En sonunda kendimi bir gün hazır hissettim adam içeri girdi tam eğildiği anda kalkıp boynunu kırdım silahını aldım ve kapıdan çıkıp etrafa baktım. Bir çeşit bodrum kattaydım. Merdiveni gördüm ve hızla oraya koştum merdivenden çıktığımda etrafıma baktım koridordu burası. Terkedilmiş bir okul olduğunu düşündüm. Koşmaya devam ettim, birileri üst kattan hızla iniyordu. Kendimi bir diğer koridora attım ve sınıflardan birine girdim. Sıra yığını vardı onların arkasına kendimi attım silahı çektim ve beklemeye başladım. Birisi içeri girdi, bot sesi duydum. Silahıma iyice sarılmıştım. "Sıraların arkasında olduğunu biliyorum. Çık uğraştırma beni." dedi. Buğranın sesi değildi. Sıranın arkasından çıkmadan sadece kafamı ve kollarımı çıkarıp ateş ettim. Yere yığıldı. Direk cama doğru koştum. Yüksek gözükse bile atladım. Ayağımda inanılmaz bir acı hissettim. Etrafa baktım insanlar vardı. Boxerden başka bir şey yoktu üstümde.

Devam panpa

Burdayız reyiz

Hemen okulun telleri üstünden atlayıp koşmaya başladım. Her yerim mosmordu daha geçmemişlerdi, açılan yaralarım ise yeni yeni kapanıyordu. Akşam olduğu için çok insan yoktu ama gören insanlar "Hop hemşerim, iyi misin?" gibisinden şeyler soruyorlardı. Okuldan uzaklaştıktan sonra kendimi bir sitenin bahçesine attım ordan balkonun altına girdim. Birisi balkonun altına girmezse beni göremezdi, kendimi duvara dayayıp beklemeye başladım. Bot sesleri duydum, tahminimce koşarak beni arıyorlardı. 10 ay boyunca kaçmaya bir kere bile teşebbüs etmemem onları paslandırmıştı ve böyle bir şey beklemiyorlardı.

bırakacağın zaman söyle de ona göre bizde uyuyalım panpa

Çok geçmeden uyuyakalmıştım. Uyandığımda bahçede gezen çocukların sesini duydum. Kafamı uzattım etrafta kimse yoktu çıkıp yine koşmaya başladım. Etrafa bakıp nerde olduğumuzu anlamaya çalıştım. Avcılardaydık, Esenyurtta Mert'in zulası vardı. Oraya ulaşmaya çalıştım. 1 saat sonra filan ordaydım. Zuladan para alıp bir mağazaya daldım adam beni öyle görünce korktu. "Dur müdür, dur." dedim. Kabine girdim. "Bana bir takım elbise getir, bir de ayakkabı ayarla 500 lira nakit vereyim." dedim. Öyle diyince çözüldü. Takım elbise getirdi bedenimi söylemiştim ama uymadı, bir deri bir kemik kalmıştım sonuçta. Deneye deneye bedenimi buldum. Adam çorap ve ayakkabı da getirdi. 500 tl nakiti verip çıktım ordan. "Biri sorarsa görmediğini söylemeyi de unutma öldürürler." dedim. Sinirle "Ne iş açtın başıma." diye bağırdı. Duymamazlıktan geldim, etrafa da bakmayı unutmuyordum bir berbere girdim saçları 3 numaraya getirdim. Bir güneş gözlüğü aldım ardından telefoncuya girdim. Telefon aldım, kartı martı halledip telefonu açtım. Sena'nın numarasını yazdım ve aradım, çaldı, çaldı ve açtı. "Efendim." dedi. Konuşamadım ve kapattım. Sesini duymak kalbimin uzun zaman sonra çarpmasına yetmişti.

Ne yapacağımı düşünmeye başladım. Tarihe baktım Haziran'ın sonundaydık. Bir pansiyona geçtim. Tanınmamış en izbe yerlerden birinde olan pansiyona. Yatağa yattım kapının arkasına bir şeyler koydum ve uyudum, kabus görüp uyandım. işkenceler her şeyimi bozmuştu. Kendime gelmekte zorlanıyordum. Bir kez daha uyumaya çalıştım uyuyamadım 2 cevapsız arama vardı. Numaraya baktığımda Yiğit'in numarasıydı bu tahmin etmiştim. Yatağa yatıp düşündüm. "Evlilikleri ne üstüneydi? Gerçek miydi yoksa gerçekten birbirlerini seviyolar mıydı?" bunları düşünürken yine kestirmişim sabahın ilk ışıklarıyla birlikte uyandım. Telefona baktım cevapsız arama 3 olmuştu. Pansiyona parayı ödeyip çıktım ve sokağın başına geçtim kimse yoktu Yiğit'i aradım. Açtı. "Nasılsın Yiğit?" diye sordum. "ilteriş." dedi.

