Lise hayatımın ilk yılı.
Belki hayatımın en güzel yıllarını yaşayabilme potansiyeline sahipken bi anda her taku zehir eden bir kızdan bahsedicem.
Evet beyler lise 1, ilkokulda olmayan arkadaşlıklar davranışlar bu sene başlangıç aşamasında. Sınıfımda her türlü varlık mevcut kurdundan ayısına bulaşık teli saçlı mandasına kadar.
Her neyse 2.döneme geçilmiş ben de bi rahatlık mevcut, ilk dönem karı kız ortamından uzak asosyal bi şekilde hayatımı devam ettiriyorum ve derslerim de fena sayılmaz. Okulun ilk sabahı, arkadaşların dilinde biri, bizim sınıfa gelmiş falan filan, bakıyorum, ön sıralarda bizim hayvanat bahçesine yabancı, gözleri hafiften kısılmış bize doğru bakmakta olan bir kız, biraz ilgimi çekmiş olmasına rağmen \'napalım gelmişse ya dortmund maçı noldu\' diyerekten müritlerimle billur muhabbetime devam ediyorum. O gün sınıfa çıkıyoruz tanışma faslı falan ama onunla hiç konuşmuyor ve herkesin bi anda muhattap olma isteği olan kızla alakamın olmasını nedense içten içe hiç istemiyorum`. iyi şeylerin olmayacağı yönünde sezintilerim oldukça fazla.

Sınıftaki göz göze gelmelerimiz gayet sıradan, sınıf arkadaşından daha ilerisini ikimiz de düşünüyor değiliz. Sonra sınıftaki bir akıma ikimiz de dahil oluyor ve birbirimizle yakın olma zamanlarımız başlıyor. Akım dediğim de birbirimizin abuk subuk şekildeyken fotoğrafını çekip capsler yapmak. Gayette eğleniyorduk o zamanlar, ki sınıftaki bazı kızlar bazen kezbanlık yapıp hocaya şikayet edene kadar.
Bu arada kızın ismi de cansu olsun. Ben de cansuyu ifşalayıp eve gidip güzel bi caps yaptım, neden yaptım ben de bilmiyorum başka insanmı yoktu aq. Yolladım feysten baya güldürdüğümü söyledi ve ben de kızlarla pek konuşmayı bilmediğim için konuşmayı uzatmadan kapadım feysi falan devirdim yattım. Ertesi gün aynı şekilde bana yaptı, ben de gayet güldüm hani zeki bi şeye benziyodu beyler, öyle beyinsiz kezbanlarımızın düşünebileceği türden şeylerle komik olmaya çalışmadan yapıyordu caps denen taku.
Günler geçti konu konuyu açtı birbirimize her ne kadar kanka demesek te sevgili aşamasında da ilerlememiz olmamıştı. ilerledi sohbetimiz bana kantır oynadığını söyledi pese falan da arada kız arkadaşlarıyla gittiğinden bahsetti. Arada beraber girip kantır oynuyorduk, arkadaşlarını da tanırım o zamanlar da iyi olarak bilirim hepsini hani şu popiler var ya 300-400 şukulu tipler ama tabi bi arkadaşımın arkadaşı oldukları için iyi bilirdim arada bahsettiğinden. Şimdi alayına sayıp söverim, gördüğümde gözümle züterim. Günlerden pazar cansu mesaj attı, falanca yerde kızlarla pes oynuyoruz gelsene sen de diye.

Beni öldürseniz gidip te aralarına merhaba diyemem. Arkadaşım var boğaç, o biraz şekil bi tip hani bulunduğum yerde ailesi falan baya tanınır billurlu biri anlayacağınız. Boğaç da cansunun arkadaşlarıyla oldukça yakındır ben de aradım boğaçı dedim gel pese gidiyoruz cansu çağırdı tek gidemem gibisinden.
Geldi gittik oturduk yan masalarına sadece birbirimize bakıp gülmekten ilerisine gidemedik ve inanırmısınız beyler bende hala aşk denilen taka ait tek bir sürüm yok. Onlar kalktı gitti cansu mesaj attı tabi neden yanıma gelmedin diye, ben de utangaçlığımı geçiştirmek amacıyla asıl senin selam vermen gerekirdi sen çağırdın falan diyerekten üste çıkıyorum. Günler birbirini kovalıyor, ben artık ona daha farklı bakmaya başlıyorum ama kimseye bahsetmiyorum, sonra bir akşam fenerbahçe-beşiktaş derbisi var cansuyla konuşurken konu ona denk geliyor, herhangi bi kafede izleyeceğini söylüyor ve ben de tabi merak edeceğimden ben de belki oraya gelirim boğaçla diyorum. Ki hayatımda da hiç gitmemiştim o zamana kadar bi kafeye gidip te maç izlemeye.
Akşam maçın başlamasına yarım saat kala Boğaçı arıyorum sağolsun hiç bi zaman da bahane bulmadan gelmiştir neyim olursa olsun, diyorum maç var cansu da olucak biz de gidelim, ki boğaç koyu galatasaraylıdır ama beni kırmamak için tamam kardeşim gidelim demişti. Akşam gittik biz en arkalardan bi yere oturduk etrafı kesiyorum falan baktım cansu geldi bi arkadaşıyla arkasından da 2şerli şekilde diğerleri. Görmedi beni, ben de gözükmeye çalışmadım.

