Hikaye geliyor

insan okuyacak amk

Hadi yaz panpan

Ananı lisede gibtim

Fotodaki bacın mı 😉

Bir beyaz tişört aldım, annemin rujuyla "Seni Seviyorum Sena sevgilim olur musun?" yazdım.O tişörtü okul tişörtümün içine giydim.O gün okulda öğle tenefüsünde bütün okulun ortasında üzerimdeki tişörtü çıkarttım ve evde hazırladığım tişörtle önünde diz çöktüm. Gözlerinin içine baktım. Böyle de ilk teklifimi yapmıştım işte.10. sınıf 11.sınıf iyice güzel geçiyordu.Ta ki o illet başımıza sarana kadar. Ailelerimiz birbirini tanıyor sürekli birbirimize misafir olarak gidip geliyorduk. Birlikte oyun oynuyor tumblr kullanıyorduk, müzik zevklerimiz aynıydı. Benim için mükemmel olandı. Ufak tefek belirtiler vardı, doktora gitmesini rica etmiştim. Sigara içiyordu, fazlasıyla tahmin ettiğiniz gibi işte. Akciğer Kanseri teşhisi konmuştu. Beni çağırmıştı bize gelsene diye. Gittim,eve girdim salona oturdum öptük sarıldık falan.Ama yüzlerinden düşen bin parçaydı ikiside kara kara düşünüp halıya bakıyorlardı. Annesinin gözleri mosmor olmuştu ağlamaktan. Birşeyler olduğunu anlamamak için gerizekalı olmak lazımdı,ne oldu dedim."Birşey söyleyeceğiz ama, sakin olman gerekiyor tamam mı söz ver bana" dedi başımla onayladım."Geçenlerde doktora git falan demiştin, gitmiştim tahliller röntgenler MRlar falan çekilcek demiştim hatırlıyor musun?" kalbim küt küt atıyordu, sonunun gittiği yeri biliyor gibiydim."Akciğer Kanseri teşhisi konuldu" dedi. Bunu yazarken bile gözlerim doldu.O an beynimdeki sarsıntı,o kulak çınlamasını tarif edemem. Hayatım başıma yıkılmıştı birlikte geçirdiğimiz bütün anlar bir musluktan akar gibi gözlerimin önünden geçti gitti.

Değerlenir bu #rez

Değerlenir rezzz

Beyler Okuyan Panpam Varsa Belirti Versin Ona Göre Devam Edicem
Başlığı Şukulayan Elleriniz Dert Görmesin

Rezerved

Rezervasyon

Kendimi toparladım,o sıralar ünlü sanatçıla Savaş Ay falan kanseri yenmiş TV'lere çıkmıştı işte "Yenmek için kendinize inanmanız lazım, yakınlarınızın desteği çok önemli" falan diyorlardı,o aklıma geldi.Dik durdum zorla gülümsedim yandan."Ee dedim bumuydu ? Buna mı ağladınız Hanife teyze?" dedim. Şok oldular,son bir cesaret dalgasıyla bedenimi harekete geçirdim karşı koltuğa yanına oturdum yüzünü ellerimin arasına aldım "Sen burada karşımda olduğun sürece, yenemeyeceğimiz hiçbirşey yok.Ben senin ölmene izin verir miyim? Bunu bir grip gibi atlatacaksın.Sen benim kız arkadaşımsın,Sen Sena Albayrak'sın bir kere ya!Böyle ufak tefek şeyler koyar mı sana?Sen kanseri tek başına bile yenersin, düşün birde yanında ben varım" dedim gülmeye başladı ama gözlerinden yaşlar akıyordu. Sarıldım ona sımsıkı sarıldım. Kemiklerinin çıtırdadığını hissedene kadar sarıldım. Yapabilirdik başarabilirdik. Daha gencecik insanlardık 50 yaşında Savaş Ay'lar bile yeniyorsa, bizim için çok daha kolaydı. Gençtik sonuçta hücre yenilenmesi dorukta falan filan. Aylarca yanından ayrılmadım. Gerektiğinde onlarda kaldım, kemoterapilere birlikte gittik. Uzun saç severdim, malum kemoterapiden sonra insanın saçları dökülüyor. Onun saçlarının dökülmesine razı olmadım, klişe gelebilir ama yaptım saçlarımı kazıttım.Şaşırmıştı "Böyle birşeyi yapmana gerek yoktu" dedi."La alev gibi sıcak var dışardı bu sıcakta porsuk gibi saçla mı dolaşacağım terliyo insan be" dedim, bahane olduğunu ikimizde biliyorduk.Çok sevmiştim ben onu.Bir gün dışarıda sahilde bir kafedeyiz, Dirseğini masaya yaslayıp çenesini eline koydu bana baktı.O an gözlerimden kalbime kadar inen muhteşem bir his hissettim. Ağladım,neden ağlıyorsun dedi, bilmiyorum dedim. Gerçekten bilmiyordum.O muhteşem his çok yakmıştı canımı. Normalde vedalaşmazdık. Zaten hep birlikteyiz, hiç ayrılmadık diye.O gün nedense vedalaştı benimle sarıldı, kendine dikkat et olur mu ufaklık diyip saçımla oynamıştı (Saçlarım tekrar uzamıştı bu sefer kestirme demişti)."Hayırdır yolculuk nereye" dedim

girdim koluna,"Bu gece evine git, yarın sabah erkenden gelirsin terapiye gideceğiz" demişti. Tamam demiştim, vücudum istemsizce hareket ediyordu tamam demek istemiyordum ama o an ağzımdan çıktı.Eve gittim,bir ağırlık çöktü üzerime. Uyuya kalmışım. Telefonun çalmasıyla uyandım abisi arıyordu ağlayarak "Berk çabuk Falanca hastaneye gel çabuk acele et!" dedi, babamı alelacele kaldırdım, apar topar çıktık hastaneye gidiyoruz, telefonuma mesaj gelmiş. Duymamışım,"Seni her zaman çok sevdim sen benim hayatımın aşkıydın. Bugüne kadar yaptıkların için, yanımda durduğun için, göğüs gerdiğin acılar için çok teşekkür ederim.Ve sana yaşattığım bunca acı için çok özür dilerim." yazıyordu hemen "Ne alaka gerizekalı ne acı çekmesi ben seninle hep mutluydum teşekkür edilecek bişey yok yanlış bişey yapma seni kendi ellerimle gebertirim!" yazdım. Babam "Oğlum sen bu saatte uyumazdın hayırdır?" dedi, cidden ben o saatte bu yaşıma kadar hiç uyumadım o kadar erken yatmazdım 

Rez aliyim

Reserved

rezzzzzzzzz

Yaz panpa

Hizli yaz amk

Panpa burda bırakma akşam veya gece mutlaka yazmaya devam et

PReZZervasyon