Önceki hikayem yarım kaldı caylak yediğimden ötürü. Bende bi zamanlar tutmamış bi hikayemi tekrar yazmak istiyorum. Hikayem zaten gerçek ve hala unutmadım o kadar sene geçmesine rağmen. Dinleyen olursa bu hikayemizide anlatıp defteri kapatalım

Yaşadığım şehirde gibtiri taktan bi liseyi tutturmuştum. Yeni bir okul, yeni bir ortam olacağı için bi hayli tedirgin olan ben okulun ilk senesi ortamımı kurmuştum.Her zaman arkadaşlarımı seçerek kurarım ve asla boş insanları sevmem. ilk sene derslerden geçmeye çalış falan filan derken bitiverdi. ikinci sene bi kız tarafından farkedilmiştim yani faceden arkadaşlık isteği gelmişti.

Hikayede tam olarak 2. sene bu arkadaşlık isteği ile başlıyor panpalar.

Rezleri gorelim, attigim partlara suku atin yeter ben zaten entry girerim.

HiKAYE BiTMiŞTiR BEYLER OKUYAN HERKESE TEŞEKKÜR EDERiM.

Sabah alarm sesine uyandım. Okula gitmek için hazırlanmaya başladım, acelem vardı ama bugün bahar ile buluşacağım için bakımlı olmayı ihmal etmemeliydim. Evden çıktım ve düşünmeye başladım, ben baharın karşısında nasıl konuşacaktım ? Dilim tutulurdu konuşamazdım. Bahara rezil olma korkusu içerindeydim.

Okulun bahçesine giriş yaptım ve tedirgin gözlerle etrafı kontrol ediyordum bahar oralarda mı diye. Sınıfıma geçtim. Arkadaşım kerem geldi ve olayları ona anlattım ve bana sinsice gülmeye başladı. Gulumsemesinin nedenini sorduğumda geçmiş olsun sen bu kıza abayı yakmışsın demişti. Bende ona karşı çıkarak hayır demiştim.

Zaman ilerliyordu ve git gide heyecanım artıyordu. Derslerde anlatılanlara odaklanamiyordum. Bahar ile bahçede konuşacak konu uretiyordum kendi kendime.Şimdi ki aklım olsa hiç düşünmeden yanına gidip konuşurdum. Belki de yaptığım en büyük hata buydu.Ama daha 10. sınıfta ve henüz kız arkadaşı olmamış biri için bunlar gayet normaldi.

BEYLER ATTiGiM PARTLARA SUKU ATARSANIZ SEViNiRiM. SIZ SUKU ATARSANIZ HEVESLI HEVESLi ANLATIRIM. SIZ REZ YAZMAKLA KENDiNiZi YORMAYIN BOŞ YERE. SUKU ATIN PARTLARA BEN ZATEN YAZARIM

Çıkış zili çalmıştı, okuldan çıktım ve durağa doğru ilerliyordum, farkettim ki bahar da arkamdan geliyordu (kızın ismi gerçek beyler ifşa olmayı göze alsam da başka isim uydurmaya yeltenmek istemiyorum). Adımlarımı hızlandırdım ,sanki bana laf atacak gibi hissettim ve hızlıca durağa vardım.ilk gelen otobüse bindim ama otobüs yanlış otobüstü. Evimin tersi yönünde incektim. Otobüsten indikten yarım saat sonra evime varmıştım.Eve gittiğimde çantamı çıkarıp yatağıma uzanmıştım. Sebepsizce tavana bakıyordum, onun gözleri önüme geliyordu. Korkarım ki ben galiba aşık oluyordum.