Maç bitti evlere dağılıcaz boğaçla onun evi uzak diye beni bırakmadan 2 sokak dolandık sohbet olsun diye, dedim ki 'boğaç galiba ben cansuyu seviyorum lan' o da binimsi bi gülümsemeyle 'senin daha yeni mi haberin oluyor' dedi bana ve ben donup kaldım.
Dedim ki nasıl yani, o da olum senin davranışlarından çok belli bi şeyler hissettiğin daha bu akşam mı anladın diyip sarılıyor, boğaç dediğim de harbiden boğaç beyler ben de çok uzun sayılmam ama yanımda o zamanlar harbi hayvan gibi duruyordu, dost gibi sarıldık o akşam dedim napalım nasıl ilerletiyim. Ayarladık her şeyi, konuşup ettikten sonra ertesi gün iş ciddiye binince sınıfta diğer yakın olduğum müritlerimle de bu konuyu konuşuyorum onlar da boğaçtan farklı olmasın aynı tepkiyi veriyorlar. Yakın olduklarımı da lakabıyla iletiyim, zenci-macır-izzet.
Gene biz cansuyla aynı şekil devam ediyoruz ve bir gün aramız bozuluyor bi ipnelikten, o ipnelik te şuydu; gene ben cansuyu ifşalıyorum, sınıfta da o zamanlar harbiden sevmediğim su aygırı tipli 1.98 boylu 105 kilo bi çocuk var o da cansuyu seviyor, bu ben cansuyu ifşalarken yanıma gelip çektiğim fotoğraflara güldü. Sonra baktım cansu benimle o gün bi daha muhattap olmadı, akşam mesaj attım bi şeymi yaptım diyerekten, sonra bana benim o çocuğu sevmememe rağmen onunla beraber benim fotoğrafıma güldün diye saldı o akşam beni.

Ben de ertesi gün açılmayı düşünüyordum ki bende de gram yürek yoktur o zamanlar yapamam edemem hissi içimi kemirir. Uzatmadan mevzuların başlamasına giriyim ben.
14 Mayıs günü okul çıkışı; cansu eve gitmek için şehiriçi bekliyor ve ben de bi hışımla müritlerin gazına gelip bak yanında hazır kimse yok fırsat kaçmaz nidalarıyla kendimi cansunun yanına atıyorum.
Ben:Cansu biraz konuşabilirmiyiz?
Cansu: buyur
B:Ya şey dicem (rahat bi 1.30 dakika sessizlik)
C:Söyle artık
B:Hemen karar verme ama benimle çıkar mısın?
Evet beyler biraz önce hayatımın anasının zütülmesini sağlayan kelimeleri okudunuz. Cansunun yüzündeki o acımış ifadeyi ömrü hayatım boyunca unutabileceğimi sanmıyorum.
C:Ya hayır
B:Tamam (Yutkunmadan söyleyemedim bu kelimeyi, film-dizilerdeki aşk sahnelerindeki gibi oldu bildiğin)
C:Ya gerçekten ben sana hiç o gözle bakmadım, yoksa gerçekten iyi birisin benim için çok değerliydin kusura bakma cidden
Ki beyler o hayır kelimesini duyduktan sonra hiç bir şey umrunuzda olmuyor, hani öyle mesajlaşmayla aralarında dünyalar kadar fark var. Her neyse ben tamamdan başka hiç bir şey demeden yavaş yavaş evimin yolunu tutuyorum. Biraz ileride de müritlerim beni bekliyor, olumlu düşünüyorlardı onlar da, güler yüzle karşılamalarından belliydi. Gerçekten hani kulağımda yankılandı eve gidene kadar ya kusura bakma cidden deyişi. Gözümden yaş geldi, çok sinirliydim ve yakınımdaki bi demire patlattım yumruğu, zerre acımamıştı ama hayatımdaki en umursamaz yumruğumdu diyebilirim. Acısı akşam çıktı tabi orası çok ayrı 2 hafta sargıda gezdim. Müritlerim de beni 'olsun en azından içinde kalmadı bak delikanlı gibi söyledin' diyerekten teselli ettiler yol boyunca.

