Devam ediyorum gençler. Bu sefer bırakmak yok bitene kadar.

Vardı başka fotoğrafı, anında değiştirmişti. Kız o kadar çirkin değildi beyler. O zamanlar kendime bakarak benim için gayet iyiydi bile diyebilirim. Ama bir şey hissedemiyordum tam anlamıyla. Sadece kendimle olan inadım ağır basıyordu bu kızı yola getirirsin o özenti kafadan çıkarabilirsin diyordum kendime resmen.

O aralar öyle geçti durdu. 2 gün oldu, 3 gün oldu. Ben bizim tayfaya bunun konusunu dahi açmıyorum falan henüz. Bir yandan da kıza attığım yalan zorluyor çünkü baya büyük bi yalandı. Kimle kalıyorsun falan olayını karıştırdıkça kız ananemle diyordum. Arıyordu akşamları konuşuyorduk da içerden annemin sesi duyulsa yannanı yediğimin kanıtıydı. Allahtan çoğu zaman işteydi akşam 7-8 e kadar pek etki etmiyordu sonrasında bir bahane buluyordum.

1 hafta oldu, ben bizim tayfaya söyledim böyle böyle bir olay oldu falan çıkıyorum falan ama durumlar bu vaziyette işte. Asosyal tayfa zaten e iyi kardeş hayırlı olsun falan muhabbeti döndü sadece 1 dakika. Adem vardır bizim o tayfadan harbi çocuktur. Görünüşü biraz garip diye hor görürlerdi başta harbi zeki adamdır. Kenardan muallakye bak grupta ilk atağı yaptı falan diyor.

Akşamında bir mesaj geldi Laçin'den. 2 hafta sonra okul gezimiz var istanbul'a yazmış. Forum istanbul'a geçicek bir grup ben de onlarla gelicem seni görmeye dedi. Biliyordu evime çok yakın olduğunu. Beyler hadım edilmişe döndüm hiçbir gib hissetmiyordum bir heyecan bastı. 5 saatimiz olacaktı toplamda onu da düşünmüştü.

O 2 hafta arayı anlatmama gerek yok geçti işte bir şekilde. O gelmeden 2 gün önce kafama dank etti lan o kadar yolu geliyor ilk kez görücem bari bir hediye tarzı bir şey ayarlıyım. Tipik klişedir çikolata kutusu ama durumu kurtarır diye düşündüm hallettim o gün. Ertesi gün de çikolataları almıştım. Geldi beyler pazar günü akşdıbına doğru forum istanbul'a. Buluşmaya gidiyordum ilk defa biriyle.

Forum istanbul sinemasının önünde buluştuk. Elim ayağım titriyor ama belli etmemeye çalışıyorum. Arkadaşınla veya akrabanla falan yanaktan yanağa öpüşür tokalaşırsın ya hani öyle bir selam verildi, yürünmeye başlandı. Kafamda bir ton şey dönüyor ama. Ne konuşucağımı niye düşünmedim ki, nereye yürüyoruz amk nereye zütürüyon kızı falan diye kendime kızıyorum.

ikimizin de dil dönmüyor aptal aptal abucugubucu gibi kelimeler çıkıyor arada dıbına koyayım. Gel dedim oturalım şuraya, ben tokum ama en azından bir şey içeriz dilim damağım kurudu dedim. ( evet bunu diyebilmek bile benim için level 99 gibiydi aq o derece düşünün )

Çoğu zaman sessizlikle geçti böyle aptal aptal bakışmalar falan. Bakışmalar dediğim işte göz göze gelince bile gülüyorum falan kafamı çeviriyorum tam bir cehennemdi dıbına koyayım sonra hemen filmlere bakmaya diye kalktık zaten durumu kurtardık bir yandan. Yürürken tekrar sinemanın oraya doğru elimi tuttu bu ve içimden geçirdim oh bitti bu askerlik arkadaşı durumu amk.

Filme doğru ilerliyoduk. Ben hala kendime kızıyorum niye bu kadar utanıyorsun falan diye derken bir şey takıldı aklıma. Ulan aslında pek utanç da değildi bu o elimi tuttuğu andan itibaren. Hiçbir şey hissedememiştim arkadaş. Hiçbir şey hem de. Hangi filmi seçtiğimizi hatırlamıyorum girdik birine başlamak üzereydi oturduk hemen.

