taktan bir matematik dersinde taktan bir hoca taktan bir konuyu işlerken girdi sınıfa, yanında müdür muavini vardı. arkadaşlar aslı izmirden geldi, arkadaşınıza hoşgeldin diyin, iyi dersler hocam diyip çıktı müdür muavini, hiç arkadaşım olmadığımdan yalnız otururdum ben, bir tek yanım boştu, mecburen yanıma oturdu, üzerimde gri kumaş pantolon, ayaklarımda siyah kundura vardı, aslı tam bir şehir kızı gibiydi, saçları tokalı tokalı, ayakkabıları adidastı.

Arkası kemirilmiş geriye 5cm kalmış kurşun kalemime baktım, sırada duruyordu, sonra kenarları kırışmış abimden kalma defterime, aslı yannan benimle konuşur diye geçirdim içimden. Namussuz gibi kokuyordum kesin. Kokumu bastırmak için osuruyordum arada. Belki dışardan puşt gibi görünmesem kokuma aldırış etmez diye düşündüm ama hiç şansım yoktu aslının karşısında. Hele sınıfta nike ayakkabıları olan çocuklar varken.

Ne yannan konuştum diye düşündüm içimden, ne yannan konuşmuştum hakkaten, hiç şehirli kız görmemiştim, ondan mı kaybetmiştim zütü birden ? Bilemezdim. Hoca teneffüs oldu dedi, aslının yanında kalkmaya utanıyordum, pantolonumun zütü delik olurdu hep.

Beslenme çantasından tost çıkardı, sucuk koktur her yer, aslı banada verir misin biraz ? dedim. Vermedi bin yavrusu. Nasılda çekmişti canım.

Ne yapacaktım ulan şehirli kızla, puşt gibi kokuyordum zaten. Bakar mıydı hiç yüzüme ? Konuşmamıştık bile daha. Ne diyecektim ki amk, aslı ben bir keko'yum, bak gri kumaş pantolon altına kundura giyerim mi diyecektim ? Ben bunları düşünürken, omzuma bir el dokundu. Arka sıradaki şevket pekekenti yine beni kafaya alıyor diye düşündüm.

Yanıma dönünce onu gördüm, süslü saçları, güzel dudakları vardı. Ben aslı dedi. Ne yapacağımı bilmiyordum, naabayım yani, bende hüseyin bacım dedim.

anlat panpa dinlemiyorum

gibtiğimin dünyasında fakirdik amk, arkadaşlarla kola alıp çekirdek çitlemek için parka gittim evden çıkıp. Mahalleye yeni taşınan izmirli bir kızdan bahsediyorlardı. Aslıymış adı, güzelmiş falan diyorlardı.

Bir gün önce zütlerimizin değdiğini onlara söyleyemezdim, o zütü keserlerdi ama öyle olmuştu, aynı sırada yan yana oturuyorduk ve zütlerimizi istemsizce birbirine değiyordu.

Olum bu taşaklı hikaye değil ha, sonra niye bitmedi, devam et, hızlı yaz falan olayına bağlamayın, taşak geçiyorum kendi kendime ben, okumak isteyen okur, kimseye rezerve alın falan demedim o yüzden, öylesine açtığım bir başlık gibi düşünün.

Olum bakın yeniden söylüyorum ben öylesine yazıyorum amk hikayesini, kendimle taşak geçiyorum gibi yani *

Olayın şokuyla bir tanede ben vuruyorum mıstığa, bebe yine bir şeyler mırıldanıyor "sus, puştunu giberim senin, dıbınakomun çocuğu halimize bak" diyorum gaza gelip. Kafayı yıkayıp çıkıyorum berberden, unutulup gidiyor ama her gün tekrar tekrar hatırlıyorum ben, her aklıma geldiğinde gülüyorum amk çocuğuna.

ne devam amk, ben kendime yazıyorum olum, başlığı trende sokan modu gibeyim.

dıbınakoyduğumun mıstığı dedim kendi kendime. Hemen okulun başlamasını, aslıyla züttoşlarımızı tokuşturmak istiyordum.

Meğer mıstık bez bulamamış havluyla silmiş benim ayakkabıları, yakup abide mıstığın elindeki havluyla benim kafayı kurulamış, bütün taku püsürü benim kafada görünce dayanamamış basmış tekmeyi.

anan xddddddddddddddd

Ahhh dedim içimden, züttoşlarımız birbirine değiyordu dün, bu günse parkta yarak kürek adamlarla çerez çitleyip, aslının züttoşundan konuşuyorduk.

Kafam puşt gibi kokuyordu yine. Hemen yakup berbere gitmek istedim.

Yakup abiyle dostluğumuz çok eskilere dayanır, babamın öğrencisiydi, ne zaman babamın sınıfına gitsem omuzlarda taşınır, ulvi sınıf başkanı ilan edilirdim. Başı yakup abi çekerdi tabi.

Babamı sevmezdi pek, ben geldiğimde ders kaynardı, beni de o yüzden severdi zaten. Yakup abi berber oldu nihayetinde, babamı değil de okumayı sevmediğini anladığı bir gün okulu bırakıp, dükkan açtı kendine. Ne zaman traş olacak olsak yakup abiye giderdik babamla, hocam hoşgeldin, naberlan kerata, lan mıstık çay getir hocama..

izmirden gelir o aslı hep

"Abi dur çocuğun anasını gibtin ne yapıyorsun" diyorum, "dur seninde cibiliyetini gibmiyim şimdi" diye cevap veriyor. Neyse komşu esnaf yardıma geldi yakup abiyi tutuyoruz, adam fenalarda, durduğu yerde titriyor kendi kendine. "lan mıstık ne tak yedin" diye soruyorum mıstığa, çocukta mecal kalmamış bir şeyler mırıldanıyor ama ölmüş bebe.

Yardıma gelen manav "kardeş sen geç kafanı yıka, biz yakupla ilgileniriz" diyor. Ulan kafamı daha yeni yıkadı bu adam, tekrar niye yıkayayım diyorum bende. Aynaya bi bakıyorum saçım takun sidiğin içinde geziyor.

Oturdum koltuğa abi biliyosun zaten, lan mıstık gel ayakkabımı sil bakayım dedim. Mıstık aldı bi bez uğraşıyor aşşağıda, yakup abi traşı bitirdi, saçımı yıkadı, döndü mıstığa bir tekme attı, çocuğun boyu zaten 14 santim, ulan çocuk şlap diye yapışmasın mı duvara, yakup abi delirdi usturayı sallıyor, yumruk kafa ne varsa girişti çocuğa, çocuk bayıldı bayılacak

Bune amk

Gidin kimya okuyun bunları okumayın