm ediyordum ve bu cevapta benim tebessümümün durmasına neden olmuştu. "Kaç yaşındasın ki?" dedim. "18." dedi. "Çok erken değil mi?" diye sordum. "Konseyde olan birinin çocuğuyla evlendirmeyi düşünüyor." dedi. "Ben konsey üyelerinin hepsini tanırım söyle." dedim. "Henüz ismini bilmiyorum." dedi. Benimde bilmediğim bir konsey üyesi vardı sonuçta. Onun olabileceğini düşündüm. Türkiyede değil demişti Lütfü, aklıma Lütfü gelince üzüntümü gizleyemedim.

Üzüntüme şaşırmıştı. "Neden üzüldün ilteriş?" diye sordu. "Benim yüzümden mi?" diye de ekledi. Üst üste yapıştırıyordu. "Yok, sadece, Lütfü geldi aklıma." dedim. Bu onunda moralini bozmuştu. "Başımızda çok büyük bir bela var." dedi. "Halledeceğimizi düşünüyorum." dedim. "Umarım hallederiz." dedi. "Suat'ı elime geçirdiğim zaman öldüreceğim." dedim. "Babamın sana bırakacağını sanmıyorum." dedi. "Babandan önce yakalayıp öldüreceğim." dedim. "Tüm dertlerimiz bitmiş olur, bir kez hayatımı kurtardın, bugünde kurtarmış sayılırsın." dedi ve gözlerinin içi gülerken bana baktı. "Yanıma gelir misin ilteriş." dedi.

Kafamı cama koyarken duyduğum şey karşısında kafamı kaldırıp Senaya baktım. Ciddi olduğu belliydi. Ters bir şey olduğu belliydi. Bana ilgi mi duyuyor diye düşündüm. Sena'dan hoşlanıyordum, belki de en çok istediğim kız oydu fakat Mert Sönmez'in kızıydı. "Sıkışırız." orda dedim. "Orman soğuk, beni bu kadar korudun, soğuktan ölmeyeyim." dedi. gibim kalk git derken beynim beni dağıtacaklar gitme diyordu. Beynim kazanmıştı. Ceketimi çıkartıp ona attım. "Şimdi ölmezsin." dedim.

1-2 saniye cekete baktı. "Teşekkür ederim ilteriş." dedi. Bu cevabı moralimi bozmuştu. Demek ki gerçekten üşüyordu, kötü bir niyeti yoktu, "uyuyacak mıyız?" diye sordu. "Sen uyu, ben uyumayayım." dedim. "Peki tamam." dedi ve gözleirni kapattı. Birbirimizin sıcaklığını hissediyorduk nerdeyse ama ben gidip onun yanına yatamıyordum bile. 1-2 dakika geçti. "ilteriş uyuyamıyorum." dedi. "Neden neyin ekgib?" dedim. "Üşüyorum, orman çok soğuk, etki etmiyor bu." dedi ceketi göstererek. "2.bir ceketim yok." dedim. "Sen gel o zaman ceket yerine." dedi. Ceketi üstüne örtmüştü.

Ofladım. "Sena napmaya çalışıyorsun." diye sordum. "Seni seviyorum ilteriş." dedi. Bir şey söylemedim kafamı 2 kere cama vurdum. "Bende seni seviyor olsam ne değişir?" diye sordum. "Çok şey." dedi. "Hiçbir şey değişmez." dedim. "Babam mı?" diye sordu. "Baban varken aramızda bir şey olma şansı da yok." dedim. "Babam şuan yok." dedi. "Yakında evleneceksin." dedim. "Çok özel bir şey istemiyorum." dedi. "Ne istiyorsun?" diye sordum. "Yanıma gelmeni istiyorum." dedi.

Doğruldu, el mahkum yanına geçtim. "Uyuyalım artık." dedi. "Uyuyamam." dedim. Anahtar yerindeydi, ve kapılar kilitliydi, ne olur ne olmaz diye bekliyordum, tetikteydim. "Ben uyumak istiyorum." dedi. Kapıya yaslandım, kafasını göğüslerime dayadı ve bana sarıldı, uyumak için hiçbir engeli yoktu, kalbim hızla atmaya başlamış, sıcaklamıştım. Saçlarını kokluyordum. Sabaha kadar Böyle durmamın ihtimali yok gibiydi. Yine de bozmak istemedim çünkü bende halimden memnundum.