Rezervasyon

Teşekkür ederiz iyi forumlar

Maç bitti evlere dağılıcaz boğaçla onun evi uzak diye beni bırakmadan 2 sokak dolandık sohbet olsun diye, dedim ki 'boğaç galiba ben cansuyu seviyorum lan' o da binimsi bi gülümsemeyle 'senin daha yeni mi haberin oluyor' dedi bana ve ben donup kaldım.
Dedim ki nasıl yani, o da olum senin davranışlarından çok belli bi şeyler hissettiğin daha bu akşam mı anladın diyip sarılıyor, boğaç dediğim de harbiden boğaç beyler ben de çok uzun sayılmam ama yanımda o zamanlar harbi hayvan gibi duruyordu, dost gibi sarıldık o akşam dedim napalım nasıl ilerletiyim. Ayarladık her şeyi, konuşup ettikten sonra ertesi gün iş ciddiye binince sınıfta diğer yakın olduğum müritlerimle de bu konuyu konuşuyorum onlar da boğaçtan farklı olmasın aynı tepkiyi veriyorlar. Yakın olduklarımı da lakabıyla iletiyim, zenci-macır-izzet.
Gene biz cansuyla aynı şekil devam ediyoruz ve bir gün aramız bozuluyor bi ipnelikten, o ipnelik te şuydu; gene ben cansuyu ifşalıyorum, sınıfta da o zamanlar harbiden sevmediğim su aygırı tipli 1.98 boylu 105 kilo bi çocuk var o da cansuyu seviyor, bu ben cansuyu ifşalarken yanıma gelip çektiğim fotoğraflara güldü. Sonra baktım cansu benimle o gün bi daha muhattap olmadı, akşam mesaj attım bi şeymi yaptım diyerekten, sonra bana benim o çocuğu sevmememe rağmen onunla beraber benim fotoğrafıma güldün diye saldı o akşam beni.

bunu çugulayın beyler

Ben de ertesi gün açılmayı düşünüyordum ki bende de gram yürek yoktur o zamanlar yapamam edemem hissi içimi kemirir. Uzatmadan mevzuların başlamasına giriyim ben.
14 Mayıs günü okul çıkışı; cansu eve gitmek için şehiriçi bekliyor ve ben de bi hışımla müritlerin gazına gelip bak yanında hazır kimse yok fırsat kaçmaz nidalarıyla kendimi cansunun yanına atıyorum.
Ben:Cansu biraz konuşabilirmiyiz?
Cansu: buyur
B:Ya şey dicem (rahat bi 1.30 dakika sessizlik)
C:Söyle artık
B:Hemen karar verme ama benimle çıkar mısın?
Evet beyler biraz önce hayatımın anasının zütülmesini sağlayan kelimeleri okudunuz. Cansunun yüzündeki o acımış ifadeyi ömrü hayatım boyunca unutabileceğimi sanmıyorum.
C:Ya hayır
B:Tamam (Yutkunmadan söyleyemedim bu kelimeyi, film-dizilerdeki aşk sahnelerindeki gibi oldu bildiğin)
C:Ya gerçekten ben sana hiç o gözle bakmadım, yoksa gerçekten iyi birisin benim için çok değerliydin kusura bakma cidden
Ki beyler o hayır kelimesini duyduktan sonra hiç bir şey umrunuzda olmuyor, hani öyle mesajlaşmayla aralarında dünyalar kadar fark var. Her neyse ben tamamdan başka hiç bir şey demeden yavaş yavaş evimin yolunu tutuyorum. Biraz ileride de müritlerim beni bekliyor, olumlu düşünüyorlardı onlar da, güler yüzle karşılamalarından belliydi. Gerçekten hani kulağımda yankılandı eve gidene kadar ya kusura bakma cidden deyişi. Gözümden yaş geldi, çok sinirliydim ve yakınımdaki bi demire patlattım yumruğu, zerre acımamıştı ama hayatımdaki en umursamaz yumruğumdu diyebilirim. Acısı akşam çıktı tabi orası çok ayrı 2 hafta sargıda gezdim. Müritlerim de beni 'olsun en azından içinde kalmadı bak delikanlı gibi söyledin' diyerekten teselli ettiler yol boyunca.

