Gece gece nereden geliyo bu ilham panpa

Aylardan Ağustos, sokakta geçirdiğim 2.güne giriyorduk, cebimde 10 lira para kalmıştı. Karnımı doyurmam için yeterdi, 18 yaşımı yeni doldurmam bana iş avantajı da sağlayacaktı. Kafam rahattı, hattım yoktu, ailemin bana ulaşmaması için denize atmıştım. Gerçi ailem değil üvey ailem, bunu öğrendikten sonra evde durmamın pek anlamı yoktu, bir de kız arkadaşım vardı, onu da terk etmiş sayılırdım. Olanları düşünürken döner ayran alıp deniz kenarına oturdum, dalganın kıyıya çarptıkça çıkan sesle birlikte yeniden düşünmeye başladım. Önce bir işe girerim, sonra kendime bir ev kiralarım, sonrası basit zaten diye düşündüm. Tek sorun bu gece kalacak yer bulmaktı, yemeğimi bitirdikten sonra gezmeye başladım, en sonunda bir mağaza buldum, üstünde iş ilanı vardı. içeri girdim, "Ben iş ilanı için gelmiştim." dedim. Baktı yaşın kaçtı dedi, 18 dedim, liseyi bitirdin değil mi dedi, evet bu sene bitti dedim, daha önce tecrüben oldu mu dedi. Hayır dedim. Bu işi yapabileceğine inanıyor musun gibisinden klagib sorular sordu, bir kaç kaçamak cevap verdim. En sonunda yarın gel başla bakalım dedi. Eyvallah dedim çıktım, o geceyi de geçirdikten sonrası basitti. Yine park bankları beni bekleyecekti. Biraz daha geçtikten sonra kendimi bir parka attım, hava kararmıştı, etrafta kimse yoktu, ıssızdı, en fazla 2 sarhoş gelir diye düşündüm, havanın sıcak olması da benim avantajımaydı, yattım banka, bir süre azalmış olan yıldızları izledim, sonrasında ayak sesi duydum kalktım direk baktım etrafta kimse yok. Noluyor amk diye yeniden yattım, 1-2 ayak sesi daha geldi, kafamı kaldırır kaldırmaz alnımda buz gibi demiri hissettim.

Takım elbiseli, boyunun 1.74 civarı olduğunu tahmin ettiğim kişi kafama silah dayamıştı. Bir şey söylemedim, arkanı dön diz çök ellerini arkaya uzat dedi, dediğini yaptım, plastik kelepçe taktı ardından ağzımı bağladı, ne oluyor dıbına koyim diyemedim. Çok geçmeden siyah bir minibüs geldi, zorla minibüse bindik. Etrafıma göz gezdirdim, benimle birlikte elleri bağlı olan 4 kişi vardı, ben sesimi çıkartmadım, onlarında benim gibi ellerine plastik kelepçe geçirilmiş, ağızları iple bağlanmıştı, tahminimce 15-16-17 yaşları arasındalardı, minibüs yeniden hareket etti, etrafa bakıyordum, elimden bir şeyde gelmiyordu, yanımda ki elemanlardan sızlanma sesleri gelmeye başlamıştı bile, ormanlık alana girdik, ardından yıkık dökük terkedilmiş eski fabrikalardan birinin önünde durduk.

