maddi olmayan bir garibanlık anlatacağım sizlere...

okul hayatıma anasınıfta başladım. bütün çocuklar anne baba larıyla geldiler. ben de annem-babam ile geldim fakat getirdiler okula öğretmene bırakıp gittiler. benim gibi ilk defa okul yüzü gören çocukların hepsinin başında anne-babaları ikna etmeye çalışıyorlardı çocuklarını... çocukların kimisi ağlıyordu, kimisinin suratı burkuktu. hiçbirinde okula başlama, evden kopma isteği yoktu. bense okulun koridorlarında yapayalnız kaldım. o günü bir öğretmenin yanında geçirdim. ve işin kötüsü bu durum hep böyle gitti. lise son sınıfa kadar, karne günlerine, okulun önemli günlerine velilerim hiç gelmedi. liseye geçiş sınavı günü herkes velileriyle geldi ben tek başıma geldim. okul gezi düzenlerdi otobüs ün etrafında millet velileriyle vedalaşırken ben tek başıma binerdim. küçükken hastaneye iğne vurunmaya tek başıma gittim. büyüdüm tek başıma ateşlendim tek başıma ateşi giderdim. tek başıma öss sınavına girdim. tek başına kpss sınavına girdim. başka bir şehire okumaya gidecek oldum, otogara tek başıma gittim. otogara geri döndüğümde tek başıma ailemin yanına geldim. gece ekmek almaya tek başıma gittim. tek başıma dayak yedim. tek başıma dayak attım. karanlık kaldırımlarda, sigarayı tek başıma içtim. yolda tek başıma yürüdüm. işlerimi tek başıma hallettim.

işte böyle.

panpa bak sana şunu söyliyim bu dediklerinin çoğunda annem babam vardılar fakat 1 kez olsun arkamda durmadılar. Ben babamın arkamda olduğunu 1 kez olsun hissetmedim bu hayatta benle gece ekmek almaya gelse ne olur okuluma gelse ne olur ben babam deyip güvenemedikten sonra

Farkında olmadan hayatı öğrenmişsin bundan sonra da hep tek başına olacaksın panpa koskoca kalabalığın ortasında yalnız kalmaktan iyidir ama üzdün

sıkma canını be kardes en azından annen baban sağdır bu günlere kadar gelmıssın ıyı kötü