Eve o gün biraz geç gittim akşam 8 gibi eve geldiğimde whatsaptan mesaj= Cansu:Cansu ağlıyor.
Kafamda kocaman soru işareti, daha cevap yazmadan bugün bi yere fotoğraf falan atmışmı diyerekten twitterına giriyorum. O kıza da sarıgül diyelim, cansunun yakın arkadaşlarından. Onunla birlikte bi kaç saat önce atılmış, cansunun gözlerinin altı şiş, hani belli ağladığı. Ordan da işi çözmek zor olmuyor, mesajı cansunun telefonundan sarıgülün attığı ortada.
Ben de öküzlük olmasın diyerekten cansuya noldu yazdım. Boşver konuşmak istemiyorum dedi, ki istediğim cevap ta buydu. Reddedilmenin üstüne muhabbet edecek değilim. Ama peşini bırakmayacaktım, çok karmaşık düşünceler zorluyordu kafamı. Boğaçtan sarıgülün numarasını istedim ve o akşam onunla konuştum.
Özet olarak, Cansu bana arkadaş olarak çok değer vermiş ama benden bunu beklemiyormuş ve beni de kaybettiği için de üzülmüş, yani ağlama sebebi bu. Sarıgül de bana delikanlı gibi cevap ver seviyormusun dediğinde köpek gibi demekten çekinmedim. O da o zaman peşini bırakma dedi ve o gün rahat uyumam için gayet iyi bir nedendi. Hemen boğaçı arayıp koyu bi muhabbet ettik ve o gün öyle bitti.

ilerleyen günlerde nasıl çabalayıp cansunun peşini bırakmayacağım ile ilgili hiçbir fikrim yok, arkadaşı sarıgülle konuşmaya devam ediyorum. Nasıl olucak bu işler, ne yapmalıyım taktik istiyorum. Bana okul çıkışında çiçekle bekle ve daha güzel bi konuşma yap diyor ilk başta komik gelse de yani kendime yakıştıramasam da cansuyu kazanmak için yapmam gerektiğini düşündüğüm için planı uygulamaya karar veriyorum.(Kafama sokiyim).
Aradan tam olarak hatırlamıyorum 10-11 gün geçiyor 25 Mayıs günü, öğle yemeğinde yemek yemeden boğaçla çarşıya çiçek almaya koşuyorum, gelip bizim okulun yanındaki kırtasiyeye çıkışta alıcağımı söylüyorum.
Okul çıkışı oluyor beyler, cansu gelmeden çiçeği alıp şehiriçi beklediği yerde onu beklemeye başlıyorum. Okulun bir kısmı da ordan yürüyor tabi tanıyan tanımayan elimde koca bir çiçekle birini beklediğimi farkedince avel avel bakıyor.
Her neyse cansu geliyor, çiçeği uzatıyorum başta almıyor, gene ne diyeceğimi bilmeyerek utana sıkıla ben seninle denemek istiyorum, hemen karar vermesen de olur diyorum.
Tamam diyor ufak bi tebessümle, akşama söylersin o zaman diyorum ve çiçeği alıp şehiriçine binip gidiyor. Ben de ‘o tipin neydi lan’ diyerek gülen müritlerimin yanına biraz içim buruk olsa da umutlu bir şekilde gidiyorum.
Eve vardığımda bi kaç saat bi uyuyorum, sonra sarıgüle mesaj atıp ‘olmuş mu’ diye soruyorum. O da sadece ‘olmamış’ diyor. Ulan diyorum rezil olduğumuzla kaldık okuldakilere, sonra sarıgüle ‘Hadi ya’ yazıp dışarı çıkıyorum.

Gidiyorum tek başıma cansunun evinin oraya amacım ne hala ben de biliyor değilim, ertesi gün okula nasıl gideceğimi düşünüyorum.
Ertesi gün oluyor beyler, cansuyla sınıfta çok uzun uzun gözlerimizin içine bakıyoruz. O bana acıyormuş gibi ben de ona harbi içim acıyormuş gibi. Daha sonra biz akşamları sarıgülle gene konuşmaya devam ediyoruz, her defasında gene de peşini bırakma diyor.
Hep bi umut var gibi, okul kapanmadan 2 hafta önce manitalar için klagib olan kalp şeklinde içinde çikolata, gül yaprakları ve notlar olan bi kutu hazırlıyorum.
Koyuyorum çantaya gidiyorum okula, bakıyorum ki o gün cansu daha bi değişik, sınıftaki aramın ne iyi ne kötü olduğu çocuklarla oturup baya baya gülüyor, önceki günler gibi değil, gülmesi de oldukça içten.
Ulan diyorum sokarım böyle aşka, erkeklerle öyle gülüştüğünü görünce gözüm kararıyor, çıkıyorum okuldan takıyorum çantamı sırtıma o kodumun kutusunu alıp çöpe atıyorum.
Sarıgüle anlatıyorum bunu, bana sadece ‘salaksın’ diyor. Biliyorum diyip susuyorum, sonra arada cansuya mesaj atıp kendini unutturma bi yerlerde olduğunu hissettir diyor, her ne kadar sıkmaktan korksam da her defasında en yakın arkadaşı Sarıgül olduğu için bi bildiği vardır diyorum.
Başlıyoruz konuşmaya, konu hep geleceğe yönelik ilerliyor, bundan sonra nasıl olacağız gibisinden. Seninle hiç bi türlü olamıyoruz diyor ve beyler içimdeki o sevgi o kadar büyümüştü ki anlatamam, Cansu diyince hayat duruyordu benim için.
Hakkındaki her şeyi biliyordum ama ne yazık ki bildiğimi zannediyormuşum, diğer kızlar gibi kendini beğendirmeye çabası olmayan, erkeklerle çok konuşmayan, gezip tozmayan biri sanıyordum.