Eleman yine arkaya geldi, "Sessiz olun lan çok ömrünüz kalmadı zaten alıştırın kendinizi buna." diye bağırdı. Bana baktı, en sakin duranları ben olduğum için beni en son bırakmak üzere minibüste kim varsa indirdi, yanıma geldi, "Korkmuyor musun?" dedi. "Korkmuyorum, kaybedecek bir şeyim yok." dedim. Kolumdan tuttu ve beni de minibüsten indirdi, pas kokusunu içime çektim. Etrafı süzdüm yeniden. Sandalyede oturan bir adam gördüm etrafında 3 adam vardı, yavaş yavaş tek sıra halinde onlara doğru yürümeye başladık. Sandalyede oturan adamın önüne geldiğimizde "Yan yana dizilin." dedi. Yan yana dizildik, sandalyede oturan adam bana baktı. "Yaş kaç senin?" diye sordu, "18" dedim. "Bende 36, ben senin yaşındayken sen doğmuşsun dedi." Bir şey söylemedim. "Ben Lütfü." dedi, "Bende ilteriş." diye karşılık verdim. Sigarasını çıkardı ardından zippo çakmağını sigarasını 2 dudağının arasına aldı ve aşağıya yukarıya salladı ardından sigarasını yakıp derin bir fırt aldı. Yanında ki adama döndü. "Dili çok uzun." dedi. 2 kişi bana doğru gelmeye başladı, elimden bir şey gelmeyeceği çok açıktı. Biri uzun boylu diğeri ise kiloydu, uzun boylu olan saçlarımdan tuttu ve beni sıradan çıkardı ardından bir yumruk attı, dişlerimin ucunda sızlama hissettim, kilolu olan dizime vurunca dizimin üstüne çöktüm, uzun boylu olan bana baktı ve yüzüme diz attı, olduğum yere yığıldım bilincimi elimde tutmakta zorlanırken tekme atmaya başladılar ardından Lütfü'nün sesini duydum sigarasını bana doğru attı. "Tamam Alper durun." dedi. istemsizce öksürdüm, kan tadını sonuna kadar alıyordum.

"Bunları doktora zütürün, hepsi korkmuştur." dedi ve güldü Lütfü. Alper dediği adam "Bunu napacağız?" diye sordu ve bana baktı. Lütfü kısa bir süre bana baktı. "Otele zütürün bunu benimle birlikte gelsin. Napabilecek bir bakalım." dedi. Kollarımdan tuttular ve yarı sürükler pozisyonda beni bir bmwnin önüne getirdiler. Alper kilolu olana döndü. "Bagajı açıyorum tut sen şunu kaçmasın Bilal." dedi. "Yürüyecek halim yok dıbına koduğum." dedim. Bir şey demedi bagajı açtı. Bilal koluma girip beni bagaja doğru getirdi, Alper omzumdan tutup beni çevirdi ve bir kafa attı, sırtımı bagaja verdiğimde "Benimle düzgün konuşacaksın." diyip yumruk attı. Ardından bagajın içine soktu ve bagajı kapattı. Ellerim hala plastik kelepçeliydi ve zorlanıyordum. inanılmaz bir acı hissediyordum ardından arabanın kapısı açıldı ve kapandı. Sesini duydum ve araba hareket etmeye başladı. Ellerimi plastik kelepçeden kurtarmaya çalışıyordum. Çabalarım sonuç vermiyor aksine daha fazla acı hissediyordum.

En sonunda araba durdu. Çok geçmeden bagajı açtılar. Gözlerimi kapattım, uzun süre karanlığa alışan gözlerim ışığı bir anda görünce sarsılmıştı. Alper'i gördüm, Kolumdan tuttu ve çekti ayakta durmakta zorlanıyordum, etrafa baktığımda otoparkta olduğumuzu gördüm, Lütfü önden yürüyordu, nerenin otoparkındayız diye düşündüm. Bu cesareti nerden alıyorlardı ? Bir insan çıksa ne diyeceklerdi, bunları düşünürken bir asansörün kapısına geldik, Lütfü içeri girdi ardından Alper ensemden tutup beni asansöre itti. Lütfüyle yan yanaydık. asansörün kapısına doğru baktığımda Alperle Bilal bize bakıyordu, Lütfü 9.kata bastı ve asansörün kapısı yavaş yavaş kapandı, ayakta duracak halim yoktu. En sonunda 9.kata çıktık, kapı açıldığında karşımda duvarı gördüm, otele gideceğimizi düşünmüştüm. Aklıma bağırmak geldi. Lütfü ensemden tutup beni asansörden çıkardı kafamı sola çevirdim, merdiven vardı sağa çevirdiğimde 2 adam ve bir kapı gördüm. Lütfü sağa doğru yöneldi bende istemsizce onunla gidiyordum. Kapının arkasında ne vardı, beni ne bekliyordu merak ediyordum. Kapıya geldiğimizde Lütfü "Şunun elini çözün." dedi. Kafam yere eğikken istemsizce bir tebessümde bulundum.

panpa rez devam da açıkların var gözün kapalı bmw nasıl gördün ,eli kolu bağlı çocukları nasıl gördün

