Arkadaşlar 12 den beri aktif olarak yazıyorum. Arada mola veriyorum.

Ortam artık savaşın başlangıcına hazırdı. Küçük çocuk Bukheş'in korkusuz konuşmalarını umarsamazcasına olduğu yerde zıplıyor ve mırıldanıyordu. Vita hunla vita hunla diyerek bağırmaya başladı tüm Nusaybin Cinleri. Yerkürenin sallantısını hissedebiliyordu hocalar, enerjinin gittikçe yükselmesi burunlarının daha hızlı kanamasına vücutlarınında artık hareket etmekte çok zorlanmasına sebep olmaktaydı. Çocuk yavaş adımlar ile Bukheş'in önüne dikildi ve; gerçekten gücüne çok güveniyorsun, fakat burada ölecek olan sizler olacaksınız!. Bukheş normal bir çocuk olmadığını kavramıştı ama ne olduğuna anlam veremiyordu. Büyünün gerçekleşmesi için sonuna kadar gideceği belliydi. Hamdullah hoca ise kendini feda etmek için hazırdı Cafer Hoca ve Melih için. Bukheş'in geri adım atmayacağı çok bariz bir şekil de ortadaydı. Küçük çocuk ise sürekli gülümsüyor, yavaşça zıplamaya devam ediyordu. Bukheş ve lukiyas cinleri sabırsızlandığı çok açıktı. Bukheş saldırmak için öne atıldı! Çocuk ise sadece olduğu yerde hafif sağ, hafif sol yaparak zıplamaya devam ediyordu. Bukheş tam çocuğa vuracaktı ki, dondu kaldı! Bukheş geriye doğru adım attı. Kabilesindeki cinler de ne olduğuna anlam verebilmiş değildi. Sessizlik devam ederken ağaçların bükülmeye başladığını gördüler. Cafer Hoca daha fazla dayanamayıp bayıldı. Hamdullah hoca çocuğun kim olduğunu sonun da anlamıştı. O çocuk, Nusaybin Cinleri'nin padişahı Mürreydi!

Bukheş hemen lafa girerek köyü terketmeyeceklini dile getirdi. Çocuk ise hiç bir şey söylemeden ellerini çırpmaya başladı. Ortalık bir anda duman ile kaplandı. Hamdullah Hoca'da bayılmıştı. Sabah gözlerini açtığında, 3'üde yanyana bir vaziyette Hamdullah Hoca'nın evinde yatıyordu. Ellerinde kınalar vardı.Ve bir de kağıt, ibranice yazılan bu kağıt artık 40 gün kadar mefra kapısının açılmasını beklemeri gerektiği yönündeydi. 40 gün boyunca köyde kendi çabaları ile hayatta kalmaları gerekiyordu. Yazanlardan biri de, onların kolay kolay ölmeyecekleri ve bize yapmak isteyecekleri işkencelerden kaçmak için tılsımlı bir korumaydı. Evin etrafına hemen Cafer Hoca ile birlikte tılsımlı korumayı yapmışlardı. Akşam yaklaşmaktaydı. Pencereden dışarı da devasa siyahlıktaki cinleri gören Melih korumanın vermiş olduğu güven ile birlikte sadece seyir ediyordu. Korkusundan arınan Melih bir kızın çimler için de saklandığını gördü. Cafer ve Hamdullah Hocalar uyuyordu. Kız sürekli olarak onu sevmiyorum lütfen beni ona vermeyin diyerek ağlıyordu. Bu genç kız gerçek miydi? Cinlerin oyunu muydu? Melih içten içe dışarı fırlayıp kızı eve almak istiyor, bir yandan cinlerin oyunu olduğunu düşenerek uzak duruyordu. 40 günlük bir sabır gerekiyordu. Müslüman Cin kabilesi olan Nusaybin Cinler'i Hz.Süleyman'ın antlaşmasına uymak zorun da olduklarından dünyevi boyuta geçmiyorlardı. O gece kurtarmış olaiblirlerdi fakat mefra kapısına kadar beklemeliydi.