Bilgisayarı açtığımda korka korka facebook'a giriş yaptım. Baktım ki çevrimiçiydi. 1-2 dakika sonra mesaj attı. Sanki beni bekliyormuş gibi. Mesajda bugün bi yere yetişmen gerekiyordu galiba hızlı hızlı gidiyordun.Ben de ona sempatik bir dille "evet biraz öyleydi. Evden bekliyorlardı."dedim. Bahar ise bana "bende bugün seni kantin kapısında yanıma gelmen için bekledim ancak gelmedin" diyerek laf sokmuştu.Ben bi ekrana 2 dakika bakakaldım. içimde bir sevinç oluştu.Çünkü ailemden başka biri benimle ilgilenmeye başlamıştı. Sonuçta beni yanına bekliyormuş.Bu güzel birşeydi.Ama ben bu güzel şeyi yanına gitmeyerek berbat etmiştim.

Bahara "bi dahaki sefere gelirim" diyerek gülümsedim ve ondan cevap beklemeye başladım. Mesaj geldiğinde "iyi ozaman yarın öğle arasında bahçede yanımda bekliyorum"demişti. Gelen mesajı okuduğumda ekran başında kıpkırmızı olmuştum. imkanı olsa okula gitmeyecektim o derece çekindim. Saatler de ilerledikçe konuşmayı sonlandırıp, yatmıştık.

Keremin dedikleri kafama takılmıştı. Sonuçta cok güvendiğim hatta en iyi dostumdu kardeş gibiydik yani ona güvenmeyipte kime güvencem, benim iyiliğimi istiyordu o da.

Pazar günü akşama doğru keremle tekrar iletişime geçtim ve kıza yazmakta karar kıldık. Akşam olduğunda bilgisayar ekranına saatlerce mal mal bakarak kızın çevrimiçi olmasını bekledim.

Evet çevrimiçi olmuştu. Saat 20.17 idi ve tarih 21 ekimdi. Hala durur mesajlar kıyamadım silmeye. Yanlış anlamayın şuan aşık değilim sonuçta liseden mezun olalı kaç sene oldu, fakat hatıralara saygı duyarım. Neyse attığım mesajda klagib bi selam cümlesi vardı. O da aynı şekilde selam diyerek karşılık verdi, bunlar yaşanırken ben acayip derecede terliyordum. Lan kız karşımda değil ama neler yaşadım bir bilseniz. Neyse tanışabilir miyiz dedim. Tabii ki neden olmasın diye cevap verdi ve ordan konu konuyu açtı yaklaşık 2 saat kadar konuştuk o akşam kızla ve benden 1 alt sınıftaydı yani 9. sınıftı.Bir tane ablasi ve kucuk bir erkek kardeşi varmış ailesi düzgünmüş yani anladığım kadarıyla iyi bir aile kızıydı. Kitap felan okurmuş boş zamanlarında falan filan

Bana ark isteği yollama sebebi ise şu beyler; ben(Z) kız (k)

Z: ark istegini yollama sebebini merak ettim rastgele mi yolladın ?

K: Okulda bahçede sıra olurken yan sıranızdayız. Gözüme hep sen çarpardın.iyi birine benziyordun. Eklemek istedim bende.

Z: Adımı nerden biliyordun da ekledin ki ?

K: Kantinde arkadaşın sana isminle seslenmisti ordan duymuştum. Büyük bi uğraş sonucu buldum seni

O gece gerçekten iyi bir sohbet gerçekleştirmiştim çekingen biri olmama rağmen.Bi süre sonra vakit de geç olunca konuşmayı bitirmiştik.

Suku ve rez alın ben elimden geldiğince yazarım rahat olun panpalar

Ertesi gün okula hazırlanırken daha erken kalkıp, kılık kıyafetime saçıma başıma dikkat etmeye başlamıştım. Içimde farklı bir heyecan vardı, sebepsizce bir mutluluk.

Kızla yüzyüze gelmekten korkuyordum. Azda olsa özgüvensizlik vardı.Bu yüzden okula girip sınıfıma giderken kiz karşıma gelmesin diye dua ettiğim bile olmuştu. Sınıfa acele acele giderdim çünkü utanıyordum.Ama öğle arası sınıfımdan ayrılıp kantine yemek almaya indiğimde kantin kapısında kız duruyordu.Bi an duraksadım, farkettim ki o da beni izliyordu ve göz göze gelmiştik. Utanıp gözlerimi kaçırmıştım. Utanmasam bile yanında arkadaşları vardı bu bile gitmemem için bir sebepti. Sonra kerem bana seslendi ve kantindeki yemek sırasına çağırdı bende mecburen sıraya girdim.