Adam bıçağını çıkardı ve plastik kelepçeyi kesti, ellerim serbest kaldığında acayip bir acı hissettim, ellerimi kontrol etmekte zorlanırken, Lütfü ensemden tutup kapıyı açtı. içeri girer girmez beni yere fırlattı. Kendime gelmeye çalışıyordum. Kafamı sağa sola çevirdim, sola çevirince büyük bir televizyon, toplantı masası vs vs tarzı şeyler gördüm. Kral dairesi herhalde diye düşünüp bakışlarımı sağa çevirdim. Bir adam ayaklarını masasına uzatmış makamında oturuyordu, ziyaretçi koltuklarında ise bir kız vardı. Yaşıtım olduğunu tahmin ettiğim. Masmavi gözleri vardı, kumraldı. şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Ayakalarını masaya uzatmış olan adam kıza baktı. "Tamam kızım saat çok geç oldu, sen odana geç." dedi. Kız bana acıyarak baktı ve odadan çıktı. "Kim bu Lütfü?" dedi adam. Lütfü'de, "Bizim battalgazilerden." dedi ve güldü. Adam bana baktı. "Otur." dedi misafir koltuklarını göstererek. Ayağa kalkmaya çalıştım, başardığımda başım dönüyordu, zorda olsa misafir koltuklarına kadar yürüdüm. "Çok sert davranmışlar sana." dedi. Büyük bir tebessüm ettim. Nedenini bilmediğim bir tebessüm. Şaşkın şaşkın bana bakıyordu.

"Ben Mert." dedi adam. "Bende ilteriş memnun oldum." dedim. Lütfü'nün bakışları değişmişti. "Dili uzundu, saygısını kaybetmemesi için bu hale geldi ama hala uzun." dedi. Mert bir şey söylemedi. "Benim ne olduğumu biliyor musun peki?" diye sordu. "Çocuk mafyası." diye cevap verdim. "Normal mafyayım, çocuk mafyasıyım, tefeciyim, karı satarım, uyuşturucu ticareti yaparım. Her şeyi yaparım." dedi. Korkum artmıştı ama yine de belli etmemeye çalışıyordum. "Neden buraya geldiğini çok merak ediyorsun dimi, için içini kemiriyor. Korku karaciğerini sarıyor, boğazında dolaşıyor, konuşmanı engelliyor ama beynin korkunu belli etmemen konusunda uyarıyor tüm hücrelerini dimi." dedi. Yine büyük bir gülümsemeyle karşılık verdim. "Bunların yanına yazar olmayı da düşündünüz mü betimleme yeteneğiniz gözkamaştırıcı." dedim. Ciddiyeti artmıştı. "Lütfü sana terbiyeni verememiş ben sana terbiye vermem." dedi ve silahını çıkardı.

Bir şey söylemedim yine. "Ben yanımda çalışacak adamlara çok dikkat ederim, yarısı sokaktan çıkmadır. Benim adamlarımın ağzı sıkıdır. Güvenilirdir. Fedakardırlar. Sende sokaktan çıkmasın." dedi. "Senin adamın mı olayım yani onu mu istiyorsun." dedim. "Evet ama bazı şartlar var." dedi. "Kabul etmeden şart sunmanız, betimlemeniz kadar gözkamaştırıcı." dedim. Silahın tetiğini çekti. Bana karşı son uyarısıydı, "Bana aileni, nerden geldiğini anlatacaksın." dedi. "Sokak çocuğuyum." dedim. "Her sokak çocuğunun kaçtığı bir ev vardır anlat." dedi. "Benim annem babma üveymiş, son zamanlarda geçinemiyorduk zaten arkamdan geleceklerini zannetmiyorum. Gelirse kız arkadaşım gelir. Onu da çoktan sildim, kaydecek hiçbir şeyim yok." dedim. "Adamım olmaman için bir neden yok, seni sevdim adamım olursan benim emrimde çalışırsan, istediğin arabaya binersin, istediğin karıyı gibersin. istediğin her şeyi yaparsın. istanbul senin." dedi. Tam lafa girecekken konuşmaya devam etti. "Fakat ailen olmamalı, sevdiğin bir kız olmamalı, hepsini geride bırakman yetmiyor." dedi. Şaşkın şaşkın Mert'e bakıyordum. Çekmecesini açtı ve bir silah çıkardı, tetiği çekti ve bana verdi.

