Size bir hikaye anlatacağım. Bir hayat hikayesi. Benim hayatımın hikayesi. Bu tanıdığım, bildiğim ve yaşam verdiğim her şeyin hikayesi...

Benim adım Lared Liurf. Bir savaşçıyım. Kral'ı Larod'un en büyük oğlu Lardin ırkının varisiyim. Bir insan boyutuna geldiğim 8. yaşımı halkımla kutladığım gün duyduğum sesi tekrar duymamla başladı her şey.

Çok iyi hatırlıyorum Kral olduğum günü, kahinin söyledikleri bir bir çıkmıştı ve "Kral olacağın gün duyacağın sesi tekrar duyduğunda tanrı olacaksın" sözünü kulaklarımda çınlamasını engelleyemiyordum.

Aradan geçen mutlu huzurlu 19 yılın ardından tekrar aynı sesi çok daha şiddetli duyduğumda etrafımdaki hiç kimsenin bilmediği bir şey biliyordum, şimdiye kadar hiç yanılmayan yol göstericimiz, tanrımızın elçisinin sözü "... tanrı olacaksın."

Eşim ve 4 çocuğum dahil kimseye söylememiştim kahinin bana söylediklerini ve şimdi bir şeyler yapmam gerekiyordu. Geceleri tanrımıza ibadet için gökyüzüne baktığımda, onun bana gün geçtikçe daha da az baktığını gözlemler oldum.

O bize daha az baktıkça hayat giderek daha karanlık ve daha sıcak bir yer olmaya başlamıştı çok geçmeden. Bir gece tekrar ibadet ederken "Bir işaret göster ulu tanrım" dediğim anda başka bir tanrının daha hayatını sonlandırdığını gördüm.

Gökyüzünden, kalan son gücünü kullanarak nasılda parladığını ve çok yavaş bir şekilde büyüdüğünü ve bana doğdu geldiğini hatırlıyorum. Tanrıdan bir işaret istemiştim ve o bana ölmüş bir başka tanrının bedenini gönderiyordu.

Bu durum beni o kadar etkilemişti ki saatlerce orada kalmış ve bana yaklaşmakta olan neredeyse benim tanrım büyüklüğüne erişmiş ölü tanrı bedenini izlemiştim. Tüm halkımın benim arkamda toplanmasını fark ettiğimde herkesin gözünde bir korku vardı.

Ben ise bunun tamamen tanrısal ve olması gerektiğine inanmış bir bilinç ile bütün huzuruma erişmiş gözlerimi bile kapamadan bu efsanevi anın büyüsüne kapılmıştım.

Giderek yaklaşarak üzerimize geliyordu, bir süreden sonra gözlerim yanmaya başlamıştı artık göremiyordum, göklerin delinmesinin sesi ise kulaklarımı tıkamış hiç bir şey duyamaz olmuştum... ve boom.

Hiç bir şey... ben yok oldum. Tanrı bana doğru geldi ve ben tanrı olmadım yok oldum. Kendi tanrımda beni terk etti sadece karanlık vardı.

4 milyar yıl geçmişti sadece karanlık vardı. Ansızın bir gün tanrımın ışığını gördüm. Bana daha yakındı bu sefer ve sarıydı. Artık 24 saatte bir aynı yerden doğuyordu. O olmadığında ise yerine bakması için başka küçük bir tanrı gönderiyordu.

Ben önce bir bakteri idim. Daha sonra fotosentez yapıp bitki oldum, sonra oksijeni kullanıp balık, sonra karaya çıkıp dinozor. Her şeyin benim isteklerime göre yaşadığını fark ettim.

Aradan bir süre daha geçtikten sonra bir yaşam formu evrimleşti ve ona hükmedemez oldum. Kendi düşünceleri vardı, çok geçmeden yeni şeyler yaratmaya başladılar. Benim tanrılarıma yıldız diyorlardı. En büyük tanrıma ise Güneş!

Hatta benim doğduğum yere bile bir isim koymuşlardı: Venüs. Ben ki; bu dünyada bilinen tüm yaşamların atası bunları bilmiyordum ve kendini tanrı sanan biri olarak büyülenmiştim ki tekrar o sesi duydum...

Tekrar bir meteor bu sefer dünyaya doğru geliyordu. Şimdiye kadarki en büyük neredeyse 4 milyar yıl önceki her şeyin yok olduğundaki kadar büyük.

Ölü tanrı bedeni dünya yüzeyine çarptığında yaşamım aniden yarı yarıya indi. Büyük canlıların hepsi bir anda öldü. Kalan hücreler ise çıkan karbondioksitin atmosferden ayrılamamasıyla bir bir yok oldu.

Artık zamanı gelmişti o sesi tekrar duydum ve artık tanrı değilim. Artık Dünya'da Venüs gibi 400 derece. Hükmedecek hiç canlı kalmamıştı.

Tekrar ebedi karanlık dönem başladı ve benim dönemim, belki de hayatını verip de hükmedemediğim bir başkasına geçti.

4 milyar yıl önce benim gezegenime çarpmış meteorun sonucunda benim vücuduma ait bir atomun, meteorun çarpması yüzünden gerçekleşen kuvvetle gezegenin yörüngesinden çıkıp uzay boşluğunda savrulurken dünyaya düşen bir kaya parçasında olması, Dünya dedikleri bu gezegende hayatın oluşmasına, o hayattan hareket eden canlılara ve hatta düşünüp benim hikayemi yazacak yeni tanrılara dönüşmesini anlatır bu hikaye.