+3
Dediğim gibi lisedeyiz. Ders matematik.
Hoca tahtaya sazan arıyor o sıralar, bu soruyu kim çözecek diyerek. Baktım hoca bunu diyince kimse dikkat cekmemek için nefes bile almıyor.
Sınıfın oksijen oranını arttıran Remzi hoca her hocanın klişesi gibi parmağıyla öğrenci listesinden rastgele birinizi avlayacağım nidasıyla parmağını amk kağıdına koymasıyla adımı söylemesi arasında sanise varsa gibim kopsun. Parmak inmeden daha önce söylemiş bile olabilir.
Neyse kalktım soru bana bakıyor ben soruya, bakamıyorum bile amk oyle sokuk bi sistemde soru. Tam o sırada, duysan senin bile gözünde kendi takunun canlanmasını sağlayacak o ses çıkageldi.
" Hocam matematik dersinde tahtaya kaldırılacak adam var kaldırılmayacak adam var"
O senkton yine yaşandı ve kızın bunu demesiyle sınıfta kahkaha harbi yaşanması arasındaki mesafe A şehriyle B şehri arasındaki mesafenin miyarda biri bile değil.
Beni asıl sinir eden aslında onu kimsenin sevmiyor olduğu halde kendilerine hakim olamamaları. Remzi hoca bile nefret eder kızdan o şekil bir kız.
Ben de duramadım ve baska zaman olsa gotüme eriyip bitene kadar dondurma sokup çıkarsan söyleyemeyeceğim laf birden çıkıverdi.
"Hocam matematik dersinde kaç kişiye verdiği sayılacak insan var sayılmayacak insan var."
Dememle sınıfın tavanından yüce bir oltanın kızı alıp hızlıca yukarı doğru kaybolması, erkeklerin hepsinin salsa çaca rumba gibi değişik dans sanatlarını sergilemeleri ve anlam veremedim ama Remzi hocanın kravatını çıkarıp boynuma dolayarak kızın en yakın arkadasına tutmadan gibini zıp zıp zıplarayak sallaması bir oldu.
Günlük güneşlik olan hava birden gök gürültüsüyle Michael Jackson şarkısını harmanlayıp gösteri yapmaya başladı.
Pencereden, kızı daha önce giben çocuklar uçan süpürgelerle martı misali süzülerek tebrik etmeye okulun bahçesine iniş yaptılar. izdiham oluştu ve günü zor atlattım.
