liseyi bitirmeme yardımcı olan esrarengiz

şahıs. beyler başlıyorum hikayeye.. sözlüğün sakin saatleri.. yorum gelirse devam ederim..

evet beyler olay 2 sene önce yaşandı. ben lisede çok tembel bi öğrenciydim.her sene ailem hocalara yalvar yakar geçmemi sağlardı. anlatacağım hikaye lise son sınıfta yaşandı. ben çok içine kapanık çok asosyal biriydim. sınıfta herkes kopya çekerdi, ben cesaret edemezdim. kopya istesemde vermezlerdi. gibleyen yoktu. onun için ya bişeyler karalardım kağıda ya da boş verirdim. ailem özel hocalar tuttu istemedim. dersaneye yazdırdılar gitmedim. dersanelerde herkesin bi arkadaş çevresi olurdu. ben gitsem yine yalnız kalacaktım. bütün günüm pc başında geçiyordu.yaz tatili bitti ve okul başladı.son senemdi lisede. günler yine çok sıkıcı geçiyordu. okula servisle gidip geliyodum. servistede hiç arkadaşım yoktu. okula gidip bütün gün sıramda oturup gün sonunda servise binip eve gelirdim. ailem en azından liseyi bitirmemi istiyodu.ama bu kafayla çok zordu. ta ki o gelene kadar

dinleyen yokmu ?

bir gün yine asosyal asosyal takılıyorum. okulun yemekhanesinde yalnız başıma yemek yiyorum. birden karşıma biri oturdu. daha önce okulda görmemiştim onu, çıkaramadım. boş mu dedi. başımı salladım yemeğime devam ettim. geçti karşıma yemek yemeye başladı.bi yandan da bana sorular soruyordu.son sınıfsın dimi sende dedi. okulda pek alışkın değildim benimle konuşulmasına. şaşırdım. evet dedim. sınavlar başlayacak haftaya biliyosun dimi dedi. gelmişmiydi yine sınav haftası. hayır bilmiyodum dedim. güldü

bi iki kişi bile yok mu dinlemek isteyen ?

@5 gibtir olup gidebilirsin

@8 üçüküncü nesil hesabım silindi. bu hesap yeni

muhabbet etmek istiyodu. bense pek alışkın değildim muhabbet etmeye. zaten hepi topu bi tane arkadaşım vardı apartmandan oda. adı aliydi. aynı okuldaydık ama o benden bi sınıf küçüktü. onun kendince bi çevresi vardı okulda. onlarla takılırdı. okuldayken pek görüşmezdik. sadece apartmanda birbirimize giderdik bilgisayar oynardık. tek sosyal çevrem aliydi zaten. neyse devam ediyorum. yemek yerken bi yandan da karşıma oturan çocuğa kısa cevaplar veriyodum.

dersler nasıl dedi. neden benimle muhabbet etmek istiyodu ısrarla anlamıyodum. tak gibi dedim. neden öyle söylüyosun dedi. boşver dedim.hem sen kimsin? Seni daha önce hiç görmedim, yeni mi geldin okula dedim. güldü. aslında bu okulun en eskilerindenim, başını kaldırda biraz etrafına bak dedi güldü. alaycı gülüşü sinir bozucuydu. o an omzuma bi el dokundu

@13 devlet okuluydu. devlet okullarında da yemekhane ve servis var. servisin sebebi dolmuşta kendimi ifade edemememdi. yemekhane için de ailem aylık kart alırdı öyle yerdim. yaşımı ilk entryde belirttim, 2 sene önce lise sondaydım

o an irkildim. genelde kimseyle diyaloğa girmezdim, kimse de gelip dokunup bişey söylemezdi. şaşkınlıkla arkama döndüm. karşımda ali vardı. napıyosun burda dedi şaşkın bi ifadeyle. yemek yiyorum dedim. yemekhane bomboş farkında değil misin, hem sen kendi kendine ne konuşuyodun öyle dedi. o an neye uğradığımı şaşırdım. saate baktım 13.00 dı. öğle tatili bitmişti, yemekhane bomboştu. yemekhane görevlileri ortalığı toparlıyodu. en önemlisi de karşımda kimse yoktu.

