lise sonda fahişeyle yaşadığım yasak aşk

esin: (birden benden uzaklaşarak) arayacağım seni, hoşçakal çocuk !

ben: hey gitme, yine o pis yere gitme esin, bak o işi yapmayacaksın, esin ( arkasından ne kadar hızlı koşsam da, taksiye bindi ve gitti.)

beyler biraz kötü oldum ben amk böyle yazınca... ne biliyim sanki dün gibi hatırlıyorum o günleri... insan her hatırladığında içi parçalanıyor lan... keşke arayacağım seni demeseydi, keşke her şey o lara sahilinde bitseydi.. ne olacaktı 2 aya unuturdum belki... ama aradı.

Bòyle bi hikaye duymadim panpa efsane amk aglattin.

amk bi 40 dk yokum baya bi yazarsın inşallah

rez amk

yorgun bir şekilde eve gittim. babam aramış yine, o kadar yorgundum ki, direk uykuya daldım. 2 günde sanki bütün hayatım allak bullak oldu amk. keşke 31 çekmeye devam etseydim. 6 ay sonra ygs sınavım var ve ben ne yapıyorum ? ah ulan aşk değil mi işte ? beyler çok güzeldi lan, , öyle bir gözleri vardı ki, yemyeşilll. yüzünden anlıyordum ne kadar acılar çektiğini.

sadece ihtiyaç karşılamak için bir kaç lokma bir şeyler yedim, moralim sıfırdı sıfır... o lokmalar bile boğazımda dizildi zaten. arayacaktı beni ama ne zaman arayacaktı ? işte onu çok merak ediyordum. dayanamadım ben onu aradım ama açmıyordu kafayı yiyecektim, elli kere aradım yine açmadı... nereye gitti bu kız yine dedim kendi kendime.

Panpa bu kadar olay icinde nasil tıp kazandin

arayacaktı beni aramadı. 200 kere aradım bir gecede, her defasında çalıyordu ama açmıyordu, bazen meşguldü. günlerimin ebesini gibti.. okula gidiyordum her defasında acaba aradı mı diye bakmaktan ders dinleyemez oldum. alarm çalardı acaba o mu diye bakardım her defasında. en ufak bir telefon sesinde acaba aradı mı diye koşa koşa giderdim ama ne arayan vardı ne soran. gitmemeliydi hayatımdan çıkmamalıydı, bu kadar basit olamazdı. her defasında dibimden ayırmadım telefonu, arayacaktı beni, esin arayacaktı beni... ama aramadı amk... en son karar verdim. gidecektim tekrardan o kerhaneye, büyük ihtimal yine o pislik işi yapıyordu... beyler aşk az çok nedir bilirsiniz, hani aşkınızı kuzeniyle görseniz bile kıskançlıktan geberirsiniz ya, işte benim ki daha beterdi. huur çocukları 150 lira karşılığında aşık olduğum, rüyalarıma giren kadınla birlikte oluyorlardı. benim saçlarını ellemeye kıyamadığım esinimin üstünden geçiyorlardı. nefesi kokan aç köpek gibi çöpçülerle birlikte olmuş benim esinim. böyle düşünürken balkonda ağladım. ama aramıyordu... tekrardan kerhaneye gitmeye karar verdim.

reserved 10. sayfa

tekrardan o kerhane denilen bataklığa gitmeye karar verdim. gittim zili çaldım. içeri girdim.

patronu bekle dedi çaycı eleman.

patron olacak şerefsiz oç geldi.

kerhane patronu: evet !

ben: esin nerede ali abi ?

kerhane patronu: ne yapacaksın lan esin'i

ben: abi parası neyse veririm, lütfen konuşmak istiyorum onunla. bak abi bak 500 lira var yanımda, hatta 1 saat bile istemiyorum abi 10 dakika konuşsam yeter bak abi al abi, para abi ( o an delirmiş gibiydim) hatta daha fazlasını verebilirim yeter ki onu göreyim.

kerhane patronu: esin yok, seninle görüştüğünden beri gelmedi buraya, kaç kere aradım huuryu, nereye gittiyse bir daha dönmedi. sendedir diye şüphelendim, okuluna gelecektim ama anladım ki senin yanına da gelmemiş. kusura bakma abicim, esin yok, olsa canım feda, o kadar para veriyorsun, esin'i satsan zaten 500 lira etmez.

(o an gözümün feri döndü, aşık olduğum kadına 500 lira kadar değer vermiyordu dıbını gibtimin herifi, yumruğumu sıktım ve üzerine doğru gittim)

ben: ne diyorsun ulan sen puşt ! kim 500 lira etmez lan haa

ben ona o bana yumruk derken, çaycının gelmesiyle beraber ikisi de ağzımdan kan gelesiye kadar dövdüler beni. oradan çıktığımda yüzüm gözüm kan olmuştu. hay amk ne diye artistlik yaparsın ki ... tişörtümün her tarafı kandı. zar zor yürüyordum. dolmuşa bindim, dolmuştaki herkes 2-3 adım öteye gitti. sinirimi onlardan çıkardım :

ben: ne var ulan, hiç mi kan görmediniz ha hiç mi, ulan züt kıllarınız sararmış be ! ne var ulan dayak yedim işte dayak yedim, sevdiğim kız için dayak yedim. (sarhoş gibiydim)

dolmuş şoförü zorla indirdi dolmuştan. yürüyerek eve gitmeye karar verdim.