Ondan hiç bi zaman vazgeçmeyeceğimi söylüyorum, bana çok değer vermiş olduğunu hala öyle olduğunu ama ilerisi olmayacağını her seferinde söylüyor. Umrumda olmuyor beyler, her gün daha da nasıl çabalarım diye plan düşünüyorum.
Karne günü müritim olan zenciyle birlikte oturup konuşuyoruz, aklına parlak bir fikir geliyor, yoldan geçenlere sevdiğini söylettir video çek diyor. Biraz tuhaf gelse de bundan daha iyisi aklıma gelmediği için başlıyorum yapmaya.
Okulun kapandıktan 2 gün sonra pazartesi de işe başlıyorum. Sabah 7 Akşam9, gerçekten ana zütüp ocak söndüren bi iş, motorcuda çalışıyorum, tanıdık olmasına rağmen beni çok ezip, oldukça da az yevmiye veriyor.Bu işi babam bulduğu için gıkımı çıkartamıyorum ve video hazırlama işi de oldukça zorlaşıyor.
Bi an olsun vazgeçmeyi düşünmüyorum, yazın onu göremeyeceğimi ve konuşamıyacağımızı bildiğim halde. Arkadaşlarımdan istiyorum gündüz bi kaç tane öyle video çekmelerini, bazılarının umrunda olmuyor, bazıları sağolsun hemen bi kaç tane millete söylettirip bana yolluyor.
Ama işe bakın ki o kodumun videoları her ne takumsa bi türlü programla veya başka türlü birleştirilmiyor, neredeyse 1 ay uğraşıyorum daha çok video olması için ve fotoğrafçılara falan zütürüyorum birleştirmeleri için, olmuyor hiç bi türlü.
O aralar bildiğiniz regl olmuş karı gibi oluyorum, cansuyu görememek hırçınlaştırıyor git gide. Ulan bi anda hiç bi işim rast gitmemeye başlıyor, yaptığım motorlar, bigibletler bi kaç saat sonra geri geliyor, kimliğim kayboluyor ve yeni almış olduğum daha sadece ilk taksidini verdiğim telefonum çalınıyor, babamla başka nedenlerden dolayı kanlı bıçaklı oluyorum.

Dua ediyorum her gece başka yapabileceğim hiçbir şey kalmıyor, karı gibi ağlıyorum, ergen gibi değil Allahım hayırlısı neyse onu nasip et başka hiçbir şey istemiyorum diyip bütün bildiğim duaları okuyorum.
Bu arada videoların hepsi pcde , aradan 1-2 hafta geçiyor, akşam işten çıkmış sahilde bi kaç arkadaşımla dolaşıyorum. Zenciyi görüyorum sonra, cansuyu gördünmü biraz önce 2 erkekle geçti şurdan diyor, hayır diyip koşmaya başlıyorum o tarafa doğru. Sahil çok kalabalık bulmam biraz zor, ama buluyorum.
Çocukları hayatımda görmedim, cansunun yanında 1 kız var 2 ye 2 geziyorlar işte. Görünce gözüm dönüyor zaten, arkadaşlarıma seslenip çocukları bulmalarını istiyorum şans bu ki arkadaşımın arkadaşı çıkıyor bi tanesi.
Ramazandı o zamanlar saat gece 1 ben okul bahçesindeyim arkadaşımı arayıp o çocuğu çağırmasını istiyorum. Sağolsun çağırıyor, bi 5 dakika bekledikten sonra bütün saat bileklik ne varsa kenara koyup çocuğun geliceği yola koşuyorum. Hayat yavaştan bana gülümsemeye başlıyor olucak ki şansıma bu akşam yanında olan diğer çocukla beraber geliyor.
Çıldırmış bi şekilde patlatıyorum kafayı 1-2 yumruk daha attığımda yere düşüyor ondan sonra da boğaç belime giriyor. Çocuksa sadace yerde özür diliyor, ‘bilmiyordum sevdiğini kardeşim vallahi gezmezdim nolursun vurma’ diyip sızlıyor. Diğer huur cocugu ise bu dayak yerken koşup gitmiş.
Sonra arkadaşlarım çocuğu alıp ileri gidiyorlar bense sinirimi atamamış olmama rağmen bi rahatlamış halde geçip oturuyorum.

