Otogardan pişmaniye falan aldım hemen aklıma geldi öyle ne yapaydım ki amk işte. Gittik direk otobüs duruyordu durakta bindik biraz sonra kalktı. Annesi aradı, 20 dakika sonra ordayız dedi annesine. Beni de heyecan almıştı. Hani neyle karşılaşabileceğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu çünkü.

Melisa kafasını öne eğmiş duruyor. Babası ne demek ya bize haber vermeden kalkıp oraya gitmek dedi. Melisa dedi haber versem göndericektin sanki. Tabii ki göndermicektim bir de cevap veriyorsun ya dedi babası. Sessizlik oldu biraz. Dedim biz kavgalıydık baya bir süre. Barışmıyordum, ben istedim anca görürsem barışırım ama gelmiyordum buraya. O da ondan geldi sanırım falan dedim. Hiç korumaya çalışma ben bilirim dedi babası.

Ne istediğimi bilmiyordum. Ona dönsem mi, dönmesem mi, sadece bunları yaşayıp yanıma kar bırakıp gitsem mi? Aklımda bunlar varken bu sütyenini çıkardı öpüşürken.. Onu böyle ilk kez görüyordum bu kadar korkusuz. Ve sadece beni düşünüyordu. işin garip yanı da şuydu : nasıl bu kadar mantıklı konuşmuştu ki? Gerçekten aklı başına gelmiş olmalıydı ve ne istediğini biliyor olmalıydı ki bu kadar emin adımlarla ilerleyebiliyordu. Elimi belinden aldı göğsüne zütürdü ve dudaklarımı baya ısırdı.

Neyse cıvımıyım. Bir baktım 100'lük ateşliyor bana. Hani masraf yaptım falan diye hesapta. Yok dedim olmaz geri çekildim hemen e iyi atarım o zaman falan dedi. Atın dedim alamam. Sonra bir daha dedi al şunu geldi yanıma uzatmadım elimi sıkıştırdı cebime.

Otobüsün kalkmasına yarım saat vardı. Melisa'yla biz konuştuk falan babası biraz uzakta duruyordu bekliyordu öyle. Otobüse binmeye gittim. Beni uğurlarlarken babası cebime bi şey sıkıştırmaya kalktı dedim hayır karının numarasını bana veremezsin olmaz.

Konuştuk biraz o gece orada. Whatsapp'a kadar geçti durum ki o söyledi zaten telefonunun sorununu bahane ederek. Yaşlı amcalar aramayacaksa vereyim numaramı dedim yazarsın. Güldü falan peki dedi.

Eve gittim. Anneme söylemiştim zaten anne böyle böyle ben Melisa'yı bırakmaya gidiyorum diye. Niye diye sorduğunda uzun hikaye anlatırım dönünce demiştim. Hey allah'ım ya paran var mı bari diyerek kapatmıştı. Uyandı gece ama sormadı o yüzden uyumaya devam etti ben de yattım uyudum.

Ertesi gün kalktım aklıma rabia geldi. Ulan ben bu kızla hala çıkıyordum daha açıklamamıştım ki hiçbir şey? E nasıl olacaktı ikisinin de birbirinden haberi yok. Hemen bitirmeliydim Rabia'yı ama çok üzülecekti ve hakkaten hayvanlık yapmıştım.

Korktuğum gibi olsa da yaptım beyler. O hayvani davranış için hala tiksinirim bazen kendimden ama ayrıldım. Sebep olarak da hiçbir şey gösteremedim. Koydu ama hak etmiştim o nefret dolu gözleri. Yeniden Melisa ve bendik. Yalama olmuştu lan artık. Adem bile diyordu olm aç kapa aç kapa mı yapıyorsunuz makine bozulacak dıbına koyim diye. Bozuk zaten adem dedim daha ne kadar bozulsun.

