Hastanedeki son günüm . sanırım Furkan bu kadar eziyeti yeterli görmüştü uzun zamandır bir şey gelmiyordu geceleri . aslında artık içten içe ilaç kullanımımla gece olaylarının orantılı bi şekilde azaldığını biliyordum ama arkadaşlarımı benim öldürdüğümü kabul etmek istemiyordum sadece. Hastanedeki arkadaşlarımla vedalaştım annemler dışarda bekliyordu hemen koştum yanlarına sarıldık özlem giderdik . annem ağladı biraz siteye doğru yola çıktık. Olaydan sonra taşınmışız haberim yoktu . yeni evi sevmiştim hem şehir merkezinede yakın güzel bir yerdi. ilaçlarımı kullanmaya devam ediyordum . yine günlük rutin hayatıma döndüm her şey normaldi. Bir gün eski sitemi ziyaret etmek istedim buraya çok uzaktı ailemden gizli gittim ve şapka falan takmıştım birne rast gelmek istemiyordum . sitenin içinde dolaştım, ailemden çok sevdiğim arkadaşlarımın anıları aklıma geldikçe gözlerim doldu. Sürekli çardakta buluşup kalkmak için kapıcının gürültü yapmayın uyarısını beklerdik. Sitenin küçük çocuklarına yaptığımız binlikler aklıma geldi . ağlarken bile ufak bi gülücük kondurdu suratıma eski eğlenceli anılarımız . Sonra yavaş yavaş hastanenin bahçesine doğru geçtim birbirimize anlattığımız saçma korku hikayeleri geldi aklıma ne kadar malmışız millet hastanede acı çekiyor biz rahat sigara içmek için bahçesinde oturup birde gürültü yapıyoruz . arkadaşlarımın değerini o zamanlar hiç bilmiyormuşum. Kaybettikten sonra bir tarafım ekgib gibi . onları benim öldürdüğüme inandıkça üzüntüm yerini öfkeye bırakıyordu . Ama gerçek buydu tedavi olmuştum ve bütün musallat olan varlıklar kaybolmuştu artık görmüyorudm onları . geri dönerken mezarlığın önünden geçtim girişinde uzun uzun durup baktım. Bekçi yine kafayı çıkardı sanırım oturmaktan zütü yapışmıştı oraya ‘’hayırdır birader ne baktın’’ dedi. pgibopata bak sanane amın feryadı diyesim geldide diyemedim yuttum . ‘’hiç abi öylesine’’ dedim . garip garip baktı kafayı geri soktu. Yürümeye devam edicekken bi an durup içeri girmeye karar verdim zaten gündüzdü . buğranın gittiği karanlık koridoru buldum şuan hiç korkunç gözükmüyordu. Yavaş yavaş gezinirken mezarlardan biri dikkatimi çekti. Mezarın sahibi Furkandı …

Mezarlıktan çıktım şok olmuştum furkanın öldüğünü bile bilmiyordum. Ama kendimi rahatlatmayı öğrenmiştim yine bir açıklaması olduğunu düşünüyordum yada gerçek olmadığını hayalgücümün bi ürünü olduğunu . mezarlıktan çıkarken furkanın ailesi içeri giriyordu gördüler beni suratımı saklamayı akıl edemedim şaşkınlıktan. ‘’Merhaba sevim teyze’’ dedim . beklediğim kadar şaşırmadı beni gördüğüne sanırım haberi yoktu başıma gelenlerden. ‘’merhaba evladım sen furkanın arkadaşıydın dimi’’ dedi. ‘’bak çocuk ziyarete gelmiş ne kadar iyi bi arkadaş mustafa’’ dedi . mustafa amca babasıydı furkanın.’’evet, evet’’ diyerek geçiştirdi. Ben şaşkınlığımı gizlemeye çalışıyordum.ama sorualr sormalıydım. Ne zaman öldü öğrenmem gerekiyordu. ‘’Çok sık gelmiyorsunuz heralde ziyarte hiç karşılaşmadıkta’’ dedim. ‘’Ah oğlum ah zaman herşeyin ilacı derlerya doğruymuş 2 yıl oldu iş stresinden çocuklardan ihmal ediyorum çok sık gelemiyorum haklısın’’ dedi. Sitenin dedikoducu karılarıyla muhabbet ettim biraz laf aradım ağızlarından . furkan onu dışladıktan sonra çok taşınmak istemiş aileside zaten o ara şehre yakın bir yere taşınmak istiyorlarmış. Kısa zamanda taşınmışlar ama furkanla hala ilgilenmeyip anlattıklarına inanmıyorlarmış . furkan ailesinin bile ona inanmamasını çok içerlemiş ve intihar etmiş onu dövdükten 2-3 hafta sonra bileklerini kesmiş. Bunu öğrenmem yine eski hallerime dönmeme sebep oldu. Delimiydim yoksa gerçekten furkan bizden öcünümü alıyordu. Sanırım bunun cevabını asla veremeyeceğim.

SON

115 gün olmuş amk iyi trollemişim sizi xd