"Şimdi bu otelden çıkmanın tek şartı bu, bu otelde genelde ben ailem ve adamlarım kalırız, her türlü pis işi burda çeviririz. Burası bizim kalemizdir, senin burdan çıkma şansın yok." dedi ve burnunu çekti. "Ailenin adresini vereceksin, kız arkadaşının adresini vereceksin. Bizde gidip icabına bakacağız ha vermezsen. Sana verdiğim silahla kafana sıkabilirsin." dedi. Aklıma ikisini de öldürmek geldi ama çıkış şansım yoktu. "Unutma sadece bir kurşun var, ikimize yetmez." dedi. Lütfü'de tüm dikkatini bana vermişti. "Çok basit adresi ver, istediğin her şey senin olsun." dedi. Silah hala elimdeydi. Yine derinden gülümsedim. "Sen napardın?" dedim. "Ailem umrumda olmazdı, çünkü şuanı biliyorum, yapabildiklerimi biliyorum. Sende benim yapabildiklerimi yapacaksın." dedi. Silahı kafama dayadım ve tetiği çektim. Çıkan ses kurşun sesi değildi. Mert ve Lütfü bana şaşkın şaşkın bakarken silahı onlara doğru çevirdim.

"Dalga mı geçiyorsunzu lan?" diye sordum. "Sınavı geçtin ilteriş." dedi Lütfü. "Ne sınavı?" diye sordum. "Ailenin adresini versen burdan çıkamayacaktın. O silah boş, sadakatini ve güvenilirliğini ölçtük." dedi. Silahı Mert'e geri verdim. Mert Lütfüye baktı. "ilk." dedi ve devam etti. "7 kişi senin gibi buraya geldi ve hepsi adresi verdi. Hepsi de öldü. Sen ilk kez bunu yaptın." dedi. Bir şey söylemedim. "Lütfü birazdan seni odana zütürecek, git oraya yerleş. Yarın sabah 8'de burda ol." dedi. Lütfüye baktım. Yürü der gibi bakıyordu ve zorda olsa ayağa kalktım. Lütfüyü takip ediyordum. Yeniden asansöre bindik. 4.Kata bastı. 4.Kata indiğimizde yine etrafı izledim. Bir katta 6 oda vardı. Büyük bir otel değildi. 21.Odaya geldi kapıyı açtı. Kilitli değildi. "Böyle mi yaşayacağım?" diye sordum, bir tokat attı. Odanın girişinde bir askı vardı, orayı gösterdi. Anahtar'ı gördüm. "Mert Abiyi bekletme." dedi.

Çekip gitti, anahtarı alıp kapıyı defalarca kilitledim, cama doğru gittim, yüksekti, telefon aradım yoktu, çıkış şansım yoktu. Kameradan büyük ihtimal beni izliyorlardı. Oturdum bir süre düşündüm ardından kalkıp tuvalete gittim, aynada kendime baktığımda kendimi tanıyamadım. Yediğim dayağın izleri duruyordu, musluğu açtım ve kafamı buz gibi suyun altına soktum, su damlacıkları yavaş yavaş şakaklarımdan süzülürken musluğu kapattım havluyu aldım saçımı kabataslak kuruladıktan sonra tuvaletten çıktım, otel odasını gezdim, klagib otel odasıydı, yatağa baktım. Uzun zamandır yorgundum, kemiklerim ve tüm vücudum ittifak oluşturmuş, yatağa yatmamı istiyordu. Kendimi yatağa bıraktım, gözlerim tavanı izlerken yavaş yavaş kapanmaya başladı, uzun zaman sonra ne yaşadığımı muhakeme edemiyordum.

