birden 3 tane tinerci gelip arkadaşım mert ile kadir'e tecavüz etti ondan sonra tinercinin aslında tinerCiNi olduğunu anladık ve buda çok korkunçlu bir anımdır binler

beyler rez alın anlatıyorum (cin içerir)

hiçbirimizin telefonunda flash yoktu zaten o zaman çok yaygın değildi bizde parlaklığı sona alıp ekranın ışığıyla aydınlatmaya çalışıyoduk ama sadece adım attığımız yeri görebiliyorduk. Ben çok korkmaya başladım sürekli değişik sesler geliyordu ‘’hadi olum dönelim lan korktum ben’’ dedim. Zaten küçüklüğümden beri hep korkak biri olmuşumdur cinlerden falan hepsi huur çocuğu din hocam ve mahalledeki abiler yüzünden neyse canerde ‘’aynen dönelim artık bende yavaştan tırsmaya başladım’’ dedi . sonra buğra ‘’nolcak olum cinlermi çarpcak hadi çarpsın da zaaa xd tarzında birşeyler söyledi dıbını gibtiğim atayiz bir bintir. Tam bunu dediği anda uzaktan bi köpek havladı biz zaten patlamaya hazır silah gibiydik köpek sesiyle ışığa doğru bir depar attık ben hayatmda böyle hızlı koştuğumu hatırlamıyorum koşarken buğrada arkadan ‘’lan mallar köpek ebesininkinde neyden kaçıyosunuz xd xd’’ diyip gülüyordu. Biz o gazla taa mezarlığın çıkışına kadar koşmuşuz haberimiz yok . Bekçi bini yine camdan çıkardı kafayı ‘’noldu lan akrabalarınız ayaklandımı, gidin yatın saat oldu 12 amk veletleri’ dedi sonra hunharca güldü muallak . Bizde buğrayı bekliyoruz hastanenin bahçesine dönücez sigara içmeye, bir süre sonra buğra mezarlığın ışıklı ana koridorunda gözüktü kafası yerde yavaş yavaş yürüyordu. Yavaş yürümek hiç huyu değildir 1.90 boyu var ve her zaman adımlarını büyük ve hızlı atardı bi garip gelmişti ama paranoyak bin abartma derler diye bir şey demedim…

Hastaneye dönene kadar yolda işte caner şöyle düştü koşarken görcektin yüz ifadesini falan diye taşşak yapıp gülüyorduk buğra sadece yanımızdan yavaş yavaş yürüyodu normalde hepimizle onun taşşak geçmesi lazımdı . ‘’buğra noldu lan iyimisin ‘’ falan dedim . sert ve donuk bir sesle‘’Bir şey yok ‘’ dedi. Neyse dedim gibime takmadım oturduk banklara buğra oturmadan ‘benim eve gitmem lazım yarın görüşürüz’’ dedi dur lan nereye daha oturucaktık demeye kalmadan gitti. Bende buğra gittikten sonra ‘’beyler buğrada bir gariplik yokmuydu lan hiç konuşmadı erkenden eve gitti mezarlıktan sonra bi durgunlaştı’’ dedim. Onlarda, ya gibtir et kanka sevgilisi mesaj atmıştır yine moralini bozmuştur dediler. Bir iki saat daha oturduk artık eve geçicektik saat 2.30 olmuştu tam siteye dönerken buğranın annesi aradı ve ‘’Alo oğlum buğra bu saate kadar dışarda kalmazdı eve gelmedi sizin yanınızdamı acaba telefonunuda açmıyor yanınızdaysa söylede eve gelsin’’ dedi …

Ben dondum kaldım bi anda, 2-3 saniye sonra toparlandım annesini telaşlandırmamak için ‘’eee… şey buğra yanımızda ya’’ dedim ‘’versene bana bi konuşayım onla’’ dedi . ben de ‘’yanımızda da yani bakkala gitti 5 dk sonra gelicek söylerim ona arar sizi’’ dedim. Hemen bizimkilere söyledim herkes telaş yaptı acaba yoldamı bir şey oldu tinerciler mi gibti bunu falan diye düşünüp koştuk siteye doğru yol üstünde hiçbir yerde yoktu gidebiliceği yerlere baktık belki bizi satıp sınıf arkadaşlarının yanına gitmiştir diye sınıf arkadaşlarına sorduk yok çocuk kayboldu . Geri zekalı mert dahiyane fikrini ortaya attı ‘’Ayrılalım olum daha çabuk buluruz’’dedi . Kabul eden aklımı gibeyim…