KGB ULANNNBBA ABABNABANABA

Okunur sanırsam 2

Rezervedd

Rez erved

Eve o gün biraz geç gittim akşam 8 gibi eve geldiğimde whatsaptan mesaj= Cansu:Cansu ağlıyor.
Kafamda kocaman soru işareti, daha cevap yazmadan bugün bi yere fotoğraf falan atmışmı diyerekten twitterına giriyorum. O kıza da sarıgül diyelim, cansunun yakın arkadaşlarından. Onunla birlikte bi kaç saat önce atılmış, cansunun gözlerinin altı şiş, hani belli ağladığı. Ordan da işi çözmek zor olmuyor, mesajı cansunun telefonundan sarıgülün attığı ortada.
Ben de öküzlük olmasın diyerekten cansuya noldu yazdım. Boşver konuşmak istemiyorum dedi, ki istediğim cevap ta buydu. Reddedilmenin üstüne muhabbet edecek değilim. Ama peşini bırakmayacaktım, çok karmaşık düşünceler zorluyordu kafamı. Boğaçtan sarıgülün numarasını istedim ve o akşam onunla konuştum.
Özet olarak, Cansu bana arkadaş olarak çok değer vermiş ama benden bunu beklemiyormuş ve beni de kaybettiği için de üzülmüş, yani ağlama sebebi bu. Sarıgül de bana delikanlı gibi cevap ver seviyormusun dediğinde köpek gibi demekten çekinmedim. O da o zaman peşini bırakma dedi ve o gün rahat uyumam için gayet iyi bir nedendi. Hemen boğaçı arayıp koyu bi muhabbet ettik ve o gün öyle bitti.

Rezzzerve edildi okuyacaksin bunu aksam

ilerleyen günlerde nasıl çabalayıp cansunun peşini bırakmayacağım ile ilgili hiçbir fikrim yok, arkadaşı sarıgülle konuşmaya devam ediyorum. Nasıl olucak bu işler, ne yapmalıyım taktik istiyorum. Bana okul çıkışında çiçekle bekle ve daha güzel bi konuşma yap diyor ilk başta komik gelse de yani kendime yakıştıramasam da cansuyu kazanmak için yapmam gerektiğini düşündüğüm için planı uygulamaya karar veriyorum.(Kafama sokiyim).
Aradan tam olarak hatırlamıyorum 10-11 gün geçiyor 25 Mayıs günü, öğle yemeğinde yemek yemeden boğaçla çarşıya çiçek almaya koşuyorum, gelip bizim okulun yanındaki kırtasiyeye çıkışta alıcağımı söylüyorum.
Okul çıkışı oluyor beyler, cansu gelmeden çiçeği alıp şehiriçi beklediği yerde onu beklemeye başlıyorum. Okulun bir kısmı da ordan yürüyor tabi tanıyan tanımayan elimde koca bir çiçekle birini beklediğimi farkedince avel avel bakıyor.
Her neyse cansu geliyor, çiçeği uzatıyorum başta almıyor, gene ne diyeceğimi bilmeyerek utana sıkıla ben seninle denemek istiyorum, hemen karar vermesen de olur diyorum.
Tamam diyor ufak bi tebessümle, akşama söylersin o zaman diyorum ve çiçeği alıp şehiriçine binip gidiyor. Ben de ‘o tipin neydi lan’ diyerek gülen müritlerimin yanına biraz içim buruk olsa da umutlu bir şekilde gidiyorum.
Eve vardığımda bi kaç saat bi uyuyorum, sonra sarıgüle mesaj atıp ‘olmuş mu’ diye soruyorum. O da sadece ‘olmamış’ diyor. Ulan diyorum rezil olduğumuzla kaldık okuldakilere, sonra sarıgüle ‘Hadi ya’ yazıp dışarı çıkıyorum.