Başıma biri vuruyor gibi hissediyorken gözlerimi açtım. Nerde olduğuma baktım. Her yerim ağrıyordu. Biri kapıya vuruyordu. Ayağa kalkmak isterken yere düştüm. Ardından toparlanıp kapıya doğru yöneldim. Kapıyı açtığımda karşımda Lütfüyü gördüm. "Ağzını yüzünü yıka çıkıyoruz ilteriş." dedi. Sesinde yumuşama vardı. Kapıyı kapattım. Yüzümü yıkadım. Üstümü başımı düzelttim. Anahtarı aldım kapıyı kilitledim çıktım. Saatime baktım. 07.54'dü, 07.57'ye kadar oyalandıktan sonra asansörü beklemeye başladım. 07.58'de asansöre bindim. 9'a bastım, 07.59'da 9.kattaydım, Üstümü başımı düzelttim, kapıda ki 2 adamın ortasına geldim ve saatimi kontrol etmeye başladım 08.00 yazar yazmaz içeri girdim. Mert sigara içiyordu. "Tam 8'de dedi." güldüm. "Bundan sonra benim adamımsın, sana formalitenin nasıl olduğunu ne yapman gerektiğini öğreteceğiz. Lütfü." dedi. Lütfü bana baktı. "işimiz var ilteriş, yürü." dedi. Ne olduğunu anlayamadan sabah sabah Lütfü'nün arkasında dolanıyordum. Otopark'a indik. "Hangisine binelim?" diye sordu. "Hepsi senin mi?" diye sorup bin bir gülüş attım. "Binebildiklerim benim." dedi ve oda imalı bir gülüş attı en sonunda "Sen seçmiyorsan ben seçeyim." dedi ve beni bagajına soktukları bmwye bindi, yanına geçtim bu sefer.

"Nereye gidiyoruz?" diye sordum. "Saçını sakalını kılığını kıyafetini toparlamak lazım." dedi. Otoparktan çıktığımızda etrafı izliyordum. " Türkiye'nin en büyük mafyasına girmeyi başardın, Mert'in bir huyu vardır. Çabuk sever ama tek yanlışta siler. Senin gibi 1-2 tanesi daha geçti. Onlar daha deneyimliydi sokaktan bulmadık. Tek yanlışlarında beyinlerinde bir kurşunla çöp tenekesine attık." dedi. "Polis?" diye sordum. Güldü, "Polis." dedi. Şaşkın şaşkın Lütfüye bakarken, "Ne yaptığımızın farkında değil misin sen oğlum, Mert dediklerinde ciddiydi, karı satarız, çocuk satarız, borç verir fazlasını alırız. Birini öldür diye gelir yüklü miktarda para verirler bize. 3 büyük otelimiz var. Biri tertemiz normal otel, diğerinde karı satıyoruz. Senin kaldığın otelde de hepimiz kalıyoruz. Çocukların organlarını satıyoruz. Günlük dönen paranın haddi hesabı yok." dedi. Polis anladığım kadarıyla rüşvet alıyordu. "Temiz iş." dedim. "Kalıcı olmaya çalış. Güven kazan. Hata yapma, tek hatanda ne olacağını biliyorsun." dedi ve arabayı durdurdu. Bir berberin önüne durduk.

Arabadan indi, bende arkasından indim, bağırmamam için bir neden yoktu, etrafta insanlar vardı ama bu işi merak etmiştim. Lütfü berbere girdi arkasından ben girdim. "Ooo Lütfü." dedi berberin sahibi, tek başına oturmuş gazete okuyordu. "Nasılsın Sami usta, nasıl gidiyor işler." diye sordu. "iyi, iyi sizin cesetler bulunmuş. Polis arama yapıyormuş." dedi. Lütfü güldü. "Biliyorsun sen ne tarz bir arama olduğunu." dedi. Ardından Sami Usta bana baktı. "Bu kim?" diye sordu. "Sokaktan çıkıp sınavı tek geçen." dedi. Çenemden tuttu, saçıma sakalıma baktı. "10 dakikalık işi var." dedi. Berber koltuğuna oturdum. Aynada kendimi izlerken saçlarım 3 numara olmuş sakalım kalmamıştı. Lütfüye dönünce bir kahkaha attı. "Lan sen 18 yaşında olduğuna emin misin?" diye sordu. Aynada kendime bakınca Lütfüye hak veriyordum. "Neyse Sami usta yapacak işlerimiz var." dedi Lütfü ve arabaya geri döndük.