Ertesi gün oluyor, dükkanda yapılması gereken motorlar var bi 5 dakika işe başlamadan internete oturuyorum, bana feysten cansu yazıyor,
C:Sen benim arkadaşıma nasıl kafa atarsın? Sen kimsin, ne zannediyosun kendini ?
B:(Çok sinirleniyorum bi anda böyle demesine) Gezmeseydin o zaman bi daha olsun bi daha yaparım aynı şeyi
C:Sen bana karışamazsın (ve bi kaç tane de küfür ediyor şahsıma)
B:Sevdiğimiz kıza bak bi tane lavuk için aylardır kendi dünyasının merkezi ettiği adama neler diyor
C:Sevmeseydin, sana sev diyen olmadı
E bu mesajdan sonra da daha ne yazabilirim diyerek kalkıyorum internetin başından, koyuluyorum işimin başına.
Aradan geçiyor gene bi ay falan, yaklaşık olarak peşimden koştuğum 5 ay oluyor. Videolar içime ukte olduğundan bi akşam arkadaşlarla otururken videoları tek tek yolluyorum cansuya.Bi süre görüldü olduktan sonra ‘bu videolara göre hislerimi değiştirmem mi gerekiyor’ diyor ve gene elde var sıfır.
Ne kadar içime otursa da sadece ‘yok sadece yapmıştım, görmen için yolladım’ diyorum. Konuşma orada bitiyor.1 hafta sonra Boğaç arıyor ‘ kardeşim sana bi şey söylicem ama sinirlenme yanlış bi şey yapma olurmu?’ söz istiyor benden. ‘Tamam’ diyorum söyle. ‘Cansu Sametle çıkmaya başlamış’ diyor.

Soyadını soruyorum Sametin söylüyor. Samet=Buraların kalabalık gezerken yürekli, teke tek kapışalım desem o ne demek diyecek, uyuşturucu, bonz falan her türlü pisliği olan bi lavuk.
Tamam hayırlısı böyleymiş kardeşim napalım diyorum Boğaç’a kapıyorum telefonu. Babamla barışıyorum, elinde bi poşetle çalıştığım dükkana geliyor bi gün annem ablam babam. Telefon almışlar, çok teşekkür ediyorum. Diğer telefonun taksidini de kapattığını dert etmememi söylüyorlar.
E sametle çıktığını duyunca vazgeçiyorum tabi ister istemez. Sarıgülle de konuşma sona eriyor tabi. Yediremiyorum kendime bu kadar zaman kaybedip elde sıfır olmasını. Tivit atıyorum ‘adamlığıma laf eden kız kaşarlığın gizli simgesi’.
Şekilli şukullu bir tivit te bana atılmış Samet beyden; ‘burnunu kırıcam abisi bunu bil’. Sevgilisinin gözünde büyüsün diye cevap yazmıyor gülüp geçiyorum. Çünkü tek geliceğini bilsem anında çağırırım ama beyler yalan yok tayfasını toplasa o zaman beraber olduğum müritlerimle bize beyaz ışığı çok rahat gösterebilcek bi kalabalıkta oluyolardı.
Okul açılmadan 1.5 hafta önce bıraktım işi, uyandım bi sabah samet mesaj attı:
S:Nerdesin?
B:Ev
S:Buluşucaz veya ev adresini ver
B:Nerde buluşucaz
Söyledi bir park gittim tek başıma, şaşırdım şahsen o da tek geldi.
Selamlaştıktan sonra ‘neden öyle bir şey yazdın’ dedi.’ Çok sinirliydim onu o kadar sevmeme rağmen seninle çıkmaya başladı’ dedim.’Bundan sonra muhattap olma başka bi şey demiyorum’ dedi. ‘Tamam zaten işim olmaz artık’ dedim bi kaç adım yürüdükten sonra Allaha emanet diyip eve gittim.