Ara caddelere girdim çok karanlık yerlerdi gecenin bi saati kimsede yok ama hiç korkmuyordum ilk defa sadece buğrayı bulmaya odaklanmıştı beynim nası olsa cinler periler gerçek değildi. En sonunda tam bi sokaktan köşeyi döndüm baktım buğra karşıda oturuyor. ‘’ napıyon olum burda deli misin meraktan öldürdün bizi hadi annen aradı eve gitmen lazım’’ dedim . ‘’tamam kanka ya biraz kafa dağıtmak istedim telefonu falan kapattım kusura bakmayın’’ dedi. Bu sefer çok normal gözüküyordu neyse tam rahatlamıştım caner aradı ‘’kanka buğrayı buldum bizim sitenin altındaki ara sokakta oturuyomuş getiriyom siteye’’ dedi . telefon elimden düştü kafamı çevirdiğimde kimse yoktu korkudan suratım kıpkırmızı oldu sanki beynime basınç uygulanıyormuş gibi hissettim ve bi anda koşmaya başladım sanırım aynı günde 2. Rekorumu kırıyordum…

koşarken yolda arabaların içine dükkanların içine bakmamaya çalışıyordum ve sürekli bunun rüya olmasını diliyordum. Tokatladım kendimi ama rüya değildi gerçekti siteye girdim Allahtan mert sitedeydi yoksa giberim buğrayı diyip eve koşucaktım. ‘’noldu lan bu halin ne ‘’ dedi . ben nefes nefeseydim tutundum merte ‘’bırak şimdi beni caneri ara hemen’’ dedim . ‘’noldu lan niye ‘’ diyor amk meraklısı ‘’ara lan çabuk ara uzatma anlatıcam’’ dedim . tamam dedi aradı caneri onunda telefonu kapalıydı. Aha dedim yarra yedik teker teker gidiyoz. Merte anlattım olayı ilk inanmadı sonra ciddi olduğumu anlayınca oda korkmaya başladı . ne yapmamız gerektiğini düşünüyordum böyle bi durumda ne yapılabilirdi . Mert canerin gittiği yeri biliyorum dedi oraya gidelim dedi. Tamam dedim hala kafamda belki de açıklanabilir birşeydir düşüncesi vardı biraz yürüdükten sonra canerle buğra karşımızdaydı…

yine bi gece toplandık caner, mert, bugra, ben klagib fakirliğimizi yapıp bi pakete 4 kişi girdik, hastaneye doğru yola çıktık. Buğra her zamanki gibi fantazik bi fikir attı ortaya en az korkan o bize binlik yapma peşinde. ‘’Hadi lan bugün mezarlığa gidelim’’ dedi. ilk başta yok olum çarpılcaz manyakmısın falan dediysekte gaza getirdi hepimizi kabul ettik. Biraz ilerledikten sonra mezarlığın girişindeydik…

