lise hayatımı anlatıyorumm

@39 şurdan gibtir git yannanım kaybetcek birşeyim yok evine uğramayayım birden .ordan klavye başında oturmakla tecrube kazanılmıyo aslanım zütünde pireler çıkmış tembellikten

dinleyen var mı amk boşu boşuna yazmayak

ertesi gün tekrardan okula gittim ne tesadüftür ki yağmur yağdı. ayakkabımın altı delikti bir ton su kaçırdı leş gibi kokuyordu ayaklarım okula gittim ve sınıfta oturdum aman tanrım anlatamıyorum o lanet günleri neyse anlatcam inadına anlatcam. işte benim ayaklar leş gibi kokuyor

sonra ben sınıftan çıktım herkes
-hocam şu çocuk leş gibi kokuyor .sınıfta nefes alamıyoruz valla
-ders dinleyemiyoruz hocam
-gerçekten hocam şuna biri çorap alsın
-ayy yeter çocuklar günah ama olabilir insanlık hali bu seferlik anlayışlı olun
-sabrın da sınırı var hocam yazık bize o kadar kötü bir koku ki
-tamam ben onla konuşurum

ben tekrardan ağlaya ağlaya tuvalete gittim cebimdeki ıslak mendili ayaklarımın altına koydum belki işe yarar diye

beyler dinleyen var mı amk biraz reserved alın ben çıkıyorum akşam gece devam ederim hem liselilerde uyur

beyler kusura bakmayın geldim geç oldu ama geldim bir kişi ses versin başlıyorum yalan falan değil zaten caps de vercem biraz ilerlesin

kimse yok mu la zaten o kadar uzun değil

işte sınıfta ezildim kötü kokuyor falan filan. sonra eve gittim ayakkabılarıma baktım tekrardan ağladım tekrardan duygulandım. içimi öyle bir hırs bürüdü ki anlatamam. annemden babamdan ayakkabı kıyafet daha kış için mont isteyecek para yoktu o derece maddi durumumuz kötüydü birden arif abinin bana ettiği teklif aklıma geldi .pantolunumun cebinden arif abinin bana verdiği kart aklıma geldi ama kendi kendime ya başım belaya girerse ya okuldan atılırsam falan filan geldi aklıma. amaaan dedim ezilmekten dışlanmaktan hayvan muamalesi görmekten iyidir dedim.hem biraz cebime para girer hem ailem mutlu olur hem ben mutlu olurum dedim sonra biraz paraya kavuşunca bu işi bırakırım dedim zaten istanbulda o kadar uyuşturucu baronu varken benimi bulcaklar falan filan dedim. derken aradım arif abiyi

-meraba arif abi ben atakan nasılsın
-iyiyim aslan sen nasılsın ne oldu bir sorun falan filan mı var
-yok abi çok şükütr sorun yok senin şu teklifi düşündüm
-helal olsun sonunda en mantıklısını yaptın eeee ne karar verdin
-abi çok risklimi bu işler bak benim ailem dindar fakir ama namuslu insanlar babam falan şerefiyle çalışıyor sonra oğlu yakalanınıca el aleme rezil olur .riskliyse abi hiç bulaşmamayım ben bu işe
-yok olum sen nerdesin ayaküstü konuşulacak iş değil her zaman ki gibi iskenderciye gel adam gibi konuşalım
-peki abi dedim ve kapadım .pişman olacağımı bile bile bu tak yoluna gidiyordum

sonra arif abiyle buluştuk her zaman ki muhabbetlerden ettik sonra bu bana yapacağım iş hakkında bilgiler vermeye başladı
-bak aslan saat 10 11 gibi en değerli müşteriler gelcek ben sana malları vereceğim sen ise onlara vereceksin sonra benden ücretini alacaksın ama dikkat çekmemeye çalışavaksın okey
-peki abi.abi?
-söyle
-herhangi bir aksili,k çıkmaz demi yoksa babam beni maf eder
-olum biz senin gibi 50 adamı çalıştırdık hiç birine bir şey olmadı ama karar senin istemiyorsan kararından dönebilirsin
-yok abi zaten olacağımı olmuşum
-peki akşam saat dokuz buçuk gibi oradada ol
-peki abi kendine iyi bak
-al bu ücretin (300 auro)
-abi bu çok fazla değil mi
-bu daha ne ki evlat sen şu işte bir profesyonelleş gerisini sen düşün bunların 20 30 katı kazanacaksın(dedi ve gitti)
-pararyı aldığım gibi bende gittim biraz sevinç biraz üzüntü vardı ama iş işten geçti artık

sonra ben hazırlandım her zaman ki gibi babama etüte gidiyorum(yani gece kampları vardı o zamanlar) dedim ve evden çıktım bir bakıma heyecanlıydım. barın ismi la cubana bar. hala var mı bilmiyorum

oğlum kimse dinlemiyorsa ben neden gerizekalı gibi yazıyorum dalga mı geçiyorsununz la

akşam toplanın devam ederim reservedleri alın