luciferin insanlara gönderdiği kitap

Okuyan 2-3 kişi olursa tüm kitabı buraya yazabilirim.

GERÇEKLER KiTABI

YARADILIŞ VE TÜREYiŞ

I

1. Başlangıçta insan yoktu. insan yokken, Tanrılar da yoktu. Neye göre tanrıdır bir tanrı? insan yoksa ve kul yoksa ve onu tanrı olarak bilen bir varlık yoksa tanrı olamaz hiç bir varlık. Bu yüzden, Tanrılar yaratmışlarken insanı, insanda
yaratmıştır kendi tanrılarını.

2. Dünya boştu, hayat yoktu. Ne bir ses ne de nefes vardı. Kuru ve sert bir kayaydı her yer ve tam olarak dümdüzdü yer küre.
Ne bir dağ vardı, ne de çukur. Gündüz hiç bir gölge yoktu ve sıcaktan ateş kesilirdi kaya. Gece soğuktan büzülür ve çatırdardı yeryüzü.

3. Sadece bir taş küreydi dünya ve kimse yaşayamazdı onda. Binyıllarca sakladı, içindeki ateş çekirdeğini dünya. Yol aldı koyu karanlıkta hiç bir yolcusu olmadan.

4. Sonra yer küreyi farketti tanrılar, ki o zamanlarda, tanrı olmayanlar. Çok uzaktan geldiler ama hem de çok yakından. Başka bir alemden indi tanrılar. Hayat nefesi verdiler Dünya'ya kendi ruhlarından. Sonra bıraktılar yer yüzünü,
hayat nefesi ile olgulaşmaya.

5. Tanrıların ruhlarının enerjisi ile çatırdadı kaya. Uyandı içindeki ateş ve büyüdü. Sonra çatlamasıyla taşın, ateş taştı yeryüzüne. Değiştirdi ateş taşı, oydular kendilerine yol ateş nehirleri. Patladı her yan ve bir zamanlar kendisi de saf ateş olan ve sonradan donarak taş olan ve ateşi ancak kendi içinde
saklayan yeryüzü püskürttü ateşini uzaya.

6. Bir dişi gibiydi Kaya ve Anne gibiydi. Ateş, onun doğurduğu çocuğu oldu. Dışarı fışkıran ateş birleşti ve çiftleşti tekrar anasıyla. Her birleşmesi ile onların yeniden çatlayıp ufalandı kaya ve gaz püskürdü, ateşle kayanın birleşmesinden
olan patlamalar. Kayanın dönüşmesiydi bu, gaza ve havaya.

7. Ve sizin düşüncenize göre bunlar kaya ve ateşken, aslında ruhu vardı tanrıların herbirinin içinde bilinçsizce. Püsküren gaz kapladı ateşi ve kayayı. ilk şimşekler oluştu çok yüzyıllar sonra. Sonra asit yağdı gazdan, kayaya. Doldurdu asit ateşin oyduğu çukurları ve çevreledi ateşin kabarttığı dağları.

8. Şimşekler hiç kesilmedi bin yıl boyunca. Asit birleştikçe ateşle ve kayayla patladı ve genleşti yeniden dönüştü gaza. Bu böyle sanki sonsuzmuş gibi sürdü. Ama süzüldü asit her dönüşünde gaza ve değişti bulutlar zamanla. En sonunda
Su geldi dünyaya. Bitti bulutların yakıcılığı ve su yağmuru yerini aldı asitin. Gaz'dan ki, o öldürücüydü en başta, hava oluştu zamanla.

9. Su'da da vardı tanrıların ruhu, ve yeni oluşan hava'da. Ateş ve kaya gibi.

10.Ateş, toprak, hava ve su birleşip, dengelendiği zaman tamamlandı dünyanın doğuşu. Dört ruhun üzerinde Evren'in Ruhu ve Dünya'nın Ruhu vardı ve odur, hepsini toplayan ve dengeleyen.

11. Zamanı gelince tanrılar tekrar döndüler yeryüzüne ve kayanın ufalanmasıyla oluşan toprağın üzerine. Doğmuştu dünya ve yaşıyordu ama tanrılardan başka, nefes alması gereken hiç bir varlığın soluyamayacağı gibiydi hava. Gelseydi o zaman nefes alan birkaç varlık dünyaya hemen kirlenir ve zehirlenirdi hava çünkü ne bitki vardı havayı süzüp temizleyecek ne de bir ağaç. Her yer kara toprak ve canlı yaşamayan karanlık ve boş suydu.