Hastanedeki son günüm . sanırım Furkan bu kadar eziyeti yeterli görmüştü uzun zamandır bir şey gelmiyordu geceleri . aslında artık içten içe ilaç kullanımımla gece olaylarının orantılı bi şekilde azaldığını biliyordum ama arkadaşlarımı benim öldürdüğümü kabul etmek istemiyordum sadece. Hastanedeki arkadaşlarımla vedalaştım annemler dışarda bekliyordu hemen koştum yanlarına sarıldık özlem giderdik . annem ağladı biraz siteye doğru yola çıktık. Olaydan sonra taşınmışız haberim yoktu . yeni evi sevmiştim hem şehir merkezinede yakın güzel bir yerdi. ilaçlarımı kullanmaya devam ediyordum . yine günlük rutin hayatıma döndüm her şey normaldi. Bir gün eski sitemi ziyaret etmek istedim buraya çok uzaktı ailemden gizli gittim ve şapka falan takmıştım birne rast gelmek istemiyordum . sitenin içinde dolaştım, ailemden çok sevdiğim arkadaşlarımın anıları aklıma geldikçe gözlerim doldu. Sürekli çardakta buluşup kalkmak için kapıcının gürültü yapmayın uyarısını beklerdik. Sitenin küçük çocuklarına yaptığımız binlikler aklıma geldi . ağlarken bile ufak bi gülücük kondurdu suratıma eski eğlenceli anılarımız . Sonra yavaş yavaş hastanenin bahçesine doğru geçtim birbirimize anlattığımız saçma korku hikayeleri geldi aklıma ne kadar malmışız millet hastanede acı çekiyor biz rahat sigara içmek için bahçesinde oturup birde gürültü yapıyoruz . arkadaşlarımın değerini o zamanlar hiç bilmiyormuşum. Kaybettikten sonra bir tarafım ekgib gibi . onları benim öldürdüğüme inandıkça üzüntüm yerini öfkeye bırakıyordu . Ama gerçek buydu tedavi olmuştum ve bütün musallat olan varlıklar kaybolmuştu artık görmüyorudm onları . geri dönerken mezarlığın önünden geçtim girişinde uzun uzun durup baktım. Bekçi yine kafayı çıkardı sanırım oturmaktan zütü yapışmıştı oraya ‘’hayırdır birader ne baktın’’ dedi. pgibopata bak sanane amın feryadı diyesim geldide diyemedim yuttum . ‘’hiç abi öylesine’’ dedim . garip garip baktı kafayı geri soktu. Yürümeye devam edicekken bi an durup içeri girmeye karar verdim zaten gündüzdü . buğranın gittiği karanlık koridoru buldum şuan hiç korkunç gözükmüyordu. Yavaş yavaş gezinirken mezarlardan biri dikkatimi çekti. Mezarın sahibi Furkandı …

Uyandığımda ilaçlarımı almaya sıraya girdim sıra bana geldiğinde ilaç dozumu arttırdıklarını gördüm. Cidden delimiydim, arkadaşlarımı benmi öldürmüştüm …
hastanede kalalı 6 ay olmuştu geceleri gelen garip şeyler artık çok nadir uğrar olmuştu . hastaneden arkadaşda edinmiştim dış dünyadan daha iyi hissediyordum artık burda, anlattıklarımı ciddiye alan deliler bana deli diyen ZEKi insanlardan daha rahatlatıcıydı . bu altı ay içerisinde neden sürekli bana musallat olduklarını düşündüm cevabı basitti aslında furkan öcünü alıyordu . artık bende deli kategorisindeydim ve dışlanıyordum normal insanlar tarafından, bunun yanında birde ıstırap dolu geceler var tabii ... fazlasıyla alıyordu öcünü…

mezarlığa giriyorduk bekçi çıkardı kulübeden kafayı ’’hayırdır gençler bu saatte nereye?’’ dedi bizde abi işte dua falan edicektik akraba var ayağına atlattık girdik içeri. Mezarlığın ana koridoru ışıklıydı korkunç bir şey yoktu ama kafamızı sağa sola çevirmeye korkuyorduk sağda ve solda çok karanlık mezarlığın ilerlerine giden yollar vardı . Arkadaş ‘’Hadi olum buralar hiç korkunç değil şu karanlık yerlere gidelim’’ dedi. Tabiki o arkadaş buğra bizde sıkılmıştık zaten kabul ettik…

gözlerimi açtığımda sedyedeydim hava yeni aydınlanıyordu, galiba bizim bakkal sabah dükkanı açarken görmüş, ambulansı ve polisi çağırmış hemen. buğrayla caner hala yerdeydi olay yeri inceleme gelmişti . tekrar gözlerim kapandı… uyandığımda hastanedeydim . annemler doktorla konuşuyordu sesleri geliyodu. Annem nasıl bişeyi varmı falan diyodu doktor sadece bayılmış önemli bir şey yok diyordu .ardından içeri girdiler uyandığımı görünce annem sevindi sarıldı . iyimisin falan dedikten sonra aklıma canerle buğra geldi hemen . ‘’Anne öldülermi gerçekmiydi olanlar?’’ dedim cevabını alamadan içeri polis girdi ifademi almaya, sanırım cevabımıda almış oldum. 13 yıllık arkadaşlarımı birlikte büyüdüğüm, ailem kadar sevdiğim arkadaşlarımı kaybetmiştim ağlamaya başladım…Biraz kendime gelince polis bana sorular yöneltmeye başladı . hikayeyi birbir anlattım inanmadılar. Deli olduğumdan ve benim yaptığımdan şüphelendiler . mahkeme kararıyla bir sene akıl hastanesinde geçirmem ve tedavi olmam kararı çıktı. Buğradan ilk kaçarken düşürdüğüm telefon bulunmuş ‘’iddia ettiğim’’ konuşmalar yapılmamış . Ben deli değildim gördüklerim gerçekti kimseyi inandıramıyordum. Herşey bitmişti filmlerdeki gibi elimi kolumu bağlayıp arabaya attılar direniyordum gitmek istemiyordum şizofren salakların yanına. Annem ağlıyordu bakmak istemiyordu arabaya binerken babamda onu teselli edercesine sarılıp bana el sallıyordu . Arabaya binip kapılar kapandı çok dikkat etmemiştim kim olduklarına öcne ama biraz tanıdık geliyorlardı . Kafalarını bana çevirdiklerinde birinin Caner diğerinin buğra olduğunu gördüm. tenleri nerdeyse griydi gözleride bembeyazdı…