Rezerveee

Gidiyorum tek başıma cansunun evinin oraya amacım ne hala ben de biliyor değilim, ertesi gün okula nasıl gideceğimi düşünüyorum.
Ertesi gün oluyor beyler, cansuyla sınıfta çok uzun uzun gözlerimizin içine bakıyoruz. O bana acıyormuş gibi ben de ona harbi içim acıyormuş gibi. Daha sonra biz akşamları sarıgülle gene konuşmaya devam ediyoruz, her defasında gene de peşini bırakma diyor.
Hep bi umut var gibi, okul kapanmadan 2 hafta önce manitalar için klagib olan kalp şeklinde içinde çikolata, gül yaprakları ve notlar olan bi kutu hazırlıyorum.
Koyuyorum çantaya gidiyorum okula, bakıyorum ki o gün cansu daha bi değişik, sınıftaki aramın ne iyi ne kötü olduğu çocuklarla oturup baya baya gülüyor, önceki günler gibi değil, gülmesi de oldukça içten.
Ulan diyorum sokarım böyle aşka, erkeklerle öyle gülüştüğünü görünce gözüm kararıyor, çıkıyorum okuldan takıyorum çantamı sırtıma o kodumun kutusunu alıp çöpe atıyorum.
Sarıgüle anlatıyorum bunu, bana sadece ‘salaksın’ diyor. Biliyorum diyip susuyorum, sonra arada cansuya mesaj atıp kendini unutturma bi yerlerde olduğunu hissettir diyor, her ne kadar sıkmaktan korksam da her defasında en yakın arkadaşı Sarıgül olduğu için bi bildiği vardır diyorum.
Başlıyoruz konuşmaya, konu hep geleceğe yönelik ilerliyor, bundan sonra nasıl olacağız gibisinden. Seninle hiç bi türlü olamıyoruz diyor ve beyler içimdeki o sevgi o kadar büyümüştü ki anlatamam, Cansu diyince hayat duruyordu benim için.
Hakkındaki her şeyi biliyordum ama ne yazık ki bildiğimi zannediyormuşum, diğer kızlar gibi kendini beğendirmeye çabası olmayan, erkeklerle çok konuşmayan, gezip tozmayan biri sanıyordum.

Bu gibtigimin mesajini bende almıştım :@

Ondan hiç bi zaman vazgeçmeyeceğimi söylüyorum, bana çok değer vermiş olduğunu hala öyle olduğunu ama ilerisi olmayacağını her seferinde söylüyor. Umrumda olmuyor beyler, her gün daha da nasıl çabalarım diye plan düşünüyorum.
Karne günü müritim olan zenciyle birlikte oturup konuşuyoruz, aklına parlak bir fikir geliyor, yoldan geçenlere sevdiğini söylettir video çek diyor. Biraz tuhaf gelse de bundan daha iyisi aklıma gelmediği için başlıyorum yapmaya.
Okulun kapandıktan 2 gün sonra pazartesi de işe başlıyorum. Sabah 7 Akşam9, gerçekten ana zütüp ocak söndüren bi iş, motorcuda çalışıyorum, tanıdık olmasına rağmen beni çok ezip, oldukça da az yevmiye veriyor.Bu işi babam bulduğu için gıkımı çıkartamıyorum ve video hazırlama işi de oldukça zorlaşıyor.
Bi an olsun vazgeçmeyi düşünmüyorum, yazın onu göremeyeceğimi ve konuşamıyacağımızı bildiğim halde. Arkadaşlarımdan istiyorum gündüz bi kaç tane öyle video çekmelerini, bazılarının umrunda olmuyor, bazıları sağolsun hemen bi kaç tane millete söylettirip bana yolluyor.
Ama işe bakın ki o kodumun videoları her ne takumsa bi türlü programla veya başka türlü birleştirilmiyor, neredeyse 1 ay uğraşıyorum daha çok video olması için ve fotoğrafçılara falan zütürüyorum birleştirmeleri için, olmuyor hiç bi türlü.
O aralar bildiğiniz regl olmuş karı gibi oluyorum, cansuyu görememek hırçınlaştırıyor git gide. Ulan bi anda hiç bi işim rast gitmemeye başlıyor, yaptığım motorlar, bigibletler bi kaç saat sonra geri geliyor, kimliğim kayboluyor ve yeni almış olduğum daha sadece ilk taksidini verdiğim telefonum çalınıyor, babamla başka nedenlerden dolayı kanlı bıçaklı oluyorum.

