lise sonda fahişeyle yaşadığım yasak aşk

reserved

senın baba gıbı ananı baıcnı sıkeyım he huur cocugu

sözlük değil arjantin brezilya dizisi herkes aşktan ölüyor herkes kuzenini amcasını dayısını gibiyor ama herkes bir o kadar da abaza nasıl iş?

vay amk

rizörv

geldim devam ediyorum.

inanamıyorum o babanın allah belasını versın tez zamanda olsun kotu bır sekılde

hıkayen yalan degıl herkesı etkıledı bellı

Reserved.

esin anlatmaya devam ediyordu:

esin: kendimdem geçmiştim, tir tir titriyordum, bedenim soğuktu, sanki ölüm meleği yanıma gelip gitmişti. bu sefer yalvardım allah'a, al canımı diye. daha 16 yaşındaydım ben, 16 ya 16 yaşındaydım ben. arkadaşlarım aileleri ile piknik yaparken ben ise babamın altında bekaretimi kaybetmiştim. hayat o kadar acımasızdı ki.

babam bana tecavüz etmişt, şu an bile söylerken içim titriyor... o an öyle bir ruhum halindeydim ki, 3 gün konuşamamıştım korkudan... ne oldu ? bana tecavüz etti, bunu yapan babam ya babam !!! bekaretimi babama teslim ettim... daha 16 yaşındaydım... 3 gün konuşamamıştım. kardeşim ise öksürmekten ciğerleri parçalanmıştı... o şerefsiz huur çocuğu babam hala içmeye devam ediyordu... ertesi gün eve gelmişti. o an o kadar pgibolojim bozuktu ki, onu görünce odaya gidiyordum, çığlık atıyordum. bir şey yapmayacağım, bağırma diyordu. bir anlık hataydı oldu bitti, unutmaya bak diyordu. böyle baba mı olur yaa ? her gün beddualar ettim ona, ben bu hale düştüysem yarısı da babam denilecek bin yüzündeydi. o lanet günden sonra, o tecavüzden sonra her günüm hemen hemen kabusla geçiyordu.. küçük kardeşim ise durumu daha kötüye gidiyordu. beni o eve bağlayan tek şey küçük kardeşimdi, onu da kaybedersem, o evde durmam için hiçbir sebep yok... ellerim titriyordu her gece, üşüyordum, o günden beri hayatım karardı.

(bkz: rezerved okurum bi ara)

(hikaye bir kere gerçek amk, yalan olsaydı böyle iğrenç bir şeyi nasıl benden anlatmamı bekliyorsunuz amk ? . inanmayan olursa pm'den , kanıtlarla anlatayım. neyse devam ediyorum)

esin: bedenim her gün üşüyordu, ertesi gün dayanamadım. marketten aldığım jiletle bileklerimi kesmeye karar verdim...

banyoya gittim, ilk önce saçlarıma baktım... uzun, gür saçlarım ne hale gelmişti. ağlıyorlardı, inadına bana isyan ediyorlardı neden senin pis vücudunun bir parçasıyız diye. dayanamadım, aynanın karşısına geçtim, makasla boynumun bitişine kadar bütün saçlarımı kestim. belime kadar gelen saçlarımı kestim. bir çırpıda... her saç telimde bir acı vardı sanki... gözlerimden yağmur tanesi gibi gözyaşları dökülüyordu... benim değildi aynaya baktığımda bu yüz... kısa saçlarımla kendimi tanıyamıyordum, ne kadar zayıflamıştım...

jileti aldım, duvara karşı filminden öğrendiğim bir şey vardı. eğer yatay kesersen hayatta kalırsın, dikine kesersen ölürsün diye... ben de dikine kesiyordum bileklerimi... tam kesecekken kardeşim çağırdı ablaaa, su getirir misin ? diye...

o an sanki haykırırmışçasına tüm içimi boşaltacak şekilde ağlamaya başladım. şimdi öleyim mi ben ? eğer ölürsem kardeşim ne olacak ? benim bu hayattaki tek varlığım kardeşim, onun için de ben... eğer onu bırakıp gidersem nasıl rahat rahat uyuyacağım toprağın altında ? jileti olduğu gibi yere bıraktım ve elimde bir bardak su ile, kardeşimin yanına gittim.

rezerved

esin: yoruldun mu ?

ben: hayır, sadece biraz şaşkınım.

esin: istersen kalkalım, senin de içini daraltım.

ben: yok hayır dinlemek istiyorum. ben bir kahve daha söyleyeyim

esin: anlattıkça üşüyorum biliyor musun ? insan hatırladıkça, hava ne kadar sıcak olursa olsun üşüyor. keşke her şey babamın bana tecavüz etmesiyle kalsaydı. asıl ondan sonra başlıyor her şey...

ben: dinleyeceğim, ne kadar iğrenç olsa da dinleyeceğim.

esin: tamam bakalım, şurada 1.5 saatimiz kaldı. anlatabildiğim kadarıyla anlatayım. son kez soruyorum gerçekten dinlemek istiyor musun ?

ben: evet.

esin: kardeşim için ayakta kalmalıydım. ama bu evde duramazdım artık. babam denilen o puştu gördükçe her defasında 1 yıl daha yaşlanıyordum. kafamda planlar yaptım. evet evet, gitmeliydim bu evden, kardeşimi de alarak gitmeliydim.

eczacı olmak istiyordum biliyor musun ?

ben: (sadece baktım amk)

esin: ama kader öyle bir yerden vurmuştu ki beni, ne zaman bir eczanenin önünden geçsem içim parçalanır, gözlerim dolar...

ben: baban şu an nerede ?

esin: geleceğim oralara... dediğim gibi o evden gitmem lazımdı. ama nereye gidebilirdim, daha 16 yaşında genç bir kızdım. sokaklar bana göre değildi, bana göre olsa bile kardeşim ne yapacaktı ? hastaydı, çok hastaydı ? anne desen, akıl hastanesinde delinin teki... baba desen kızına tecavüz eden ayyaş huur çocuğunun teki... ne yapacaktım ? düşündüm düşündüm ama gidecek hiçbir yerim yoktu.

yaz yaz

Devam et Panpa seri ol dinliyoruz biz seni

okuycam rizorıvd

Bu nasil hikaye amk içim parcalandı

esin: o tecavüze uğradığım odaya giremiyordum. sanki duvarlar üstüme üstüme geliyordu, babamı her gördüğümde korkuyordum, kalbim küt küt atıyordu, odanın birine kaçıyordum.

(beyler ben bunu dinlerken ağlamamak için zor tutmuştum amk kendimi)

esin: evde de yiyecek hiçbir şey kalmamıştı, o huur çocuğunun da parası bitmek üzereydi, oradan çalıp çırpıyor, gidiyor içkiye yatırıyordu. evde yiyecek bir lokma ekmek kalmamıştı, ikimiz de açtık. bir şeyler bulmamız lazımdı. üst komşunun yanına gittim, belki bir iki parça bayat çöpe gidecek ekmek verirler.

gittim, zili çaldım, bir iki dilim ödünç ekmeğiniz var mı

aldığım cevap benim içimi parçaladı. yok hadi hadi !!

insanlık bu derece ölmüştü, bu derece. bazen diyordum kendi kendime, hayvanlar bile insanlardan daha sadık.

yiyecek hiçbir şeyimiz yoktu evde... küflenmiş peynirden başka..bir şeyler bulmalıydım. sokağa çıktım, yiyecek bir şeyler aradım.

reserved