Yemek almak için sırada beklerken arkamda onun olduğunu farkettim. Sanki bilerek arkama sıraya girmişti. Acayip heyecan yaptım. Arkami da dönüp bakmadim ama yemeğimi alıp arkamı döndüğümde yüz yuze geldik.O an bana öyle bir bakışı vardı ki gözlerinin rengini görebilmiştim o derece. Gözleri yemyeşildi, pasparlakti.Ben sadece gülümseyip kerem ile sınıfa doğru gittim. Biliyorum yanlış yapmıştım en azından bir merhabayi hakediyordu.Ama yapamadım. Sınıfa geçtiğimde çıkışa kadar hep onun gözleri bana o sıradaki gibi bakıyordu. Akşam için de telaşlıydım sonuçta merhaba demedim ve bu kendimi ona karşı içine kapanık biri olabileceğimi düşündürebilirdi.

Ben ilkten bu arkadaşlık isteğini fake felan sandım fakat gerçek bir hesaptı ve kız bizim okuldandı. Ozamanlar bide cidden çekiniyordum bu tarz sevgili muhabbetlerinden. Utangaçım yani az çok. Neyse ben bu isteği ilkten kabul etmedim yok say demistim sebebi ise gibimsonik hayal gücüm, dedim ki kızla konuşmaya başlarım felan sevgili olurum carttu curttu uğraşmak istemiyorum(utanıyordum diyemiyodum kendime ozamanlar).Bu sebep ile yok saydım isteği.Bu anlattıklarım haftasonu yaşanmıştı yanılmıyorsam. Hafta ici de gününü hatırlamıyorum, eve gelmiştim okuldan ve tekrar o kızdan arkadaşlık isteği vardı.Şaşırtıcı bi durumdu.

BEYLER attigim partlara suku atmayı unutmayın. trend listesinden zaten kalktık.Son kalan okuyucular sizlersiniz. Uzun tut hikayeyi dediniz büyük ihtimal yarın biticek hikaye.Her olayı yazmaya çalışıyorum. Beni yalnız bırakmayın uzun tutmamı siz istediniz yoksa öteki tarafta iki elim bi yakanızda olur ona göre !

BU ARADA telefonu şarja takıyorum 45 dakika sonra burdayım sabah erken kalkıcam ama size 1 2 part yazmak istiyorum. Unutmayın hikayeyi yarın bitirmeye calısıcam özet geçer gibi olcak bazı partlar. Desteğinizi esirgemeyin. Anlatımda bi sıkıntı varmi bu arada ? üslubu duzeltebilirim sizin için ? spoiler olmadan da anlayamadığınız yerleri bu entry altından cevaplayabilirim

Bu sefer isteği kabul etmiştim.Çünkü tekrar yollanmıştı. Ekledikten sonraki gün okulda kızı arar oldum, facede fotoğraflarına bakmıştım iyice aklıma kazımıştım. Bizim okuldan olduğu yazıyordu facedesinde. Fakat o hafta içi hiç göremedim beni ekleyen kızı.Bu durum benim de canımı sıkmıştı.O haftasonuda en yakın arkadaşlarımdan ki hala öyledir, Kerem vardı.Mal mal film izliyorduk bizde.Ara sıra böyle takilirdik onunla. Neyse ben dayanamayıp bu beni ekleyen kızdan bahsettim bu kereme. Facesini açıp fotoğraflarına bile baktık ve kerem bu kızı 1 2 defa gördüğünü söyledi bana. Kantinde felan denk gelmiş.Bu kerem de hafıza kuvvetlidir. Kızın bizim okuldan olup fake olmaması da resmileştiğine göre fake konusu rafa kalkmıştı.

