Masada otururken Ahmet'in neden yaralandığını sormak istiyordum."Her şeye karışma" cevabını almaktan da korkuyordum. Batuhan yine çok sessiz ve ciddiydi. Serkan ise tam tersi çok konuşuyordu ve bir muziplik peşindeydi. Tüm cesaretimi topladım ve o soru soruyu sordum.

"Ahmet'e ne oldu Necmi abi?"

Herkesin suratı ekşidi. Bu ekşime basit bir vurulma sonucu yüze yansıyacak bir şey değildi. Bir üzülme beklersiniz bir sinirlenme dersiniz baskın duygu değildi. O mimiklerden anladığım kadarıyla bu olay beklenen bir olay değildi.

"Bir takas sırasında haince arkasından kurşun yedi."

Cevap beklediğim gibiydi. Olay ihtimal dışı ... Necmi abinin bana olayın nedenini söylemesi beni mutlu etmişti . derken Serkan lafa atladı:

-"intikamımızı bu gece mi alacağız Necmi abi ?"
-"Evet , 2-3 saat sonra çıkarız."

Araya girdim ve dedim ki:
-"Ben de gelebilir miyim?"

Necmi abi kesin bir dille "Olmaz." dedi ve devam etti. "Böyle yerlere gelebilmek için küçük bir eğitimden geçmen gerekiyor ve şu an senin yapman gereken Ahmet'in başında beklemek."
Söylediklerinde haklıydı. Yapmam gereken Ahmet'i takip etmekti gerçekten de. Kendi aralarında olayın ayrıntılarını konuşmaya devam ettiler. Batuhan Necmi abiye yeğenine ihtiyaçları olacağını Necmi abinin onuda çağırması gerektiği söyledi. ve Necmi abi kafa salladı.

Yemek bitti. Necmi abi "hazırlanalım" dedi. Bana da "sende bize yardım et." dedi. içimden neye yardım edeceğimi geçirdim. Pikniğe gitmiyorlardı çatışıp geleceklerdi neticede. Hep beraber evden çıktık , bahçede ilerliyorduk atölye gibi bir yapı daha vardı ilerlediğimiz yerde , girdik ve gördüğüm manzara karşısında ağzım açık kaldı.

Ne ara elime verdiğini anlayamadığım bu el bombalara tansiyonumu bayağı bir yükseltti. Serkan yaptığı bu işte de bir muziplik vardı. arabanın torpidosuna koymamı söyledi. Biz arabaya mühimmatları koyarken Necmi abi telefonla konuşuyordu.

Sanki kara kuvvetlerinin mühimmat deposundaydım ; ama burası daha farklı olarak televizyonda bilgisayarda bile görmediğim silahlar vardı şimdi yardım etme nedenimi anlamıştım. Serkan direk 4 el bombasını elime tutuşturdu.

Ne ara elime verdiğini anlayamadığım bu el bombalara tansiyonumu bayağı bir yükseltti. Serkan yaptığı bu işte de bir muziplik vardı. arabanın torpidosuna koymamı söyledi. Biz arabaya mühimmatları koyarken Necmi abi telefonla konuşuyordu.

Yeğenini çağırıyordu. Sessizce Serkan'a "Necmi abinin yeğeni de mi mafya" diye sordum. O da "Hayır ama bir gün çatışmada görürsen niye çağırdığımızı anlarsın." dedi.

Mühimmatlar yüklendi ve gitme vakti gelmişti. Hepsini teker teker selamlayıp uğurladım ve eve doğru geri döndüm. Kafamdan bir gün beni de çatışmaya zütürürler mi sorusunun olası cevapları geçiyordu...

gece tekrar devam ederim bu arada olumlu dönüşleriniz için çok teşekkürler

tekrar söylüyorum blogtan takip etmek isteyenlere face sayfamı verebilirim

tamam panpa elimden bu kadar geliyor

ve sıradaki bölüm: Necmi abinin yeğeni

Son 1 haftadaki yaşadıklarım beni yorgun düşürmüştü. Aslında onları uğurladıktan sonra çok heyecanlıydım . Normalde günde yarım paket sigara içen Salih 1 paketi geçmişti bile. Ağır adımlarla Ahmet'in odasına doğru çıktım ve yanına sessizce girdim. Mışıl mışıl uyumaktaydı. Monitör değerleri de normaldi . Aslında ona ameliyattan sonra bir kaç tahlil yapmıştım.

LDL kolesterol dediğimiz kötü huylu yağ değeri biraz yüksek çıkmıştı , diğer bütün adamların yüksek çıkacağından da eminim , her gün ocakbaşından yemek geldiğini düşünürseniz bu şaşırtıcı bir şey değildi. Evde bir çok hizmetli vardı ama onlar et yemek istiyordu

Kalkıp da bu adamlara kolesterolünüz yüksek eti az yiyeceksiniz desem sağlam bir kahkaha atacaklarını kestirebiliyordum. - hele ki Serkan'ın-

O geceye kadar bedenim o kadar yorgun düşmüş ki Necmi abiler çatışmada ne yapar ne eder heyecanına kapılmadan hemen uyumuşum. Gözümü Ahmet'in odasında açmıştım ve odada Ahmet yoktu yatağı ıpıslaktı. Serumu kolundan çıkardın bari serumu kapa ki boşa akmasın ...

Saatten hiç haberim yoktu ,umurumda da değildi açıkçası, zemin kata doğru aşağı indim. Necmi abi benim yaşlarımda biriyle tavla atıyordu , adamlarıysa masada fırın kebabını zütürüyordu.

Keyifleri yerindeydi anladığım kadarıyla intikam alınmıştı sanırım. Necmi abi yanına çağırdı. Masadan bir sandalye çekip oturdum.

-"Seni yeğenim Oğuzhan ile tanıştırayım Salih , anlaşacağınızdan çok eminim" dedi gülerek.

bu gece işim var yarın devam ederim