rezerved

Biraz hızlı yazsan daha iyi olacak panpa

reserved.

bu nasıl bir hikaye amk. okurken içim titredi, içim parçalandı dıbına koyayım. antalya'da böyle sert aşklar kaldı mı la ? ben de antalyada oturuyorum ama böyle insanlar hiç görmedim o şehirde...

hızlı yaz be kanka hadi seni bekliyorum uykuya direniyorum..

eve geldim. bir güzel de dayak yedik dıbına koyayım. duşa girdim, her tarafımı iyice yıkadım, yüzüme bir kaç yara bandı filan aldım. midem hafif ağrıyordu. burnum sızlıyordu fena halde dayak yemiştim. ah esin ah...

geceye kadar bekledim yine arayan yoktu. nereye gitti bu kız, kerhane patronu ali'de görmedim dedi. nereye gidebilir ki ... babasının yanına gitmez heralde o tecavüz olayından sonra... annesi desem, kendinden duyduğumda akıl hastanesindeymiş. orada ne işi var. küçük kardeşi desem, o da 12 yaşında olması lazım şu an... nereye gitti bu kız ?

saatlerce düşünmekten bir hal oldum ama hiçbir şey bilmiyordum. keşke kolundan tutsaydım, bindirmeseydim o taksiye.

devaaaaaaaaaaaam

--- 7 ay sonra---

ygs sınavını iyi bir sonuçla atlatmıştım. ailem filan çok mutlu oldular. evde kutlamalar yaptık, birilerine bir şeyler dağıttık. öğretmenlerim tebrik etti arkadaşlarım kutladı. ailem filan gurur duydu anlayacağınız... matematik ve kimya fizik netlerim oldukça yüksekti.

evet aradan 7 ay geçti.

7 ayın 2 ayı sürekli telefonu bekledim acaba arayacak mı diye, sürekli telefonu başımın ucuna koyardım belki arar diye, bekledim bekledim aramamıştı. derse telefonla girerdim, telefonu masanın dibine koyar öyle ders çalışmaya başlardım. duştayken biri aradığında duştan kurulanmadan çıkar koşa koşa acaba esin mi diye bakardım telefona. her telefon çaldığında biraz daha içime umut doğardı. ama arayan ya arkadaşlarım olurdu, ya annem ya babam...

artık bekledim bekledim, ben de umudumu kesmiştim. aramamıştı. çok ağladım beyler, hayatımın aşkını bulmuşken, hayatımın anldıbını bulmuşken birden kayboldu ve gitti. bir daha da aramadı.

ben de her şeyden ümidi kestiğim gibi ygs konularına çalışmaya başladım. artık umudum tükeniyordu, telefonlara daha az bakar oldum. çok çalışmaya başladım, ne kadar hatırladıkça ağlasam da yine çalışmaya devam ettim. size şunu söyleyeyim, esin'i son gördüğümden beri bir kere bile 31 çekmedim. esin'den başkasını düşünemez oldum. sınavlara çalıştım ve güzel bir sonuç elde ettim. artık esin yoktu benim için, tam kapanmak üzereydi esin defteri, lakin o güne kadar...

takunu yiyim seri at amk çok efkarlıyım metin ışık lay lay lom la iyi gidiyor

devam ediyorum. kritik noktalara giriş yapıyorum. hikaye az okunuyor ama olsun. az olsun öz olsun. kolay şeyler değildi beyler, hiç kolay değildi yaşadıklarım. devaaaaaaaam !

bu da esinle benim şarkım olsun o zaman.
http://www.youtube.com/watch?v=MT6I1GCFNkE

up up up

evet tam unutmuştum onu, esin defteri kapanmıştı ama o güne kadar...

bazen o kadar çok tesadüfler oldu ki hayatımda...

mezunlar olarak, lisede mezuniyet törenimiz vardı. kepleri giymiştik... okulda şenlik yapıyorduk. ailem filan beni izliyor tabi... benimle gurur duyuyorlar. ortamde müzik, dans eden kızlar, herkes çok mutluydu, sınavdan düşük alanlar bile mutluydu. öyle eğlenceli bir mezuniyet törenimiz vardı ki...

pastaları kestik, kolalarımızı filan içtik. ödül alırken babamla annemin benden gurur duymaları gözümden kaçmadı...

artık mezun oluyordum seneye büyük ihtimal bir üniversiteliydim. zaman o kadar çabuk geçiyordu.

biraz yalnız kalmak istedim, kepimle beraber okulun arkasına gittim. bir bankta oturuyordum. birden telefonum çaldı... bu saatte kim arayacak ki dedim kendime. bilinmeyen bir numaraydı. içim hafif ürperdi.

açtım telefonu :

ben: alo !

telefondaki ses: barış, barış ( kısık geliyordu sesi)

ben: tanıyamadım.

telefondaki ses: esin, ben esin barış dinle lütfen

ben: hayır, sen yoksun, hayır !!

kapattım telefonu... tekrardan gözlerim yaşardı. hayır bugün olmamalıydı bu, bugün ağlayamazdım, bu gece benim gecemdi. kendimle gurur duyacağım geceydi.