beyler lise yıllarında çok mal bi çocuk vardı. ismi yusuf tu. benim ismimde leyla.

çok mal bir çocuktu, o zamanlar yemeğe davet etmişti ,gülerek reddetmiştim...

sonra üniversite 3.sınıfa giderken bu beni görmüş. ben çok değişmiştim, saçlarım sarı vücudum esmerleşmiş taş gibi vücudum olmuştu.

yusuf ise kısa kalmış, sıska kasıla kasıla yürüyen, saçları papaz gibi uzatmış bildiğin yataktan kalktığı haliyle bırakmış değişik bir şey olmus. gülerek yanıma geldi. belli ki lisede akıllanmamıştı yine ders verecektim.

nasılsın leyla dedi? tanıdın mı beni dedi?

evet dedim.

hala yalnız mısın dedi gülerek. evet yalnızım dedim..

e o zaman bi yemeğe cıkarız dedi.

gülerek bakıp, senle şu karşı yola bile çıkmam ha-ha-ha deyip gittim yanından.

yani beyler, olmayınca olmuyor zorlamayın.