o an şok olmuştum. son hatırladığım etraftaki masalar doluydu ve öğle tatili yeni başlamıştı. ve şimdi saat 13.00 ve etrafta kimse yok. hocalar benimle ilgili bi sorun olduğunda aliye söyler. ailelerimizin tanıştığını biliyolar. ders 12.50de başlamıştı ve derse girmediğim için edebiyat hocam merak etmiş. hasta olduğum günler dışında devamsızlık yapmadığım için yokluğumu farketmiş ve başıma bişey mi geldi acaba diye rehber hocasına bildirmiş. o da hemen aliye haber vermiş. ali de gelip buldu beni

beyler dinliyomusunuz?

o anın şokuyla bişey diyemedim. alide sormadı. zaten suskuluğuma herkes alışkın. sınıfa geldim. sınıfa sonradan girince herkes bakar ya hani. o an çok utanmıştım. bişey diyemedim. geç hadi bidaha olmasın dedi. tenefüs oldu. bi ders daha edebiyat vardı. gittim elimi yüzümü yıkadım sınıfa geldim. derste nöbetçi öğrenci geldi. 432yi pınar hoca çağırıyo dedi. pınar hoca rehberlik hocamız. kalktım pınar hocanın odasına gittim.

kimler burda ?

ismimi vermeden anlatıyorum. cjcim ali bana bişeyler anlattı bugün yemekhanede olanlarla ilgili. anlatmak ister misin? dedi. sessiz kaldım. seni 4 yıldır tanıyorum. evet biraz içine kapanıksın ama bugün neden yemekhanede tek başına oturuyodun. yemek saatide geçmişti dedi. farketmemişim hocam dedim. ali yanına geldiğinde birisiyle konuşuyo gibiymişsin dedi. şarkı mırıldanıyodum dedim.

kimse kalmadı galiba

devam diyen bi iki kişi çıkarsa devam edicem

daha fazla sıkmadı tamam çıkabilirsin dedi. bişey demeden çıktım. okul bitti o gün. servise bindim eve gittim. saat 4tü. direk odama girdim. üstümü değiştirdim ve yatağıma uzandım. o ara dalmışım. uyandığımda saate baktım akşam 8 olmuştu. neden bu kadar uyuduğumu bilmiyodum. beynim uyuşmuştu. kalktım yemek hazırdı. bizimkiler rahatsız etmemek için uyandırmamış. içeri geçtim yemeğimi yedim. sonra tekrar odama geçtim. günümün nerdeyse tamamı odamda geçerdi zaten. bilgisayarı açtım öyle boş boş dolanmaya başladım. 4 saat uykudan sonra uyku da tutmuyodu zaten.

hala o gün yaşadığım olayın şokunu atlatamamıştım. saat gece 12yi geçti. acaba hayal mi gördüm. yalnızlıktan beynim hayali arkadaş mı oluşturdu diye düşünüyodum. internette biraz araştırmaya karar verdim. hayali arkadaş olayını araştırdım. ama girdiğim sitelerde hayali arkadaşın daha çok 3-6 yaş arası görüldüğünü yazıyodu. peki neydi o ? hayal mi gerçek mi?

internette araştırmam da pek bi sonuç vermemişti.. saat hayli ilerlermişti artık yatmalıydım. sabah olduğunda oldukça yorgun uyanmıştım. uyku dinlendirmekten çok yormuştu. hatırlayamadığım karmakarışık rüyalar gördüm. başımda annem dikiliyodu. hadi kalk okula geç kalacaksın dedi. tamam dedim. bide rüyanda ne görüyodun öyle, odana geldiğimde 432 diye sayıklıyodun dedi. şaşırdım. neden rüyamda okul numaramı sayıklıyodum ki?