--- Bölüm 4 ---

Arabaya doğru gittik etrafta tahmin edebildiğiniz gibi sese gelen aylaklar vardı silahım 6 mermi alıyordu ve birkaç mermisi olduğunu biliyordum ayrıca hepsini vuramazdım Melisa'yı yavaşça yan koltuğa bıraktım ve "öldürdüğüm adamın" silahını ona verdim. Arabaya bindim aylaklar arabaya çok yaklaşmıştı kontağı çevirdim araba çalışmıyordu. Öylece direksiyona baktım ve bağırdım "gibtiğimin arabası hadi çalışsana" diye hiddetlendim sanki araba beni anladı ve çalıştı gaz pedalını bastığım anda aylaklar cama vurmaya başladı ve kaçmayı başarmıştık. Yan koltuktaki "arkadaşımın" durumu iyi değil gibiydi. "Küfür için kusura bakma ne yapacağımı bilemedim" dedim. Bana baktı ve gözleriyle önemli değil gibi bir işaret yaptı şimdi bir hastane sağlık ocağı ya da bir eczane bulmalıydım. Şehri iyi biliyordum ancak birkaç yıldır çoğu şey değişmişti hatırladığım kadarıyla Batı tarafında bir eczane olmalıydı. Kurallar olmadığı için şanslıydım yinede arabayı çarpmadan kullanabiliyordum birkaç kez babamla alıştırma yapmıştım tek sorunum debriyajı bir türlü ayarlıyamıyordum vites değiştirmek zoruma geliyordu. Belkide bir otomatik vitesli araba çalarım diye komikçe düşündüm. Batı tarafına gitmişken bu kuşlarında neden o tarafa gittiğini öğrenmek istiyordum. Kısa sürelik yolculuktan sonra büyük bir eczane bulduk. içerisi camdı arabayı durdurdum bıçağı aldım çünkü önümde bir aylak vardı ! Onu sessizce öldürmek zorundaydım. Yavaşça adama doğru yaklaştım beynine bıçağı saplamak ne kadar zor olabilirdi ki ? Bıçak çok keskin değildi kafatasını parçalayabilirmiydi bilemiyorum. Bunları kısacak bir zaman diliminde düşündüm artık adamın yanındaydım aslında eczaneden uzaklaşıyordu ama tehlike yaratıyordu. Bıçağı ters şekilde tuttum ve adamın diz ile bacağının ortasına vurdum istemeden de olsa adamın sol bacağı yere geldi ve dengede duramadı tökezledi yani diz çöktü ve bana arkası dönüktü hızlıca kafasına bıçağı kafasına sapladım ve aynı hızla bıçağı çektim adam yere düştü. Emin olmalıydım adamı dönderdim ve bu sefer alnından bıçakladım bunu yaparken soğukkanlı olmam beni şaşırtmıştı sanki yılların seri katili gibiydim. Melisa ise arabadan bana bakıyordu. Eczaneye girdim girdiğim anda şaşırdım burada çok şey vardı demek ki hiç gelmemişlerdi buraya. Hemen ağrı kesici , antibiyotik , tentürdiyot , sargı bezi gibi şeyleri çantaya doldurdum. Tam eczaneden çıkarken aklıma arka taraftaki kapı takıldı. Melisa biraz bekleyebilirdi (mecburen) silahım belimdeydi artık elim istemeden belime gidiyordu tehlike hissediyordum çünkü. Kapıyı araladım kimse yoktu ve şansıma silah buldum bu silah Beretta 92 ye benziyordu zaten Türkiye'de de kullanılan dünyaca ünlü bir silahtı oynadığım savaş oyunlarının işine yarayabileceğini bilmiyordum doğrusu biraz ağırdı silahı elime aldım ve köşede bir ilk yardım çantası buldum bugün şans benden yanaydı onuda diğer elime aldım. Arabaya doğru gittim şimdi güvenli bir yere gitmem gerekiyordu burası şehrin iç tarafıydı. Arabaya bindim. "Durumun nasıl" dedim. "iyiyim idare ederim" dedi. Kafamla onayladım ve ilerledim. Hızlıca otobandan geçtim heryer aylak kaynıyordu anlaşılan ne kadar çok nüfus varsa o kadar aylak vardı. Bu yüzden kır gibi bir yere sığınmam gerekliydi ya da köy olur insan olmayan herhangi bir yer...