Umutlanmışlardı, kurtulabilirlerdi hızlı bir biçim de köy çıkışına doğru yol almaya başladılar. Hocalar ne kadar başlarından def etmeye çalışsalar da kafir cinler peşlerini bırakmıyordu. Köy meydanında ateş yakmaya karar verirler.Çıkışa varamayacakları aşikardı. Melih sürekli kurtarın beni diyen kızın çığlıklarını duyuyordu. Ama artık oyuna gelmemek için iradesine sahip çıkıyor ve kulak asmıyordu. Bu telefon onlara tekrar yaşama umudu vermesiyle iradeleri de güçlenmişti. Etraflarından gelen taşlardan korunmak için kahvehaneden masaları kendilerine siper yapmak için taşıdılar. sandalyelerin tahtadan olması işlerine gelmişti. Büyük bir ateş yakacak ve ateşe tılsımlı kağıtlara yazacakları büyüler ile onlara zarar verebileceklerini düşünüyordu hocalar. Melih telefon ile ne kadar uğraşırsa uğraşsın sinyal tekrar gelmiyordu. 1-2 saat geçtikten sonra bir ses duyuldu, evet bu jandarma aracının siren sesleriydi. Havaya doğru sandalye ayaklarını yakarak fırlatıyorlar, görülmek ve duyulmak için bağırıyorlardı. Bir araç uzunları yakık bir biçim de onlara doğru döndü sevinçten ne yapacaklarını şaşırmışlardı. Dualar ederek kurtulmalarını kutluyorlardı. Araç yaklaştı ve tam önlerinde durdu. Fenerlerini kapattı.

Etrafına bakınıyordu neyacağını bilmesede annesinin sesini duymak ve onunla iletişim kuramamak kendisini çileden çıkarmıştı. Hocalar Melih'i zar zor zaptedip aşağıya indirdiler. Ev başlarına yıkılıcak gibiydi bu ihmalin bedeli evi terketmek olacaktı. Dışarı da onları bekleyen neredeyse yüzlerce cin vardı sabah ezanına uzun bir vakit vardı. Ellerine Kuran-ı Kerim alarak sımsıkı sarıldıktan sonra daha fazla yıkıntıda duramayacaklarından dışarı çıktılar. Dışarısı güvensizdi birbirlerine yapışık bir vaziyette korkarak ilerleseler de hüddamları olan cinlerin öldürüldüklerini anlamışlardı. Yıllar sonra sokak lambaları yanıyor lambaların etrafın da siyah gölgeler uçuşuyor kahkaha sesleri hiç durmaksızın devam ediyordu. Hamdullah Hoca, artık dayanamayıp rukye okuyarak yakaladığı cinleri öldürmeye başlamıştı. Cafer Hoca ile birlikte karşılarına gelen tüm cinleri yakmaya çalışmalarına rağmen kuvvetli Lukiyas cinleri kaçmak zorunda kalıyor fakat zarar görmüyorlardı. Tekrar telefon çalıyordu. Melih hemen açtı annesi oğlum sesin bi garipti iyi olduğuna emin misin? diyerek tekrar sordu. Melih ağlayarak kurtarın bizi diyordu. Annesi bu sefer Melih'i duyabiliyordu. Hemen adresi söyledikten sonra kapanmıştı telefon.

Kız gittikçe çığlıklar atıyor, öldürmeyin beni diye bağırıyordu. Melih artık dayanamıyordu. Hemen hocaların yanına gitti ve onları dürtmeye başladı. ikisi de bir hışımda kalktılar Ne olduğunu sorduklarında Melih durumu anlattı. Hocalar böyle şeylere güvenmemesi gerektiğini yinelediler fakat, Melih'in iradesinin zayıflığını çok iyi kullanıyorlardı. Üst katlardan tekrar sesler gelmeye başlamıştı, fakat nasıl olur ev tılsımlıydı içeri giremezlerdi. Hamdullah Hoca'nın gözleri faltaşı gibi büyümüştü. içeri de hiç evden çıkmamış Lukiyas cinleri olabilirdi. Hoca bu ihmalin bedelini çok ağır ödeyebilirdi. Hemen küçük bir alana bir tılsımlı koruma daha yaptı. Ve oturmaya başladılar, üst katta her şeyin uçuşup bir taraflara çarptığı çok açıktı. Zifiri karanlık öncekilerden dahada karanlıktı. Melih ensesin de bir nefes hissettiğine emindi, hocalara bağırarak söyledi. Hamdullah Hoca hekresin gözlerini kapatmasını ve sadece dua etmesini söyledi. Yüksek sesle okunan dualardan sonra evdeki sesler dahada çok artıyor, şiddeti kat kat yükseliyordu. Melih vücudunda tırnakların gezdiğini hissedebiliyordu. Bu kadar güçlüler miydi? Telefon sesi ile bir anda herkes olduğu yerde zıpladı. Melih'in telefonu çekiyordu, arayan annesiydi. Telefonu açtı oğlum nerdesin diyordu. Melih anne yardım edin köyün ismini adresini veriyordu, ama annesi garip bir şekilde ah oğlum daha önce haber versene meraktan öldür, oh oh çok sevindim hep böyle çalışkan ol gibi cümleler kuruyordu ve sonrasın da kapattı. Melih çıldırmak üzeriydi küfürler savuruyordu, ve koşarak üst kata doğru çıkmaya başladı.

