(bkz: Part 61 FINAL)

https://www.youtube.com/watch?v=CvknC-LbmUk
Final müziği okurken dinlemeniz tavsiyedir.

Aradan uzun bir zaman geçmişti beni terk edeli. Defalarca aramış tekrar dönmesi için ikna etmeye çalışmıştım ama benimle artık görüşmek dahi istemediğini söylemişti bana. Evlerinin önünde sabahlamıştım kaç gece, kapılarında olduğumu söylememe rağmen sadece cama, "git burdan" demek için çıkıyordu. Kendi kendime düşünüyordum "neden bir anda böyle oldu acaba herşey" diye. Maddiyatımdan ve bir dönem kullandığım maddelerden başka bir sebep gelmiyordu aklıma.

Kübra'yı arayıp rica etmiştim, bi arayıp ikna etmeye çalışması için ancak hangi yola girsem sonu hep çıkmaz sokak oluyordu. Çok sevmekten başka ne zararım olmuştu ki benim ona?

Birgün mahalleden savaşla, birşeyler içmeye bir kafeye gittik oturduk, muhabbet ediyorduk. Savaş bi bankamatiğe uğraması gerektiğini benim beklememi söylemişti. Bense tek başıma oturuyordum. Çişim gelmişti lovaboya gitmek için oturduğum yerden kalktım. Lovaboya geçtim, işimi hallettikten sonra çıkmıştım tam masama doğru yöneliyordum ki, kafenin kapısı açıldı. içeri giren bernaydı. Ancak yalnız değildi, benim tutmaya kıyamadığım elini tutan kişi ahmetti. Lisede en yakın arkadaşımdı lan.

Yıkıldım o an, gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. Nutkum tutulmuş, sadece ağlamaya başlamıştım hiçbirşey söylemiyordum. Bir bomba patlasaydı, ve dağılsaydı dört bir köşeye ciğerlerim, Bir maganda kurşunu bulsaydı alnımın ortasını, bir sokak serserisi üzerime tiner döküp çaksaydı çakmağını ölmek istiyordum.. Berna beni gördü ve ahmetin elini bıraktı, dizlerimin üstüne çöktüm. "niye lan?" diyebildim sadece. Hiçbir cevap vermedi ikiside. Aslında benden ayrıldığı gün ahmetin yanında olma sebebini o gün anladım. Beni arkamdan vurmuştu hayatta en sevdiğim şeyle, en yakın arkadaşım.

Sürekli amerikadan nefret eden, cedricin 9 yaşına girmesini iple çeken, o masum çocuk o an orada öldü ve tüm geçmişine oracıkta veda etti. Eğer şimdi ona söyleyebilsem söylerdim her ihanetin aslında sevgiyle başladığını.

Ben lise hayatımı geri istiyorum, çünkü lise bittiği günden itibaren birdaha hiçbirşey eskisi gibi olmadı. Benim lise hikayem burada bitti arkadaşlar. Eminim şuan bu kelimeleri okuyan herkes, bu hikayenin mutlaka biryerinde kendini bulmuştur. Kiminiz ferdiydi, kiminiz bendim, kiminiz kalabalıktan dayak yiyendi, kiminiz dayak atan.kiminiz alkolikti,kiminiz umursamaz.kiminizse tek gözlü bir emoydu.

Sizin buraya kadar okuduğunuz çocuğu kendi içimde ellerimle ben öldürdüm, berna öldürdü, ahmet öldürdü biz öldürdük. Bu ölen o çocuğun hikayesiydi sadece, benim hikayemse buradan sonra başladı. Daha öncede söylediğim gibi ben buraya hikayemi pgiboloğun insanlara anlatmak istediklerini anlat demesi üzerine yazmaya başladım. ve seri yapacak olursak 2-3-1 olarak 3 farklı başlıkta olmak üzere en son bu hikayeyi yazdım.
Berna yada ahmetle son kez karşılaşmam değildi bu. Aslında dediğim gibi bu hikayenin devam serilerini ben buraya çoktan yazmıştım. Hikayenin devamları olan 2 seriyi aşşağıda bırakıyorum bilmeniz gereken o yazdıklarımın çok sonra olduğu, belki sıkıcı gelebilir ister okuyun ister burada bırakın, isterseniz bu hikayeyi hayal gücünüzle devam ettirin size kalmış. Sizlerden ricam hikaye hakkında yorumlarınızı entrylerinizle belirtmeniz iyi yada kötü önemli değil. Kalın hepiniz sağlıcakla.

2. Hikaye (bkz: kaybettiklerimi nasıl geri kazandım anlatıyorum)
3. Hikaye (bkz: umut bizim mahalleden bi bin)