Oradan bir kız bana yazdı bir gün. Geç gördüm baya baya oyuna dalmıştım çünkü duymamışım sesi falan. Beklemişti. Normalde yazanlara 2 dakika cevap vermezsen egolu bin, yarramın başı falan gibi şeyler yazıp olay yerini terk ederlerdi. Pardon, orada mısın? yazdım. Anında cevap verdi evet diye. Çok meşguldün sanırım diye de ekledi. Tanımadığın insana trip atmak da yeni moda oldu herhalde falan dedim iğneler bir tavırla.

Gece mutlu mutlu yatarken yine, uyuyamadım aklıma bir şey takıldı. Ulan dedim kızın anasını gibtin dün gece sen böyle bir adam mısın falan kendime kızıyorum. Kızdan bir gib olmaz belli ama madem kızıyorsun böyle diye onu o düşünceye daha çok itmenin anlamı ne ki falan diye sordum kendime derken kıza sade bir özür mesajı yazdım.

Üzmeye çalışmıştı evet. Bu koymuştu işte. O üzememişti ama ben kendimi üzmüştüm bunu düşünerek. Neden üzmeye çalışsın ki. Hiçbir kötü huyu yokmuşçasına düşündüm çünkü ben onu o 1 hafta. Hep iyiydi hep iyiydi bir anda şimşek çaktı kafamda böyle bir şey yapmaya çalıştığını görünce. Ayrılalım dedi hemen. Bir şey diyemedim ama o akşam pc başında fark ettim. Dedim ben o kadar yıldır bu hissi de ilk kez yaşıyorum. Ulan dedim kendi kendime, dedem gözümün önünde öldü bir şey hissedemedim. ( Ki dedemin en sevdiği torunuydum ve hakkaten ben de onu çok severdim )

Uyandım annem vardı işte uyandığımı gördü falan içeriye gitti hemen. Doktoru çağırmış olacak ki direk geldi zaten. Herif geldi benimle normal muhabbet ediyor. ilk başta ne alaka falan diye düşünüyorum böyle bir yandan cevap veriyorum da bildiğiniz 20 dakika nasılsın dan başlayıp tuttuğum takıma, çocukluk arkadaşlarına kadar konuştuk.

Meğersem adam hafızam için damage control yapıyormuş. Sonlara doğru anladım biraz. Annem kapıda falan işte. Geldi iğne vurulcan eve gidicez sonra dedi tamam dedim. iğne vuruldum kalçadan. Beyler anasını satayım vuruldum ama kütük gibi kalktım o sedyeden. Eve gidiyoruz boş metroda ayakta gittim allah belamı versin. O nasıl bir ilaçtır abi 4 buçuk 5 saat kasıldı bacağım nasıl acıyor.

7 Mayıs doğum günümdü, onun da 7 Kasım'dı. Doğum günüme uzaktan uzağa ne yapılırsa artık çeşitli muziplikler(böyle diyince garip kaçtı ak) yapıyordu. Ben eve arkadaşlarımı çağırmıştım cezalı oyun falan oynuyordum telefondan her saat başı bir şeyler yazıyordu içinden gelen hoşuma gidiyordu.

Zaman ilerledikçe birbirimize olan heyecanımız ve merakımız artıyordu. Melisa ben seni günü birlik falan görmeye gelicem. Kenara baya para atıyordum o zamanlar. Heyecanını telefondan hissettim resmen kalbini falan. Sonra aklıma bir şey geldi okullar bitimine yakın. Ya dedim niye bir haftasonu günübirlik görmeye gidip yol parasıydı şuydu harcıyıp bilmediğin yerde zamanını harcayasın ki kızı da yorasın? Kalırım bir yerde okullar kapansın da bir.

1. hafta doldu beyler, tam tdıbına 7. gün akşamı bir tartışma yaşadık neydi hatırlamıyorum hiçbir şey. Sadece bir olayı hatırlıyorum. Eskisinin adı Alp'ti bunun. Onunla ilgili bi şey söylemişti beni üzmeye çalışmıştı. Çalışmıştı diyorum çünkü yaklaşık 12 yaşımdan beri bir kere üzüntüden ağladığımı hatırlamıyorum. Sinirden yaş gelirse gözümden anca öyle geliyordu. Kendimi resmen kapatmıştım bir odaya ve kalkanımı da hiç indirmemiştim. Hiçbir şeye üzülemiyordum adeta. Odunluk denilebilir buna. Ama asla erkek adam ağlamaz modunda değildim. Sadece ağlayamıyordum işte ne bileyim. Bir olaydan sonra başka hiçbir şey o kadar üzücü gelmedi.