5-6 ay boyunca Sarıgül-cansu ve arada gelen dişi müşteriler dışında pıntığı olan hiçbir varlıkla iletişime geçmemenin verdiği hırsla feyste orda burda kızlara bakıyorum soruyorum. Zencinin manitasının arkadaşına yazılıyorum ilk, 1 hafta konuştuktan sonra sıkılıp salıyorum.
Okul açılıyor, feysten buluyorum ilk aleynayı, fotoğrafların çoğu efektli bizim okulda böyle bi kız olamaz diyorum ilk. Mesaj atıyorum, konuşmaya başlıyoruz 1-2 hafta geçiyor, okulda hala görebilmiş değilim,ki ama görmek gibi bi çabamda yok müritlerimle takılmaktan çevremdeki kimse umrumda olmaz, zaten ilk hafta devamsızlığım 3.5 gündü beyler siz düşünün.
Sonra ertesi hafta beden dersinde aynı saate denk geliyoruz bi sınıfla, yanımdaki çocuğa soruyorum aleynayla aynı sınıfta olduğunu öğreniyorum. Gösteriyor bana hani harbi güzel kız, bari diyorum bu elden kaçmasın.
O arada beyler kicktaksa başlıyorum kendimden pek umudum falan olmasa da kalıbım da var sayılmaz. Hani her sporun bi disiplini vardır, ben de çok relax biriyim. Kicktaksta bulunduğum yerde tanınan reis gibi çocuklar var, bi akşam yanıma geliyorlar sen aslında bodye de başlasan çok iyi olursun gibi motive edici sözler falan.
Pek umrumda sayılmasa da ertesi gün güreş sahasında idman yapacaklarını söylüyorlar beni de çağırıyorlar. Ulan başlarda hani çok salakça abidik gubidik hareketler desem de bakıyorum boş bi insan yapamaz o hareketleri. Sonra bi istek geliyor, hırslanıyorum, 1-2 hafta onlarla devam ediyoruz.
Bi kaç bi olay oluyor, onlarla görüşmemiz eskisi gibi olmuyor. Aleynayla da bi anda soğukluk giriyor aramıza görüşmüyoruz.Ben de Kicktaks sarmadığı için bırakıyorum fitness falan kendi çapımda çalışmaya başlıyorum. Ama bi de her gün cansuyla sınıfta olup göz göze gelmem beni daha çok sinirlendiriyor.
Bütün hırsımı fitnessta, güreş sahasında halatlarla, tekerleklerle,kum torbalarıyla atıyorum. Bunları yaparken de iştahım çok fena artıyor. 2 ay öncesine kadar cılız gözükmeme rağmen bi hırsla yaklaşık 12-13 kilo alıp şekilli vücuda sahip oluyorum. Boyum pek uzun olmasa da boyuma göre gerçekten herkesin beğendiği göze çarpan bi şey oluyorum

O aralar da çok kavgacı bi tip olmaya başlıyorum, hani abartmıyorum günde 2 kez sarıyordum yoldan yürüyene veya eski bahaneyle birilerine. O zamanlar düşününce normal bi şey gibi geliyordu ama şimdi düşününce çok çocukçaymış diyorum.
Oturduğum yerde küçük bi semt, kavgalarla mevzularla iç içe olduğum için, adım duyulmaya başlanıyor, içime pek sinmese de işime gelmiyor değildi. Bedavadan kariyer gibi bi şey.Ama böyle olunca emin olun düşmanınız da artıyor beyler, kıskanılıyorsunuz, birilerinden daha iyi olduğunuzu istemeden de olsa kanıtlayınca çekememezlik artıyor.
Neyse beyler öyle böyle kimseye eyvallahım olmadan devam ediyorum hayatıma. Derslerim çok kötü, devamsızlık diz boyu. Aleyna mesaj atıyor sonra ‘ deneyelim istersen’ ilk başta çok sevinmeme rağmen ‘Olur farketmez’ diyorum. içimde bi burukluk var, ama zaman ilerledikçe kızla mutluyum, gün içerisinde az mesajlaşmamıza rağmen yüz yüzeyken bana çok güzel bakıyor, seviyor gibi hissediyorum.Ben de boş sayılmam, ama tabi biliyorum cansuya hissettiğim gibi hissedemeyeceğim hiçbir zaman.
Aleynayla çıkmamızın 15.günü, arkadaşı var elif onunla yakınım biraz, diyorum Aleyna 3 saattir yazmıyor noldu ki falan. Elif Aleynalara gidiyor sonra, bana Aleyna yakubu unutamamış diyor.