Ben mesaj atmasını beklediğimi söyleyince kerem benimle bi güzel tasak geçti.Bu işleri ilk erkekler başlatır diyerek mesaj atmamı istemişti.Ama bende nerde o yürek aq.Film izleyelim sonra konuşuruz diye keremi geçiştirdim ve film açarak bu kız muhabbetinden zorda olsa sıyrıldım

BEYLER elimden geldiğince hızlı yazmaya gayret ediyorum dediğim gibi işteyim çalışıyorum. fakat 30 kisi rez alıyor anca 10 suku geliyor partlara. Bilerek bi eylem mi yapıyorsunuz ?

BEYLER KUSURA BAKMAYIN iŞTE OLDUĞUM iÇiN VAKTiM YOK AMA ELiMDEN GELDIĞINCE BOŞ ANLARIMDA PART ATICAM. şimdi bi part attım siz suku muku istemiyorum sadece çalışan biriyim her an yazamam ama sizide yarı yolda bırakamam anlayış gösterin.

O gecenin sabahında bi farklı uyanmıştım. içimde tarifsiz bir mutluluk ve heyecanla. Herşey yolunda gidiyordu. Liseye ilk başlarken hep ümitsizlik ile bakardım etrafa. Acaba lise hayatım sıradan monoton olarak mı geçicek diye. Bahar ile bu yaşadıklarımdan sonra bu sorunun cevabını kendime verebiliyordum. EVET lise hayatım güzel, farklı geçmişti.

Elimi yüzümü yıkayıp okul kıyafetlerimi giyicektim ki telefonumdan mesaj bildirim sesi geldi. Hemen gidip telefonu elime aldım ve mesaja baktım. Doğru bildiniz, mesaj bahardandı evet. Mesajda " günaydın * " yazıyordu. Aynı şekilde günaydın yazıp cevap verdim.Bu ilk günaydınımızdı. inanin ki bir kızdan günaydın mesajı aldıysanız o an dünyanın en mutlu kişisi sizsinizdir. Yaşayanlar bilir. içiniz kıpır kıpır olur.O ekranda yazılı olan günaydın mesajına bakip gülümsersiniz.

Bahar günaydın mesajından sonra sabah aynı durakta indiğimizden ötürü o durakta buluşup okula kadar yürümeyi teklif etti. Reddetme gibi lüksüm vardı sanki . Hemen kabul ettim tabii ki de. Bizim durak ile okul mesafesi hani biraz ağırdan alarak yürüsen 10 dakika mesafedeydi. Sohbet edip yürütmek iyi geliyordu okuldaki çoğu insana.

Evden çıkıp otobüsümün gelmesini bekliyordum.O sırada da aklımdan baharın bana olan ilgisini anlamaya çalışıyordum. Sonuçta yeni tanıştığınız bir kız var size günaydın diyor, okula beraber yürüyelim diyor. Bunlar belki normal gelebilir ama ilk defa yaşanıyorsa sizi karşınızdaki kıza büyük ihtimal aşık eder. Bende aşık olmuştum zaten. Bunları düşünürken otobüsümün geldiğini farkettim ve Otobüse binip okula yol almaya başladım.

Ve öğle arası zili çalmıştı.Her öğle arasında yemek yiyen ben bugun yemek yememiştim ve baharı beklemek için bahçeye çıkmıştım. Heyecanlıydım.Binanin kapısını izliyordum ve o kapıdan bana doğru ilerliyordu. Sanki bugün buluşacığımız için biraz da olsa okul kurallarını çiğneyerek hafif bir makyaj yapmıştı. Yanıma gelmişti.

2 - 3 dakika ikimizde tek kelime etmedik ve göz göze geldik, tebessüm etmişti ve bu benim dilimi açmıştı, ona derslerin nasıl diye sormuştum. Biraz saçma soru ama maksat bahar ile muhabbet etmekti.Üstelik o da utanıyor gibiydi, yanakları kızarmıştı bunu farketmedim değil. Onun utangaçlığı beni nedense daha da rahat ettiriyordu.Özüme dönüp rahatça sorular sormaya başladım.

