yarın öğlen devam ederim

iyi lan tutması hoşuma gitti devam ediyorum

hikayenin 2. bölümü: iş teklifi

Aslına bakarsanız bende silaha karşı büyük ilgi var. O mermi çıkarken ki ses .. Anlayamazsınız ... Gözünü açınca o adamdan duyacağım mesleği çok merak ediyordum

Narkozun etkisi bir türlü bitmiyordu , sabrım tükenmek üzereydi neyse ki sabahın ilk ışıkları adam gözünü açtı . Hemen başına dikildim ve mutlulukla:

-"Dünya'ya yeniden hoşgeldiniz Necmi Bey !"
-"Beni sen mi kurtardın?"
-"Sizi Allah kurtardı ben sadece sebep oldum."

Son söylediğim söz belki de uzun süredir gülmeyen Necmi Bey'in tebessüm etmesini sağlamıştı. Yüz ifadeleri fena değildi belki ama yatıp biraz dinlenmesini söyledim. Merak ettiğim soruyu sormam için hazır olmadığını hissettim.

Kapıdan çıkınca içimi kurcalayan bir soru daha aklıma geldi. Acaba tabancayı polise bildirmeli miydim ? Tam bunu düşünürken hastane polisi bana selam verip geçmişti.
O iğrenç lise günleri uyumadan önce hayal kurduğum bir şey vardı

Normal yaşantım sürerken hayatıma biri girecek ve beni kendi o gizli görevine çekecekti lise günlerindeyken bunu istihbarat ajanı olarak düşünmüştüm. Gerçi hangimiz ajan olmayı istemedik ki ...

Gece hiç uyumamıştım ve zorlu mesai beni bekliyordu . Kahve içerek ayakta durdum. öğle arası geldiğinde heyecanlı bir şekilde Necmi Bey'in yanına gittim. Şanslıydım ki uyanmıştı. Kapıyı tıklayıp içeri girdim.

-"Necmi Bey müsait misiniz?"
-"Tabi ki buyurun yalnız isminizi bana lütfedebilir misiniz , canımı kurtaran insanın adını bilmem lazım."
-"Adım Salih , Necmi Bey haber vermek istediğiniz birisi var mı , arayalım isterseniz ?"
-"Aslında çok makbule geçer yalnız bana telefonumu getirirseniz bizzat kendim konuşmak isterim"
-"Hay hay efendim ben danışmadan telefonunuzu istetirim .. Yalnız bir sorum daha olacak size belki özele girecek ama merak ediyorum"
-"Buyrun ne demek."
-"Siz kalp krizi geçirdiğinizde arabanızın yan koltuğunda tabanca vardı , polissiniz sanırım"

Necmi Bey'in birden suratı ekşimişti. Güzel sıcak muhabbetin ortasında sanki gafta bulundum.

-"Polise silahı bildirdiniz mi ?"
-"Hayır efendim pekte bildirmeyi düşünmedim. Sivil polis olduğunuzu düşünmüştüm aslında."

Necmi Bey rahatlamış bir o kadar da sessizleşmişti. Necmi Bey'i nedense rahatlatmak istedim.

-"Bakın Necmi Bey ben ispiyoncu kanun delisi bir insan değilim aksine kendine macera arayan hareketli bir insanım ve güvenin bana benden sır çıkmaz."

-"Kanını çıkarmadan önce sırrını çıkaran çok insan gördüm . Lakin sen kötü birine benzemiyorsun beni ifşa edeceğini de zannetmiyorum. Öncelikle sakın korkma ben kötü biri değilim. Ben bu ülkenin çıkarlarını gözeten , fakiri ezen esnafın haracını yiyenleri ezen bir grubun lideriyim. Sanırım siz bu oluşuma mafya diyorsunuz."

Adamın son konuşması bende şok etkisi bıraktı. Konuyla ilgili bir şey demeden telefonunu getireceğimi söyleyip odadan ayrıldım. Kafam o konuşmaya çakılıp kalmıştı. Nedense bir yanımda adama karşı hayranlık diğer yanımda korku vardı. Böyle bir insanla tanışmayı küçüklüğümden beri istiyordum aslında. Bu adamdan benim bir şekilde faydalanmam lazımdı. Hayallerimde ki adamın hayatını kurtarmıştım çünkü.