Diyecek bir şeyim yok, ama elif sakın benim sana söylediğimi aleynaya söyleme diyor. Ertesi gün oluyor aleynayla öğle arası konuşuyoruz.
B:Aleyna bi şey sorucam dürüst ol
A:Sor
B:Beni seviyormusun
A:Seviyorum tabi
B:Yakubu unutamamışsın
A:Nerden duydun böyle bi şeyi kim söyledi
B:Öyle duydum işte, zaten soğuk davranıyorsun
A:Yok öyle bir şey, sadece bu aralar rahatsızım, ondan soğuk geliyor sana
Tamam diyip gidiyorum müritlerimin yanına, onlara da anlatıyorum olayı, içinden geldiği gibi devam et diyorlar.
Bi kaç gün geçiyor gene seyrek konuşuyoruz aleynayla, sonra sınıfta kızlarla dc oynarken bana bugüne kadar kimi gerçekten yürekten sevdiğimi soruyorlar. Söylüyorum ben de cansu olduğunu, zaten belli oluyor diyerek bi anda ufak bi derleşiyoruz. Ertesi gün bana aleynayla hala çıkıp çıkmadığımı soruyorlar evet diyorum.
‘Biz bi şeyler duyduk aleynadan ayrıl cansuya mesaj at son kez bi şansını dene diyorlar’ O kadar çocukça ve saçma geliyor ki ama her zaman cansunun boşluğu içimde olduğu için yenik düşüyorum.(Kafamın ta içine sıçayım ta içine)

Okuldayken kızlara hayır diyip gidiyorum. Akşam spordayken mesaj atıyorlar yazdınmı cansuya diye, yok diyorum banane falan. Ne kaybedersin hadi diyorlar. Tamam diyorum. ilk aleynaya mesaj atıp yakubu unutabilseydin daha mutlu olabilirdik, kendine iyi bak gibisinden şeyler yazıp ayrılıyorum. Cansuya yazıyorum sonra
B:Artık her şey saçma geliyor bize bi şans verebilecekmisin?
C:Sevgilin var ama
B:Hayır yok
C:Tamam ben de uzatamıyorum
Bi süre yazamadım sonra ama beyler çok saf sevmiştim yemin ederim, unutamadığımın farkına varmıştım.Çok mutluydum, hemen aradım boğaçı dedim biz çıkıyoz aq. Spordan aldı beni gittik dolandık biraz anlattım falan işte. Sonra mesaj attım cansuya
B:inanması zor ama seni seviyorum
C:Belki inanmazsın ama ben de seni seviyorum
Mesajı görünce çocuk gibi olmuştum ulan, 5 ay peşinden koştuğum yaklaşık 1 senedir aklımda olan kız beni seviyordu.

Zaman ilerledi, çıkmamız 1 ay oldu. Ailesi dersleri yüzünden cansunun telefonuna el koydu, ben de gene ailem tarafımdan hiç bi şekilde sıkılmadığım için gene eski yaşantıma devam ediyorum.
Cansunun doğum günü yaklaşıyordu,bi kızdan fikir isteyecektim, ben de bu semtten tanıdığım kızlarla cansuyla çıkıyorum diye konuşamam diyerek twitterdan bi kız buldum konuşmaya başladık kanka diyoruz birbirimize.
Sonra wp geçtik falan sordum manitama doğum gününe çok güzel bir şey yapmam lazım falan o da ben bilmem ki her şey yapıldı falan dedi kestik konuşmayı hiç ilerlemedi başka türlü.1 hafta sonra cansu mesaj attı asude kim diye, dedim twitterdan bi kız sen nerden biliyorsun falan.
Konuşmaları ss attı beyler, annesinin telefonundan benim twitterıma girmiş okumuş mesajları, şans ta bu ki filmlerde gibiyiz aq sadece onun doğum günüyle olan kısmı wpden konuştuk.
Sonra saydı sövdü ayrıldı beyler, gitmem bi daha eskisi gibi olmayız nolursa olsun diyen kız ayrıldı.
Ayrıldığı gün cumaydı, aradım boğaç dedim ayrıldık biz, hemen gel bize dedi. Gittim boğaçlara sonra diğerl müritlerimiz de geldi, o akşam aklıma getirmemeye çalışıyolardı falan, onlar içiyor ben dedim yok içmicem.
Eve gidiyorum gece 11 gibi, ayrıldığı tarih 19 aralık, arka oda buz kesmiş şekilde, kimse kullanmıyor diye petek açılmamış. Yatağımı oraya açıyorum, onunla dinlediğimiz müziklerden bi liste oluşturuyorum ve mesajları açıyorum.