Başından beri ekgib olan birşeyi sordum ona, Telefon numarası !!! Nazikçe telefon numarasını istedim. Gerçi ozamanlar android,ios telefonlar yeni yeni çıkıyordu. Klavyeli telefonlar modaydı. Yani biraz telefonlar taka olduğu için çekiniyordum.

Bahar telefon numaramı vereceğini ama bunun bi soru karşılığında olduğunu söyledi.Ben de "dinliyorum" diyerek karşılık verdim. Sorusunda neden telefon numara mı istiyorsun diyordu."ben derin bir OH çekmiştim". Zor bi soru beklerken basitçe bir soru ile karşı karşıya kalmıştım. Soruya karşılık olarak tamam numarani istemiyorum dedim şakacı bir üslup ile.O da tamam tamam deyip numarasını verdi.Tam o sırada zil çaldı ve bahar ayağa kalktı, bana doğru yönelerek çıkışta beraber yürüyelim mi diye öneri de bulundu. Bende büyük bir şaşkınlıkla evet niye olmasın diyerek gülümsedim.Çıkışta okulun bahçe kapısında buluşmak üzere sözleştik.

Ordan da sınıflarımıza gitmiştik. Kendimi daha önce bu kadar mutlu hissetmemiştim. Sınıfa gittiğimde bahar ile konuştuklarımızı kereme anlattım. Kerem bana baharin bana karşı bir ilgisini olduğunu söylemişti. Bende bunun farkındaydım ama ne olursa olsun kereme karşı böyle birşeyin olmadığını söylemiştim.

Ve beklenen zil çalmıştı. Binadan çıktığımda bahar beni kapının önünde bekliyordu. Gülümseyerek yanına yaklaştım selam vererek yola koyulduk. Yolda yürürken nelerden hoşlanıp hoslanmadigimizdan, neyi sevip sevmedigimizden bahsediyorduk. Bunları konuşurken bir ortak noktamız olduğunu farkettik. Ortak nokta değil de hobi de diyebiliriz buna. ikimizde aynı şairin hayranıydık.Bu şair attila ilhan'dı.

Baharın benimle aynı şairi sevmesi güzel bir durumdu fakat bu şair aşklarını platonik olarak yaşayan bir şairdi. Yani baharda geçmişinde platonik olmuş muydu ? veya hala birine platonik olmaya devam ediyor muydu ?

BEYLER BU GECEKi SON PART SABAH ERKEN KALKIP iŞE GiTMEM GEREKiYOR. YARIN FIRSAT BULDUKCA ENTRY GIRECEĞIM.KUSURA BAKMAYIN

Ben bu attila ilhan olayını düşüne duruken durağa gelmiştik. Durakta 5 dakika kadar bekledikten sonra baharın otobüsü gelmişti. Otobüse binerken bana dönüp el sallamıştı.O kadar masumdu ki aşık olmamam elde değildi.Git gide kendimi kaptırıyordum. Yanlış mı yapıyordum bilmiyorum.Ama aşık olmak istiyordum.

Benimde otobusum geldikten sonra eve gittim.Eve uğramadan önce kontör ve sms paketi yapmak için gidip kontör yükleyip sms ve konuşma pakedi yaptırmıştım.Eve gelip bilgisayarı açıp faceye girdim. Bahar çevrimiçi değildi. Bunu fırsat bilip baharın profiline girdim ve fotoğraflarına bakıyordum. Fotoğraflara o kadar kapılmıştım ki bunları bi yerde saklamak istedim.O yüzden bilgisayarıma 1 2 fotoğrafını indirdim. Daha sonra hazır sms pakedim de varken bahara neden mesaj atmıyorum dedim kendime.

