uzun bir hikayem var benim , okumak isteyen oldukça yazmaya devam edeceğim ..

8. Sınıfa kadar başarılı bir öğrenciydim, lisede ise sağlık tercihinde bulundum. Yönlendirmeler vasıtasıyla oldu bu olay.

Meslek derslerinde başarı gösteremiyor, ve isteksizligim hat safhaya yükseliyordu. Mezuniyet ortalamam 60 küsürdeydi . Evet sınıf sonuncusu olarak mezun olmuştum. Sivilceli, özgüvensiz , gariban ve ezik birisiydim. Hakkımı savunacak fizik kuvvetinde de değildim, elime vuran ekmeğimi alırdı.

Lise bittikten sonra sınava girdik, mühendislik kazananlar çıktı. Bölümümüze devam edenler oldu, bende bölüme mecburen tercih yaptım.

EDiT: HIKAYE SÜPRiZ SONLU

1. Yedek olarak, hak kazanamadım. Ve bölümü sevmedigim için, isabet olduğunu düşündüm.

Lâkin, babamın desteksizligi ve bizi bırakıp gitmesinden ötürü çalışmak durumunda kaldım.

2 sene geçti, sonra bir 2 sene daha. Kardeşlerim lise çağına gelmişti.. artık harçlıklarını kendileri kazanıyordu.. onlar hem abilik hem babalık yapmıştım.

Yoruldum, çok yoruldum...

Yaşım 22 idi , çalışmaya devam etmeliydim fakat nereye kadar ? 500 milyon bile maaşım yoktu , ev kiramıza yetmiyordu. 420 küsur olan maaş ile tekstil işinde hayatıma yol alıyordum ki..

iş çıkışı , güngören civarında bir arkadaşımla karşılaştık. ilkokuldandı, ben okul 3.cüsüydüm ve neredeyse onu o zamandan beri hiç görmemiştim.

Bana ankarada diş hekimliği okuduğu söyledi , ve benim ne yaptığımı sordu.

Çocukken hep polis ya da savcı olmak istediğimi söylerdim...

Utandım biraz , derin bir nefes aldım ve ; ... konfeksiyondayım , liseden sonra bıraktım dedim.

Çocuğun gözlerinde şaşkınlığı görmeniz gerekirdi, benim okumadigima benden çok o şaşırdı.

Ciddi değilsin dimi , dedi.

Hayır ciddiyim dedim.

Bir kaç kelime sonra ayrıldık, eve gittim. Odaya geçtim, yaktım bi dal .. artık 5 milyon olmuştu parlıament .. biraz daha azaltmalıydım

Kardeşimin lise kitabını aldım elime, hala kısmen çözebiliyordum.. sınava girmeyi düşündüm.

Bu yaştan sonra mı lan , dedim kendime.

Ama nolucak sanki diyerek düşünmeye başladım, konfeksiyondayım diyip utanana kadar. Bu yaşta gider okurum arkadaş dedim kendime.

Hem işe gidip hemde derslere yönelmek epey zorladı beni. Gün-de 4 saat uyku ile duruyordum , sınava girdim ve ne yazık ki hukuk fakültesinden hizmetli kadrosuna dahi giremeyecek kadar kötü bir puan aldım ..

Ama umudum bitmemişti, araştırdım ve pmyo a başvurdum.

Sporda rekor kırmıştım, yazılı sınavdaysa yaptım eh işte.

Sonuçlar açıklandı, okula hak kazandınız..

2 senelik eğitimimin ardından göreve başladım.

Yaşım 24dü ve artık kendime düzgün bir hayat kurmuştum.

Çaylakken işi öğrenmek adına uyanık olmak peşindeydim. Bir an önce dikiş tutturmak ve saygı duyulan birisi olmak istemiştim.

Olaylar ilgili fikirler yürütüp, çözümlenmesine yardımcı olmayı dener ve bunları ukala olmayacak şekilde amirlerime aktarmaya çalışırdım.

Sevilen ve hoş görülen birisiydim, bir gün akşam eve giderken. Bir olaya şahit oldum...

Bakırköy tarafında, hava kararmıştı. Bağrışmalar geliyordu ve ses bi bayana aitti.

Aile içi şiddet olduğunu düşündüm , polis olmasam dahi yine de olsa giderdim

Çünkü bizd e aynıları yaşadık, yaşattı babam.

Sonrasında gittim ki, ne ev var ne çocuk.

20 yaşlarında bi kız ve serseri bi oğlan. Duydum ki Kızdan numarasını istiyordu, temiz aile kızına benziyordu doğrusu..

Biraz itiştik oğlanla. Nerden baksan ben kadar vardı yaşı. Fizikliydim fakat dudağımı patlamıştı.