beyler bizim site hastane ve mezarlık arasında tenha bir yerde herhalde ilerde değerlenir diye yapmışlar ama yememiş geceleri çok sessiz ve ışıksız oluyor. Lise zamanlarında sıkıldıkça hastanenin bahçesine gider hem gizlice sigara içer hem de birbirimizi korkutur eğlenirdik ama o gün her şey çok farklı gelişmişti…

Yolculuk bitmişti arabanın kapıları açıldığında ikiside normale dönmüştü . Hastaneye taşıdılar temiz çamaşırlar verdiler ve odamın yerini gösterdiler .artık hastaneye yerleşmiştim. Yatma saati gelene kadar tek başıma volta attım bahçede insanların içindeyken sorun olmuyordu ama hep geceyi düşünüyordum odada tek kalmaktan korkuyordum ama tehlikeli bi hasta olduğumu düşündükleri için tek bırakmışlardı beni . ve beklenen an gelmişti ışıklar kapatıldı sürgüler çekildi . yatakta sırtımı duvara verdim ve yorganı ayağımın altına alıp açık yer kalmamasını sağladım cenin pozisyonuna gelip gözlerimi kapattım . bi süre geçmişti sorsanız 1 saat derim ama belkide en fazla 10 dakikaydı. Bi tıkırdı duyuldu , ardından bi tane daha , bir tane daha tıkırtılar git gide artıyordu artık sürekli hale gelmişti peşpeşe peşpeşe kafayı yemek üzereydim sonra bi anda kesildi bi an odanın köşesinde bi vücut belirdi gibi oldu sonra kayboldu . bu sefer başka bi köşede belirdi tekrar kayboldu. Bağırmaya başladım ‘’YARDIM EDiiiiN. HEEY KiMSE YOKMU LÜTFEN ÇOK KORKUYORUM YARDIM EDiN’’ silüet artık kaybolmuyordu yavaş yavaş üstüme gelmeye başladı sesim kısılana kadar bağırdım silüet nerdeyse yanıma gelicekken görevli girdi içeri elinde iğneyle iki tanede güvenlik kollarımdan tuttular iğneyi sapladılar 4-5 saniye içinde bayıldım…

benimle konuşmaya başladılar sesleri çok kalındı ve hafif yankılıydı. Boylarıda kendi boylarından çok uzundu 2 metre falandılar . ‘’ yaptıklarınızın hesabını vericeksiniz’’ dedi. O ana kadar mezarlık yüzünden başımıza bunlar geldi zannediyordum ama aslında olay bir yıl öncesine dayanıyormuş. ‘’ne istiyosunuz bizden ne yaptık biz’’ dedim titrek bir sesle . Senkronize bir şekilde beraber konuşmaya devam ettiler ‘’Furkana yaptıklarınızın hesabını vericeksiniz’’ dedi. O anda kafama dank etti . Bizim sitenin bi tane şizofreni vardı Furkan, bu çocuk sürekli kendi kendine konuşurdu bazen sinirlenir duvara yumruk atardı . hepimiz bunla taşşak geçiyoduk dıbına kodumun delisi falan diye bizle arkadaş olmaya çalışıyordu bizde tamam gel diyip taşşak geçiyorduk çocukda üzülüp gidiyordu.Bi gün bunla taşşak geçmeyi biraz abartmıştık . Nereye gitsek peşimizden geliyordu mal mal konuşuyordu bizde bunu göndermek için yine taşşak geçtik . gibtir git evine hadi dıbına kodumun şizofreni . ilayda napıyo gibişiyonuzmu geceleri xd xd dedik (ilayda furkanın şizofren arkadaşı). Bu sefer çok sinirlendi bana vurmaya kalktı sonra hepimiz bunu dövmeye başladık yere yatıp kafasını tutuyordu biz acımayıp vurmaya devam ettik . heryeri kanıyordu dayak yemekten bayılmıştı korkup kaçtık bıraktık çocuğu orda. Ailesine anlatmıştı bize hesap sormuşlardı ama deli zaten uyduruyor diyip kurtulmuştuk