rezerved aga devam

Dua ediyorum her gece başka yapabileceğim hiçbir şey kalmıyor, karı gibi ağlıyorum, ergen gibi değil Allahım hayırlısı neyse onu nasip et başka hiçbir şey istemiyorum diyip bütün bildiğim duaları okuyorum.
Bu arada videoların hepsi pcde , aradan 1-2 hafta geçiyor, akşam işten çıkmış sahilde bi kaç arkadaşımla dolaşıyorum. Zenciyi görüyorum sonra, cansuyu gördünmü biraz önce 2 erkekle geçti şurdan diyor, hayır diyip koşmaya başlıyorum o tarafa doğru. Sahil çok kalabalık bulmam biraz zor, ama buluyorum.
Çocukları hayatımda görmedim, cansunun yanında 1 kız var 2 ye 2 geziyorlar işte. Görünce gözüm dönüyor zaten, arkadaşlarıma seslenip çocukları bulmalarını istiyorum şans bu ki arkadaşımın arkadaşı çıkıyor bi tanesi.
Ramazandı o zamanlar saat gece 1 ben okul bahçesindeyim arkadaşımı arayıp o çocuğu çağırmasını istiyorum. Sağolsun çağırıyor, bi 5 dakika bekledikten sonra bütün saat bileklik ne varsa kenara koyup çocuğun geliceği yola koşuyorum. Hayat yavaştan bana gülümsemeye başlıyor olucak ki şansıma bu akşam yanında olan diğer çocukla beraber geliyor.
Çıldırmış bi şekilde patlatıyorum kafayı 1-2 yumruk daha attığımda yere düşüyor ondan sonra da boğaç belime giriyor. Çocuksa sadace yerde özür diliyor, ‘bilmiyordum sevdiğini kardeşim vallahi gezmezdim nolursun vurma’ diyip sızlıyor. Diğer huur cocugu ise bu dayak yerken koşup gitmiş.
Sonra arkadaşlarım çocuğu alıp ileri gidiyorlar bense sinirimi atamamış olmama rağmen bi rahatlamış halde geçip oturuyorum.

Ertesi gün oluyor, dükkanda yapılması gereken motorlar var bi 5 dakika işe başlamadan internete oturuyorum, bana feysten cansu yazıyor,
C:Sen benim arkadaşıma nasıl kafa atarsın? Sen kimsin, ne zannediyosun kendini ?
B:(Çok sinirleniyorum bi anda böyle demesine) Gezmeseydin o zaman bi daha olsun bi daha yaparım aynı şeyi
C:Sen bana karışamazsın (ve bi kaç tane de küfür ediyor şahsıma)
B:Sevdiğimiz kıza bak bi tane lavuk için aylardır kendi dünyasının merkezi ettiği adama neler diyor
C:Sevmeseydin, sana sev diyen olmadı
E bu mesajdan sonra da daha ne yazabilirim diyerek kalkıyorum internetin başından, koyuluyorum işimin başına.
Aradan geçiyor gene bi ay falan, yaklaşık olarak peşimden koştuğum 5 ay oluyor. Videolar içime ukte olduğundan bi akşam arkadaşlarla otururken videoları tek tek yolluyorum cansuya.Bi süre görüldü olduktan sonra ‘bu videolara göre hislerimi değiştirmem mi gerekiyor’ diyor ve gene elde var sıfır.
Ne kadar içime otursa da sadece ‘yok sadece yapmıştım, görmen için yolladım’ diyorum. Konuşma orada bitiyor.1 hafta sonra Boğaç arıyor ‘ kardeşim sana bi şey söylicem ama sinirlenme yanlış bi şey yapma olurmu?’ söz istiyor benden. ‘Tamam’ diyorum söyle. ‘Cansu Sametle çıkmaya başlamış’ diyor.

Rezerved