Saat 22.00'a doğru eve doğru yol aldım. Adımlarımı hızlandırmıştım. Çocuğumu ve karımı bir an önce görmek istiyordum. Hayal kurarak binaya girdim. Asansöre bindim. Aklıma otel günleri geldi güldüm. Sonra evimizin bulunduğu kata çıkıp. Kapıyı çaldım. Sena'nın kapıyı açıp sarılıp öpmesini Mert Paşa'nın içeriden gelip baba diye ellerini kaldırmasını hayal ediyordum ama kapıyı kimse açmadı. Bir kez daha bastım zile. Yine ne açan oldu ne de "Kim o?" diye soran. Allah allah diyerek anahtarımı çıkardım içeri girdim. "Sena?" diye seslendim. Yine ses yoktu. Evi gezmeye başladım.

Devam Et Durma bin bitir hepsini şimdi

Mutfakta kimse yoktu. Aklıma Sena'nın beni terkettiği geldi ama neden niye yapardı ki böyle bir şeyi her şey güzel giderken, yapmaz diye düşündüm. Salona girdim yine kimse yoktu televizyon açıktı. Bunu görünce düşündüm. Silahım yoktu. Mutfağa yeniden dönüp elime bir bıçak aldım yatak odasının kapısı açıktı. içeri baktım kimse yoktu dolabı açtım kıyafetler aynı şekil duruyordu. Beni terketme ihtimalini düşünmemeye başladım odaları gezdim. Bir sorun yoktu. Çocuk odasına yöneldim. Kapı kapalıydı aklıma Lütfü'nün ölümü geldi. Kapıyı nasıl açacağımı düşündüm. "Sena içerde misin?" diye sordum ses yoktu kapıyı açarsam çocuğumu ve senayı vurma ihtimali vardı bir silahın oturdum kapıya düşünmeye başladım.

"Eğer içerdeysen ses çıkarmaya çalış Sena." dedim. Merakıma yenik düştüm. Kapıyı açtım. Karşıma ilk çıkan şey yerde yatan bir Sena oldu. 3 kez ateş etmişlerdi. Yerde yatıyordu yanında oğlumu gördüm. Yere yığıldım. Ağlamıyordum. Hiçbir şey düşünemiyordum. Kendime gelmeye çalıştım direk Sena'nın nabzına baktım. Atmıyordu. Soğuktu, çok soğuk. Mert'in nabzına baktım. Onunda nabzı atmıyordu. Annesinin kollarında yatıyordu. 2 kere ateş etmişlerdi ona da. Oturdum yanlarına tek kelime edemedim. Bir şey diyemedim. Sadece boş boş onları izliyordum. Ne yapacağımı düşünemiyordum bir planım yoktu bu sefer.

Telefonumu çıkardım Yiğit'i aradım. Açmadı. Aradım açtı. "Ne oldu ilteriş konuşmayacağız sanıyorum." dedi arkadan müzik sesleri geliyordu. "Balıkesir'e gelmelisin." dedim. "Hayırdır?" dedi. "Senayı öldürdüler." dedim. "Dalga mı geçiyorsun?" diye sordu. "Bilmiyorum." dedim. "iyi misin ilteriş ne oluyor?" diye sordu. "Öldürmüşler." dedim. "Bekle geliyorum." dedi telefonu kapattı. Yiğit gelene kadar yani 2 saat boyunca karımı ve çocuğumu izledim. Ölmüşlerdi. "Neden?" diye soruyordum kendi kendime her şey güzel giderken, tam her şeyden kurtulduk derken neden? Yiğit aradı çok geçmeden. "Binanın önündeyim ama hangi ev olduğunu bilmiyorum." dedi buz gibi bir sesle tarif ettim. Eve geldi. Beni gördü. "Sen şaka yapmıyorsun nerdeler?" diye sordu. Tek başına gelmişti yanına adamı filan yoktu. Yine yere attım kendimi. Yiğit benimle konuşuyordu. "Noldu ilteriş anlatsana." gibisinden şeyler söylüyordu çok geçmeden sustu.