Ne zamandan beri birliktesiniz dedi. aslında 9 ay falan oluyordu ama 1 yıl dedim. Nereden tanıştınız dedi burada bir arkadaşımdaydım dedim gezmek için gelmiştim. Korupark'ta gördüm onu öyle konuşmaya başladık dedim.

Hafta sonu aramıştım onu. Açmıştı ve alo demiyordu. 3 saniye sessizlikten sonra alo dedim. Bir daha dememi beklediğini anladım bir daha alo dedim ve cevap verdi. Beynimi mi öyle programlamıştım yoksa gerçekten doğru muydu bilmiyorum ama hayatımda duyduğu en tatlı sesti beyler. Pikachu gibiydi resmen. Anladım ufak tefek bir şey olduğunu direk sesinden o derece.

Okul bitti, eve geldim. Mesaj attım bekliyorum bekliyorum cevap yok amk saat 4 oldu. 5 oldu. 5 buçukta mesaj geldi, mesaj geldikten 0.32 salise sonra telefon elimdeydi resmen. Tabi dıbına koyim kaçta bittiğini sormadık ki okulun. Okulu 4:30 gibi bitiyormuş zaten anca yazabilmiş.

Yine bir sessizlik. Dakikalar yıl gibi geliyordu. Annesi geldi kahveleri getirdi oturdu karşıdaki sandalyeye. Nasılsınız falan dedi böyle. iyiyim teşekkürler siz nasılsınız diyemedim o an beynim o kadar yoğundu ki çünkü heyecandan zaten. Ve ben alışığımdır samimiliğe hani iyiyim sen nasılsın ceren abla falan gibisinden demek daha candan gelir bana. iyiyim sen nasılsın... ız dedim ama nasıl utandım. Farkında bile olmadan. Sanki en önemli şey oymuş gibi o an. Takılınmaz bile aslında üzerine ak.

Hikayenin başında dediğim gibi, gel çıqaq diyip sırf sevgili olmak için olanlardan nefret ediyordum. Ve bu kızla bunu yapmayacaktım n'olursa olsun. Ama şimdi bu soruyu sorarsam 1 gün geçmiş aradan 2. gün de çıkıyoruz falan bi garip olmaz mıydı? Olurdu diye geçirdim içimden. Ama her lafında onu ima ediyordu sanki. Konuşurken lafı geçen bir şeyi anlatmam gerekecek burası için : en sevdiğim tatlıyı sormuştu, püsküüt pastası demiştim.

Bursa'da oturuyordu. Doğma büyüme istanbul'luyumdur beyler ve henüz eminönüne nasıl gideceğimi dahi bilmiyordum. Kapımdan çıkınca 1 sokak yukarıdan geçen otobüs tek vesait gidiyordu fakat bilmiyordum siz düşünün. Buna rağmen uzak gelmedi lan. Küçülttüm gözümde o yolu. Hee Bursa hemen bizim burası lan. Uyuduk o gece, uyuyakaldık diyelim. Kalbim bir kere yavaş atmadı o gece. Sabah uyandığımda bir mesaj. Günaydın mete bey

Bu cümleden tek odaklandığı kısım kitaptı. Nasıl buldun falan birden havalara uçtu. Sanki karşısında içi parçalanan biri yokmuş gibi nasıl seviniyor. Yine de sevindim beyler. Sevindirmiştim onu. Oldu bu iş dedim görücek beni. Dediği şey aynen şuydu : Sen kitabı kargoya yolla ben parasını veririm teşekkür ederim

( Bak yine içim acıdı huur çocuğu ).