Filmden o kadar soyutlamışım ki kendimi düşüncelerle cidden hiç yaşanmamış gibi. Hatırladığım şeyler sadece o anki düşünceler ve Laçin'in bana bakışları. Filmin ilk dakikalarında elini göğsüme attı kafasını omzuma koydu artık ne kadar olduysa. Arada koltuk kenarı var çünkü amk sevgilisiyle çift koltuğu olmayan bir yere gidenlerin en büyük düşmanıdır.

Amk dedim noluyor bundan etkilendim ama sırf bir kızla ilk defa bu kadar yakınım diye etkilendiğimi biliyorum. Hiç çekici de gelmiyordu ak kızı. Ne kadar boş bir iş yaptığımın farkındaydım. Resmen yapmacıklık aktı her tarafımdan ama çaktırmadım. Sinema molasına girildi çıkıldı arada bir kaç muhabbet. Film biterken bunda bir şeyler seziyorum bi yelteniyo gibi ama ulan dedim bu beni öpücek amk. istiyorum da kafam harbi karışık sanki ben kızım da kekenin biri beni eve atmış ondan kaçmaya delik arıyor gibiyim.

Abi göz göze geldik, bakıştık biraz ama kız hayranlıkla bakıyor. Ya da çok güzel inandırmıştı beni bilmiyorum o kadar kısa sürede beni ilk kez görmüşken nasıl bakabilirdi ki öyle? Işıklar açıldı film bitti. Sevinsem mi üzülsem mi bilemedim harbi sadece mala bağlamıştım. Ne diye sesleneceğimi bile bilemiyordum ona.

Çıktık sinemadan, yürüdük yine biraz oturduk bir yere. Hiçbir şey içmem dedi, tokum dedi. Ben açtım ama yiyemezdim zaten o an. Ha bu arada bir ayrıntıyı atladığımı fark ettim. Kız o kadar yol boyu kocaman kap içinde kek yapıp getirmiş. Ulan insan üşenir, taşımaz bak yemin ederim kocaman poşet. Oturduk orada 1 saat daha kadar. Bu dedi benim gitmem lazım artık. Bizim grup toplanıyordur ufaktan. Çıkışa kadar bırakmadım, en yakın arkadaşı biliyordu beni sadece o görmüştü, başkası şapmasın diye istemedi. iyi de oldu zaten.

Gitti bu beyler. Eve doğru yol aldım ben de. Ama düşündükçe kafayı yiyorum.( bu lafı çok duyucaksınız ) Ulan diyorum bu kızla bi şey hissetmiyorum ki abi ne yapıcam hemen söylesem de olmaz o kadar geldi hem ne dicem ki falan.. Sonrasında bu evine dönene kadar ertesi gün oldu zaten amk. Benim kafa rahattı o konuda fazla konuşmucaz demekti bu çünkü. Sonrasında planım hazırdı. O 1 hafta hiçbir şey belli etmeyecektim, sonrasında ufaktan soğutacaktım kendimden. Öyle filmlerdeki dizilerdeki gibi bir soğutma planı değildi, daha az takacaktım falan filan işte. Ki öyle de yaptım. Geçti 1.5 hafta falan üzerinden, kavga konusu çıkarıyordu ve bu benim işime geliyordu. Kavgada bile takmıyordum iyice tepesi atmıştı ve bitirdik. 1 aylık bir ilişkimiz olmuştu ve sonrasında 2 gün konuşmadık. Aklıma bile gelmedi diyebilirim. Arkadaş tam inanmamış olacak ki 2 gün sonra mesaj attı barışalım diye falan. Benim için çile yine başlıyordu. Cidden kötü biri olarak hatırlanmak istemiyordum, haksızlık etmek istemiyordum falan. En yumuşak şekilde anlatsam da anlamamakta ısrarcıydı. 2 hafta sürdü bu böyle. Nasıl bunalmıştım. Ama en sonunda bıraktı artık peşimi. Yani en azından beni rahatsız etmedi.

Geçti zaman baya. ilk dönem bitti sonunda ikinci dönem başladı günler günleri kovaladı sınıftı makaraydı, eve gelince oyundu geçiyordu zaman. O siteye takılmaya devam ediyordum bu süreç içerisinde gayet güzel arkadaşlıklar dahi kurmuştum. Beyler bundan sonrasını yeni bir paragrafta anlatıcam çünkü hayatımın şu ana kadarki en güzel ve bir o kadar da en sıkıcı kısmı burada başlıyor.