Benim hala oglu yigit var yarin onun belasini gibecem sinirden bundan sonra yigitlere olum! Hikayeci seninde amk orda gibacaktin iste kafasina gittin bacagina sktin bi takluk yapti o pekekent

1 saat boyunca ne ondan ne benden tek bir kelime çıktı. Konuşmadık. Kalkıp yanıma geldi. Ben kendimi kapının arkasına atmıştım boş boş düşünüyordum. Yiğit geldi bana doğru yavaş yavaş. "ilteriş." dedi ağladığı her yönden belliydi. Bir şey söylemedim. "Kim nasıl yaptı bunu?" diye sordu. "Bilmiyorum." dedim. Ağlamıyordum. Duygularımı seneler geçtikçe kaybetmiştim. işkencenin de etkisi vardı belki. işkenceden sonra ağladım ama pgibolojik olarak yavaş yavaş atlattıktan sonra ağlama duygumu yitirmiştim. Üzülme duygumu yitirdiğimi zannederdim. Çıkardı silahını verdi. "Sık kafama." dedi. Bir şey söylemedim. Almadım bile silahı.

Boş boş durduk. "istanbul'a zütürmek istiyorum onları." dedim. Gerekli işlemleri yapıp istanbul'da Mert'in yanına gömdük çocuğumu ve Senayı. izmir'e geçtim. Bir süre izmir'de yaşadım. 1-2 ay kadar geçmişti. Çıkıp Yiğit'in kaldığı otele gittim. O da dağılmıştı. Senayı en az benim kadar sevmiş. Mert'i de oğlu gibi görmüştü. "Niye gelmedin hiç peşimizden?" diye sordum. "Sena'nın hep seni sevdiğini ve seninle mutlu olacağını biliyordum." dedi. "Senden bir şey istiyorum Yiğit." dedim. "Nedir?" diye sordu. "Konsey üyelerinin hepsinin adresini istiyorum." dedim. Şaşkın şaşkın baktı. "Ne yapacaksın?" diye sordu. "intikam alacağım." dedim.

"Gücün yetmez tek başına." dedi. "Sen ver adresleri." dedim. "Tek başına yapamazsın." dedi. "Kim yardım edecek?" dedim. "Ben." dedi. "Neden?" dedim. "Her kim yaptıysa benim de canımı yaktı." dedi. Bir şey söylemedim. "Yarın yine gel, tüm adresler senin elinde olacak ama Buğrayı öldürmen imkansız. Oraya girmen imkansız. Hadi girdinn diyelim, çıkman imkansız." dedi. "imkanın sınırını görmek için imkansızı denemek lazım, benim kaybedecek hiçbir şeyim yok." dedim. "Yanlış yapıyorsun ilteriş, öleceğini bile bile oraya göndermem seni diğer üyeler hariç tabii, onların hepsini öldürebilecek güçtesin." dedi. "Alper ve Bilal'den haber alabildin mi?" diye sordum. "Mezarlarına gittim." dedi. Mert'in ölümüyle birlikte çok fena dağılmıştık.

Beyler şukuluyorsunuz hoş güzel fakat diğer hikayemde de belirttiğim gibi şuku umrumda değil, bana dinlediğinizi belirten o devam panpa entrynizi girdiğiniz sürece motive oluyorum. Yine de teşekkür ederim devam alınacak intikamımız var.

Evime gittim yattım uyudum. Ne yemek yiyordum ne de bir şey içiyordum. Aklımda hep Sena ve oğlum vardı. Kim neden böyle bir şey yapmıştı o kadar şeyin üstüne bunu düşünüyordum sadece. Konseyden başkasının yapma şansı yoktu. Neden beni beklememişti. Neden beni de öldürmemişti. Ölmeyi yeğlerdim, beni öldürmesini isterdim. ilk beni öldürmesini, defalarca vücuduma ateş edip kalbim durana kadar durmamasını ama yine de o tabloyu görmek istemezdim. Uyandığımda yüzümü bile yıkamayacak insan olmuştum. Sena ile Mert'in yan yana olan fotoğraflarına bakıyordum çoğu zaman. Karım ve oğlum.

Hikayenin başından beri evde emnate arıyorum vur de vuralım ölde ölelim reis neyse devam pnp bundan sonra başka hikayeleri de bekliyoruz.