Ulan ilk başta sadece üzülürüm biraz sonra uyuyakalırım derken ekrana damlayan yaşları durduramamaya başlıyorum.Çok içim acıyor, hıçkırıyorum, nefes alamıyorum, Söz verdiği yeri tekrar tekrar okuyorum. 1 ayda bütün her şeyimi adadığım kızın 2 kelimeyle gibtirolup gitmesine öyle bir ağlıyorum ki beyler, bi listeyi düzenlerken saate baktığımda 12ydi bi de sabah ezanı okunurkenki yüzümdeki şaşkın ifadeyi hatırlıyorum. 6 saat aralıksız nasıl ağlar ulan bir erkek, babam beni sadece bi kız için gözümden yaş geldiğini görse evlatlıktan reddeder. Ezandan sonra bu şekilde düşünüp güzel bi duş alıp uyuyorum.
Uyanıyorum ertesi gün ablam ve annemle bi kahvaltı yapıp çıkıyorum, cumartesi diye müritlerle toplanıyoruz gene, gündüz biraz içiyorum, ama kafam gelmiyor. Sonra akşam eve gitmeden de biraz, ama hiç bi etkisi yok. Pazar günü de farksız geçiyor.
Pazartesi oldu içmenin etkisiyle biraz geç kaldım, kafam zonkluyor 9 buçuk gibi derse girdim hocadan özür dileyip, boş bulduğum yere oturdum.2 günüm zehir gibi geçmişti, cansudan geriye kalan sadece şiş göz altlarım, baş ağrısı ve uykusuzluk kalmıştı.
Cansu en önde oturuyordu o gün, sınıfta arada espri yapılıyordu, nedense en çok cansunun gülmesi duyuluyor. Hani gerçekten inat olarak mı yoksa bu kadar mı umursamaz ulan diyip sıraya yatıp uyuyorum.

Gene beden dersine denk geliyoruz, Aleyna o gün bana ayrı bi daha çok bakıyor, bense müritlerimle ve diğer çocuklarla güreşiyorum. Sonra bi kaç kız yanıma gelip Aleyna hala seni seviyor bence onunla barış diyorlar. Eminim ki cansuyu sevmeyen birileri.
Baksana lan cansunun umrunda değilsin git seni sevene en iyisi demelerinin gazıyla kafaya aleynayla konuşup barışmaya karar verdim o gün. Gittim eve üstümü değiştim ve eski ss lerden aleynanın numarasını bulup aradım, kapıya in geliyorum diyip kapadım telefonu.
indi, sahile doğru yürümeye başladık, anlat dedi. Senden boş yere ayrıldım dedim, ama yakubu unutamadığını öğrendiğimde yıkıldım, yoksa biz iyiydik seninle falan. Farketmez sen de ertesi günü sevdiğin kızla çıkmaya başlamışsın dedi. Bi şey diyemedim. Kısa bi mesafe daha yürüdükten sonra durdu döndü, baktı gözlerimin içine, ne olsun istiyorsun şimdi dedi.
Bi şans ver bize dedim, güvenini ne kadar kaybetsem de mutlu oluruz dedim.Şimdi kafam çok karışık gerçekten akşama net bi cevap versem olurmu dedi. Olur tabi dedim. Böyle olaylarda reddedilmenin tadına doyamamış gibi.

Akşam oldu beyler, mesaj attım aleynaya kararını verdinmi diye. Samimiyetine inanıyorum ama güvenemiyorum dedi ilk. Haklısın dedim, sonra tamam dedi şans veriyorum. Gerçekten mutlu olmadım değil, hani sevmese neden 2.şansı versin.
Ertesi gün aleynayla el ele çıktık okuldan, cansu ve arkadaşları gördü. Boğaça mesaj atmış, hakkımda huur çocuğu hemen eskisine dönmüş falan, dedim ayrılan o aşk acısı çeken o pek umrumda olmadı çünkü vazgeçmiştim artık, çıkarken de cansu beni pek umursamamıştı hani lafta sevmişti, en azından ben öyle hissettim.
Akşam aleynayla konuşurken bi anda bana bi ss attı. Cansunun arkadaşı tivit atmış ‘Daha geçen gün aşkından sarhoş olduğun kızı unutup küçük bi şıllıkla el ele geziyorsan şerefsizsin’.
Bekle mesaj atıcam dedim, Aleyna atma benim umrumda değil boşver dedi, ama hani beyler çok koydu lan sevgiliniz hakkında şıllık deniyor ve bunu size o gösteriyor.
Mesaj attım o tiviti atana, aleynaya bir daha sakın laf söyleme benim hakkımda istediğinizi konuşun ve ayrılan arkadaşınız, kuyruk acısını kaç kişi çekiyorsunuz diyerekten.
Bi kaç gün geçti, Aleyna bana ara versek mi dedi, beyler bu kodumun ilişki işlerinde işim hiç rast gitmedi, ki eminim sizin de öyledir. Hiç huzur bulamadım. Neyse uzatmadan bitiricem birazdan.
Aleynaya, gelmişken seni kaybetmek istemiyorum dedim, gerçekten istemiyordum, çok güveniyordum ona, ama yok dedi ara vermemiz lazım, kafam çok karışık dedi. 2-3 akşam böyle üsteledi, diyemedim bir şey. Ondan 2 gün sonra da mesaj attı zaten uzatmanın anlamı yok diye.