Panpa ne zaman bırakırsın ona göre uyuyalım

panpa seni 20 mayıstan beri takip ediyorum sırf senin için hesap açtım. bi yayıneviyle falan anlassana yaratıcılığın çok iyi insanı sıkmadanda okutuyorsun bi dene derim

"Evet, ilteriş." dedim. "Yaşıyor musun? Nerdesin?" diye sordu. "Hiç aramayı düşünmedin." dedim. "Seni öldürdüğünü söyledi Buğra." dedi. "Öldürdü ama işkenceleriyle öldürmedi, bir gazete haberiyle öldürdü." dedim. "Ne gazete hab." dedi durdu. "ilteriş biz seni öldü zannediyorduk." dedi. "Öldürdünüz." dedim. "Sana işkence mi yaptı?" diye sordu. "Bunları konuşmaya gerek yok." dedim. "Eğer ordan kaçtıysan ilk geleceği yer ben olmalıyım aramadığına göre." dedi. "Çağrı kaydını sil." dedim. "Buraya gel." dedi. "Sana güvenebileceğimi sanmıyorum." dedim. "Bilmiyorum ilteriş." dedi. Bir şey söylemeden telefonu kapattım. Gezmeye devam ettim. Başka bir pansiyonda kalacaktım. Param vardı beni 1 yıl çıkartacak kadar ama araba lazımdı, araba sorundu ve para beni arabadan sonra 1 ay çıkarmazdı.

2.el şahin al amk dikkat çekmezsin

tamam hikayede ekgibler var falanda kurgu çok iyi sır senin takuna üye oldum buraya gazlamaya devam

Gidip vegibalık çekindim, sahte kimlik çıkarttırdım. Artık her yere onunla girip çıkacaktım. Beni aradıklarına emindim. Bulamamaları lazımdı, bulduklarında ya işkencelerin en ağırını yapacaklardı ya da öldüreceklerdi, ikinci ihtimal bile daha iyiydi çünkü işkencenin ne demek olduğunu görmüş ve tadmıştım korkmuyorda değildim çok geçmeden telefonum çaldı. Yiğit arıyordu açtım. "ilteriş seninle uzun zamandır görüşemiyoruz." dedi. Buğra'nın sesiydi bu. En son beni böyle aradığında Mert'in kafasına sıkmıştı aynı şeyi Yiğit için tekrarlayacağını düşündüm. "Yiğit bu işte benim yanımda, gidecek kimsen yok." dedi. "Sana gelirim o zaman." dedim. "Gel bekliyorum." dedi.

"Otel şuan boş, kimse yok başında." dedim. "Seninde oraya girecek kadar adamın yok." dedi. "Oteli en iyi ben biliyorum." dedim. "Girmeye çalış elime düşersin." dedi. Düşündüm, annem ve babam hala bunların elindeydi ama beni annem ve babamla tehdit etmiyordu. Telefonu kapatırken. "Ben istanbul'a gidiyorum Yiğit bunu bul.." sonrasında telefon kapandı. Telefon kapanana kadar konuşmalarını duymuştum. 1-2 saat bekledim ve Yiğit'i aradım. Çaldı çaldı açan olmadı. ikinci kez aradım. Yiğit açtı. "Alo." dedi. Arkadan "Kimmiş o aşkım." sesini duydum bu Sena'nın sesiydi. "Yi, Yiğ, Yiğit ben ilteriş, 1-2 dakika konuşma şansımız var mı?" dedim.

Ulan kendimi öyle bi kaptirdim ki sanki ilterise olan bana oluyormuş gibiyim şuan içim aglicam amk
Not: senin için kaydoldum hikâyeci qmq

"1 Dakika." dedi ve ayak sesi geldi büyük ihtimalle yürüyor ve odadan çıkıyordu. Sena'nın duymasından korkmuştu tahmin ettiğim kadarıyla. "Söyle." dedi. "Gerçekten Buğra'nın yanında mısın?" diye sordum. "Bu konuyu yüz yüze konuşalım ama onun yanında olmaktan başka çarem yok, Sena ve çocuğuma zarar verirler." dedi. Çocuğuma demesi çok zoruma gitse bile bir şey demedim."Annemi babamı ne yaptın?" diye sordum. "Yurtdışına gönderdim, babanın artık çok büyük bir işi var orda. ilk aylarda para gönderiyordum onu iş ve dil için devam ettirmiş. Onlardan yana sıkıntı yok." dedi. içim rahatlamıştı. "Kim olduğunuzu niye onlara yardım ettiğinizi sormadılar mı?" diye sordum. "Sordular, iş arkadaşı olduğumuzu, seninde amerikaya gittiğini gelemeyeceğini vasiyetinin bu olduğunu anlattım." dedi. Her şeyi güzel ayarlamıştı Yiğit. "Teşekkür ederim." dedim. Telefonu kapattı.

sabah sabah tribe girdim uyanık birini bulsam yakasına yapışıcam o derece

Yine de içime sindiremiyordum. Sena benim kadınımdı, benimdi. Düşünmeye başladım, ne yapacağımı düşünmeye başladım. Yiğit bu kadar panik yapıyorsa büyük ihtimal Senaya aşık olmuştu ve Sena beni öldü biliyordu, bunları düşünürken bir pansiyona yerleştim yeniden uyudum. Yine kabusla uyandım. Biraz daha düşündüm. izmir'e gitme kararı aldım. Önce bir araba ayarlayacaktım. Sonrasında izmir'e gidecektim. Arabayı ayarladım benzinini filan, çok paramda kalmamıştı. Bir şeyler atıştırıp izmir'e doğru yola çıktım. Yolda çok şeyler karşılaşmadım. Büyük ihtimal Buğra tehlikesini de atlatmıştım ama hiçbir şey bitmemişti. Buğra'nın dediği gibi her şey yeni başlıyordu.

Hikayecipanpa, gerçek hikayeni okudum. ZiNAYA VE iÇKiYE TÖVBE ET!!!

kardeş her yazdığında gözlerim doluyo bildiğin biraz daha zorlarsan ağladım ağlıcam mk