Yaz üstad hatta bu hikayeyi düzenle bi tv kanalına falan sat yayınlanan çoğu diziden kaliteli hikaye

Uyandığımda Yiğit'in yanına gittim dosya olarak hazırlamıştı konsey üyelerini.

Nedim Antalyadaydı. 1 tane kız çocuğu vardı 21 yaşında. Karısı yıllar önce ölmüştü. 52 yaşındaydı. Evinin planına baktım bir süre. "En kolayı bu olacak galiba?" dedim. "Hepsi kolay." dedi.

iskender'e baktım. Ankaradaydı. "Takıldığı 2 tane kadın var onun ikisine de aşık vazgeçemiyor onlardan, karısı olmayan yani sevgilisi olanın bir oğlu var." dedi. Evde kalıyordu yine planı yoktu. "Onun planını alamadım." dedi.

En son Joseph'e geldik. Joseph hakkında hiçbir şey yazmıyordu ev adresi hariç. "Bunu napacağız?" diye sordum. "Kara kutu. Bilmiyorum." dedi. "Bunları ilk anda öldürmeyeceğim." dedim. "Neden?" diye sordu. "Yapacaklarım var." dedim.

moruk hazır kurtlar vadisi - arka sokaklar bitiyorken aramızda bütçe yapıp şunu dizi olarak çekelim paraya para demeyiz serken ibişinin önüne de atarız 2-3 kuruş sözlüğü sahipleniriz

Ne demek istediğimi az çok anlamıştı. "Alalım da bunları hallederiz." dedi. "ilk kimden başlıyoruz?" diye ekledi. "iskender zayıf halka gibi gözüküyor ondan başlayalım." dedim. Güldü. "6 gün sonra konsey toplantısı var." dedi. "Konseyde kimsesi olmayacak o zaman." dedim. "işlerimizi erken halledebilirsek." dedi. Otelin bodrumuna bakmak istedim. 2 oda vardı. "Bunlar işimizi görür." dedim. "işkenceyi ne kadar süreli yapacaksın?" diye sordu. "Bilmiyorum ne zaman canım sıkılırsa o zaman bırakırım." dedim. "ilteriş abartma bu adamlar kurtulabilirler elimizden." dedi. "Abartmayacağım biri hariç." dedim.

Panpa böyle devam et çok iyi

Ankaraya bilet aldık ve ankaraya uçtuk. Yiğit bir araba ayarlamıştı orda. "Ne yapacaksın ilk olarak?" diye sordu. "Kadınlardan hangisi karısı hangisi sevgilisi hangisinden çocuğu var?" diye sordum. Karısı olanı gösterdi. "Karısından çocuğu yok diğeri sevgilisi." dedi. "Çocuk kaç yaşında?" diye sordum. "16." dedi. "Kadına dokunmayacağız." dedim. "En son kadına dokunmadığımızda neler olduğunu gördün." dedi. "Haberi bile olmayacak." dedim. "Nasıl yapacaksın onu?" dedi. "En az haftada 2 kez kadınla buluşuyor ve kalabalıkta gidemez kadının mahallesine en fazla 2 adam. işte o zaman alacağız." dedim.

Devam et dassagini yalayim devam et

"Uzun zamandır görüşemiyoruz ama planların hiç değişmemiş." dedi. Bir şey söylemedim. Ankaraya indik. "iskender bayağı güçlü ama şuana kadar onunla uğraşan olmadığı için gevşek." dedi. "Bende bunu bildiğim için çökeceğim zamanı da biliyorum." dedim. "Bu adamın iş yeri neresi, ofisi, oteli yok mu?" diye sordum. "Evinden hallediyor her şeyi." dedi. "Karısı?" diye sordum. "Bir sıralar hayat kadınlığı yapıyordu, bunlar profesyonel diye adlandırılan gavatlar bölümüne giriyor." dedi. "Karısını niye sevmediği anlaşıldı." dedim. "Bilmiyorum." dedi. O sırada bir araba çıkış yaptı evden. "Korumasız gidiyor. Tahmin ettiğimden çok erken alacağız bunu." dedim ve takibe başladık.