25 Mart 2014 günü. Okuldan eve gelmiştim. Takılıyordum pc başında her zaman olduğu gibi. Sekmede site açık. Biri yazdı konuşuyoruz. ilk 10 dakika kız mı lan acaba diye bu düşünmeme sebep olan tek şey random atış şekliydi. Erkek adam öyle random atmaz lan herhalde dedim. Abi ben hayatımda benimle bu kadar uyuşan, resmen benim tatlı ve kız versiyonumdu. öğlen 2 den itibaren başladık konuşmaya. Akşam 6 oldu saat ne ara oldu bilmiyorum. Konuştukça konuşuyoruz. Telefonum çaldı bir arkadaşımdı arayan ve önemliydi açmam gerekiyordu. Bir dakika yazarak gittim 35 dakika olmuştu ve bekliyordu hala kız. Adı Melisa'ydı.

Geldim, bir kaç sarkastik cümle kurdu takıldı falan bana. Akşam altı buçuktan sonra whatsapp a geçtik. Ama nasıl dikkatlice, sanki iğneden iplik geçirirmişçesine almaya çalıştım o numarayı görmeniz gerek beyler. O kadar hoşuma gitmişti tanımam gerekiyordu onu illa ki. Ben telefonda yazı yazmayı seven bir insan değilimdir. Telefon klavyesi bu ne kadar hızlı olursan ol uğraştırıyor sonuçta. Kanser olurdum hızlı bir şey anlatmaya çalışırken. Evet ve buna rağmen hiç aklımın ucundan bile geçmedi bu gece 5 buçuğa kadar konuştuk.

Ve evet resmen depar atıyordu. Gördüğüm kızın gerçek olduğuna bile ihtimal veremiyordum ister istemez o kadar tatlı ve güzeldi ki. Ve hakkaten çok zekiydi. Her taku anlıyordu anında. Her taku biliyordu, gündem mizahı, eski mizah olsun. Düşünceleri çok güzeldi bazı konular hakkında. Depar attığını gördükçe heyecanım artıyordu. Ben diyordum bu kızı kaparım. Ama yine aklımda bir konu vardı fakat bu sefer neredeyse önemli bile değildi beyler. Nerede oturuyordu bu kız?

Bursa'da oturuyordu. Doğma büyüme istanbul'luyumdur beyler ve henüz eminönüne nasıl gideceğimi dahi bilmiyordum. Kapımdan çıkınca 1 sokak yukarıdan geçen otobüs tek vesait gidiyordu fakat bilmiyordum siz düşünün. Buna rağmen uzak gelmedi lan. Küçülttüm gözümde o yolu. Hee Bursa hemen bizim burası lan. Uyuduk o gece, uyuyakaldık diyelim. Kalbim bir kere yavaş atmadı o gece. Sabah uyandığımda bir mesaj. Günaydın mete bey

Melisa'dan gelmişti.Ben daha önce böyle bir hisse bürünmemiştim abi. Biri bana mesaj attı diye bu kadar sevinmemiştim. He karşılaştırması yapılabilirse doğum günümde 200 lira para aldıydım teyzemin kızından ona çok sevinmiştim de farklı bulvarlarda kapışırlar sanırım. Anında uyandım ağzım yüzüm yarrağa döndü sırıtmaktan, yeşili görmüş kevaşe gibi gülüyorum. Yazdım geri mesaj.

Okula gidecektik ikimiz de, fakat bunun okuduğu okulda telefon yasak, girişte bırakıyorlar. Bunu öğrendim. Hoaydaaaa yaptım içimden. Hazırlandım, gidene kadar az bir sohbet ettik. Okulda zaman geçmek bilmedi anasını gibeyim ama nasıl da mutluyum. Anlattım bizim tayfaya ağız kulaklarda. Yine adem biraz oralı oldu diğerleri tam asosyal bin bu konularda ben özgüvensizim onlar benden de beter. Ben yine arkadaşça bir iş falan olunca halledebiliyordum kızlarla falan. Ne bileyim sınıf başkanıydım zaten bizim okul baya problemliydi idare tarafından onlarla çok uğraşırdım bu konuda iyiydim fakat kızlara karşı yakınlaşmada aşırı özgüven bozukluğum vardı.