tarih 10 04 2014 beyler. Koca çınarımı kaybettiğim gün.O gün babamla işe gitmeye karar vermistim. Imalatciydi babam altın imalatcisi. Aldigi kolyeleri bilezikleri sehirdisindaki musterilerine satardi.

Kuyumcukentten yola koyulduk beyler izmite gidiyorduk. Babamla aram cok iyiydi gırgır şamata ilerliyorduk 2 saat sürmüştü yolculugumuz gelmistik izmite. Arabayi karsi seritte yolun kenarina park ettik babam indi bana arabada kal dedi o ise bagajdan bilezik kolye olan cantayi cikariyordu musterisinin dukkanina girecekti karsidan karsiya gecti iki yasli birey gördü minibuse bineceklerdi binemediler görmedi minibuscu bunlari.

Babam ise 100 metreden tek bir ıslıkla o minibüsü durdurdu bindirdi yaslilari ilerliyordu minibus ama bi an ne olduysa geri geri gelmeye basladi ben ise sadece 5 metreden korna calarak duyuramadim kendimi beyler sadece 5 metre ya.Adam 100 metreden bi ıslıkla koca minibusu durdururken ben 5 metreden kornayla durduramadim.

Minibus altina aldi babami ezdi gecti o gecisi gozlerimle gordum ben babamin ölüşünü gozlerimle gördum. Babamin guvenligi icin tasidigi tabancasi yere firlamisti o an ki saskinlikla ne yapacagimi bilememistim ki aldim silahi minibuscunun kafasina dayamistim gibacaktim kafasina ama silahin kilifi vardi gibamadim.

Babami kanlar icinde hastaneye goturduk ameliyata aldilar kurtaramadik beyler olmadi tek yoldasim gözümün önünde can verdi bana ise ölmeden önce soyledigi tek kelime Özgürüm oldu. Ondan geriye sadece rehberimdeki numarası kaldi silemiyorum yapamıyorum

Siz siz olun anne ve babanızı üzmeyin beyler

Eyvallah dostlarım cansınız