ilk başta bişe sormadı. Beni izledi bi süre. Muhtemelen kafasında olabilecek ihtimalleri sıraladı. Biliyordu basit birşeye böyle yapmayacağımı. En son dayanamadı “Anlatacak mısın yoksa kafanı mı gibeyim 2 saat?” baktı benden ses gelmiyor “Cerenle ilgili mi kardeşim ?” Kafamı kaldırdım sadece sallayabildim. Necati benim sınıftaki içten bi şekilde kardeşim diyebileceğim tek insandı. Güvenirdim ona biliyordum ondan laf çıkmayacağını ama insanın sevdiğim kanser demesi kolay bişe değildi en azından o zamana kadar adam akıll bi olay yaşamamış birine göre.”Kanser” diyebildim sadece. Ceren’e olan şeyimi biliyordu. Cerenle nasıl tanıştığımı ne durumda olduğumu Ceren sayesinde bazı şeylere bulaşmadan kurtulduğumu Cerene olan sevgimi Cerenle ilgili herşeyimi kısacası.Öyle dedikten sonra o da sustu. Sigarasından uzattı yaktık birer dal. Sigara ah ulan sigara sen de olmasan suskunluğumuzu nasıl besleyeceğiz. Bi ara Necatiye gözüm dikildi. O da üzülmüştü bariz bi şekilde belliydi bu. Ama asıl endişesi Ceren için değil de benim içindi sanki. Ben Cerenin, o da benim yanımda olacaktı bu 1+1=2 gibi bişeydi.Ona şüphe yoktu ama sanki kafasına takılan birşey vardı sanki. En son dayanamadı “Kalk gidelim kardeşim” nereye dercesine baktım ben buna.”Bizimkiler köye gittiler ev boş birşeyler içelim” Her ne kadar bian beni mi gibecen lan bakışı atsam da kalktım ben de.Ondan sonrasını özet geçeyim. Hani yanınızdaki arkadaşlarınız size karşı hep umut dolu hayaller planlar kurarlar olmayacaklarını bile bile. Sonra sizi umutlandırırlar bi tak varmış gibi. Necati o akşam onları yapmak yerine Ceren’in tedavisi hakkında fikirlerini sundu bunun abisi doktordu sürecin nasıl geçeceğini neler yapmamız gerektiğini falan bi ton şey anlattı. O gün o masada Necati’nin adamlığını tekrardan anlamıştım.Ama kaderin ilerde bize neler yaşatacağını kestiremezdik ikimizde.Ha bu arada aşkımla görüşmüyor muydum sürekli mesajlaşıyorduk arada arıyordum. Diyeceksiniz o gün niye yanına gitmediniz diye şimdi. Nasıl karşısına çıkacağımı bile bilmiyordum. Korkuyordum yüzleşmeye bi nevi. Mesajda veya aramada kolaydı güçlü durabilmek ama yanında. Hani erkek adam ağlamaz lafını söyleyen bendim ya o gün o sözü çıkaranı bi yokladım şöyle sülalesinden başlayarak. Sonraki gün okula gitmeme kararı aldım. Aradım Ceren’i gel görüşelim diye. Necati’yle devirdiğimiz 70’likte ki o özgüven hala etkisini yitirmeden gitmem lazımdı. Okula gitmemiş o da doğal olarak. Tabi hazırlanma süreci falan var sonuçta. Zaten onu okulun ordan aldığım gün de gitmemiş. Okul elbiselerini giyip oraya gelmiş. Hani ağaç oldum kelimesini ben pek sallamamıştım ya aslında cidden biraz bekletmişim onu. Tabi ben bunları sonradan öğreniyorum. Ceren’i aldım evinden.
Çok sevdiğimiz bi yer vardı. Tüm şehri ayaklarının altına alıyordu. Böyle oraya bi de masa falan atmışlar. Genelde içme mekanıydı milletin ama gündüz vakti kimsecikler olmazdı.Biz çok severdik onunla orda kaçamaklar yapmayı. ilk kez orda öpmüştüm onu. Gittik yine oturduk yerimize atıştırmalık bişeylerde almıştım yanımıza. Koyduk onları bi kenarıya geçtik masaya. Kollarımı omuzlarına atıp bu sefer ben onu kendime yaslamıştım. Tabi arada geçen ufak konuşmaları yazma gereği duymadım hiç mi konuşmadınız demeyin. Yaslandıktan sonra en sevmediğim kısma gelmiştik yine susmak. Birbirimizin nefes atışlarını duyuyorduk sadece. Kalbi bile çok narin atıyormuş gibi gelmişti o an.En son ben bozdum suskunluğumuzu. “Hatırlıyor musun ilk geldiğimiz zamanı hani şu ellerinden çekinerek tuttuğum sana özlü sözler söylemeye çalıştığım zamanı”. O da “Hani şu sözleri birbirine karıştırıp en sonunda ya neyse seni çok seviyorum deyip öptüğünü mü?” “Aslında..” lafımı kesip bu sefer o öpmüştü beni. Onunla o masada geçmişi yad edip durmuştuk. Saatlerimizi almıştı onları konuşmak. Ne kadar güçlü bi bağımız olduğunu tekrardan anlamıştım ordayken. Sanırım o da öyle olsa gerek ki “Emre seni çok seviyorum. Eğer ben ordayken başıma hani olur da birşey gelirse bu aramızdaki sevginin seni yok etmesini değil de daha çok ayakta kalman için olduğunu düşün sürekli” “Ya aşkım tedavin bitip geri geldiğinde bu laflarını yine burda sana hatırlatacağım ve ne kadar kötü bişey dediğini anımsatacağım sana. Sana bişey olmayacak ki sadece biraz sıkıntılı bi dönem geçireecksin ve bak yanında ben ailen olacak tek de kalmayacaksın” gibisinden laflar söyleyerek son noktayı koymuştum. Tam hatırlamıyorum sözleri ondan böyle gibisinden falan deyip kesiyorum sürekli.Eve geri bırakırken evlerinin önünde onu son öpüşüm olacağını bilsem bırakmazdım galiba öyle kalırdık sokak ortasında. Ama öyle olsa da babası beni öldürürdü gene bi anlamı kalmazdı sanırım. Sonraki günse pek birşey olmadı sıradandı hatırlamıyorum en azından. Cumartesi günü artık veda günüydü.