iki büyük cin kabilesi savaşmak için yer tutarken kahramanlarımız dualarıyla Allah-u Teal'nın gölgesine sığınıp Nusaybin cin kabilesine güç vermesi için dua ediyordu. Melih bayılmıştı. Bu esnada çok güçlü bir ses duyuldu; melodik ses kendini her saniye daha da artırıyordu. Makinelerin gümbürtüsü de sesle paralel yaklaşıyordu. Ardından göz alıcı bir şehra ile aydınlandı bütün tepe - her iki cin kabilesinin fiziksel görünüşleri korkuyla titriyor, yerinden kımıldayamıyordu. Hamdullah hoca sanki inanamamışçasına gözlerini ovalayıp kendini çimdikledi. Yavaş yavaş ayılıp durumu gören Melih merak içinde soruyordu: "Kimdir bunlar hoca?"

67 model lowrider tarzı bir Mustang drift atarak ve rap müzik eşliğinde yaklaşıyordu. Hamdullah hoca yutkundu, konuştu: Bunlar Zenci kabilesi cinleri... Şimdi hepimizi gibecekler...

Arkadaşlar dün gece elektrikleri 1-2 saat kadar bekledim fakat gelmeyince yatmıştım. Sabah işlerim vardı, ancak eve gelebildim. Aksaklık yüzünden özür dilerim.

Aracın için görünmüyordu. Kapısı açıldı, hafif bir rüzgar suratlarına çarptı. Hamdullah hoca dualar okuyarak yaklaşmaya başladı araca, kimse yoktu! Evet, kimse yoktu. Araç bomboştu hemen binmelerini söyledi Cafer Hoca ve Melih'e. Arabaya biner binmez çıkışa doğru sürmeye başladı Hamdullah Hoca. O da ne araçta bir ses Vukes yi ba, Hinose hifraa (Ölüm size umut sunar!) mırıldanan bir çocuk gördüler. Hemen aracı kenara çekerek korkudan aynı anda araçtan çıkarak farklı taraflara koşmaya başladılar. Melih arkasına bile bakmadan koşarken bir ağacın uzanmış köklerine takılarak kafasını vurdu ve bayıldı. Cafer Hoca ise köyün çıkışına doğru ilerliyordu, Hamdullah Hoca artık bu işin bitmesi gerektiğini biliyordu ve doğrudan babasının mezarına doğru ilerliyordu. Bir süre geçtikten sonra mezara varmayı başarmıştı Hamdullah Hoca. Ey, Lukiyas Cinleri ben buradayım beni alın dostlarımı bırakın diyerek bağırıyordu. Etrafını yavaş yavaş siyah dumanlar sarıyordu. Hamdullah Hoca ne kadar korksa da artık kaçabileceği bir yer yoktu. Mezarın içine baktığında gördüğü şey Melih idi. Ne olduğunu anlayamamıştı. Arkasından bir gülme sesi geldi bu ses çok tanıdıktı!

Arkadaşlar elektrik kesintisi yaşanmakta bulunduğum bölgede. Geldiği gibi yazmaya devam edeceğim.

Arkadaşlar gün içinde de yazdım.Tam 12 de başlayacağız ve sabah 6'ya kadar devam edeceğiz.

Ya bi gibtirin gidin be artık. Bıkmadınız mı görmediğiniz şeylere inanıp anlatmaktan. Doğar doğmaz çocukların bilinçaltlarına da yerleştirmeye başlıyorsunuz böyle safsataları. dıbına koyduğumun beyni yıkanmış aptalları yeter lan. Hiç bir unicorn gelip ananıza çifte attı mı he huur çocukları. Atmadıysa cin de gelip çarpmayacak dıbına koduklarım. Şuan ben de Giresun'un bir köyündeyim çarpacaksa gelsin hepsi beni çarpsın. Hatta dişi olanları gelsin atlasın kucağıma bir ırklar arası gibiş yapalım. Oldu mu he bin kuruları ? Şimdi gibtirin gidin klagiblerden bir roman okuyun böyle aptalca şeyleri okumak yerine.

Okurum rez

3. Hikayem için ; http://www.incisozluk.com.tr/w/ruhunda-ya%C5%9Fayan/

oha 2 yıl sonra hurfeyne woow

farkındayız öykü yazıyorsun ama Allah aşkına şu yazım yanlışlarına dikkat et ve yapma. özellikle -de/-da eklerini ve bağlaç olan de/da’yı düzgün yaz. her 2 sözcük arası boşluk bırak ve olay akışına göre sözcük kullan. gerektiğinde virgül koy, yine gerektiğinde noktayla bitir. hasta etme okurları

Olsun sen devam et. Bende 12 den beri aralıksız seni bekliyorun

Cin wars:hüddam savaşları

Cok pis sardi aga devam

Yaaa haak