12. Ama temizdi herşey hazırdı kullanılmaya. Dünyanın içinden sızan ateş kesilmemişti ve bulduğu yeni çatlaklardan sızıp püskürüyordu her yere. Dünya yüzünde ve suyun altında. Daha tam olarak şekillenmemişti dünya.

13. Tanrılar toprak üzerinde bir alan ayırdılar ve engellediler dıştaki vahşiliğin içeriye sızmasını. Görünmeyen duvarları vardı bu yerin ve ne içerdeki sızabilirdi dışa, ne de dıştaki içe. Burası sonradan yanlış olarak Cennet denilen, tanrı katıydı. Cennet'in tamamı dünya da değildi. Bir kısmı dünyada iken bir kısmı madde ötesinde ve başka bir kısmı tanrıların kendi alemindeydi. Hepsi içiçeydi bunların ama asla karışmazlardı birbirlerine. Sadece tanrılar geçebilirlerdi onların engellerini ve izin verilen şeyler tanrılar tarafından.

14. Tanrılar kendi bahçelerine, kendi alemlerinde değişik dünyalarının bitkilerini aldılar. Ve değişik dünyaların hayvanlarını ve ağaçlarını ve en önemlisi psişik güçlerini, dünyalarının. Tanrıların bahçesine alınan herşey, bahçenin dünyada kalan kısmında da oldu aynı zamanda. Herşeyin bir kısmı madde ötesinde, bir kısmı tanrıların aleminde ve bir kısmı da dünya yüzündeki
bahçedeydi.

15. Size çok garip gelirdi o zaman görseydiniz bahçeyi. Ağaç ve çiçek doluydu her yan. Ve özel olarak şartlanmış, yetişmiş hayvanlar vardı. Ve gereken barınaklar vardı sütunlu ve dairesel olarak. Tıpkı eskilerin tapınakları gibiydi
bunlar. Ama bahçenin dışında sadece sert hava ve ateş ve volkanlar ve üzerinde bir şey olmayan dağlar ve toprak vardı. Sular hala boştu.

16. inanamazdınız o zaman görseydiniz tanrıların bahçesini ve yaşamanız çok zor olurdu çıldırmadan. Herşey birbirinin yansıması içindeydi. Dışardan
baksaydınız bahçeye, sınırlı bir alanda olan bir bahçe görürdünüz çıplak toprak üzerinde. Tıpkı çöldeki bir vaha gibi. Ama içinden bakarsanız kendinizi, içi ayna olan bir kürenin içinde gibi görürdünüz. Yukarıya baktığınız, ayna yansıması gibi herşeyi baş aşağıya görebilirdiniz. Ama kendinizi her yandan görürdünüz bu yansıma içinde. Elinizi ileriye uzatıp, kendi sırtınıza bile dokunabilirdiniz isterseniz. Bunların nedeni bahçenin her yanının başka alemler, başka boyutlar içinde olmasındandı.

17. Oradayken hem orada olurdunuz hem her yerde. Sesiniz duyulurdu Tanrılar aleminde ve kendi düşünceleriniz de madde varlıkları gibi görüntü ve ses olarak dönerlerdi size. Her renk vardı orada, her alemden gelen, insan gözünün gördüğü ve göremediği. Önünüzde duran ağaç size baş aşağı dururmuş gibi gelirdi bazan. Çünkü onun çıkış yeri tanrıların alemiydi ve aslında düz duruyordu o alemde. Yatay ağaçlar da vardı aynı şekilde.

18. Sadece siz değil, bilinci daha zayıf olan hayvanlar da çıldırırlardı orada eğer şartlanmamış olsalardı önceden. Cennet diyorsunuz oraya ama sizin için cehennemin en büyüğü de olabilirdi o mekan ve boyut karışıklığı. Ancak tanrılar rahattı orada. Herşey elinizi uzatacağınız kadar yakınızdayken, herşey bilinmez mesafelerde uzaktı da aynı anda.