Canerin elinde bıçak vardı ibranice tarzı mistik sözler söylüyordu tekrar ve tekrar her tekrarda daha çok bağırıyordu ve daha sinirleniyor gibi gözüküyordu 9-10 kez tekrarladıktan sonra bıçağı aniden buğranın boğazından içeri soktu. Boğazının etrafında çevirdi bir yandanda saçlarından tutuyordu boğazını tamamen kesti ve kafasını eline aldı saçlarından tutarak. Yere kanlar akıyordu boğazından ve işin garip yanı buğra boğazı kesilirken gülüyordu. Mert caneri engellemek için koşmaya kalktı ama koşarken yolda aniden yere yığıldı caner yanına ağır adımlarla gidip onunda boğazını kesti sonra kafasını kaldırıp bana baktı. Bana baktığında gözlerinin sadece beyaz olduğunu gördüm gülümsedi ve bıçağı kendi boğazına sapladı. O sahneden sonrasını hatırlamıyorum bayılmıştım….

Mezarlıktan çıktım şok olmuştum furkanın öldüğünü bile bilmiyordum. Ama kendimi rahatlatmayı öğrenmiştim yine bir açıklaması olduğunu düşünüyordum yada gerçek olmadığını hayalgücümün bi ürünü olduğunu . mezarlıktan çıkarken furkanın ailesi içeri giriyordu gördüler beni suratımı saklamayı akıl edemedim şaşkınlıktan. ‘’Merhaba sevim teyze’’ dedim . beklediğim kadar şaşırmadı beni gördüğüne sanırım haberi yoktu başıma gelenlerden. ‘’merhaba evladım sen furkanın arkadaşıydın dimi’’ dedi. ‘’bak çocuk ziyarete gelmiş ne kadar iyi bi arkadaş mustafa’’ dedi . mustafa amca babasıydı furkanın.’’evet, evet’’ diyerek geçiştirdi. Ben şaşkınlığımı gizlemeye çalışıyordum.ama sorualr sormalıydım. Ne zaman öldü öğrenmem gerekiyordu. ‘’Çok sık gelmiyorsunuz heralde ziyarte hiç karşılaşmadıkta’’ dedim. ‘’Ah oğlum ah zaman herşeyin ilacı derlerya doğruymuş 2 yıl oldu iş stresinden çocuklardan ihmal ediyorum çok sık gelemiyorum haklısın’’ dedi. Sitenin dedikoducu karılarıyla muhabbet ettim biraz laf aradım ağızlarından . furkan onu dışladıktan sonra çok taşınmak istemiş aileside zaten o ara şehre yakın bir yere taşınmak istiyorlarmış. Kısa zamanda taşınmışlar ama furkanla hala ilgilenmeyip anlattıklarına inanmıyorlarmış . furkan ailesinin bile ona inanmamasını çok içerlemiş ve intihar etmiş onu dövdükten 2-3 hafta sonra bileklerini kesmiş. Bunu öğrenmem yine eski hallerime dönmeme sebep oldu. Delimiydim yoksa gerçekten furkan bizden öcünümü alıyordu. Sanırım bunun cevabını asla veremeyeceğim.

SON

şizofrenler falan deliler neden deli sanıyorsunuz amk onlar bişey görmüşki kafayı yemiş kimse inanmıyor diye bi ses duyunca falan ve yalnızsanız sese gitmeyin bi nas bi ayet-el kürsi okuyun işinize bakın

bu saatte kimse olmuyor sonra devam edicem

devam ediyorum beyler biraz takın gerçi saat 7 ama