Gezinin kalanını erkeklerle takılarak geçirdim. Dönüş yolunda da uyuyakalmıştım zaten. Şehre geri döndüğümüzde her şeyi yine aynı taktan halini almıştı. Gözümün önünde yan yanalardı. Tek tesellim sanki bi sevgili değilde arkadaş gibilerdi. En çok sarıldıklarına şahit oldum. Sene sonuna yaklaştıkça "Ş" sürekli rapunzelin sınavı bitsin ayrılıcam şimdi moralini bozmak istemiyorum tarzında sözler söylüyordu arkadaş ortamında. Bu sözleri onca şeye rağmen hala gönlüme su serpebiliyordu. Sene sonuna doğru yaklaşmıştık. Benim içimdeki umut gün geçtikçe artıyordu. Diyordum ki acaba dediği her şeyde haklı mı ? Sırf moral bozmamak için mi ayrılmıyo ? Şimdi düşününce kendime kızıyorum ne kadar salakmışım diye. 13 ay ... Koskoca 13 ay bi insan aynı hatayı tekrarlamaz. Bi hafta kıramazsın hadi kabul edersin teklifini. Ama sonra sürmez. 13 ay sürmeyen evlilikler bile var. Rapunzeli seviyordu başka bi açıklaması olamaz. Peki benim aklımı neden karıştırıyordu? Yoksa benim hayal gücümden mi ibaretti her şey ? Hala emin olamıyorum. Her neyse rapunzel lys ye girdi biz de 10. sınıfın sonlarındaydık. Ayrıldıklarını duydum arkadaşlardan. O an "ş" den bir an olsun tereddüt ettiğim için kendime kızdım. Dedim ki kız doğru söylüyomuş. Biraz daha güvenip sabredebilirdin dedim kendime. Tabi hemen akbaba gibi başına üşüşmek olmazdı. Bu sefer "ş" hakkında kötü şeyler düşünürlerdi. Ben 1-2 hafta süre vermek istedim. Bu süre zarfında tekrar konuşmaya başladık. Ben ona c2, ask.fm tarzı sitelerden soru soruyordum. Ben olduğumu bildiği halde kanıtı yoktu sonuçta daha rahat yazabilirdim. Ona ayrıldınız mı diye sordum. Evet dedi. Neden diye sorunca öyle olması gerekiyordu cevabını aldım. Buraya kadar her şey normaldi. Fakat twitterda sürekli ayrılık acısıyla ilgili sözler yazmaya başlamıştı. Bildiğim kadarıyla ayrılan "ş" idi. Dediği gibi sınavı bitince ayrıldı. Benim aklıma çok takıldığı için bunu da ask.fm den sorma kararı aldım. Ve aldığım cevaptan sonra kayış koptu.
Ben: Twitterda neden öyle sözler yazdın üzgün müsün ayrıldığın için
Ş: evet
Ben: ayrılan sen değil misin neden üzüleceğin halde ayrıldın ?
Ş: bazı şeyler o kadar kolay unutulmuyor.
Ben: yani rapunzeli seviyosun?
Ş: EVET
ilk defa o an kendi ağzından duydum sevdiğini. Kalbim hissizleşmişti. Tek hissettiğim şey keskin bi acıydı. Aklımdan hiç bir düşünce geçmiyordu. Bitkisel hayatta gibiydim. Bedenim yaşıyor ama ruhum arafta kalmıştı sanki. Her şeye herkese lanet ettim. O gün kendime söz verdim unutacaktım, silecektim...

Eskiden yan sınıfta olan "Ş" şu an tam 1 sıra arkamda oturuyordu. Bi yandan kendime verdiğim unutacağım sözünü tutamayacağım için üzülüyordum çünkü dip dibeyiz neyi unutuyorsun. Ama bir yandan onu görmek hala huzur veriyordu. Biz fen sınıfı olduğumuz için ayrı bi kata koymuşlardı böylece "A" yı neredeyse hiç görmüyordum. Zaten görsem bile kafamı çeviriyordum refleks haline gelmişti. Aklımı bir de onun bulandırmasına izin veremezdim. Her okuldan insan geldiği için teneffüslerde suriyeli görmüş yunan vatandaşı gibi hayretle ortamı gözlemliyordum. Zaten bir kaç keko arkadaş bize musallat olmaya çalıştığı için sakin günümüz geçmiyordu. Ben bunun bir çeşit gövde gösterisi olduğunu biliyordum. Okul hiyerarşisinin tepesine geçmeye çalışıyorlardı. Boş iş ... Her neyse günler böyle geçiyordu. Ortalık durulmuştu. "Ş" yle yan yana olmamıza rağmen aramızda nerdeyse hiç konuşma geçmiyordu. Her şey tıkırında ilerlerken bu yılbaşında "A" snap gelmişti. Partide biraz eğlenceyi fazla kaçırmışlardı anlaşılan. Ben yanlış bişe demesin diye konuyu kapattım. Ama o günden sonra "A" bana ara ara mesaj atmaya başlamıştı. Durumdan ne memnundum ne şikayetçiydim. O istediğinde konuşuyorduk ben sanki siri gibi ne sorduysa onu cevaplıyorduk. 14 Şubat 00.00 da mesaj geldiğinde durumun ileri gittiğini farkettim. Acaba benden hoşlanıyor mu diye düşündüm demicem neredeyse emindim. Ben tüm bu olanlardan sonra ne "ş"yle bir araya gelebilirdim. Ne de "ş"nin önünde "a"yla... Ben biraz daha dostane karşılık vermeye başladım. Çünkü ben liseye geçerkenki yaz olanlardan sonra geri çevrilmenin verdiği acıyı da, başka birini sevdiği(!) halde başka biriyle çıkmanın tezatlığını da bilen biriydim. Kimseyle bir ilişkiye başlamak istemiyordum. Benim tek amacım herkesi yaşadığım her şeyi unutmaktı. "Ş" ye karşı ilgimin azaldığını düşünüyordum. Ta ki geçen haftaya kadar. Okulun bahçesinde çok düşük bi olasılıkla da olsa okuldaki birinden hoşlandığını farkettim. Sessiz sessiz fısıldaşmalar, sanki birini gözlermiş gibi uzaklara bakmalar... Paranoya yapmış olabilirim. Ama sırf küçük bi ihtimalin varlığı bile beni tekrar çılgına çevirdi. içimdeki ateşi körükledi. Ben bi sefer daha buna dayanamazdım. Bilmiyorum ne yapacağım günler birer birer geçiyor ve şaka maka lise 3 ün ikinci dönemine geldim.