liseden dışından devam edelim birazda panpalar. okul arkasında olan o geceden sonra eve gittim ve her sey normaldi kafam gayet normaldi. aradan bi kaç gün daha geçtikden sonra ahmet yine aradı ve cagırdı. gitmek istiyordum yalan söylemeyeyim. bu sefer mahalleye hiç ugramadık. ama okulada gitmedik. ben baska bi yerde bulusucaz sanıyordum bizimkilerle öyle bişeyde olmadı. yeni yapılan bi dershane vardı çarsıya yakın normal bi mahallede. önce gidip ikişer tane bira aldık. sonra dershanenin ikinci katına çıktık zaten inşaat halindeydi kimsede yoktu etrafta.

ahmet yine cebinden bişeyler cıkardı. benden sigar aldı. yinemi demiycektim herşeyin farkındaydım kendi kuzenim inşaatta beni gibmiycegine göre utandırıcı bişey kullanıcaktık yine. ilk biralarımızı bitirmeyi beklerken dertleştik bi yandan. sanırsam onunda dertleri vardı herkesin oldugu gibi ve anlatmak istiyordu. diger yandandada sigarayı hallediyordu.
nasıl bişey yasıycaktım bilmiyordum bu sefer birada vardı. konustuk hiç tahmin etmedigim bi konuyla acılıs yaptı. eski sevgilisinden bahsetmeye basladı. o ortamda benden önce tanıstıgı birisiymiş ve ayrılmadan önce daha ona çok acılar çketirdiginden bahsediyordu.
bi kac kere ayrılıp barısmıslar her defasında ahmet kendisini sucluyordu. bense nasıl bi konusma yapsamda avutsam diye düşünüyordum. sevdigim kızı kendimden uzaklastırdım diyip duruyordu. ilk biralar bitmişti bu arada ve sigarayı yaktı. içtik sıra sıra. ağır gelmemişti bu sefer bana niye bilmiyorum. hosuma gitmeye baslamıstı sanırım.

ikinci biralara basladık ve muhabbet kaldıgı yerden devam ediyordu. onu tamamen kaybettiginden bahsediyordu. benimde kafam cok güzel olmustu ve anlatmaya karar verdim . neler yasadıgımı su iki üç ay içinde neler cektigimi anlattım. ben anlattıkca devam devam diyip duruyordu. o sırada baska bi sigara daha yaktık. ben ona sen en azından bi kızdan vazgeçmişsin ben sevmeye calıstıgım bi kız için sevdigim kızdan vazgeçtim artık konusmuyorum muhabbeti kapattı diyince o cevabı verdi. ulan ahmet ne güzel ben rotama girmişim sen neden benim kafamı karıstırıyorsun. ondan vazgeçmeden önce duymam gereken cevabı (bence hata yapmıssın sevmedigin biriyle birlikte olmamalısın yerinde olsaydım sevdigim kıza gider acılırdım en azından kafam rahat olurdu) vermişti.

ona peki su anki durumumda olsan ne yapardın dedim. olum ben senin kafanı karıstırıyorum kapat muhabbeti falan demeye basladı. ben ısrar ettikçe oda kalkmaya ısrar etti. bırakmadım cevabını vericeksin dedim. durdu. sen kasındın o zaman dedi. ben ne olursa olsun söylerdim ona duygularımı dedi... şimdi kalkabilirdik çünkü cidden kasınmıstım...

artık lisede ikinci döneme geçelim panpalar. o kızla hala çıkıyordum. ve ara tatilde yasadıgım sehirde degildim. 10 günlügüne öteki kuzenimin yanına istanbula gitmiştim
çok görüşememiştik anlıycagınız bi kaç gün anca takılmıstık o kızada ayrı bi gözle baktıgım için bi yandanda belki ona yaptıgım haksızlıgın savasını içimde verdigim için
hiç bi şekilde eve atayımda gibiş olsun diye düşünmüyordum. çok cabuk bi şekilde sevgili olmustuk ve devam ediyordu. en azından her sabah günaydının her gece tatlı rüyaların
oluyordu sana deger verdigin bildigin birisinden. ve bu benim için önemliydi panpalarım..

size şöyle söyleyeyim panpalarım. ben bana değer verildiginin duygusunu hissedememiştim. ailemle alakalı olsun arkadaslarla alakalı olsun çok hissetmemiştim. yakın bi tane arkadasım vardı
onunla herseyimizi konusur dertleşirdik. aliydi o. hayat belki daha yeni başlıyordu. yeni yeni olgunlasıyorduk düşüncelerimiz oturuyordu ama çocuklugumuzda bizim hayatımızın bi parcasıydı ve
benim cocuklugumun yarısı ailemden birilerinin sürekli kavga etmesini duymak (anne babada dahil) kendi odana çekilip yatagın ayak kısmını oturup içerden gelen yüksek seslere kulaklarını kapayarak
durmamaya calısması. annenin agladının duyması. hiç bişey yapamaman. sessizce kulaklarını kapatarak geçmesini dilemekle geçtigi zamanlarla doluydu. düşündümde panpalar o anlar o günler benim
çocuklugumunun korku penceresinde asılı kalmış. kötü şeyler geçince işler düzene girince insan kötü olan seyleri unuturmuş derler ya öyle olmuş panpalar. ama yazmak bana unutturmuycak gibi
duruyor. neyse dertleşme kısmını geçtigimize göre liseye dönelim artık daha sonra tekrar denk gelirse bu mevzulardanda konusuruz.

devam panpalar. ikinci dönem basladıgı zaman kafam çok karısıktı. hemde öyle böyle degildi. deger verdigin bi kızla hoşlandıgın kız arasında kalmıs kafasında sürüsüyle soru olan bi insan olmustum.
nefesle ara sıra mesajlasıyorduk. okulda yakın davranıyorduk bi yandan suclu hissediyordum bi yandanda kendimi ondan alamıyordum. aliden baskasına bu durumu anlatamazdım oda kiminle olmak istiyorsan
onunla olmayı dene ama prince giderken eldeki bulgurdanda olma gibisinden nasihatlar verip daha cok kafamı karıstırıyordu. ya gidip herseyi nefese anlatacaktım onun tepkisine karsın
lisede sevgilimle ayrılacaktım. yada bütün dönem boyunca nefese her baktıgımda utanarak kafamı cevirecektim. çünkü o ya beni arkadas olarak görüyorsa. evet ondan hoslandıgımı anlamıstır ama ya
sevgilim varken ona böyle bişey söylememi aşşagılık bi tavır olarak görürse.. ama böyle olmazdı panpalar bi şekilde bu mevzunun acıga kavusması lazımdı çünkü ben kendimi yiyordum bi nevi..

bi yarım saat 45 dakka aradan sonra tekrar gelicem panpalarım. beni yalnız komayın sakın. bütün gece bizim kalabalıklaşmamızı saglayalım ilk entry mi şukularsanız diger panpalarımızında görmesine yardımcı olur şukulara şimdiden teşekkürler kaldıgı yerden devam...