Necmi Bey'in telefonunu alıp yanına gittiğimde bana gülümseyerek:
-"Birazdan polis gelecek değil mi buraya?"
-"Hayır Necmi Bey böyle bir şeyi asla yapmam bakın size açık konuşacağım ben küçüklüğümden beri devlet için çalışan bir gizli örgütte bulunmak istedim tıp kazandıktan sonra ise bu istek değişmedi ve ben sizin yanınızda çalışmak bulunmak istiyorum."

Necmi Bey kahkaha atmaya başladı
-"Neşter tutmak seni tatmin etmiyor mu Salih ?"

Bana adımla hitap etti . içimden bir ses bu orta yaşlı adamı ikna edeceğimi söylüyordu.

-"Ben size hayalimi söylüyorum siz dalga geçiyorsunuz"
-"Dalga geçmiyorum ; fakat bu iş öyle kolay değildir . Seni de sevdim aslında ne yapsak ki şimdi?"

Aklımda şimşek hızı fikir geldi
-"Beni yanınıza alın sizin doktorunuz oluyum. Allah korusun bir addıbınız yaralanırsa hem ona da müdahale edebilirim" dedim.

Mantıklı bir şey söylemiştim. Necmi Abimizin de iş kafasını yatıyordu sanki (artık abi olarak yazcam çünkü şu an ve o andan sonra ona abi diye hitaba başlamıştım)

-"Benim canımı kurtaran adamın isteğini geri çevirmem sanırım. Söylediklerini düşüncem ama" dedi telefonu uzatmamı ve yalnız görüşmek istediğini söyledi.

Konuşma biteli 15 dakika olmamıştı ki Necmi abinin odasının olduğu kata 4 tane takım elbiseli adam geldi . Abimin mafya olduğunu iyice kafamla tasdik ettim ve hemen yanlarına gittim. Hemşireye Necmi abinin odasını soruyorlardı hemşireyi uzaklaştırıp bizzat ben zütürdüm onları Necmi abiye .

Odaya girdiğimizde adamlar el pençe durdu ve sırayla Necmi Abi'nin elini öptüler.
Necmi abi beni adamlarıyla tanıştırdı. Benim hayatını kurtardığımı ve yanlarında çalışmak isteğimi onlara anlattı. Adamlar iyi birilerine benziyordu. Hele kilolu olan
Serkan çok sempatikti ve biraz da saftı sanırım arkadaşları onunla çok dalga geçiyordu . Ahmet ise uzun ve yapılıydı içimden bir ses Necmi Abi'nin sağ kolu onun olduğunu söylüyor. Batuhan vardı bir de .. Ağzından lafı kerpetenle alırsınız , çok ciddi biri ve beni de pek sevmedi gibi ..

Necmi abinin taburcu olma vakti gelmişti. Kapıda araba bekliyordu. Necmi Abi'yi tekerlikle sandalyeye oturup uğurluyordum. Adamlarıyla tokalaştım ve Necmi Abi bana kulağına eğilmemi söyledi.

-"Bizim ufak bir işimiz var . işimiz bitsin seni yanıma çağırcam. istifa dilekçeni hazırla."

gece devam ederim

3.bölümden devam ediyorum:mekana giriş

Necmi abi gittiğinden beri onu sabırsızlıkla bekliyordum . 3 gün olmuştu hala haber yoktu. O gittikten sonra 2 gün daha çalıştım. istifamı hastane yönetimine vermiştim. Başhekimin yüzünü görseniz inanamazsınız . Bu onu çok şaşırtmıştı . Bende bahane olarak TUS ( tıpta uzmanlık sınavı) 'a çalışacağımı belirttim. 3. gün evimde telefon bekledim . Bir türlü telefonum çalmadı. Akşama doğru telefonum çaldı baktım ki memleketimdeki annem arıyormuş .