Lütfü beni kafamdan tuttu, "Burayı çalıştırırsan varya, sen adam olursun." dedi. Güldüm, arabayı çalıştırdı ve otele doğru sürmeye başladı. hayatımdan memnundum ama 1 gecedir düşündüğüm bir şey vardı. "Biz odaya girdiğimizde Mert'in odasında ki kız kimdi?" diye sordum. O sırada Lütfü frene bastı kafamı çarptım. "O kız her aklına geldiğinde, aklına bu an gelsin. O Mert'in kızı, en son konuşman ve görüşmen gereken kişi Mert izin vermedikçe." dedi. Anlamıştım, kız tehlike saçıyordu. Otele döndük. Tam otele girecekken Lütfü kolumdan tuttu, "Beni takip et lan." dedi. Lütfüyü takip etmeye başladım. Başka bir otele girdi. Etrafta zengin olduğunu düşündüğüm, elit tabaka diye tabir edilen bir kaç insan vardı. Lütfü yine asansöre yöneldi arkasından girdim. "Nereye gidiyoruz?" diye sordum. "Tanıman lazım buraları." dedi. -1'e bastı. Aşağıya inince karşımızda 4 adam gördüm. Burda ne olduğunu, ne döndüğünü her şeyden çok merak etmeye başlamıştım. Bu kadar güvenlikliyse bir şeyler vardır diye düşündüm, "Sağ mı sol mu?" diye sordu. "Farketmez." dedim. "Gel sağdan gidelim seni tanıdık insanlarla tanıştırıcam." dedi.

Sağa doğru yürümeye başladı. Arkasından meraklı şekilde yürüyordum. Sonra bir kez daha sağa döndük. Hücre tarzı yerler çıktı. Demir kapıyla kapatılmış, başında 1 adam duruyordu her kapının, koridorun sonunda 1 kapı vardı. içeri baktığımda Bir kaç kadın gördüm, anlamıştım, bu kadınları satıyorlardı. Normal kapılı odaya geldiğimizde Lütfü kapıyı açtı. içeride 2 adam vardı, spor giyinimli 22 yaşlarındaydı ikiside, "Biraz doşalın." dedi Lütfü. onlar çıktıktan sonra ben odaya girdim. "Kapıyı kapat." dedi. Kapattım. Bir tür kamera odası olabilirdi. Oturdum, 2 tane dosya attı bana Lütfü aldım ve baktım, kalındı dosyalar. "Bunlar Türk, 22 taneler." dedi. Sağlam tiplerdi. Ardından Lütfü "Televizyonlara bak." dedi. Kafamı televizyonlara çevirdiğimde elimde bulunan dosyada ki kadınların bir otel odasında nasıl becerildiğini gördüm. Lütfüye döndüm. "iş adamlarına şantajda yaparız." dedi. Sonra durdu, "Bakir misin lan sen?" dedi. "Bakirim." dedim. Kahkaha attı. Neyse gel, Mert'in yanına çıkalım, bugün ilk işini yapacaksın." dedi. Asansöre doğru yöneldik.

Otelden çıkıp kaldığımız otele geçtik. 9.Kata çıktık. Odaya girdik. Mert kucağına bir kadın almışken bizi gördü. Lütfü hiç yadırgamadı bile. "Metin'i ne yapacağız?" diye sordu. "Kaç aydır oyalıyor bizi." dedi Mert cevap olarak. "5 olacak bugün." dedi. Mert umursamazca gözlerini kapattı. "Ne yapmanız gerektiğini biliyorsunuz." dedi. Lütfü güldü. Odadan çıktı. "Ne yapacağız?" dedim. "Gel önce üstünü başını düzeltelim." dedi. Takım elbiseyi giydim ve bana bir silah verdi. Akşam 8'de burda ol dedi. Odama geçtim ve dinledim. Akşam 8 olduğunda Lütfü'nün yanına indim yanında Alper ve Bilalle beni bekliyordu. Alper ve Bilal'i görünce sinirlenmiştim ama elimden gelecek bir şey yoktu. Yine bmwye geçtik. Ben en önde oturuyordum. Arabayı Bilal kullanıyordu. Tahminimce Metin'in evine gidiyorduk. Lütfü bana uyarılarda bulunuyordu. "Panik yapma sakın. Çok zor bir şey değil. Dediklerimi yap yeter." gibisinden. En sonunda bir villanın önünde durduk. Etraf ıssızdı. "Kapıdan mı gireceğiz?" diye sorar sormaz. Lütfü kafama silahı geçirmek için kaldırdı. "Taşak mı geçiyorsun ulan?" diye bağırdı. Bu korku bana yeterdi.