--- Bölüm 5 ---

Arabayı sağa çektim muhabir arkadaşımın durumu iyi değildi. Heryer etçillerle kaynadığından yarasına bakamamıştım. Etraf temizdi. Arabadan indirdim. Yarası ciddi görünmüyordu. Yarasını temizledim ve ilk yardım çantasını kurcaladım gazlı bez buldum. Tentürdiyot sürmek iyi değildi önce alkol ile temizlemek gerekliydi ancak ondan yoktu bunlarla idare edecektik. Gazlı bezle ayağını sardım. Durdum. Bir an bana baktı. Gözleri maviydi ? Ben nasıl fark etmemiştim ki bunu ? Bu günlerde çok dikkatsizdim. Teşekkür etti ağzımı açmadım kızlar konusunda iyi değildim. Bagajdaki erzaklardan birini aldım uzattım. Birşeyler atıştırdık ve artık gitmeliydik. Şimdi ne tak yiyecektim hiçbir fikrim yok hergün aynı şeyi söyleyip duruyorum fikrim yok , fikrim yok e yok çünkü ? Ailemi özledim Eren yok sadece tanımadığım bir kız var yanımda. Batıya gidecektim sadece merakımı gidermek için kendimi tehlikeye atacaktım evet bu kadar aptaldım. Arabayı ters yöne doğru sürdüm. Melisa "nereye gidiyorsun doğuya gitmeliyiz" dedi. Umursamadım bakmadım bile birazda erkekler trip atsın hep onlarmı atacak ?. Otobandan ara yola saptım. Burası şehrin zengin kısmıydı villaların yüksek katlı binaların tokilerin olduğu yer işte. Mesleğimi elime aldığımda buradan bir ev alacaktım ailemi yerleştirecektim oraya. Hep beraber mutlu yaşayacaktık. Ama demekki Tanrı'nın bizler için başka bir planı var ha ?...

Yolculuğumu arabaların kapattığı yolda bitirdim. Geniş bir yoldu ve her yerde arabalar , otobüsler vasıtalar vardı arabadan indim. Etrafa bakındım. Burası bana tanıdık gelmiyordu bir tabela ya da benzeri bir işaret bulmalıydım. Melisa'da araçtan inmişti "burda bişey yok arka taraftaki yoldan gidelim orada mutlaka benzinlik vardır" dedim. Bana baktı dikkatlice , kafasını yana eğdi. Bende ona bakıyordum aramızda 5-6 metre mesafe vardı. Ona verdiğim silahı yavaşca eline aldı. Silahı bana doğrulttu "Dur napıyosun sen! Beni vuracakmısın?". Bu kadar erkenmiydi ? Hiç savaşmadan tanımadığım biri beni öldürüp öylece gidecekmiydi ?. Tetiği çekti. Kulağımı sağır eden sesi duydum sonrası karanlıktı...

Uyandığımda çok büyük bir yerdeydim Eren'in evinin önündeki adam beni karşıladı.

-Merhaba beni kurtardın ve sende artık buradasın bak burada daha çok kişi var haydi onlarla tanış.

Burası harika bir yerdi bir panayır gibi biryerdeyim etraf ağaçlarla yeşilliklerle doluydu çocuklar etrafta oyun oynayarak koşuşturuyordu beni karşılayan adam arkamdan bana refakat ediyor gibiydi herkes kendi grubunu oluşturmuştu. Ben yanından geçtiğim herkes beni selamlıyordu bende başımı selam manasında eğiyordum . Ben buradaysam annem , babam , kardeşim , Eren neden yoktu ? Ben neredeydim ? Neden buradaydım ?. Yürümeye devam ettim bir kadın vardı selam verdim o da merhaba dedi. Ve konuşmaya başladı :