Mesajda attila ilhanin bir şiirinde geçen bir cümleyi yazmak istedim. Belki saçmaydı ama o mesajın benden geldiğini anlayabilcegini düşünmüştüm. Mesajda "Aydınlık neyin oluyor senin" diyordum.2 dakika sonra "evet yakigibli zurafa eklemişsin numaramı" diye mesaj geldi. ikimizde attila ilhan hayrani olduğumuz için birbirimize bazı şiirlerindeki sözleri yazıyorduk. Sanki birbirimize ilgi duymaya başlıyorduk. Gerçi ben zaten ilgiliydim de baharın da bana karşı birşeyler hissettiğini anlıyor gibiydim.O gece çok güzel vakit geçirmiştik. Unutmayacağım bi geceydi, karşılıklı atılan her mesaj da aşk vardı.

Kim bilir belki birgün bunları birbirimizin yüzüne söylediğimizde attila ilhanin bir sözü olarak değil de birbimizin içinden geçen sözler olması ümidiyle söyleyebilecek miydik ?

Otobüsten inip mahallede eve doğru yürürken telefonuma mesaj gelmişti. Açıp baktığımda bahar dan mesaj vardı. Mesajinda çok teşekkür ediyordu.Ben ise rica ederim diyerek klagib bir cevap verdim.Şuan eve yeni geldim, yemek yedikten sonra konuşalım mı demişti. Tabii ki, bende yemek yiyecektim zaten ikimiz içinde rahat olur diye mesaj yazıp telefonu cebime atıp eve giriş yaptım.

Üstümü çıkartıp , şiir kitabını alıp yatağıma geçmiştim. Annemin daha yemeği hazırlamasına vakit vardı.Şiir kitabini okumadan önce o yazdığı yazıyı rahat bi 10 defa okudum.Bir kızdan beni unutma diye not düşürüyor şahsınız tarafına.Ne kadar sevinç verici bi durum. Daha sonra ilk sayfadan itibaren birkaç şiir okudum, annemin yemek hazır diye seslenmesinden sonra şiir kitabını okuma işim yarım kaldı.

Yemeğimi yedikten sonra telefon yanıbaşımdaydı, ola ki mesaj gelir diye ayıramıyordum yanımdan. Annem ise noldu alacakli gibi telefonla bi işin mi var diye soru yöneltti. Kendimi çok kasmış olabilirdim annem de bunu farketmiş olacak ki böyle bi soru sordu. Bende hayır anneciğim sadece yorgunum bi an önce yemeğimi bitirip odamda dinlenmek istiyorum dedim. Fazla üstelemedi.

Odama geçip tekrar kitabı okumaya devam ettim ama bu sefer gözlerim yorulmuş olacak ki yavaş yavaş uykuya daldım. Kaç saat geçti hatırlamıyorum ama tahminen 1 2 saat sonra telefonumun sesine uyandım. Biri ariyordu, arayan kişi bahardı.

Beyler bi part daha atıyorum yani bu partı. Sabah uyandığında okuyacaklar tek part yerine 2 part okusun istedim.Siz suku basın yarın bitirelim şu hikayeyi hayırlısıyla. Hikaye üzerine soruları ozaman alacağım.

Evet panpalar inanır mısınız yaklaşık 2 hafta kadar bahar ile hiç iletişime girmedim. Sonuçta o beni çekip kurtarmıştı bu monoton yaşantımdan. Saygım sonsuzdu ona karşı. Bağırıp çağırıp ahkam kesmek istemiyorum sadece oluruna bıraktım. Okulda kerem ile falan kantindd olsun koridorda olsun gezerken karşımıza bahar çıkıyor ve yüzünü kaçıracak yer arıyor. Anlıyacağınız yüzümüze bakmıyordu.Hee birde her zaman yanında popüler tayfası vardı okulun sert kızları.

Fakat birgün bahçede bu bahar ve popi tayfası başka bir 2 3 kişilik erkek grubuyla oturmuş konuşuyorlardı benim acayip sinirime gitmişti. Hiçbirşey olmamış gibi konuşmayı kesiyorsun ve yüzüme bakmayıp başka ufuklara yelken açıyorsun. Akşam yazmaya karar verdim.