Polis olduğumu dememiştim o esnada, nedendir bilmiyorum. Ya yeni göreve başladım diye, ya da olaya kendimi çok kapdırdığımdandı.

insanlar camdan bakıyordu sadece, oğlan gitti. Bense peşinden , o deli bakışımı atıyordum.

Sert ve kızgın bakışlarım ...

Camdan bakan meraklı gözlere yöneldi gözlerim, bir iki tanesi içeriye girdi. Çünkü show bitmişti, bu onlar için akşam eğlencesinden başka bir şey değildi.

Kıza baktım, yeşil gözleri yaşlıydı . Hıçkırıyordu ,

Ben: iyi misin

Kız: iiiiiyiyim

Dedi , sesi titriyordu ve şoktaydı.

Ben :Seni evine kadar bırakmamı ister misin

Cevap vermedi, kaldırıma oturdu öylece .

Koşarak uzaklaştım oradan, arkama bakivergidimde , o da bana bakıyordu ...

Mahalle bakkalı arıyordum sağda solda. 5 dakika geçmeden bi şişe şu ile geri döndüm.

Çenesini avucumun içi ile tuttum ve yavaş yudumlarla suyunu içirdim..

15 dakika kadar sonra kendisine geldi.

Ayağa kalktı ve teşekkür etti.

Dudağımın durumunu sordu, ağzıma gelen kan yüzünden farketmiştim...

Önemli olmadığını söyledim..

Elini çantasına attı, bi tane selpak çıkarttı ve bana uzattı.

Kız: al, alsana hadi

Eli , elime ..

Gözü gözüme değmişti o an.

Ben ilk kez dudağımın kanamasına , ve bir olayın olmasına mutlu olmuştum.

Ben; seni evine kadar bırakayım

Kız; hayır teşekkürler siz gidin lütfen

Kimliğimi gösterdim ve polis olduğumu söyledim.

Gülümseyerek, ya arkadaş gibi evine gideriz ya da ifadeni almak için karakola gidelim. Tercih sizin efendim. Dedim.

Gülümsedi , hani akşam demiştim ya.

GÜNEŞ AÇMIŞTI.

Gecem aydınlanmıştı, semtine kadar gittik.

Ve artık bana gelemeyeceğimi, ailesinin bu olayı öğrenmemesini ve o kişiyi tanımadığını söyledi.

Mecbur boynumu büktüm ve tamam o halde dedim.

Bir anda boynuna doğru uzandı, yanağındam öptü ve kollarını kocaman açarak sırtıma doğru uzanan kolları ile beni sardı.

Yol boyunca sessizce yürümüştük, adını dahi sormak aklıma gelmemişti.

Nabız 150 den aşağı değildi.. ilk başlarda

Sonrasında ise adrenalin yerini, testestorona bırakmıştı..

Kalbim , güm güm güm .. fakat başka bir şey daha vardı.

Bedenim farklıydı..

Artık,

O sırtını dönüp evine doğru yürürken, bende uzaklaşır gibi davrandım.

Arkamı dönüp, uzaktan onu izlemeye başladım.
Arada bir arkasına bakıyordu, belli ki tam temiz aile kızıydı ve takip ediyor olmamdan endişeleniyordu. Babasına karşı zorda kalmak istemiyordu belli ki.

Yaklaşık bir 500 metre ilerledi , fakat istikameti ilginçti

SAŞKINDIM

ETTAFIMA BAKIP , EMiN OLMAYA CALIŞIYORDUM

çünkü ...

Çünkü bir tane dahi ev girişi yoktu burada . Ana caddeye geçmişti.

Gelen bir taksiye el attı ve kapısını açıp hızlıca bindi.

Bir anda camdan arkasına bakıverdi ...

Göz göze geliverdik .

Ama taksici durmadı, aksine gaza yüklendi ve gitti.

Neden bana evini göstermedi, polis olduğumu söyledim halde bana güvenmemişti ..

Ellerimi başımın arasına aldım, 10 dakika kadar o guzel kızı tekrar göremeyecek olmanın şaşkınlığı ve budalaligi içindeydim..

Keşke ismini ya da numarasını isteseydim diye, ellerimle sağa sola zıplıyordum..

Şoku atlattıktan sonra, eve gitmek için geriye yürümeye başladım. Ne yazık ki, kız gitmişti ve tren kaçmıştı ...

Minibüse binmeden önce, bi yudum su alıp içmem gerekiyordu. Ayrıca dudağımdaki kan pıhtısını temizlemeliydim ..

Markete girdim, suyumu aldım..

Elimi cebime attım , evet...

Cüzdanım yoktu !

Demiyorum demiyorum diyorumda, pmden bile devam diyorsunuz ... ulan huur çocukları şuku versenize

Aptal gibi , elimde suyla kaldım. Suyu yerine bıraktım ve devremi aradım ...

Utancımdan , cüzdanımı düşürdüğümü söyledim.

Bir kaç gün boyunca olayları çözümleye çalıştım, ama neden...

Neden böyle bir şey peşindeydi , en fazla 20 li yaşlarındasın, su gibi dupduru bir kızsın ...

Olayın üzerini kapatmaya karar verdim, onu ömrüm boyunca bir daha görmeyeceğimi biliyordum ...

Ömrüm daha sona ermemişti, ama bundan emindim.

Sigarayı bırakalı 2 sene kadar olmuştu, polis okuluna girdiğimden beri içmemeye özen gösteriyordum...

Ama dayanamamıştım ..

Bir görüşte insan, birisine tutulur mu ?

Cüzdanımı değil, orada canımı alsaydın

Senin için, öldürülseydim "gık" demezdim..

Mahalle bakkalımız ; Fevzi amcadan veresiye bi parlıament aldım,

Hayirdir evlat dedi, gözlerime bakıyordu.

Hiç sorma fevzi amca, Hiç sorma ..

Eve geldim ,masaya oturdum .. ışıkları kapattım, ve bir parça açtım . hafif hafif paketin jelatinini soymaya başladım , bir anda koparıp attım naylonu.

Açtım hemen paketi aldım içinden tek bi tane.

Verdim ateşi, yandı püfür püfür, ama o mu yanıyordu yoksa kalbim mi ? Bilemiyordum ..

Gözlerim doldu bir anda, noluyor lan dedim..

Yaşların geleceğini anladım,

yavaş yavaş akmaya başladı ...

Yabancı bir kadın için ilk defa ağlıyordum, koca adamdım ama ; ilk kez gördüğüm, 1 saat bile geçirmediğim birisi içindi tüm bunlar...

2 sene geçti , geçmedi .. olayı tamamıyla unuttum...

Artık bayanlara karşı daha temkinli olmaya başladım ve bu bana bir deneyim oldu diyerek kendimi avutmuştum.

Kardeşlerim eğitim hayatlarını başarı ile sürdürüyorlardı, tokiden de bir eve girmiştim. Memur olduğum için , faiz oranlarında da biraz daha düşük banka kredisi çekmiştim .

Sosyal medyaya , ilk kez üniforma ile resmimi koydum. Devrelerle, beraber olan kareler.

Bir gün mesaj geldi

" ÖZÜR DiLERiM " yazıyordu yalnızca.

Kocaman, büyük bir şekilde..

BEN/ANONiM

B:Kimsiniz ?
A:sadece Özür dilerim
B: sebep nedir arkadaşım ?
A:Özür dilerim , özür dilerim
B: tamam , önemli değil

Konuşma böyle sonlandı , esrarengiz birisi olduğu için gece aklımı kurcaladı. Uykumu kaçırdı , saat 3 de ayağa dikildim .

B: Sen , sen o kızsın dimi lan .

2 gün geçti hala mesajı görmemişti..

Bir gün baktım ki yanıt gelmiş

A: utanıyorum , senden. Polis olduğunu da biliyorum ama , pişmanım.

B: açlıktan ölüyor muydun ki böyle bir şey yaptın, insan bunu kendisine nasıl yakıştırır bee, gencecik kızsın.

A: arkadaşıma uydum, zor durumdaydım. paranı yerine koydum ve kimlik kartın duruyor , cüzdanında bende. Teslim edeyim izninle

B: istemem, tiyatro parası say. Yaptığın role ,o cüzdan az gelir hatta..

Bu mesajdan sonra bir şey yazmadı..

Bir kaç saat sonrasında

A: LÜTFEN

dedi ve ben gerçektende onu merak ediyordum.

Boş bir güne randevulaştık ..

Bana güvenip geleceğini düşünmüyordum , ama sonra aklıma geldi ki olayı adlı olarak bildirmemiştim.

Ama bu, onu bilmiyordu.

Uzaktan tanıdım onu, zarefetinden ve asilliginden

Böylesine güzel, soylu bir kız bunu nasil yapabilirdi anlamıyordum ..

Bir şeyler içmek için uygun bir yere oturmaya gidiyorduk , yolda . Elini çantasına attı ve yüzüme bakamayacak şekilde ...

Kız; bunu versem iyi olur sanırım
B: pekde önemli değildi aslında. Olay para değil
Kız;;biliyorum m z o .

Bana ismimi söylemişti 😏