Okul çıkışı hızlıca eve gidiyordum. Durakta otobüsümü beklerken ileriden bahar ile o bahçedeki çocuklardan biri geliyordu. Sadece ikisi vardı. Sohbet ede geldiler yanımda durdular. Bahar hic bozuntuya vermeden herşeye devam ediyordu. Hayret etmiştim. Büyük oynamıştı bahar.

BEYLER KUSURA BAKMAYIN IŞIM CIKTI ONDAN YAZAMADIM ŞiMDi HEMEN YAZIYORUM SES VERiN

Beyler kaç kişiyiz şuan belli edin bi hikaye bitiyor uzun yazıp tek partta da bitirebilirim çünkü.Bu entry altında belli edin bi herkes aynı anda hikayeyin sonunu okusun istiyorum

Beyler allah rızası için affedin 1 part atıp uyucam uyku bastırdı malum bugün yorucu bir is günüydü. Yarın inşallah bitiricez hikayeyi hepinizi seviyorum.

Evet baharla artık daha da samimiydik. Arada mesajlaşırken de olsa canım diyordu.Örnek vericek olursam ; nasılsın soruma ,bende iyiyim sağol canım diyordu arada. Genelde haftasonlari cafeye gidiyorduk. Saatlerce oturup muhabbet ediyorduk. Artık o eski utangaçlığımdan eser kalmamıştı.Bu arada kerem cansuyla sevgili olmuştu. Bahar cansunun ağzından laf almış işte kereme karşı boş değilmiş felan kerem bunu duyunca gaza gelip okulda öğle arasında kıza açıldı. Ordan öyle sevgili oldular işte. Kerem mutluydu ve en yakın dostumun mutluluğu benimde mutluluğumdu.

Aradan biraz zaman geçip Sınav haftaları da gelmişti. Bahar ile yine buluşamamaya başlamıştık. Zaten genellikle sınav haftaları pek mesaj yazmazdık birbirimize. Hatta sabahları buluşmazdık bazen.Ama o hafta ne olduysa bahar hep beni geçiştirir gibiydi.Yok ben geç gelicem sen geçebilirsin okula falanlar filanlar.Çıkışlarda başka sınıftan 2 - 3 kız ile benimle gelmeyip onlarla gidiyordu.Üstelik eve değil çarşıya gezmelere gidiyordu. Cidden sebepsizce aramıza mesafe girmişti. Hani ters bisey der diye de nedenini de soramıyor insan öylece mesaj bekledigim günler de oldu. işte bahar ile kayışların kopması bu yaptıkları ile başlamış oldu.

Kerem sayesinde cansuyla konuşma fırsatım olmuştu. Cansunun dediğine göre başka bir sınıftan kızlarla tanışmış, cansulari bile takmiyormuş bizim bahar.Şok olmuştum. Böyle bir kız değildi ki bahar.Ama insanlar mevsimler gibidir bazen sıcak bazen soğuk olur. Unutmayın bu sözümü.

Bu olanlardan sonra bahara mesaj atmıştım bi akşam. Neden yazmıyorsun diye ? Bana 2 dakika sonra sen neden yazmıyorsun ben mi yazicam illa diyerek sert bi tepki içeren mesaj gönderdi. Telefon başında buz kesildim resmen. Tabii ki öyle bir kural yok ama ne bileyim dedim. Telefon başında mesaj atmasını bekliyordum.5 dakika sonra mesaj geldi bahardan. Sonra konuşalım mı şuan müsait değilim uykum var diyordu. Peki diyerek yanıt verdim. Uykum var demesine rağmen gecenin 1'ine kadar açık olmuştu facede. Sms olarak da kimbilir kimlerle yazışıyordu bilemem ki . Çok üzülüyordum ozamanlar beyler.Bi anda arkadaş çevresi bu kadar mi değiştirirdi insanı siz söyleyin ?